Bestaat elektromagnetische overgevoeligheid echt?
In de afgelopen tien jaar is naar verluidt een breed scala aan symptomen gemeld, veroorzaakt door blootstelling aan elektromagnetische Velden die ontstaan bij het gebruik van mobiele telefoons, waaronder hoofdpijn, misselijkheid, duizeligheid, vermoeidheid.
De nieuwsmedia berichtten over deze nieuwe medische aandoening, genaamd elektrosensibiliteit of elektromagnetische overgevoeligheid.
Deze verhalen zijn deels ingegeven door mensen die beweren dat ze een duidelijk verband hebben gevonden tussen hun slechte gezondheid en de blootstelling aan een specifiek apparaat, wat grote gevolgen kan hebben voor iemands kwaliteit van leven, gezondheid en stress, om maar te zwijgen van problemen met het werk of sociale situaties.
Om te zien hoe vaak dit voorkwam, zetten ze studenten achter twee grote elektromagnetische spoelen en vroegen vervolgens aan de hand van een lijst met symptomen wat ze voelden bij zowel een zwak als een sterk elektromagnetisch veld.
En ze meldden inderdaad neurologische symptomen: hoofdpijn, slaperigheid, duizeligheid, vermoeidheid, en prikkelbaarheid, viscerale symptomen zoals hartkloppingen, spierspanning, misselijkheid —hoewel meer bij het zwakke stralingsveld— buikpijn, kortademigheid en wat brandend maagzuur.
Ze konden het aan hun huid voelen: kriebel, koude, zweten, jeuk, en hun zintuigen registreerden wazig zien, piepende oren, een droge mond, een beetje benauwd, naast enkele andere symptomen.
In totaal veertig studenten werd gevraagd de symptomen te beoordelen tijdens de "schijn-", "zwakke" en "sterke" blootstelling, maar in werkelijkheid waren ze allemaal nep.
Ze werden helemaal niet blootgesteld aan welke straling dan ook.
De spoelen leken verbonden te zijn met een indrukwekkende elektrische voeding compleet met gekleurde lampen, maar die was zelfs niet echt verbonden aan wat dan ook onder geen van de omstandigheden.
De studie was getiteld "Vervuilde plaatsen of vervuilde gedachten?" waarmee gesuggereerd werd dat degenen die zeggen deze symptomen waar te nemen wellicht gewoon zichzelf wat wijsmaken.
Voordat je echter snelle conclusies trekt, moet je misschien naar de mensen kijken die echt lijden onder deze aandoening.
Twintig mannen en vrouwen die stelden dat ze gevoelig waren voor mobiele telefoons, werden aan een test onderworpen.
Na blootstelling aan straling van mobieltjes meldden ze diverse symptomen: allerlei soorten pijn en waarnemingen, duizeligheid, ademhalingsproblemen.
Dus werden ze door onderzoekers in een stoel gezet met verschillende werkende mobieltjes naast hun hoofd vastgebonden.
En man, wat konden ze die goed voelen, ze ervoeren een veelheid aan symptomen, maar ironisch genoeg voelden ze zich nog ietsje beroerder met een neptelefoon naast hun hoofd.
Tegen alle verwachting in, kon geen van de zogenoemde elektrosensibelen zelfs maar bepalen of de mobieltjes uit of aan stonden.
En dat zijn de bevindingen bij vrijwel alle onderzoeken: geen bewijs dat de symptomen iets anders dan psychologisch van aard zijn, waarbij wordt opgemerkt dat mensen die stellen zo'n overgevoeligheid te hebben, vaker obsessief-compulsieve, vijandige, fobische, paranoïde trekken vertonen, en dus veranderden ze de titel.
Wat voorheen aangeduid werd als "elektromagnetische overgevoeligheid" in de medische vakbladen, heet nu "idiopathische omgevingsintolerantie vanwege elektromagnetische velden" en het Engelse acroniem klinkt net alsof het op de farm van Ouwe Harm thuishoort.
Ondanks de overtuiging van mensen die aan IEI EMF lijden dat hun symptomen worden opgewekt door blootstelling aan elektromagnetische velden, kon bij herhaalde experimenten onder gecontroleerde omstandigheden dit verschijnsel niet worden nagebootst.
En dan hebben we het over 46 studies onder meer dan duizend mensen die zeggen er last van te hebben, maar wordt het op de proef gesteld, en neem je alle studies bij elkaar, dan kunnen ze geen significant effect op geen van de symptomen vinden, er was geen bewijs dat de proefpersonen zelfs maar de velden konden detecteren.
Geen enkele persoon ooit?
Welnu, er was deze ene studie waarin twee deelnemers een buitengewone prestatie leverden, ze gokten welk mobieltje aan was in tot wel 97 van de 100 keer.
Ik bedoel, als dat gewoon toeval was, zou dat hetzelfde zijn als de kans dat je vier keer in één jaar door de bliksem wordt getroffen.
Maar ze konden het resultaat een maand later niet repliceren.
En als je in de wetenschap niets kunt repliceren, geldt het niet.
Dus waarom is dit idee van overgevoeligheid zo hardnekkig?
Welnu, er is nu een hele industrie die profiteert van allerlei hebbedingen die mensen zouden beschermen, en de media lijken dol te zijn op het overgevoeligheidsverhaal, maar waarom vermelden journalisten de feiten niet ?
De media beweren liever dat er op dit gebied niet genoeg onderzoek is.
Maar er is wel onderzoek gedaan—tientallen studies die klaarblijkelijk systematisch genegeerd zijn door vrijwel elke journalist die het onderwerp aansnijdt: blinde "provocatiestudies" gepubliceerd in collegiaal getoetste vakbladen, en die zijn bijna allemaal negatief.
Ik bedoel, je zou kunnen stellen dat het bewijs vrijwel unaniem is.
Dus waarom noemen de media de feiten niet?
Misschien laten ze die expres achterwege.
Misschien zijn ze gewoon incompetent en hebben ze die nooit opgezocht.
Of misschien zijn ze gewoon in de val van de verkopers van wonderolie getrapt, die isolerende verf en beschermende hoeden verkopen.
Deze lobbyisten vergeten niet alleen voor het gemak te vermelden dat er tientallen onderzoeken zijn, ze vallen ook keihard iedereen aan die de feiten maar durft te melden, en beschuldigen hen ervan de symptomen van de mensen niet serieus te nemen.
Nee, niemand zegt dat het verzinsels zijn, de wetenschap wijst er alleen op dat wat de symptomen ook zijn, mobiele telefoons lijken niet de oorzaak.
En kijk, als het die kant op gaat, zou je net zo goed kunnen zeggen dat degenen die deze arme mensen allerlei spullen proberen te verkopen, zelf belemmeren dat er een beter begrip komt voor waar hun klanten aan lijden.