Een hoge bloeddruk is niet het enige schadelijk effect van te veel zout-het wordt ook in verband gebracht met maagkanker, nierstenen, botontkalking, en zelfs obesitas, directe schade aan onze nieren en ons hart.
Maar zoals ik eerder besprak, is er een consensus dat de natrium in voeding een belangrijke rol speelt bij het verhogen van de bloeddruk.
Een geschil dat nu eindelijk is opgelost.
Er is nu dit eenduidige bewijs dat een verhoogde inname van natrium geassocieerd wordt met een verhoogde bloeddruk, en we weten dat een verhoogde bloeddruk leidt tot een verhoogd risico op vasculaire ziekten zoals beroertes, aneurysmata, en atherosclerose, en dus, om de hoofdredacteur van het Amerikaanse tijdschrift voor cardiologie te citeren: "We moeten allemaal onze zoutinname verlagen!" zoals ook andere autoriteiten stellen.
Dus hoe gaat de voedingsindustrie de zout controverse in leven houden?
Als zout leidt tot een hoge bloeddruk en een hoge bloeddruk leidt tot ziekte als A leidt tot B en B leidt tot C dan moet A tot C leiden-de logica lijkt solide.
De bloeddruk is één van de beste gevalideerde surrogate markers voor hart- en vaatziekten, en wanneer landen probeerden met zout te minderen, leek het te hebben gewerkt.
Campagnes in Engeland waren in staat om succesvol het zoutverbruik te verlagen, de bloeddruk daalde, en zo ook het aantal hart-en vaatziekten en beroertes.
Welnu, ze waren ook succesvol in staat om cholesterolniveaus en roken naar beneden te brengen, en de groente- en fruitconsumptie te verbeteren, maar in Japan verminderde ze hun zoutinname, terwijl ze een ongezonder dieet aten en meer rookte, en nog steeds was er sprake van een grote afname van sterfte aan beroertes.
Op basis van wat ze konden bereiken in Finland, kan een dagelijkse theelepel aan zout tussen de 25 tot 50% meer sterfgevallen door hartinfarcten en beroertes betekenen.
Maar zijn er gerandomiseerde gecontroleerde studies die dat laten zien?
Ze hebben nog nooit willekeurig mensen in twee groepen verdeeld, één laag natriumgehalte, één niet en ze gevolgd voor 20 jaar om te zien of de verschillen in bloeddruk zich vertaalde naar de te verwachten gevolgen.
Echter, een dergelijke studie is ook nooit gedaan naar roken.
Stelt u zich eens voor dat u een groep zou samenstellen van rokers om te stoppen met roken of voor tien jaar te blijven roken om te zien wie longkanker krijgt.
In de eerste plaats is het moeilijk om mensen te laten stoppen, net zoals het moeilijk is om mensen op een zoutarm dieet te houden, en zou het ethisch verantwoord zijn om mensen te dwingen om te roken voor tien jaar terwijl je weet van de totaliteit aan bewijs dat het waarschijnlijk is dat ze schade oplopen?
Dat is vergelijkbaar met het Tuskegee experiment.
We kunnen niet toestaan dat perfectie de vijand is van het goede; we gaan nooit een tien jaar durend gerandomiseerd onderzoek krijgen, maar in 2007 kregen we dit.
Er zijn al eerder gerandomiseerde studies naar natrium reductie geweest, maar ze hebben niet lang genoeg geduurd om voldoende gegevens over klinische resultaten te geven.
Bijvoorbeeld, de beroemde TOHP trials, waarbij duizenden werden gerandomiseerd om ten minste 18 maanden hun zoutinname te reduceren.
Wat als je ze na 10 tot 15 jaar na het onderzoek weer op zou zoeken om te kijken of sommige nog steeds weinig zout consumeren.
En inderdaad, verminder de natrium-inname met 25 tot 35% en we eindigen mogelijk met een 25% lager risico op hartaanvallen, beroertes en andere cardiovasculaire gebeurtenissen.
Dit werd beschouwd als de laatste nagel in de doodskist voor zout, gericht op het enige overgebleven bezwaar tegen universele zoutreductie, de eerste studie die niet alleen een verlaging van de bloeddruk liet zien, maar ook een verlaging van - morbiditeit en mortaliteit- door het verminderen van de inname van natrium.
Zaak gesloten, 2007.
Maar wanneer miljarden dollars op het spel staan is de zaak nooit gesloten.
Men kan gewoon de persberichten van het Zout Instituut volgen.
Hoe zit het bijvoorbeeld met het verslag vanuit het instituut van de geneeskunde die stelt dat een vermindering van natrium schade kan veroorzaken bij bepaalde patiënten met gedecompenseerde congestief hartfalen?
Een analyse van deze studies is inmiddels teruggetrokken uit bezorgdheid dat de gegevens kunnen zijn vervalst.
Maar het is zeker mogelijk dat mensen met ernstig hartfalen die al een zwaar tekort aan zout hebben door een hoge dosis aan zout onttrekkende medicijnen mogelijk geen voordelen hebben bij een verdere natrium beperking, maar voor de grote meerderheid van de bevolking blijft het bericht ongewijzigd.
Hoe zit het met het nieuwe onderzoek die werd gepubliceerd in het Amerikaanse Tijdschrift voor Hypertensie waaruit zou blijken dat de hoeveelheid zout die we eten prima is, en daarbij een soort U-vormige curve suggereert waarbij te veel natrium ongezond is, maar te weinig ook ongezond zou zijn?
Maar diegene die minder bevooroordeeld zijn naar de zoutindustrie en meer naar het 'Grote Hart' hebben opgemerkt dat deze onderzoeken op grote schaal verkeerd zijn geïnterpreteerd, met onnodige controverse en verwarring tot gevolg.
Het komt in feite neer op drie dingen: meetfouten, verwarrende, en omgekeerde causaliteit.
Al deze gegevens zijn afkomstig uit onderzoeken die niet zijn ontworpen om de relatie te beoordelen en hebben daardoor de neiging om ongeldige natrium schattingen te gebruiken, gewoon omdat het moeilijk is om de meervoudige 24 urine collecties te doen die nodig is om een goede meting te krijgen.
Veel van diegene in de VS die minder zout eten, eten simpelweg minder voedsel, misschien omdat ze zo ziek zijn.
Het is dus geen wonder dat ze hogere sterftecijfers hebben.
Dus het compileren van deze studies wordt gezien als een soort van vuilnis erin, vuilnis eruit.
Maar waarom zouden ze dat doen - ze beweren geen belangenconflicten te hebben.
Maar geconfronteerd met bewijs die toont dat ten minste één van de co-auteurs duizenden dollars van het zoutinstituut ontving, antwoordde ze met,
"Ze kregen niet meer dan $5.000 van hen in de afgelopen 12 maanden,"
En dat is dus hoe ze zich uit een belangenconflict konden praten.
Als je in plaats daarvan alleen kijkt naar de proeven waar ze de gouden standaard 24-uurs collecties deden bij gezonde mensen om de omgekeerde causaliteit te vermijden en er gecontroleerd werd op verstorende variabelen, dan ziet de curve er in plaats daarvan als volgt uit: een continue daling van hart- en vaatziekten zoals hartinfarcten en beroertes naarmate natrium niveaus lager en lager worden.
Een toename van 17% voor het risico op hart- en vaatziekten voor elke gram natrium per dag.
En dit is voor mensen zonder hoge bloeddruk, waarvan we zouden verwachten dat de voordelen nog groter zouden zijn.
Helaas hebben de media op grote schaal de bevindingen onjuist gerapporteerd en een vals gevoel van controverse uitgezonden, en daarmee het publiek verward.
Maar het is niet alleen de media.
Wanneer editorials worden gepubliceerd over het onderwerp in een aantal van de meest prestigieuze medische tijdschriften in de wereld, dan verwacht je niet dat ze worden geschreven door degenen die persoonlijke vergoedingen uitbetaald krijgen van de zoutindustrie.
En voordat het geld van het zoutinstituut werd geaccepteerd, accepteerde ze het geld van het tabaksinstituut, en was ze een frequente getuige-deskundige in de verdediging van Phillip Morris en andere tabaksfabrikanten.
Dus als het tijdschrift van de geneeskunde uit New England kiest voor subjective commentaren over zout, kun je de reikwijdte van de invloed vanuit de industrie zien.
De hoofdredacteur van het Amerikaanse tijdschrift van Hypertensie werkte zelf vele jaren als consultant voor het zoutinstituut.