Voor- en nadelen van glutenvrije, caseïnevrije dieten voor autisme
Wanneer u leest in alternatieve-geneeskunde-tijdschriften dat er een groot aantal bewijzen is dat voedsel dat caseïne of gluten bevat aanzienlijk bijdraagt aan autisme en uit het dieet moet worden verwijderd, bijna altijd leidend tot symptomatische verbetering, dan spreken ze vermoedelijk over de gepubliceerde anekdotes en casussen die wild succes beweren, maar geen controlegroep hadden.
Hoewel er twee gecontroleerde proeven waren van een jaar met opmerkelijke voordelen, maar zonder verdiscontering van placebo-effecten.
De dubbelblinde onderzoeken die wel rekening hielden met placebo-effecten konden geen voordelen vinden, maar deze duurden maar een paar weken.
Dit zou het onderzoek moeten zijn om de impasse te breken, een maandenlange dubbelblind gecontroleerd onderzoek.
Ze zetten 14 kinderen met autisme op een glutenvrij, caseïnevrij dieet gedurende 4 tot 6 weken en dan, voor de volgende drie maanden, worden ze elke week uitgedaagd met dubbelblinde, placebo-gecontroleerde voedseltests, waarbij ze stiekem gluten krijgen, alleen gluten, of slechts caseïne, of beide, of niet, elke week, maand na maand.
Dit gebeurde er met elk van de 14 kinderen in termen van hun sociale relaties en hun taalvaardigheden tijdens elk van de uitdagingen.
En, bottom-line?
Niets.
Geen schijnbare invloed op gedragstoornissen of autismegerelateerd gedrag.
Dus, betekent dat geval gesloten?
Nou, voorstanders van autismediëten kunnen de implementatiefase van 4 tot 6 weken voorafgaand aan de uitdagingen beschouwen als te kort om het glutenvrije, caseïnevrije dieet volledig effect te laten hebben.
Met andere woorden, men zou kunnen betogen dat dit wederom een dubbelblind onderzoek is dat het dieet niet lang genoeg tijd gaf om te werken.
En misschien voelden de kinderen nog steeds de effecten van gluten en caseïne die ze meer dan een maand eerder nuttigden.
En dus geen wonder dat extra gluten of caseïne ze nog erger maakten?
Het is mogelijk, denk ik, zodoende zie je systematische reviews van het totaal van bewijs, zoals deze in 2017 gepubliceerd in het vakblad van het Amerikaanse Genootschap van Kinderartsen concluderend dat, hoewel sommige onderzoeken voordelen lieten zien, de gegevens ontoereikend waren om conclusies te trekken, met andere woorden, de "SOE" - de kracht van het bewijs - wordt beschouwd als onvoldoende om dergelijke diëten aan te bevelen.
Maar kan het kwaad om 't eens te proberen?
Nou, gezien de moeite, tijd en geld dat een glutenvrij, caseïnevrij dieet kost zou weten of het eigenlijk werkt fijn zijn.
Ik bedoel, er zijn nadelen.
Een speciaal dieet kan onbedoelde negatieve sociale gevolgen hebben, wanneer kinderen niet gewoon kunnen deelnemen aan verjaardagsfeesten en traktaties in de klas of aan eten in restaurants of bij andere mensen thuis.
Autisme kan al genoeg isoleren.
Het algemene bewijs voor de effectiviteit van deze diëten is zwak.
En dus kunnen deze diëten niet doorgaans worden aanbevolen als een behandeling.
Toch blijven de ouders het proberen redenerend: 'Kijk, de medicijnen werken niet, in termen van het verhelpen van de kernsymptomen.
Dus, waarom proberen we het gewoon niet; de onderste steen boven."
Ik kan dat begrijpen; er zijn echter de mogelijke nadelen, zoals verdere stigmatisering, het weghalen van middelen bij andere behandelingen, en suggeren ze, een bezorgdheid over voedingstekort.
Ze maken zich zorgen over botgezondheid.
Degenen met autisme hebben een verhoogd risico op botbreuken.
Kijk, lagere botmineraaldichtheid bij personen met autisme kan het gevolg zijn van een aantal factoren: gebrek aan vitamine D, chronisch gebruik van medicijnen die botten kunnen verzwakken, gebrek aan krachttraining - maar misschien spelen dieetbeperkingen een rol.
Hebben kinderen met autisme op glutenvrije, caseïnevrije diëten een lagere calciuminname?
Ja in feite 9 keer zo'n grote kans om de aanbevolen calciuminname niet te halen.
Vertaalt zich dit naar verminderde botmassa?
Misschien wel, zoals diegenen op caseïnevrije diëten een minder goede botontwikkeling leken te hebben.
Nu is er controverse over of zuivelproducten de beste bron zijn van calcium, maar dat is waar de meeste kinderen hun calcium vandaan krijgen.
En dus, als je zuivel verwijdert, moet je het vervangen door andere calciumrijke voedingsmiddelen.
Zoals het door hen aangehaalde onderzoek uitwijst, zijn er veel bronnen van calcium behalve zuivel - maar, ze geven alleen calcium als je ze echt eet.