Marihuana Legalisatie en de Opioïde Epidemie

Marihuana Legalisatie en de Opioïde Epidemie

In de Verenigde Staten zijn miljoenen mensen gediagnosticeerd met een opioïdengebruiksstoornis en meer dan 80 Amerikanen sterven elke dag als gevolg van een opioïde overdosis.

Waarom gebeurt dit?

De meeste nieuwe heroïnegebruikers beginnen met geneesmiddelen op recept, een recept voor opioïde pijnstillers.

Dit is belangrijk omdat elk jaar meer dan 200 miljoen recepten voor opioïde pijnstillers worden voorgeschreven.

Heb je dat nummer goed gehoord?

200 miljoen recepten elk jaar in de Verenigde Staten, een aantal dat bijna evenveel is als de gehele volwassen populatie.

Dat is ongelooflijk.

"Wanneer je zoiets als de opioïde verslavingscrisis groter ziet worden in zoveel staten in dit land, " zei woordvoerder van het Witte Huis, Sean Spicer, "dan het laatste dat we zouden moeten doen is om mensen aan te moedigen om cannabis te roken".

Maar als opioïde-verslaving begint met mensen die voorgeschreven pijnstillers nemen, misschien dat cannabis het probleem zou kunnen verminderen door een vervangende pijnstiller aan te bieden.

Of je zou kunnen zien dat het andersom gaat, waar cannabis een opstapje blijkt te zijn naar hardere drugs en dat zou de opioïde-epidemie erger kunnen maken.

Nou, ten eerste, werkt cannabis?

Is het echt een effectief medicijn tegen pijn maar is willekeurig gestigmatiseerd en gecriminaliseerd door de federale overheid?

Of is het zonder enig medisch voordeel, en haar voorstanders verschuilen zich gewoon achter een rookgordijn – woordspeling met opzet - of misplaatst (of opzettelijk misleidend) mededogen voor de zieken?

Het officiële standpunt van de American Medical Association is dat marihuana geen wetenschappelijk bewezen, momenteel aanvaard medisch gebruik heeft voor het voorkomen of behandelen van een ziekte, maar wat zegt de wetenschap?

Welnu, ondanks het wijdverspreide gebruik van opioïden, sterft de meerderheid van vergevorderde kankerpatiënten met onvoldoende pijnbestrijding.

En dus kan het gebruik van cannabis helpen, omdat dubbelblinde, placebo-gecontroleerde klinische studies hebben gevonden dat chemische verbindingen in cannabis pijn kunnen verlichten, gelijkwaardig aan een gematigde doses van codeïne, een opioïde dat wordt gebruikt om milde tot matige pijn te behandelen.

Maar wacht even, als je sterft aan kanker, wil je dan niet het beste spul gebruiken?

Waarom niet gewoon de morfine opkrikken?

Kijk, hiermee kun je iemand in een coma brengen, en al hun pijn uitwissen, maar het probleem met deze hoge doses van opiaten is dat wanneer je aan het einde van je leven bent, omringd door geliefden en je bent zo uitgeput dat je zelfs geen vaarwel kunt zeggen, dus dat is waar cannabis kan helpen, wat iemand toestaat ​ de opiaatdosis te verlagen, zonder pijnbestrijding in gevaar te brengen.

Dat is wat veel mensen in ieder geval melden.

Als je naar New England kijkt, waar de opioïde epidemie lijkt te zijn ontstaan, dan werden er voldoende opioïden verstrekt door apotheken in Maine in een jaar om elk persoon in de staat te voorzien van een hoeveelheid goed genoeg voor 16 dagen.

Wat doen ze daar nou allemaal?

Maar toen New Englanders ondervraagd werden naar opioïden beweerden de meesten dat ze hun gebruik van opioïden hadden verminderd sinds ze met medische cannabis waren begonnen.

Sommigen beperkten ook hun gebruik van antidepressiva, alcohol, medicijnen voor angststoornissen, migraine medicijnen, slaappillen.

40% zeiden dat ze in staat waren om hun opioïde gebruik met "veel" te verminderen.

Het kan zelfs het gebruik van crack verminderen!

Het lijkt misschien vreemd om drugs aan drugsverslaafden te geven, maar als mensen zelfs slechts gedeeltelijk overschakelen van meer naar minder schadelijke drugs, dan kan de totale schade worden verminderd.

Wat gebeurde er nadat de wetten voor medisch gebruik van marihuana waren aangenomen?

Zijn overdosis door opioïden gestegen, hetzelfde gebleven, of naar beneden gegaan?

Ze gingen naar beneden.

Medicinale cannabiswetten zijn geassocieerd met significant lagere sterftecijfers voor opioïde overdosis, ongeveer 25% minder sterfgevallen door overdosis.

De opvallende implicatie hiervan is dat medische marihuana-wetten een veelbelovende aanpak vertegenwoordigen voor het terugdringen van de opioïde overdosisepidemie.

Indien waar, dan verstoort deze bevinding niet alleen de algemene conventionele wijsheid met betrekking tot de implicaties voor de volksgezondheid van de legalisatie van marihuana, maar ook van zijn medicinale bruikbaarheid.

Hier zegt de AMA dat het geen enkel nuttig medisch effect heeft, maar als mensen er voldoende voordeel van krijgen en dan minder medicijnen gaan gebruiken, dan is er duidelijk iets aan de hand.

Hoe zit het met andere geneesmiddelen op recept?

Zodra medische marihuana-wetten waren aangenomen, vulden minder mensen recepten voor niet alleen pijnstillers, maar ook anti-angst medicijnen, antidepressiva, geneesmiddelen tegen misselijkheid, antipsychotica, anti-epilepsie medicijnen en slaappillen.

Als alle staten dat hadden gedaan, dan zou dat ongeveer een half miljard dollar per jaar kunnen besparen.

Maar de half miljard die belastingbetalers besparen is de half miljard die farma- ceutische bedrijven verliezen; dus, geen wonder dat de farmaceutische bedrijven hier een beetje gek van worden.

Waarom denk je dat farmaceutische bedrijven grote sponsors waren van de lobby voor het verbieden van marihuana - probeerden om legalisatie te stoppen - de makers zijn van OxyContin, Vicodin?

Andere belangrijke financiers van deze oppositie zijn de bierindustrie, en de private gevangenisindustrie.

Langere levensduur op loopafstand

Langere levensduur op loopafstand

Lichamelijke inactiviteit wordt 't grootste gezondheidsprobleem van deze eeuw genoemd.

Maar dit zo noemen betekent niet dat het waar is.

In feite staat inactiviteit op nummer 5 in termen van risicofactoren voor overlijden en nummer 6 in termen van risicofactoren voor invaliditeit.

Dieet is veruit onze grootste moordenaar, gevolgd door roken.

Maar er is onweerlegbaar bewijs van de effectiviteit van regelmatige lichaamsbeweging bij preventie van chronische ziekten zoals hart- en vaatziekten, diabetes, kanker, hypertensie, obesitas, depressie en osteoporose en bij voortijdige dood; beweging die een of twee jaar extra aan onze levensduur toevoegt.

Het helpt dus om jaren aan ons leven toe te voegen en bovenal leven aan onze jaren.

Het zou echt wel eens survival of the fittest kunnen zijn.

Hoeveel moeten we trainen?

Over het algemeen is het antwoord hoe meer hoe beter.

Waarschijnlijk 'n minimum van 1000 verbrande calorieën van lichaamsbeweging per week, zeg maar vijf dagen per week een uur per dag lopen, maar zeven dagen per week is mogelijk  nog beter in termen van levensduurverlenging.

Gematigde intensiteit komt neer op de spreken- maar niet zingentest, waarbij je nog steeds kunt kletsen, maar je je buiten adem zou voelen als je probeert te zingen.

Beweging is zo belangrijk dat geen uur per dag lopen als risicovol gedrag wordt gezien, naast roken, overmatig drinken en zwaarlijvig zijn.

Elk van deze haalt effectief drie tot vijf jaar van je leven af, hoewel degenen die dagelijks groene groenten aten, niet hetzelfde risico liepen.

Maar zelfs als broccoli-etende bankzitters net zolang leven als wandelaars, is er een veelvoud aan bijkomende gezondheidsvoordelen voor fysieke activiteit, zozeer zelfs dat artsen worden aangemoedigd om het voor te schrijven, om de patiënt te laten weten dat lichaamsbeweging een krachtig medicijn is.

Onderzoekers vergeleken lichaamsbeweging met medicinale interventies en ontdekten dat lichaamsbeweging vaak net zo goed werkte als medicijnen voor de behandeling van hartziekten en beroertes en de preventie van diabetes.

Natuurlijk is er niet veel geld om bewegingsstudies te financieren, dus Big Pharma zou verplicht nieuwe medicijnen kunnen vergelijken met beweging.

In gevallen waarin geneesmiddelenopties slechts een bescheiden voordeel bieden, verdienen patiënten het om het nut van lichamelijke activiteit te begrijpen.

We zouden dieet ook aan de vergelijking kunnen toevoegen.

Ja Big Pharma, je nieuwe medicijn verslaat een placebo, maar verslaat het boerenkool?

Ketodiëten: spiergroei en botdichtheid

Ketodiëten: spiergroei en botdichtheid

Een officiële standpuntnota van de International Society of Sports Nutrition over keto-diëten wijst op de ergolytische effecten van keto-diëten op trainingen van hoge én lage intensiteit.

Ergolytisch is het tegenovergestelde van ergogeen, wat prestatieverhogend betekent, terwijl ergolytisch een vermindering betekent van de atletische prestaties.

Voor niet-atleten kan ketose ook sportieve inspanningen ondermijnen.

Ketosis is gecorreleerd met verhoogde waargenomen inspanning en vermoeidheid en stemmingsstoornissen tijdens fysieke activiteit, wat erop wijst dat het vermogen en het verlangen om langdurige inspanning vol te houden nadelig beïnvloed kan worden bij het volgen van ketogene diëten voor gewichtsverlies.

Ik verwees al naar de afname van de gemeten spieromvang bij CrossFit-beoefenaars.

Een ketogeen dieet zou dus niet alleen de prestaties verzwakken bij duursporten, maar ook bij krachttraining.

Laat mensen acht weken lang alle standaard boven- en onderlichaam trainingsprotocollen doen – bench press, pull-ups, squats, deadlifts – en je stimuleert daarmee niet verrassend de spiermassa, tenzij je een keto-dieet volgt.

In dat geval is er geen significante verandering in spiermassa na al die inspanning.

Wie gerandomiseerd werd voor het niet-ketogene dieet voegde ongeveer 3 pond spiermassa toe, terwijl dezelfde hoeveelheid gewichtheffen op het ketodieet vaak spieren vermindert, een gemiddeld verlies van ongeveer 100 gram.

Op welke andere manier kun je acht weken gewichten heffen en geen spieren toevoegen, dan op een ketogeen dieet?

Zelfs keto-dieetvoorstanders noemen bodybuilding op een ketogeen dieet een oxymoron.

Hoe zit het met botverlies?

Helaas zijn botbreuken één van de bijwerkingen die onevenredig veel kinderen op ketogene diëten teisteren, samen met groeiachterstand en nierstenen.

Ketogene diëten kunnen gestaag botverlies veroorzaken, zoals gemeten in de ruggegraat, vermoedelijk omdat ketonen zuur zijn, en dus kunnen keto-diëten je in een "chronische acidotische staat" brengen.

Sommige klinische rapporten van kinderen op keto-diëten zijn echt hartverscheurend.

Een 9-jarig meisje leek het allemaal te krijgen – osteoporose, botbreuken, nierstenen – en toen kreeg ze een ontsteking van de alvleesklier en stierf.

Alvleesklierontsteking kan worden veroorzaakt door te veel vet in je bloed.

Eén vetrijke maaltijd kan de piek in triglyceriden in je bloedbaan vervijfvoudigen binnen enkele uren na het eten ervan, waardoor je risico loopt op een ontsteking van de alvleesklier.

Ze had een zeldzame genetische aandoening, glucose-transporterdeficiëntiesyndroom, een geboortedefect in het transporteren van bloedsuikers naar je hersenen.

Dit kan leiden tot dagelijkse epileptische aanvallen vanaf de kindertijd, maar een ketogeen dieet kan worden gebruikt om brandstof in hun hersenen te sluipen.

Dus een ketogeen dieet kan een uitkomst zijn voor de 1 op 90.000 gezinnen getroffen door deze aandoening.

Zoals altijd in de geneeskunde, draait het om risico's versus voordelen

Maar liefst tot 30% van de patiënten met epilepsie reageren niet op anti-epileptica, en de alternatieven, onder andere hersenoperaties, zijn niet fraai.

Zoals het implanteren van diepe elektroden door de schedel of zelfs het verwijderen van een hersenkwab.

Dit kan uiteraard tot ernstige bijwerkingen leiden, maar dat geldt ook voor dagelijkse aanvallen.

Dus als een ketogeen dieet helpt tegen aanvallen, kunnen de voordelen veel zwaarder wegen dan de nadelen.

Maar als je gewoon een dieet kiest om af te vallen, lijkt de kosten-batenanalyse toch echt de andere kant op te gaan.

Gelukkig hoef je je langetermijns- gezondheid niet te verpanden voor gewichtsverlies op korte termijn.

We krijgen het beste uit beide werelden door een gezond dieet te kiezen.

Denk aan die studie waaruit bleek dat het gewichtsverlies na het eten van het Low-carb Atkins-dieet voor een jaar bijna hetzelfde was als bij het eten van het vetarme Ornish-dieet?

De schrijvers concluderen:

Dit ondersteunt het aanbevelen van elk dieet waaraan een patiënt zich zal houden om af te vallen.

Dat lijkt me een vreselijk advies.

Er zijn kuren zoals het Laatste Kansdieet, dat bestond uit een vloeibare recept gemaakt van overgebleven bijproducten van een slachthuis, en wat betrokken was bij ongeveer 60 sterfgevallen.

Wel, het beloofde het leven van mensen te veranderen.

Een mislukte rechtszaak van één weduwnaar creëerde het precedent voor de wettelijke bescherming tegen dodelijke dieetboeken.

Je kunt een gezond koolhydraatarm dieet opstellen, of een ongezond vetarm dieet – een dieet van suikerspin bevat geen vet – maar de gevolgen voor de gezondheid van een typisch koolhydraatarm ketogeen dieet zoals Atkins verschillen enorm van een vetarm plantaardig dieet zoals dat van Ornish.

Niet alleen zouden ze lijnrecht tegenovergestelde effecten hebben op cardiovasculaire risicofactoren in theorie, op basis van vezels en verzadigd vet en cholesterolgehalte van hun representatieve maaltijdplannen, toen ze daadwerkelijk op de proef werden gesteld, bleek dat koolhydraatarme diëten de slagaderfunctie verstoren.

Na verloop van tijd wordt de bloedstroom naar de hartspier zelf verbeterd op een Ornish-achtig dieet en verminderd op een koolhydraatarm dieet.

Hartziekte heeft de neiging om voortgang te maken bij typische afvaldiëten, en te verslechteren bij koolhydraatarme diëten, maar kan omkeren door een Ornish dieet.

Aangezien hartaandoeningen de grootste moordenaar van mannen en vrouwen zijn, lijkt "het aanbevelen van elk dieet waar een patiënt zich aan houdt om af te vallen" nogal onverantwoordelijk.

Waarom niet aanbevelen om te roken?

Je kunt met sigaretten afvallen, net als met tuberculose of een metamfetamine verslaving, maar je valt niet af om de last voor je kistdragers te verminderen.

Referentiebronvermelding:

Is keto een effectief kankerbestrijdend dieet?

Is keto een effectief kankerbestrijdend dieet?

Bloedsuiker, oftewel bloedglucose, is de universele voorkeursbrandstof voor de cellen in ons hele lichaam.

Onze hersenen verbranden meer dan een ons suiker per dag, waar ze metabolisch gezien de voorkeur aan hebben.

Ons lichaam kan eiwitten afbreken en glucose aanmaken, maar het merendeel komt uit ons dieet in de vorm van suikers en zetmeel.

Als we stoppen met het eten van koolhydraten, of zelfs helemaal met eten stoppen, schakelen de meeste van onze cellen over naar het verbranden van vet, maar vet komt moeilijk door de bloed-hersenbarrière.

Onze hersenen hebben een constante en enorme behoefte aan brandstof, één orgaan dat tot op de helft van onze energiebehoefte vergt.

Zonder brandstof gaat het licht uit ... voorgoed.

Om zoveel suiker nieuw aan te maken, zou ons lichaam ongeveer twee ons eiwit moeten afbreken

Dat betekent dat ons lichaam zich binnen twee weken tot de dood zou kannibaliseren, maar mensen kunnen maandenlang vasten.

Het antwoord op dit raadsel werd in 1967 ontdekt.

In een berucht experiment staken onderzoekers van Harvard katheters in de hersenen van obese proefpersonen die voor meer dan een maand hadden gevast, en ontdekten dat ketonen glucose hadden vervangen als de voorkeursbrandstof voor de hersenen.

Je lever kan vet omzetten in ketonen, die dan de bloed-hersenbarrière kunnen doorbreken en je hersenen gaande houden als je niet genoeg koolhydraten krijgt.

Het wisselen van brandstof heeft zó'n effect op de hersenactiviteit dat het sinds de oudheid is gebruikt voor de behandeling van epilepsie.

Vasten voorschrijven voor de behandeling van epileptische aanvallen dateert uit de tijd van Hippocrates.

In de Bijbel lijkt Jezus het hiermee eens te zijn.

Tot op heden is het onduidelijk waarom het omschakelen van bloedsuiker naar ketonen als primaire brandstofbron zo'n dempend effect heeft op de overactiviteit van de hersenen.

Maar hoe lang kun je vasten?

Om de vast-therapie te verlengen, stelde in 1921 een vooraanstaande medische wetenschapper van de Mayo Clinic wat hij een 'ketogeen dieet' noemde voor, een vetrijk dieet ontwikkeld om zo gebrekkig te zijn aan koolhydraten dat het de vastende staat effectief kan nabootsen.

"Een opmerkelijke verbetering" noteerde men de eerste keer dat het aan de toets werd gesteld – effectiviteit die later werd bevestigd in gerandomiseerde, gecontroleerde testen

Ketogene diëten begonnen uit de gratie te vallen in 1938 met de ontdekking van de anti-epileptisch medicatie die bekend kwam te staan als Dilantin, maar ketogene diëten zijn nog steeds in gebruik als een behandeling van derde of vierde keus voor medicijn-resistente epilepsie bij kinderen.

Vreemd genoeg lijkt het succes van ketogene diëten voor pediatrische epilepsie door "keto-dieet" voorstanders te worden vereenzelvigd met de suggestie dat een ketogeen dieet baat heeft voor iedereen.

Maar weet je wat soms ook werkt voor hardnekkige epilepsie?

Een hersenoperatie.

Maar ik hoor mensen op de fitnessruimte niet luid eisen om hun schedels open te laten zagen.

Sinds wanneer komen medische therapieën overeen met keuzes voor een gezonde levensstijl?

Het verwarren van hersenactiviteit met elektroshocktherapie kan in sommige gevallen van ernstige depressie baat hebben.

Dus ... geef me de elektroden eens aan?

Ketogene diëten worden ook getest om te zien of ze de groei van bepaalde hersentumoren kunnen vertragen.

Zelfs als het werkt, weet je wat ook de kankergroei kan vertragen?

Chemotherapie.

Dus waarom kies je voor keto en niet gelijk chemo?

Promoters van ketogene diëten voor kanker, betaald door zogenaamde "keton-technologie" bedrijven verkopen je bottenbouillonpoeder met gezouten karamelsmaak. voor honderd dollar per pond.

Of bedrijven die ketogene maaltijden op de markt brengen en melding doen van "buitengewone" anekdotische reacties bij sommige kankerpatiënten, maar meer concreet bewijs ontbreekt eenvoudigweg.

Zelfs de theoretische onderbouwing is twijfelachtig.

Je hebt vast wel eens gehoord dat "suiker de kanker voedt."

Maar alle cellen voeden zich met suiker.

Ketogene diëten voor kanker bepleiten is zeggen dat omdat Hitler lucht heeft geademd we zuurstof maar moeten boycotten.

Kanker kan zich ook voeden met ketonen.

Een experimenteel model vond dat ketonen de groei van menselijke borstkanker en uitzaaiingen daarvan bevorderen, en de tumorgroei meer dan verdubbelen.

Sommigen hebben zelfs gespeculeerd dat dit de reden is dat borstkanker vaak metastatiseert naar de lever, de belangrijkste locatie van ketonproductie.

Als je ketonen direct op borstkankercellen druipt in een petrischaal, leiden de genen die aan en uit worden gezet tot een veel agressievere kanker, geassocieerd met een aanzienlijk lagere overleving na vijf jaar bij borstkankerpatiënten.

Onderzoekers overwegen zelfs ketonblokkerende medicijnen te ontwerpen om verdere kankergroei te voorkomen door ketonproductie stop te zetten.

En denk eens waartoe het eten van een ketogeen dieet kan leiden.

Een hoge inname van dierlijk vet kan het sterfterisico verhogen bij overlevenden van borstkanker en kan een rol spelen in de oorsprong daarvan door oxidatieve stress, hormoonverstoring en inflammatie.

Dit geldt ook voor mannen.

Men vondt een sterke associatie tussen inname van verzadigd vet en de progressie van prostaatkanker.

Degenen in het bovenste derde deel van de inname van dit soort vetrijk dierlijk voedsel leken hun risico op overlijden aan prostaatkanker te verdrievoudigen.

Niet noodzakelijk vet in het algemeen – geen verschil in borstkanker sterftecijfers op basis van de totale vetinname – maar de inname van verzadigd vet kan een negatieve invloed hebben op overleving van borstkanker, een 50 procent verhoogd risico op het overlijden aan borstkanker.

Er is een goede rede dat de officiële zorgvoorschriften van de American Cancer Society en American Society of Clinical Oncology Breast Cancer Survivorship een voedingspatroon voor borstkankerpatiënten aanraden dat is in essentie het tegenovergestelde is van een ketogeen dieet:

"Rijk aan groenten, fruit, volle granen en peulvruchten, namelijk bonen, spliterwten, kikkererwten en linzen, en laag in verzadigde vetzuren."

Tot dusverre heeft geen enkele klinische studie een meetbaar voordeel van een ketogeen dieet aangetoond voor welke menselijke kanker dan ook.

Er zijn momenteel echter ten minste een dozijn proeven aan de gang, en de hoop is dat in ieder geval sommige kankertypes hierop reageren.

Maar zelfs dan zou dat niet als basis dienen voor het aanbevelen van ketogene diëten voor de algemene bevolking net zo min als het aan te bevelen is dat aan iedereen voor de lol bestraling, operaties en chemotherapie probeert.

Referentiebronvermelding:

Is Vasten voor Gewichtsverlies Veilig?

Is Vasten voor Gewichtsverlies Veilig?

Hoewel vasten gedurende een week of twee daadwerkelijk kan helpen met het verlies van lichaamsvet, begint na de derde week van vasten het verlies van vet het verlies van vetvrije massa bij zwaarlijvige personen te overtreffen.

Maar is het veilig om zo lang niets te eten?

Voorstanders spreken over vasten als een reinigingsproces, maar wat je ook uit je lichaam verwijdert zijn essentiële vitamines en mineralen.

Mensen die zwaar genoeg zijn kunnen het tot 382 dagen zonder calorieën uithouden, maar niemand kan het zelfs maar een fractie van die tijd zonder vitamines overleven.

Scheurbuik is bijvoorbeeld binnen vier weken te diagnosticeren als er geen inname is van vitamine C.

Beriberi (thiamine- of vitamine B1- tekort) kan zelfs al eerder beginnen bij patiënten die vasten, en wanneer dit zich eenmaal manifesteert, kan dit leiden tot hersenschade binnen enkele dagen, wat uiteindelijk permanent kan worden.

Hoewel vastende patiënten problemen zoals misselijkheid en indigestie melden terwijl ze supplementen slikken, kregen alle gevallen van maandenlang vasten die ik in de laatste paar video's heb beschreven dagelijks multivitamines en minerale suppletie indien nodig.

Zonder suppletie kunnen hongerstakers en mensen die langdurig vasten voor therapeutische of religieuze doeleinden - zoals de baptisten pastoor die hoopt "zijn spirituele krachten voor uitdrijving te vergroten" - verlamd of comateus raken, of zelfs erger.

Vitaminetekorten zijn niet het enige risico.

Lezend over alle succesvolle gevallen van massaal gewichtsverlies door langdurig vasten in de medische literatuur, besloot een arts het met zijn patiënten te proberen.

Van de eerste twaalf met wie hij dit probeerde gingen er echter twee dood.

Achteraf gezien hadden beide patiënten die stierven al hartfalen voordat het experiment begon, en gebruikten diuretica.

Vasten veroorzaakt overduidelijk diurese, wat verlies van water en elektrolyten door de urine betekent, en het was de combinatie van vasten en waterpillen dat waarschijnlijk hun kalium heeft uitgeput en hun fatale hartritmes heeft veroorzaakt.

De dokter deed zijn uiterste best om erop te wijzen dat beiden die stierven al ernstige hartproblemen hadden, en beiden waren sterk verbeterd tijdens de verhongeringstherapie.

Weinig troost echter omdat ze allebei binnen een paar weken dood waren.

Niet alle sterfgevallen tijdens therapeutisch vasten waren verergerd door gelijktijdig medicijngebruik.

In het begin ging het goed met hem en had de gebruikelijke ervaringen van euforie.

Zijn elektrolyten bleven op een goed niveau, maar tijdens de derde week stortte hij plotseling in elkaar en stierf.

Deze behandelingsmethode is zeker aantrekkelijk omdat het gewichtsverlies veroorzaakt en de patiënt voelt zich zoveel beter, maar het feit dat het mensen kan doden maakt het een zeer verdachte manier van behandelen.

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht dat de hartspier wordt gespaard tijdens het vasten lijkt het hart een soortgelijke spierafbraak te ondergaan.

Dit werd opgemerkt bij slachtoffers in Warschau tijdens de Tweede Wereldoorlog in een opmerkelijke reeks van gedetailleerde studies die uitgevoerd werden door de lokale artsen voordat ze zelf slachtoffers werden.

In een rapport met de titel 'Bruto fragmentatie van hartvezel na therapeutische honger voor obesitas, " bereikte een 20-jarige vrouw met succes haar ideale lichaamsgewicht na het verliezen van 60 kilo na 30 weken vasten.

Na een ontbijt van één ei kreeg ze een hartaanval en stierf.

Autopsie wees aan dat de spiervezels in haar hart aanwijzingen vertoonden van wijdverbreide desintegratie.

De pathologen stelden voor om vasten niet langer aan te bevelen als een veilige manier om gewicht te verliezen.

Stoppen met vasten lijkt het gevaarlijkste aspect te zijn.

Na de Tweede Wereldoorlog stierf maar liefst één op de vijf uitgehongerde Japanse krijgsgevangenen na de bevrijding.

Nu bekend als 'refeeding syndrome', het falen van meerdere organen kan het gevolg zijn van het te snel hervatten van een normaal dieet.

Er zijn kritische voedingsstoffen zoals thiamine en fosfor die nodig zijn om voedsel te verteren.

Dus als er te veel voedsel wordt ingenomen na een periode van vasten voordat deze voedingsstoffen kunnen worden aangevuld, kan de vraag het aanbod overtreffen.

En de kleine hoeveelheid die nog steeds aanwezig is kan dan nog verder worden verminderd, met mogelijk fatale gevolgen.

Daarom wordt reddingswerkers verteld om altijd als eerste thiamine aan slachtoffers te geven die vast zaten of anderszins niet in staat waren om te eten.

Thiamine is verantwoordelijk voor de gele kleur van 'bananentassen' een term die je misschien hebt gehoord tijdens medische TV shows voor het beschrijven van een infuus dat vaak aan ondervoede alcoholisten wordt gegeven om een soortgelijke reactie te voorkomen.

Iedereen met een te verwaarlozen voedsel-inname gedurende meer dan vijf dagen kan risico lopen op het ontwikkelen van problemen na het hervatten van voedselinname.

Medische supervisie tijdens het vasten maakt het veel veiliger zeker nu er goede regels zijn voor het hervatten van voedselinname; we weten naar welke waarschuwingssignalen we moeten zoeken en we weten ook wie er vooral niet zou moeten vasten, zoals diegenen met gevorderd lever- of nierfalen, porfyrie, ongecontroleerde hyperthyreoïdie en zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven.

De meest uitgebreide veiligheidsanalyse van vasten met alleen water drinken onder medisch toezicht werd onlangs gepubliceerd door het TrueNorth Health Center in Californië.

Van de 768 bezoeken aan hun faciliteit voor vasten gedurende periodes tot wel 41 dagen, werden er bijwerkingen gezien? Ja, 5961!

Maar de meeste waren milde, bekende bijwerkingen tijdens vasten, zoals vermoeidheid, misselijkheid, slapeloosheid, hoofdpijn, duizeligheid, maagklachten, rugpijn.

Ze meldden slechts twee ernstige bijwerkingen en geen dodelijke slachtoffers.

Langer vasten dan 24 uur, en met name langer dan drie of meer dagen, mag alleen worden gedaan onder toezicht van een arts en bij voorkeur in een inwonende kliniek.

Met andere woorden, probeer dit niet thuis.

Dit zeggen ze niet alleen maar om wettelijke redenen.

Normaal gezien proberen de nieren bijvoorbeeld om natrium te behouden tijdens het vasten, maar als dat mechanisme minder goed werkt kan snel een probleem met elektrolyten ontstaan wat zich misschien alleen manifesteert met niet-specifieke symptomen zoals vermoeidheid of duizeligheid, wat gemakkelijk genegeerd kan worden totdat het te laat is.

De risico's van elke therapie moeten worden gebaseerd op de ernst van de ziekte.

De gevolgen van obesitas worden als ernstig genoeg beschouwd dat effectieve therapieën 'een aanzienlijke aanvaardbare toxiciteit' mogen hebben.

Velen overwegen bijvoorbeeld een grote operatie voor obesitas als een gerechtvaardigd risico.

Maar het sleutelwoord is effectief.

Therapeutisch vasten voor obesitas wordt nu Meestal niet langer aanbevolen door de medische gemeenschap, niet alleen vanwege het onzekere veiligheidsprofiel, maar het is ook twijfelachtig op de korte en lange termijn

Onthoud dit: met vasten gedurende een week of twee kun je misschien net zoveel lichaamsvet verliezen of zelfs meer met een caloriearm dieet dan een dieet zonder calorieën.

Bestaat elektromagnetische overgevoeligheid echt?

Bestaat elektromagnetische overgevoeligheid echt?

In de afgelopen tien jaar is naar verluidt een breed scala aan symptomen gemeld, veroorzaakt door blootstelling aan elektromagnetische Velden die ontstaan bij het gebruik van mobiele telefoons, waaronder hoofdpijn, misselijkheid, duizeligheid, vermoeidheid.

De nieuwsmedia berichtten over deze nieuwe medische aandoening, genaamd elektrosensibiliteit of elektromagnetische overgevoeligheid.

Deze verhalen zijn deels ingegeven door mensen die beweren dat ze een duidelijk verband hebben gevonden tussen hun slechte gezondheid en de blootstelling aan een specifiek apparaat, wat grote gevolgen kan hebben voor iemands kwaliteit van leven, gezondheid en stress, om maar te zwijgen van problemen met het werk of sociale situaties.

Om te zien hoe vaak dit voorkwam, zetten ze studenten achter twee grote elektromagnetische spoelen en vroegen vervolgens aan de hand van een lijst met symptomen wat ze voelden bij zowel een zwak als een sterk elektromagnetisch veld.

En ze meldden inderdaad neurologische symptomen: hoofdpijn, slaperigheid, duizeligheid, vermoeidheid, en prikkelbaarheid, viscerale symptomen zoals hartkloppingen, spierspanning, misselijkheid —hoewel meer bij het zwakke stralingsveld— buikpijn, kortademigheid en wat brandend maagzuur.

Ze konden het aan hun huid voelen: kriebel, koude, zweten, jeuk, en hun zintuigen registreerden wazig zien, piepende oren, een droge mond, een beetje benauwd, naast enkele andere symptomen.

In totaal veertig studenten werd gevraagd de symptomen te beoordelen tijdens de "schijn-", "zwakke" en "sterke" blootstelling, maar in werkelijkheid waren ze allemaal nep.

Ze werden helemaal niet blootgesteld aan welke straling dan ook.

De spoelen leken verbonden te zijn met een indrukwekkende elektrische voeding compleet met gekleurde lampen, maar die was zelfs niet echt verbonden aan wat dan ook onder geen van de omstandigheden.

De studie was getiteld "Vervuilde plaatsen of vervuilde gedachten?" waarmee gesuggereerd werd dat degenen die zeggen deze symptomen waar te nemen wellicht gewoon zichzelf wat wijsmaken.

Voordat je echter snelle conclusies trekt, moet je misschien naar de mensen kijken die echt lijden onder deze aandoening.

Twintig mannen en vrouwen die stelden dat ze gevoelig waren voor mobiele telefoons, werden aan een test onderworpen.

Na blootstelling aan straling van mobieltjes meldden ze diverse symptomen: allerlei soorten pijn en waarnemingen, duizeligheid, ademhalingsproblemen.

Dus werden ze door onderzoekers in een stoel gezet met verschillende werkende mobieltjes naast hun hoofd vastgebonden.

En man, wat konden ze die goed voelen, ze ervoeren een veelheid aan symptomen, maar ironisch genoeg voelden ze zich nog ietsje beroerder met een neptelefoon naast hun hoofd.

Tegen alle verwachting in, kon geen van de zogenoemde elektrosensibelen zelfs maar bepalen of de mobieltjes uit of aan stonden.

En dat zijn de bevindingen bij vrijwel alle onderzoeken: geen bewijs dat de symptomen iets anders dan psychologisch van aard zijn, waarbij wordt opgemerkt dat mensen die stellen zo'n overgevoeligheid te hebben, vaker obsessief-compulsieve, vijandige, fobische, paranoïde trekken vertonen, en dus veranderden ze de titel.

Wat voorheen aangeduid werd als "elektromagnetische overgevoeligheid" in de medische vakbladen, heet nu "idiopathische omgevingsintolerantie vanwege elektromagnetische velden" en het Engelse acroniem klinkt net alsof het op de farm van Ouwe Harm thuishoort.

Ondanks de overtuiging van mensen die aan IEI EMF lijden dat hun symptomen worden opgewekt door blootstelling aan elektromagnetische velden, kon bij herhaalde experimenten onder gecontroleerde omstandigheden dit verschijnsel niet worden nagebootst.

En dan hebben we het over 46 studies onder meer dan duizend mensen die zeggen er last van te hebben, maar wordt het op de proef gesteld, en neem je alle studies bij elkaar, dan kunnen ze geen significant effect op geen van de symptomen vinden, er was geen bewijs dat de proefpersonen zelfs maar de velden konden detecteren.

Geen enkele persoon ooit?

Welnu, er was deze ene studie waarin twee deelnemers een buitengewone prestatie leverden, ze gokten welk mobieltje aan was in tot wel 97 van de 100 keer.

Ik bedoel, als dat gewoon toeval was, zou dat hetzelfde zijn als de kans dat je vier keer in één jaar door de bliksem wordt getroffen.

Maar ze konden het resultaat een maand later niet repliceren.

En als je in de wetenschap niets kunt repliceren, geldt het niet.

Dus waarom is dit idee van overgevoeligheid zo hardnekkig?

Welnu, er is nu een hele industrie die profiteert van allerlei hebbedingen die mensen zouden beschermen, en de media lijken dol te zijn op het overgevoeligheidsverhaal, maar waarom vermelden journalisten de feiten niet ?

De media beweren liever dat er op dit gebied niet genoeg onderzoek is.

Maar er is wel onderzoek gedaan—tientallen studies die klaarblijkelijk systematisch genegeerd zijn door vrijwel elke journalist die het onderwerp aansnijdt: blinde "provocatiestudies" gepubliceerd in collegiaal getoetste vakbladen, en die zijn bijna allemaal negatief.

Ik bedoel, je zou kunnen stellen dat het bewijs vrijwel unaniem is.

Dus waarom noemen de media de feiten niet?

Misschien laten ze die expres achterwege.

Misschien zijn ze gewoon incompetent en hebben ze die nooit opgezocht.

Of misschien zijn ze gewoon in de val van de verkopers van wonderolie getrapt, die isolerende verf en beschermende hoeden verkopen.

Deze lobbyisten vergeten niet alleen voor het gemak te vermelden dat er tientallen onderzoeken zijn, ze vallen ook keihard iedereen aan die de feiten maar durft te melden, en beschuldigen hen ervan de symptomen van de mensen niet serieus te nemen.

Nee, niemand zegt dat het verzinsels zijn, de wetenschap wijst er alleen op dat wat de symptomen ook zijn, mobiele telefoons lijken niet de oorzaak.

 En kijk, als het die kant op gaat, zou je net zo goed kunnen zeggen dat degenen die deze arme mensen allerlei spullen proberen te verkopen, zelf belemmeren dat er een beter begrip komt voor waar hun klanten aan lijden.

Is Om-de-Dag Vasten Veilig?

Is Om-de-Dag Vasten Veilig?

Zitten er nadelen aan om-de-dag vasten?

Kan bijvoorbeeld een hele dag zonder eten je vermogen om helder te denken verstoren?

Verrassend genoeg lijken de resultaten dubbelzinnig.

Sommige onderzoeken laten geen meetbare effecten zien, en degenen die wel effecten aantonen zijn het niet eens over welke cognitieve gebieden worden beïnvloed.

Misschien kan de cycli van vasten en (vr)eten eetstoornissen zoals overeten veroorzaken? Tot nu toe zijn er geen schadelijke psychologische effecten gevonden.

Er kan zelfs enig voordeel zijn, hoewel de studies die dit op de proef hebben gesteld diegenen met een gedocumenteerde geschiedenis van eetstoornissen uitgezonderd hebben van deelname, omdat voor hen de effecten kunnen verschillen.

Hoe zit het met de gezondheid van de botten?

Na zes maanden werd geen verandering in minerale botdichtheid waargenomen met om-de-dag vasten ondanks een gewichtsverlies van ongeveer 8 kilo, wat normaal gezien een vermindering van botmassa kan veroorzaken.

Er werden ook geen skeletveranderingen opgemerkt in de controlegroep, die een vergelijkbare hoeveelheid gewicht verloren met behulp van continue caloriebeperking.

De onderzoekers suggereren dat dit komt omdat beide groepen meestal fysiek actiever waren dan de gemiddelde zwaarlijvige individuen met één of tweeduizend stappen per dag.

Voorstanders van intermitterend vasten suggereren dat het de magere massa beter kan beschermen maar de meeste intermitterende studies hebben minder nauwkeurige methoden gebruikt voor het meten van de samenstelling van het lichaam, terwijl de meerderheid van de studies van continue calorierestrictie veel nauwkeurigere technologieën gebruikten.

Dus tot op heden is het niet duidelijk of er een verschil is in het behoud van magere massa.

Verbeteringen in bloeddruk en triglyceriden zijn waargenomen met intermitterend vasten, hoewel gedacht wordt dat dit veroorzaakt wordt door de vermindering van lichaamsvet, omdat dit effect afhankelijk van gewichtsverlies lijkt te zijn.

Om de dag vasten kan ook de slagaderfunctie verbeteren, hoewel het wel afhangt van wat je eet op je niet-vastende dag.

Willekeurig ingedeeld in een groep met een om-de-dag dieet met veel verzadigd vet, verslechterde de slagaderfunctie ondanks een gewichtsverlies van 7 kilo, terwijl het, zoals verwacht, verbeterde in de vetarme groep.

De verslechtering van de slagaderfunctie werd verondersteld veroorzaakt te zijn door het ontstekingsbevorderende effect van verzadigd vet.

Er is bezorgdheid gerezen over de effecten van om-de-dag vasten op cholesterol.

Na 24 uur zonder voedsel kan het niveau van LDL-cholesterol tijdelijk omhoog gaan, maar dit komt waarschijnlijk alleen omdat er zoveel vet vrijkomt tijdens het vasten. Een onmiddellijk negatief effect op de koolhydraattolerantie kan voortkomen uit hetzelfde fenomeen: de herhaalde verhogingen van vet dat rondzweeft in je bloedbaan.

Maar na een paar weken beginnen LDL-niveaus te dalen naarmate het gewicht afneemt.

Echter, resultaten van de grootste en langste studie van om-de-dag vasten hebben me aan het denken gezet.

Honderd zwaarlijvige mannen en vrouwen werden willekeurig ingedeeld in een van de volgende drie groepen: om-de-dag vasten (25% van hun basiscalorieën op vastendagen, 125% van de calorieën op normale eetdagen), continue dagelijkse caloriebeperking (75% van hun basiscalorieën), of een controlegroep die werd geïnstrueerd om hun normale dieet te handhaven.

Dus voor degenen die aan de studie begonnen en 2000 calorieën per dag aten, bleven in de controlegroep 2000 calorieën per dag eten, de groep met caloriebeperking zou zijn begonnen met 1500 per dag, elke dag, en de intermitterende groep zou 500 calorieën per dag afwisselen met 2500 calorieën per dag.

Met dezelfde gemiddelde calorievermindering in beide groepen, verloren ze allebei ongeveer hetzelfde hoeveelheid gewicht, maar verrassend genoeg waren de cholesteroleffecten verschillend.

In de groep met continue calorie-beperking daalde het LDL zoals verwacht vergeleken met de controlegroep toen de kilo's eraf vlogen.

Maar in de om-de-dag vasten-groep gebeurde dat niet.

Aan het einde van het jaar was het LDL-cholesterol niveau in de intermitterende vastengroep 10% hoger dan de continue calorie- beperkingsgroep ondanks exact hetzelfde verlies van lichaamsvet.

Gezien het feit dat LDL-cholesterol een primaire causale risicofactor is voor onze doodsoorzaak nummer één, hart- en vaatziekte - of zelfs de belangrijkste risicofactor is voor onze belangrijkste doodsoorzaak - is dat een tegenslag voor om-de-dag vasten.

Als je het toch wilt proberen, zou ik je aanraden om je cholesterol te laten controleren om er zeker van te zijn dat het met je gewicht naar beneden gaat.

Wanneer je diabetes hebt, is het van cruciaal belang dat je met je arts praat over aanpassingen in medicatie na veranderingen in je dieet, inclusief periodes van vasten van enige duur.

Zelfs met proactieve medicijnreductie, is het advies om het vasten onmiddellijk te stoppen als de suikers te laag worden, met wekelijks medisch toezicht, terwijl type 2 diabetes die twee dagen per week vasten een twee keer zoveel kans hebben om te lijden aan lage bloedsuikers in vergelijking met de controlegroep die niet vastte.

We weten nog steeds niet hoe de medicatie voor bloedsuikerspiegels het beste kan worden aangepast om te voorkomen dat bloedsuikers te laag worden op vastendagen.

Vasten gedurende slechts een dag kan de klaring van sommige medicijnen aanzienlijk vertragen, zoals het bloedverdunnende medicijn coumadin, of kan de klaring van anderen verhogen, zoals cafeïne.

36 uur vasten kan het cafeïne-effect met 20% verminderen.

Dus overleggen met je dokter voor je begint met vasten is een bijzonder goed idee voor iedereen die medicijnen gebruikt.

Jodium supplementen voor, tijdens en na de zwangerschap

Jodium supplementen voor, tijdens en na de zwangerschap

Hoewel ernstige jodiumtekorten waren geëlimineerd in de Verenigde Staten bijna een eeuw geleden na de introductie van gejodeerd zout, is de jodiuminname afgenomen in de afgelopen decennia.

Inspanningen van de volksgezondheid om de zoutinname te beperken om cardiovasculair risico te verminderen, in conjunctie met toenemend gebruik van niet-gejodeerd zout kunnen gedeeltelijk schuldig zijn.

Nu is het niet toevoegen van zout in eten een goede zaak, sinds natrium beschouwd wordt als de tweede leidende diëtische doder ter wereld, de tweede alleen voor het niet genoeg fruit eten, maar als je keukenzout toevoegt, zorg ervoor dat het gejodeerd is, want het is een mythe en vaak ook valse reclame, dat het zogenaamde 'natuurlijke' zeezout significante hoeveelheden jodium bevat.

Groenten en fruit verschaffen jodium, maar de hoeveelheden kunnen variëren, afhankelijk van waar het wordt verbouwd; hoeveel jodium in de grond zit.

Omdat jodium bijzonder belangrijk is voor de foetale hersenontwikkeling, is er een aanbeveling dat alle Amerikaanse vrouwen die zwanger zijn, borstvoeding geven of zelfs een zwangerschap plannen voedingssupplementen moeten innemen bevattend 150mcg kaliumjodide per dag.

Is er bewijs dat ze nu niet genoeg krijgen?

Nou, we zouden graag urine niveaus bij zwangere vrouwen van meer dan 150 zien, maar in de VS hebben zwangere vrouwen een gemiddelde van slechts ongeveer 125.

Bijvoorbeeld, een recente enquête in New York City toonde dat slechts de helft van de zwangere vrouwen voldeed aan de aanbeveling.

Nemen de meeste vrouwen dan niet genoeg prenatale vitamines?

Slechts ongeveer de helft van de prenatale multivitaminen bevat jodium en dus slechts ongeveer 1 op de 5 zwangere vrouwen in de VS volgt de aanbevelingen van de Amerikaanse Schildklier Vereniging om dagelijks een jodiumsupplement te nemen, met name in de vorm van kaliumjodide in plaats van zeewier, omdat de niveaus in zeewier zijn onderworpen aan natuurlijke variabiliteit.

Hoewel het jodiumgehalte met maar liefst 90% verschilde in sommige kaliumjodide prenatale supplementen, varieerden de kelp supplementen nog wijder, met maar liefst een verschil van 170%.

Nu geeft de Amerikaanse Schildklier Vereniging toe dat ze geen bewijs hebben dat de huidige grenslijn voor insufficientie niveaus leidt tot ongewenste resultaten, en zo hun beweegredenen dat alle zwangere vrouwen jodiumsupplementen moeten nemen zijn een beetje zwak, maar tot dergelijke gegevens beschikbaar zijn denken ze: beter veilig dan sorry.

Een gerandomiseerde placebo-gecontroleerde interventie studie zou de vraag voor eens en altijd beantwoorden, maar het bestaande bewijs voor jodiumsuppletie tijdens de zwangerschap is zo overtuigend dat het onethisch zou worden beschouwd om zwangere vrouwen te randomiseren met een placebo.

En dus als het gaat om voldoende inname van jodium tijdens de zwangerschap raad ik aan doe het gewoon.

 

Hoe Ontwikkel Je een Gezonde Darmflora?

Hoe Ontwikkel Je een Gezonde Darmflora?

Zoals ik al eerder heb onderzocht, of je nu jong of oud bent, man of vrouw, roker of geen roker, hoge bloeddruk of lage bloeddruk, hoog cholesterolgehalte of laag: een hoog gehalte van de toxische verbinding genaamd TMAO—trimethylamine oxide—in de bloedstroom is geassocieerd met een significant hoger risico op een hartaanval, beroerte, of sterven binnen een periode van 3 jaar.

Waar komt TMAO vandaan?

De choline in voedingsmiddelen zoals eieren kan door darmbacteriën worden omgezet in TMAO, dat vervolgens wordt opgenomen in ons systeem, en hoe meer eieren we eten, hoe hoger het gehalte.

Vanwege de gelijkenis in structuur van carnitine en choline, vroegen dezelfde groep Cleveland Clinic onderzoekers zich af of carnitine, te vinden in rood vlees, energie dranken en supplementen, wellicht ook kan leiden tot TMAO productie, en dus namen ze de proef op de som.

Als je iemand biefstuk geeft dan schieten de TMAO gehaltes omhoog.

In dit geval ging het om iemand die regelmatig vlees at.

Degenen die strikt plantaardige voeding eten beginnen wellicht met bijna geen TMAO in hun systeem, vermoedelijk omdat ze geen vlees, eieren of zuivel consumeren, maar zelfs als de veganist een biefstuk eet wordt er nauwelijks TMAO aangemaakt.

Waarom?

Vermoedelijk hebben ze geen biefstuk consumerende bacteriën in hun darmen.

Er wordt geen TMAO geproduceerd als je geen TMAO producerende bacteriën in je darmen hebt.

Als je onregelmatig vlees eet, dan ben je de groei van de vleesetende microben die

TMAO produceren niet aan het bevorderen.

Dit suggereerd dat als we eenmaal een plantaardige darmflora hebben ontwikkelt, onze bacteriën geen TMAO produceren zelfs als we eens in de zoveel tijd vlees eten.

We weten echter nog steeds niet hoe snel darmbacterieën veranderen na een verandering in ons dieet, maar het lijkt er niet op dat dit een alles of niets verhaal is.

Je pakt een aantal mensen die het standaard Amerikaanse dieet consumeren en je geeft ze twee worsten, een ei, en kaaskoekjes.

Vóór en na slechts 5 dagen van het consumeren van veel vetrijke maaltijden zoals dat, kun je de TMAO productie zelfs nóg meer stimuleren.

Dus het gaat er niet om of je slechte bacteriën hebt of niet, want blijkbaar kan je ze kweken door ze te voeden.

Anderzijds hebben vleesvrije diëten aangetoond dat het een grote invloed heeft op de menselijke stofwisseling.

Je kunt een urinemonster analyseren en zien wat voor soort dieet mensen hebben, gebaseerd op metingen zoals hoe laag de TMAO gehaltes zijn in de urine van diegenen die een ei-vrij, vegetarisch dieet volgen.

Zelfs kun je mensen selecteren die roteren tussen 3 verschillende diëten en kun je vertellen wie wie is.

Wie eet veel vlees, weinig vlees, of geen vlees, mede op grond van het effect van de verschillende verbindingen op de verschillende darmflora of op andere darmflora activiteit na slechts twee weken op de verschillende diëten.

Het is mogelijk dat een deel van de gunstige effecten van volle, plantaardige voeding gemedieerd kunnen worden door de effecten ervan op onze darmbacteriën.

Dat gezegd hebbende, het standaard Amerikaanse dieet kan de relatieve overvloed van ongewenste activiteit, die toxische stoffen waaronder de cardiotoxicant TMAO produceert, verhogen.

Strikt plantaardige diëten hebben meer en meer acceptatie als voedingsstrategie voor het voorkomen en beheersen van ziekten verkregen; misschien komt dat deels vanwege hun nogal unieke darmflora: minder ziekteverwekkende bacteriën en meer beschermende bacteriën.

Dus al die tijd dachten we dat de reden waarom degenen die een plantaardig dieet volgen minder kans op hart- en vaatziekten hadden, kwam doordat ze minder verzadigde vetten en cholesterol aten, maar misschien draagt hun lagere gehalte TMAO ook bij aan de voordelen dankzij de verminderde inname van choline en carnitine.

Ik sprak over de reactie van de ei-industrie op de choline openbaring.

Hoe heeft de carnitine supplementen industrie gereageerd?

De voormalige vice-president van Advocare, een multilevel marketing bedrijf die carnitine supplementen zoals "Slam" verkoopt en verschillende rechtszaken aan hun broek krijgen wegens het schuldig zijn aan valse, misleidende of bedrieglijke praktijken, gedwongen om meer dan een miljoen dollar te betalen als reactie op het onderzoek dat carnitine in TMAO productie impliceert, hij vroeg zich af of er een geheime, veganistische samenzwering bij de Cleveland Clinic is.

Het beperken van onze inname van vlees of carnitine supplementen om te voorkomen dat onze darmbacteriën TMAO aanmaken, zo betoogt hij, "is net als proberen om auto-ongelukken te voorkomen door de verkoop van brandstof te beperken."

Eh, oke, maar er zijn ook voordelen van transport.

We hebben het hier over TMAO, die wellicht onze epidemie van hart-en vaatziekten stimuleert de #1 sterfteoorzaak van mannen en vrouwen in dit land.

Wat mij betreft: des te meer we die brandstof kunnen elimineren... des te beter.

Hoe Verander je jouw Enterotype?

Hoe Verander je jouw Enterotype?

Als ons darmflora enterotype een belangrijke rol speelt in ons risico op het ontwikkelen van chronische dieet-geassocieerde ziekten, is de volgende vraag kunnen we onze darmflora veranderen via onze voeding?

En het blijkt dat dieet snel en reproduceerbaar de bacteriën in onze darmen kan veranderen.

Er is al groeiende bezorgdheid over de recente levensstijl innovaties, met name het hoge vet / hoger suiker 'Westerse' dieet, dat de samenstelling en de activiteit van onze darmflora heeft veranderd.

Dergelijke dieet-geïnduceerde veranderingen aan microbiële gemeenschappen in onze darmflora worden ervan verdacht bij te dragen aan de groeiende epidemie van chronische ziekten in de ontwikkelde wereld, maar het bleef onduidelijk hoe snel onze darmbacteriën kunnen reageren op dieetveranderingen.

Dus bereidden ze twee diëten: een 'plantaardig dieet' rijk aan granen, bonen, fruit en groenten; en een 'dierlijk dieet' uit vlees, eieren en kaas.

Merk op dat in beide geen geraffineerde suikers zitten --- ze wilden alleen plantaardige versus dierlijke voeding testen.

En na slechts één dag dierlijke voeding in de darmen, was er een significante verschuiving. Bijvoorbeeld, de levenslange vegetariër.

Wat gebeurt er als je hem dierlijke voeding geeft?

Nou, hij begon met Prevotella, zoals de ene veganist in de typerende studie, anders dan de rest, omdat de anderen een meer standaard Amerikaans dieet hebben.

Opmerkelijk is dat de dierlijke voeding zijn Prevotella tegenover Bacteroides ratio omkeerde, waardoor de Bacteroides de Prevotella overschreed binnen slechts vier dagen dierlijke voeding.

Zijn hele darmflora werd op zijn kop gezet.

Dat onze darmen zo snel kunnen wisselen tussen herbivoor en vleesetende functionele profielen is waarschijnlijk een goede zaak op het vlak van evolutie.

Ik bedoel, als je op een mammoet jaagt en je een paar dagen vlees eet alvorens terug te gaan op planten, wil je dat je darmen hiermee om kunnen gaan, en deze flexibiliteit toont zich in de diversiteit in menselijke voeding tot op de dag van vandaag, maar wat is de gezondere toestand om het vaakst in te zijn?

Ze keken naar een aantal verschillende factoren.

Ten eerste, de hoeveelheid korte keten vetzuren geproduceerd.

Korte keten vetzuren zoals acetaat, butyraat, dienen om ontstekingen te onderdrukken, kanker te onderdrukken, en onze darmflora met plantaardige voeding produceert hiervan meer dan met dierlijke voeding.

Andere microbiële metabolieten, zoals secundaire galzuren, bevorderen de ontwikkeling van kanker, en met een aanzienlijke stijging in bacteriële enzymactiviteit zorgen deze secundaire galzuren met dierlijke voeding voor een significante toename in kankerverwekkende stoffen zoals DCA, dit is een secundaire galzuur dat DNA-schade en leverkanker bevordert.

Microbiële enzymactiviteit dat de rotte eieren gas waterstofsulfide produceert stijgt ook met dierlijke voeding, en stinkt omdat het ... stinkt, en omdat het DNA beschadigt, en betrokken is bij de ontwikkeling van inflammatoire darmziekten zoals colitis ulcerosa.

Waterstofsulfide wordt gemaakt door ziekteverwekkers zoals Bilophila wadsworthia, dat vermeerdert met dierlijke voeding, weer in enkele dagen, wat het verband tussen voeding en de uitgroei van micro-organismen ondersteunt en een ontstekingsdarmziekte kan uitlokken.

Terwijl het enige pathogeen dat je meer ziet bij plantaardige voeding een virus is dat spinazie infecteert.