Verhogen mobiele telefoons het risico op hersentumoren?
Veroorzaken mobiele telefoons kanker?
Dat is een vraag die miljarden mensen graag willen weten.
En daarom hebben we de IARC van de Wereldgezondheidsorganisatie, de erkende autoriteit van wat kankerverwekkend is en wat niet.
Er zijn vijf categorieën; er zijn de groep 1 kankerverwekkende stoffen, waarvan we met met de hoogste mate van zekerheid weten dat ze kanker veroorzaken bij mensen.
Dan zijn er dingen die 'waarschijnlijk' kanker veroorzaken, 'mogelijk' kanker veroorzaken, we 'niet zeker zijn' of 'waarschijnlijk geen' kanker veroorzaken.
In mei 2011 ontmoetten 30 wetenschappers uit 14 landen elkaar bij de IARC om de kankerverwekkendheid van de straling te beoordelen die uitgezonden wordt door mobiele telefoons, en concludeerden gezien de beperkte hoeveelheid beschikbaar bewijs, dat mobiele telefoons 'mogelijk kankerverwekkend' zijn bij de mens.
Dus niet 'definitief kankerverwekkend' voor mensen, geen 'groep 1 kankerverwekkende stof' zoals plutonium of bewerkt vlees.
Geen 'waarschijnlijk kankerverwekkende' stof, zoals DDT of Monsanto's Roundup pesticide, of normaal vlees, maar een 'mogelijk kankerverwekkende' stof, zo ver naar beneden op de lijst in de buurt van geconserveerde groenten, zoals kimchi.
Nou, dat was dat meer dan vijf jaar geleden.
Het bewijs blijft zich opstapelen met de laatste twee systematische reviews uit 2017 die een 33% verhoogde kans op hersentumoren bij langdurig gebruik aantonen, tot 46% hoger kans op tumoren aan de telefoonzijde van je hoofd.
En dat is inclusief studies gefinancierd door de industrie die ervan beschuldigd zijn bevooroordeeld en gebrekkig te zijn, het risico onderschatten, in tegenstelling tot onafhankelijke studies die vrij zijn van 'financiële conditionering' (wat een eufemisme) en zo zijn er een aantal wetenschappers die aandringen bij de IARC om mobiele telefoons op te schuiven naar 'waarschijnlijk kankerverwekkend', of zelfs helemaal naar 'Groep 1', In ieder geval voor hersenkanker en akoestisch neuroom, wat een soort binnenoor-tumor is.
Maar de IARC classificatie voor mobiele telefoons blijft momenteel bij 'mogelijk kankerverwekkend'.
Dus wat betekent dat?
Wat doen we met die informatie?
Nou, gezien de onzekerheid, zouden we het voorzorgsbeginsel kunnen volgen en eenvoudige persoonlijke maatregelen kunnen treffen om onze blootstelling te verminderen, zoals de telefoon niet altijd direct tegen je hoofd aanhouden.
Dat is de grootste bezorgdheid over mobiele telefoons, het tegen je hoofd aanhouden, terwijl er geen aanwijzingen zijn voor risico op vingerkanker, dus sms maar door.
Dit wordt bijzonder belangrijk geacht voor kinderen.
Andere mogelijke persoonlijke aanbevelingen: even wachten voordat je je mobiele telefoon tegen je oor zet als je geen hoofdtelefoon hebt en niet vallen voor die anti-stralings gizmos die de dingen eigenlijk erger kunnen maken door de telefoon te dwingen om het signaal te versterken.
Niet iedereen is het echter eens met deze voorzorgsmaatregelen.
Medewerkers bij twee handelsorganisaties van de mobiele telefoonindustrie benadrukken dat er veel aspecten van menselijk gedrag zijn die niet 'helemaal zonder nadelige gezondheidseffecten zijn' en daarom zouden we het risico maar moeten accepteren omdat dit het waard is bijvoorbeeld; vliegreizen en hete douches?
Wat? Alsof we onszelf zouden verbranden ofzo?
In ieder geval mogen we geen aanbevelingen uitbrengen; het moet worden overgelaten aan het oordeel van de ouders, op persoonlijk niveau, voor hun eigen kinderen.
Als we iets van richtlijnen zouden uitbrengen, kan het mensen nerveus maken, en we weten allemaal dat angst schadelijke gevolgen kan hebben voor de gezondheid; dus eigenlijk geeft de mobiele telefoonindustrie zo veel om je gezondheid dat het niet wil dat je je met je mooie kleine hoofd zorgen maakt.
Maar dat is iets dat openlijk besproken is in de literatuur voor risicoanalyse.
Ja, vanuit een volksgezondheidsperspectief, kan het redelijk zijn om gebruikers van een mobiele telefoon te voorzien van vrijwillige voorzorgsmaatregelen voor het omgaan met hun mobiele telefoon om hen in staat te stellen geïnformeerde beslissingen te nemen.
Maar, weet je, wat als het publiek de waarheid niet aan kan?
We willen mensen niet bang maken.
Er is nog steeds wetenschappelijke onzekerheid; We willen geen onredelijke angsten
aanwakkeren.
Bijvoorbeeld, vooreerst is hersenkanker zeldzaam.
Je hebt slechts een kans van 1 op 15.000 op het krijgen van een hersentumor elk jaar, dus zelfs al verdubbelen mobiele telefoons je risico, dat zou je nog maar stijgen tot een kans van 1 op 7.500.
Het is meer waarschijnlijk dat je met een mobiele telefoon gedood wordt in de handen van een afgeleide bestuurder dan door kanker.
Dus of de gezondheidsinstanties het publiek willen informeren over preventieve mogelijkheden blijft meer een politieke beslissing.