Veroorzaken mobiele telefoons tumoren in speekselklieren?

Veroorzaken mobiele telefoons tumoren in speekselklieren?

Een grote studie vond geen acute effecten van straling van mobiele telefoons, zoals misselijkheid / hoofdpijn / duizeligheid / vermoeidheid, maar ze keken alleen naar de kortetermijneffecten, en er werd niet gekeken naar mogelijke langetermijneffecten.

Geen acute effecten, dus toekomstige onderzoeken moeten zich richten op mogelijke chronische effecten.

Ik heb de onderzoeken naar hersentumoren bestudeerd en ook de effecten op de gehoorzenuw in het oor, maar dat is niet het enige wat er aan de zijkant van je hoofd zit.

Daar zijn je hersenen, je oor en je parotis, de grote speekselklier vlak naast je oor.

Ongeveer 1 op de duizend mensen krijgt speekselklierkanker in hun leven, en dus kun je je afvragen: verhoogt het gebruik van mobiele telefoons de kansen op de ontwikkeling van tumoren in de parotideklier?

Nou, als je 100 mensen in een reageerbuisje laat spugen, dan lijkt het speeksel van degenen die een mobiele telefoon gebruiken gedurende meer dan een uur per dag aanzienlijk minder anti- oxiderende kracht te hebben dan degenen die de telefoon minder gebruiken.

Dus, gezien de belangrijke beschermende rol van antioxidanten om te beschermen tegen door vrije radicalen geïnduceerde DNA-schade dat kan leiden tot kanker,  kan dit mogelijk verklaren waarom mobiele telefoons het risico op speekselklier-tumoren kan verhogen.

Maar dit was slechts een observationeel onderzoek.

Misschien hadden diegenen die hun telefoon de hele dag gebruiken ook de neiging om slechter te eten vergeleken met diegenen die dit minder doen?

Deze studie is iets overtuigender.

Ze vonden dat speeksel dat uit de speekselklier werd gehaald aan dezelfde kant van het hoofd waar ze hun telefoon gebruikten, hogere niveaus van ontstekingen had vergeleken met speekselvan dezelfde persoon, maar gehaald uit de andere kant van hun hoofd.

Nu is deze toename van ontstekingen niet noodzakelijkerwijs het gevolg van de straling van de mobiele telefoon, maar het kan ook door de warmte komen die gegenereerd wordt door de telefoon.

Iets warms tegen de gezicht drukken gedurende een uur per dag is misschien niet goed voor je klieren.

Vertaalt de verhoogde oxidatie en ontsteking zich in cytogenetische afwijkingen, wat cel- en chromosomale afwijkingen zijn, in de mond?

Degenen die veel gebruik maken van mobiele telefoons schijnen wel een ​​verhoogd aantal "gebroken eieren" te hebben in hun tong.

Wat?!

Dat is een nogal speelse beschrijving van een cytogenetische afwijking geassocieerd met kanker.

OK, maar waar we echt om geven is 'echte' kanker.

"Vergroot het gebruik van mobiele telefoons de kans op de ontwikkeling van parotidekliertumoren?”

Dit is de eerste systematische studie dat ooit gepubliceerd is om dat te evalueren, en ... het gebruik van mobiele telefoons lijkt geassocieerd te zijn met een verhoogd risico.

Dit is een goed moment om absoluut versus relatief risico uit te leggen.

Als je werd gevraagd of je bereid zou zijn om ​​dagelijks een pil te nemen om je kansen om te sterven aan een hartaanval te verkleinen met 50% dan zou je misschien direct 'ja' zeggen, maar als je nog jong en gezond bent en jouw risico daarop slechts 2 op de duizend is in de komende 10 of 20 jaar, dan kan het slikken van die 5000 pillen het misschien niet waard zijn voor jou, om van 2 op de 1000 naar 1 op de 1000 te gaan.

50% klinkt geweldig, maar als je het hebt over een  zeldzame gebeurtenis dan is het minder interessant.

Dus zelfs als mobiele telefoons het risico met 28% verhoogden, dan zou een levenslang gebruik van mobiele telefoons je risico op het krijgen van zo'n tumor verhogen van 1 op 1400 tot ongeveer een 1 op 1100.

Als je echter je risico wilt verminderen, zowel de warmte- als stralingsemissies zijn grotendeels een lokaal fenomeen, dus je kunt hands-free bellen om blootstelling te verminderen, of je kunt meer sms'en.

Kortom, totdat we meer weten is het volgen van dergelijke voorzorgsmaatregelen niet onredelijk, vooral bij jongeren; iets wat sommige onderzoekers genoeg beangstigd om jonge kinderen aan te bevelen om te overwegen om het gebruik te minimaliseren.