Kokoswater en depressie
Als je online gaat, kun je claims vinden dat kokoswater gunstig kan zijn voor depressie.
En ze noemen zelfs studies.
Hier is het dan zwart op wit: "Kokoswater verbetert depressie."
Hebben ze dat verzonnen?
Nee, klik erop en daar is het in PubMed, precies zoals ze zeiden.
En, als tijdelijke aanbieding, voor slechts $39,95 zal de uitgever het je laten lezen, maar waarom zou je je tijd verspillen?
Het belangrijkste staat daar al in de titel
"Kokoswater verbetert depressie."
Kun je net zo goed die 40 dollar uitgeven aan kokoswater om je stemming te verbeteren!
Na alle studies gelezen te hebben, zodat jij dit niet hoeft te doen: dat is mijn werk!
Als je naar het onder- zoek kijkt, begint het met te zeggen dat planten tegenwoordig vaak worden getest voor hun antidepressie potentieel.
Oke klinkt goed.
Daarom werd kokoswater, wat een veelgebruikt plantaardige drankje is, geselecteerd om het antidepressie potentieel ervan te onderzoeken.
Tot nu toe, alles goed.
Knaagdieren werden geselecteerd voor deze studie en een "gedwongen zwemtest" werd uitgevoerd.
Wat?!
De gedwongen zwemtest is een van de meest gebruikte tests om antidepressieve activiteit te onderzoeken.
Je vult een transparante cylinder met water zodat het boven het hoofd van de muis komt; die is dan gedwongen om te zwemmen, en je laat een muis erin vallen en kijkt hoe lang het ding worstelt om te verkomen dat het verdrinkt voordat je ziet dat de muis het opgeeft en zich naar het oppervlak laat drijven.
En, ongelooflijk maar waar, je geeft ze eerst wat kokoswater en ze houden het een beetje langer vol voordat ze het opgeven, wat een antidepressief effect aantoont.
Daarom dus... zouden we kokoswater moeten gebruiken om depressieve stoornissen bij mensen te behandelen?
Wat?!
Het maakt me depressief om te lezen over deze dergelijke verspilde onderzoeksmogelijkheden.
Waar haalden ze dit idee vandaan?
Het werd uitgevonden door een groep Franse wetenschappers in de jaren 70 om "gedragsmatige wanhoop" te modelleren.
Doet me denken aan de Harlow-experimenten met "verticale kameropsluiting" dat hij de "put van wanhoop" noemde, wat eigenlijk gewoon een metalen kooi was met schuine zijkanten.
Sluit een babyaapje er 45 dagen in op, en je zou diepgaande gedrags- veranderingen kunnen zien.
Het eindresultaat is dat ze zichzelf als het ware knuffelen in een foetushouding.
En na 10 weken alleen in de kooi, vertonen ze gedrag zoals 'contact houden' waar ze bij elkaar komen en elkaar langdurig knuffelen.
Het is nog niet duidelijk waarom opsluiting in de verticale kooi blijkbaar zo effectief is in het produceren van abnormaal gedrag, maar maak je geen zorgen, ze heben nog veel meer studies te doen.
Ik zal je het onderzoek met puppy's besparen...
Ik begrijp waarom je een model zou willen hebben om nieuwe antidepressiva te testen, maar als je wilt weten of granaatappels anti-depressieve effecten hebben, waarom geef je mensen dan gewoon geen granaatappels, in plaats van wat muizen in het diepe te gooien?
Er zijn letterlijk duizenden studies gepubliceerd over voedsel of voedselproducten met deze geforceerde zwemtest, waardoor de eierindustrie kan zeggen, kijk, eieren kunnen een fantastisch voedsel zijn voor het voorkomen en verlichten van de condities van een zware depressie.
Waarom?
Allemaal maar omdat ratten langer worstelden?
Terwijl wanneer bij mensen eieren worden verwijderd uit het diet dan verbetert hun stemming, hoewel ze ook vlees verwijderden; dus, het is niet duidelijk wat precies wat deed, of misschien aten ze gewoon meer gezond plantaardig voedsel, zoals soja - waar de soja-industrie blij mee is en je vertelt dat het depressie-gerelateerd gedrag bij postmeno- pauzale ratten vermindert, die zwommen voor hun leven.
Bij mensen echter, het beste dat sojaproducten konden bereiken, was gewoon net zo goed werken als medicijnen zoals Prozac en Zoloft, en we weten allemaal hoe weinig dat feitelijk zegt.
Ik bedoel, de gedwongen zwemtest is slechts een reactie op een acute stressvolle stimulus door in een container te worden geplaatst zonder een vluchtroute, terwijl menselijke depressive een chronische subjectieve emotionele toestand is, een interne emotionele toestand en tot op heden hebben we niet aan dieren kunnen vragen hoe ze zich voelen.
Je kunt zelfs niet alleen maar naar menselijk gedrag kijken om te vertellen of iemand depressief is; dus, het is onmogelijk om te concluderen dat de zwemtest een test is voor menselijke depressie.
Het gemak waarmee duizenden wetenschappers dat doen,is verontrustend omdat het veronderstellingen maakt die kritisch denken ontmoedigen.
In feite, studies als deze zijn vergeleken met een of andere Monty Python-sketch, waar ze zien of de heks drijft of niet.
Maar tegenwoordig wordt het gebruikt om een knaagdier als depressief te bestempelen.