Hoe word je een superdonor voor fecestransplantatie?

Hoe word je een superdonor voor fecestransplantatie?

Elke dag worden we allemaal letterlijk geconfronteerd met de activiteiten van onze ingewanden, en het is geen verrassing dat althans sommigen van ons een fascinatie voor de toestand van onze ingewanden hebben ontwikkeld en de invloed daarvan op ziekte en gezondheid.

In de afgelopen jaren is het microbioom, ofwel onze darmflora, gekenmerkt als een soort fascinerend "nieuw orgaan", met allerlei functies.

Welnu, als de bacteriën in onze darmen een apart orgaan vormen in ons lichaam, hoe zit het dan met orgaantransplantatie?

Wat zou er gebeuren als je darmbacteriën overbrengt van slanke mensen naar zwaarlijvige mensen?

Wetenschappers dachten dat bacteriën die obesitas veroorzaakten, in evenwicht konden worden gebracht door een infusie met darmbacteriën van een slank persoon.

Nu, ze wilden hiervoor een placebo-gecontroleerde studie, wat bij medicijnen makkelijk is: je geeft gewoon een suikerpil.

Maar als je een buis in iemands mond steekt om feces te transplanteren, dan vraag ik me af: wat neem je als poepplacebo?

Een poepcebo, zogezegd!

Zowel de donoren als de ontvangers brachten verse ontlasting mee, en de proefpersonen werden gerandomiseerd, ze kregen ofwel de ontlasting van de donor ofwel een transplantatie met hun eigen ontlasting – dat was de placebo, je krijgt gewoon terug wat je zelf hebt meegebracht.

OK, en toen?

De gevoeligheid voor insuline bij de magere donoren lag rond de 50; dat is een goede zaak.

Hoge gevoeligheid voor insuline betekent lage insulineresistentie, de oorzaak van zowel diabetes type 2 als prediabetes.

De zwaarlijvige proefpersonen begonnen rond de 20, en na infusie met hun eigen ontlasting, bleven ze rond de 20.

Maar de zwaarlijvige donoren die van de slanken kregen begonnen even laag, maar schoten omhoog tot in de buurt van waar de magere mensen waren.

Interessant: niet alle donorontlasting van slanke mensen had hetzelfde effect op de insulinegevoeligheid, bij sommige donoren waren er zeer significante effecten, de zogenoemde super-fecesdonoren, terwijl er bij anderen weinig of geen effect te zien was.

Het blijkt dat dit superdonor-effect waarschijnlijk wordt veroorzaakt door de hoeveelheid aan vetzuren met een korte keten van de darmbacteriën in hun ontlasting, de voedingsbacteriën die gedijen op de vezels die we eten.

De korteketenvetzuren die worden geproduceerd door vezel-etende bacteriën kunnen bijdragen aan de afgifte van darmhormonen, wat mogelijk leidt tot deze gunstige, verbeterde insulinegevoeligheid.

Het succesvolle gebruik van fecestransplantatie heeft de laatste tijd nogal wat aandacht gekregen,

niet alleen omdat het een succes is, maar ook omdat hiermee een oorzakelijk verband kan worden aangetoond tussen de bacteriën in onze darmen en de invloed op onze stofwisseling.

Echter, na een paar maanden was de bacteriële samenstelling weer terug bij af; dus de effecten op de zwaarlijvige proefpersonen waren tijdelijk.

We kunnen echter soortgelijke voordelen behalen, simpelweg door het voeden van de weinige goede darmbacteriën die we al hebben.

Stel, je hebt een schuur vol konijnen.

Voer ze varkenszwoerd, en ze sterven allemaal.

Ja, dan kan je je schuur natuurlijk weer vullen met nieuwe konijntjes, maar als je ze varkenszwoerd blijft voeren, gaan ze uiteindelijk ook dood.

Terwijl, zelfs als je begint met maar een paar konijntjes, als je ze voert met wat ze horen te eten, gaan ze groeien en zich voortplanten en voor je het weet zit het vol met vezel-etende konijntjes.

Fecestransplantaties en probiotica zijn slechts tijdelijke oplossingen als we onze darmen blijven voorzien van de verkeerde brandstof.

Maar door het eten van prebiotica, zoals vezels, wat betekent meer onbewerkt plantaardig voedsel eten, kunnen we de selectie en de groei bevorderen van onze eigen goede bacteriën.

Zulke effecten kunnen echter weer afnemen zodra je stopt met het eten van veel vezels.

Daarom moet het tot onze voedingsgewoonten behoren om grote hoeveelheden te blijven eten van vezelrijke voedingsmiddelen om onze gezondheid te verbeteren.

En als we dat niet doen, laten we ons microbiële zelf verhongeren.

Hoe vermijd je een lectine-vergiftiging?

Hoe vermijd je een lectine-vergiftiging?

In de negentiende eeuw werd een verbinding ontdekt in castorbonen, die we later zouden herkennen als de eerste van een klasse van lectine eiwitten, natuurlijke verbindingen die over de hele voedselvoorziening werden gevonden, maar geconcentreerd in bonen, volkoren granen, en bepaalde groenten en fruit.

Elke 10 of 20 jaar, wordt er in de populaire en medische literatuur, de vraag gesteld of de lectines in voeding ziekten veroorzaken.

Het is niet moeilijk om hysterie over lectines te zaaien; immers, die eerste lectine, gevonden in 1889, had de naam Ricin, dat ook wel bekend staat als een sterk dodelijk gif, gebruikt door het Kremlin om anti-communistische dissidenten te vermoorden, of door snode scheikunde professoren.

En, ricin is een lectine.

Gelukkig zijn echter veel lectines niet giftig, zoals die in tomaten, linzen en ander gebruikelijk voedsel.

En, zelfs degenen die giftig zijn - zoals die in kievitsbonen - worden volledig afgebroken door goed koken.

Maar, je kan geen rauwe kievitsbonen eten.

Als je dat doet, lig je binnen een paar uur krom van de misselijkheid, braken en diarree dankzij de lectines, die anders zou worden vernietigd door voldoende koken.

Maar, hoe eet je eigenlijk rauwe kievitsbonen?

De enige manier waarop ze ongekookt worden verkocht, is als gedroogde bonen, en dat zijn net grind stenen.

Nou, in de eerste gerapporteerde uitbraak, was een improvisatie avondmaal bereid waarbij een zak bonen in een koekenpan was gegooid, en 's nachts in water had liggen weken, maar nooit gekookt.

Je kan zelfs gedroogde bonen niet alleen in een slowcooker gooien.

Gedroogde kievitsbonen moeten worden gekookt.

Kievitsbonen moeten gedurende tenminste 5 uur in water worden geweekt, en daarna minstens 10 minuten worden gekookt.

Tien minuten?

Kievitsbonen zouden niet na slechts 10 minuten al klaar moeten zijn.

Precies.

Ja, door reeds geweekte bonen een paar minuten te koken kunnen de lectines worden afgebroken.

Maar ze moeten een uur worden gekookt voordat ze eetbaar zijn, voordat je ze makkelijk met een vork kunt plat drukken.

Dus, de lectines zijn al lang weg voordat de bonen goed smaken.

Zonder ze van tevoren te weken, duurt het 45 minuten in een snelkookpan voordat alle lectines zijn verdwenen, maar een uur om de kievitsbonen eetbaar te maken.

In principe lijkt het erop dat het koken van de bonen tot op het punt waarop ze als eetbaar kunnen worden beschouwd, meer dan voldoende is om nagenoeg alle lectine-activiteit af te breken.

Zelfs voor 12 uur op 65 graden Celsius zal het niet doen, wat vergelijkbaar is met de temperatuur van een kop warme thee.

Maar, je kan zien dat ze niet klaar waren, nog steeds hard en rubberachtig.

Hoewel, je zou je kunnen voorstellen dat iemand ze in een "rauwe" groentesalade doet, en daar zouden mensen ziek van kunnen worden.

En, dat is gebeurd, met door de jaren heen tientallen incidenten gerapporteerd, die allemaal makkelijk voorkomen hadden kunnen worden als de bonen de avond van tevoren te weken waren gelegd, uitgelekt, en daarna gekookt voor tenminste 10 minuten.

Of, als ze net bonen uit blik hadden gegeten.

Ingeblikte bonen zijn gekookte bonen; het inmaakproces is een kookproces.

Geen van de bevestigde incidenten waren te wijten aan ingeblikte bonen.

Sinds het begin van de jaren '60 is bekend dat conventionele kookmethoden effectief zijn in het afbreken van lectines in bonen.

Daarom is het mogelijk om eventuele menselijke problemen te negeren die in verband zouden kunnen worden gebracht met lectines in goed verwerkte peulvruchten.

Dus ja, je kan laten zien dat lectines aan ratten voeden niet goed voor ze is, of voor celweefsels in een petrischaal, maar in deze artikelen, die claimen dat lectines in voedsel ziekteverwekkende stoffen kunnen zijn, het enige negatieve effect dat zeop mensen kunnen vinden zijn die incidenten met rauwe en ondergekookte kievitsbonen.

Veroorzaken lectines in voedsel welvaartsziekten?

Wat dacht je ervan om deze hypothese te testen?

Zo hebben ze een proef gedaan met 24 varkens, en een paleo varken-dieet met varkensvoer op basis van graan.

Konden ze geen mensen vinden die bereid waren om paleo te eten?

In reactie op één zo'n evaluatie van bewijs dat grotendeels gebaseerd was op knaagdieren in laboratoria, een peer-reviewer gewaarschuwde dat we geen conclusies moeten trekken over de betrokkenheid van lectines in voedsel in het veroorzaken van ziekten "zonder definitief en positief bewijs."

Dat was meer dan een kwart eeuw geleden geschreven, en nee, zo'n klinisch bewijs moet nog altijd worden gerealiseerd.

Wat we wel hebben, is echter steeds meer bewijs dat peulvruchten - bonen, spliterwten, kikkererwten en linzen - goed voor ons zijn, geassocieerd met een langere levensduur, een significant lager risico op darmkanker, een voorname doodsoorzaak door kanker, beschouwd als onderdeel van een natuurlijke, kost-effectieve en bijwerkingsloze oplossing voor de preventie en behandeling van type 2 diabetes.

Doe een steekproef met mensen die vijf kopjes lentils, kikkererwten, spliterwten, en witte bonen per week eten, en je zult dezelfde voordelen zien wat betreft gewichtsverlies en stofwisseling als met calorie beperking portie controle.

En, de hele lectine-theorie is gebaseerd op het feit dat voedingsmiddelen waar lectine in zit ontstekingsbevorderend zijn, maar schrijf 4 porties peulvruchten per week voor, vol met lectines, en we zien een significante daling in C-reactief proteïne - daadwerkelijk een 40% daling in deze belangrijke indicator van systemische ontsteking, meer bonen eten.

De vermeende "plant paradox" is dat aan de ene kant, onbewerkt gezond plantaardig voedsel de basis vormt voor een goed dieet, toch moeten we bonen en volkoren granen vermijden en bepaalde groenten en fruit vanwege de slechte lectines.

Maar als je naar de feitelijke wetenschap kijkt, wordt al het onbeperkte plantaardige voedsel geassocieerd met verminderde sterfte, wat betekent dat hoe meer mensen dit aten, des te langer mensen over het algemeen leefden.

En, dit is inclusief voeding waar lectine in zit, zoals volkoren granen en bonen.

Dus misschien is er per slot van rekening helemaal geen paradox.

Hoe je covid-19 kunt vermijden?

Hoe je covid-19 kunt vermijden?

De beste manier om covid-19 te overleven is om het nooit op te lopen.

Wat regeringen kunnen doen is beperkt.

Voorlopig bewijsmateriaal uit Japan suggereert dat het aflasten van evenementen en bijeenkomsten de verspreiding van covid-19 kunnen vertragen met wel 35%, maar dat was niet genoeg om de uitbraak in te perken.

Tijdens de ongebreidelde fase van een pandemie is het beste wat we kunnen doen schuil zoeken door thuis te blijven om het contact met mensen buiten ons huishouden  zoveel mogelijk te beperken.

Dat is iets dat alle niet-essentiële arbeiders kunnen doen.

Zoals het American Journal of Emergency Medicine het simpel stelde, thuisblijven redt levens.

Dit is hoe sociaal afstand houden werkt.

In plaats van een scenario zoals dit... begin je enkele van deze exponentiële  transmissieketens te onderbreken dus het thuis blijven van één persoon kan een enorm effect hebben.

En je kunt niet gewoon wachten totdat je hoort dat het in jouw buurt gekomen is.

Ik ben opgegroeid in Wyoming, wat na enkele maanden slechts een paar honderd bevestigde gevallen had in de hele staat.

Maar tegen de tijd dat een enkel sterfgeval voorkomt in je gemeenshap, zijn er waarschijnlijk al honderden of zelfs duizenden gevallen.

We hebben gewoonweg niet genoeg getest, dus tenzij je op een afgelegen onbewoond eiland woont—een onbewoond eiland met een goede internetverbinding als je dit aan het kijken bent— dan moet je maar aannemen dat het virus zich in jouw buurt bevindt waar je ook woont.

Als je je huis uit moet om essentiële diensten te verlenen, voor iemand zorgen of voedsel afleveren, probeer dan een veilige afstand te bewaren tot anderen en goed je handen te ontsmetten elke keer dat je een publiek oppervlak aanraakt voordat je je slijmvliezen aanraakt, namelijk je ogen, of de binnenkant van je neus of mond.

Dat is goed sociale afstand houden.

Dit... juist niet.

Zo gauw de pandemie meer onder controle is, er voldoende getest wordt, en de gezondheidszorg  niet langer overwelmt is, kunnen we beginnen deze sociale aftstandsvoorzorgen te versoepelen, tenminste voor minder vatbare personen.

Het goede nieuws is dat je anderen niet kunt besmetten als je zelf niet besmet bent en je kunt het virus niet oplopen tenzij het virus met jou in contact kan komen.

Men denkt dat het covid-19-coronavirus wordt overgedragen van de ene persoon naar de andere via ademhalingsdruppeltjes die door besmette personen worden uitgehoest en zich door de lucht banen en dan belanden in de neus, in de mond, of misschien zelfs in de ogen van een nabije persoon.

Zoals op een bord uit 1918 stond: speetsel verspreidt de dood.

Indirecte wegen voor verspreiding zijn jezelf te besmetten door het aanrake van je ogen, neus en mond met handen die besmet zijn door een voorwerp of oppervlak met virus erop, zoals in je ogen wrijven of je neus peuteren nadat je iemands hand hebt geschud, of een publiek oppervlak hebt aangeraakt, zoals een liftknop, een railing, benzinepomp of toiletklink.

Het niveau van virussen die in het snot van covid-19-lijders rondzwemmen kan zo'n miljoen per druppel bereiken, wat verklaart hoe makkelijk het voor ze is om hun directe omgeving zo grondig te besmetten.

De aanwezigheid van het covid-19-virus in stoelgang-stalen tot twee weken lang na de besmetting—je kunt zelfs inderdaad een negatieve keeltest maar een positieve stoelgangtest  hebben—suggereert... nog een manier waarop toiletten mogelijk besmetting kunnen overdragen.

Zoals je wellicht herinnert van mijn waarom-je-tandenborstels-moet-ontsmetten-met-witte-azijn video, moderne spoelende toiletten verstuiven een pluim van tot wel 145.000 druppeltjes toiletwater in de lucht, die ten minste dertig minuten rond kunnen blijven zweven.

Dit zou één van de manieren kunnen zijn waarop het poliovirus wordt overgedragen.

Dus, hou je deksel dicht.

Doe het deksel omlaag voordat je doorspoelt en was uiteraard grondig je handen.

De aanwezigheid van het coronavirus in feces is de reden dat de Oregon gezondheidsinstantie  heeft aangeraden dat mensen hun perzik emoji pauzeren, en dat de New York Post vroeg of coronavirus zich door scheten kan verspreiden, de suggestie zijnde dat winderigheid aerosol-genererend kan werken, en ik was verbaasd toen ik zag dat dit daadwerkelijk op de proef is gesteld.

"Het begon met een vraag van een verpleegster."

Ze wilde weten of ze de steriele omgeving van de operatiezaal besmette.

De onderzoekers wouden het per se weten.

Ze vroegen een collega om een wind te laten op twee petrischaaltjes, zowel volledig gekleed als met de broek omlaag.

En... alleen de naakte wind ontspruitte bacteries, wat suggereert dat kleren als filter dienen.

Een broek is als een masker voor je achterwerk, zowel voor de darmbacteriën als voor de spettercirkel van huidbacteries die werd gevonden, die naar gedacht onder grote snelheid van de billen werd geblazen.

De eindconclusie – laat geen naakte wind in de buurt van voedsel, of tenminste binnen vijf centimeter van voedsel.

Het artikel in de New York Post gaf vergelijkbaar advies, en adviseerde dat mensen hieraan geen schijt moeten hebben.

Een heel andere mening van geruisloos maar dodelijk... (kuch kuch)

Uitgehoeste virussen kunnen het echter verder brengen dan 5 cm, en daarom is het veiliger boodschappen te laten afleveren dan zelf te winkelen...

Tijdens de SARS-uitbraak werden sporen van de virus niet alleen gevonden op items die door patiënten zelf werden behandeld (zoals afstandsbedieningen) en oppervlakken die werden aangeraakt door wie met de patiënten omging (zoals een koelkastdeur op een verpleegkundigenpost), maar ook zwevend in luchtmonsters uit verpleegkamers van besmette patiënten, wat wijst op de mogelijkheid van een robuustere overdracht door de lucht dan enkel hoestdruppeltjes.

Een soortgelijke studie in de verpleegkamer van een covid-19-patiënt vond de virus op de meerderheid van de onderzochte oppervlakken, maar alle luchtmonsters waren negatief.

Sindsdien hebben we echter gevonden dat het anders ligt.

Onderzoeken op de Nebraska Biocontainment Unit en de National Quarantine Unit vonden dat de meerderheid van de luchtmonsters positief testten voor sporen van het virus— zelfs in de gangen buiten de kamers van de patiënten.

De onderzoekers waren echter niet in staat om vast te stellen of rondzwevend virus besmettelijk was, gegeven de extreem lage concentraties, slechts enkele delen per liter lucht.

Niettemin, omdat we weten dat het virus urenlang actief kan blijven als het experimenteel in de lucht wordt verstuifd, zouden we heel voorzichtig moeten zijn voor gezondheidswerkers in aerosal-genererende medische procedures.

Hoe lang blijft het virus actief op besmette oppervlakken?

Je hebt wellicht gehoord dat coronavirus, net als griepvirus, een "envelopvirussen" is.

Wat is die envelop?

Als coronavirussen, hier in het geel, uit besmette cellen kiemen,  hier in het blauw, omhullen ze zich in de buitenlaag van onze cellen.

Ze zijn gewikkeld in een gestolen strook van onze eigen celwanden.

Deze vettige laag helpt ze om zich te verbergen van onze immuuncontrole omdat het er als onszelf uitziet, maar het maakt ze ook ontvankelijk voor disinfectie en inactivering door de omgeving.

Een virus zonder envelop, zoals polio, kan het wekenlang buiten het lichaam uithouden, terwijl envelopvirussen het meestal slechts enkele dagen volhouden.

Voor een envelopvirus is het coronavirus echter vrij resistent

Er is een coronavirus dat varkens besmet, bijvoorbeeld, dat een maand op niet-poreuze oppervlakken zoals metaal, plastic of glas kan blijven, maar menseljke coronavirussen houden het op z'n meest ongeveer een week vol.

Op koper en messing zouden coronavirussen slechts een paar minute kunnen overleven bij lage concentraties en een paar uur bij hogere concentraties.

Maar verschillende coronavirussen hebben verschillende stabiliteit in de omgeving.

Het SARS-coronavirus gaat meer dan zes dagen mee gedroogd op plastic, terwijl een van de verkoudheidscoronavirussen het niet eens drie dagen volhoudt.

Het SARS-virus houdt het tot  vier dagen vol in water of aarde, maar overleeft slechts minutenlang na het drogen op papier in een lage dosis, of tot een dag in hogere dosis, en minder dan een uur op een katoenen doekje.

Maar hoe zit het met SARS-2, het coronavirus dat covid-19 veroorzaakt?

Het covid-19-virus schijnt stabieler te zijn op papier dan het SARS-virus, met infectiviteit uitgedooft slechts na 24 uur op dezelfde dosis dat het SARS-virus inactief maakte na acht uur.

De halveringstijd van het covid-19-virus op staal of plastic is ongeveer zes uur, en dus is ongeveer 99% weg na 48 uur, maar het duurt tot wel 96 uur voordat alle infectiviteit is verdwenen.

Op textiel zou het covid-19-virus het maar ongeveer een dag kunnen uithouden, maar op de buitenlaag van een chirurgisch masker kan het op z'n minst een hele week overleven.

Op printpapier lijkt het covid-19-virus het minder dan drie uur vol te houden.

Het virus kan je echter alleen besmetten als je het binnenkrijgt.

Het virus op je vingers hebben is alleen een probleem als je jezelf besmet door het virus over te brengen naar je ogen, neus of mond.

Het is grappig wanneer men onderzoek doet naar iets als verkoudheid om te zien of de overdracht groter is door de lucht of door aanraking, en ze doen mensen in deze rare armbeugels zodat ze hun elleboog niet kunnen buigen en dus hun gezicht niet kunnen aanraken.

Het virus op je vingers hebben is alleen een probleem als je jezelf besmet door het virus over te brengen naar je ogen, neus of mond.

Het is niet je hele gezicht—je voorhoofd, wang of kin aanraken is waarschijnlijk niet gevaarlijker dan je elleboog aanraken.

Het virus kan niet door je huid dringen.

Het virus kan zich alleen repliceren in levende cellen, en de buitenlaag van huid is bedekt met een beschermende laag dode huidcellen.

Om in je longen te dringen moet het virus de weg vinden naar je slijmvliezen, de natte bedekking van je ogen, neusgaten en mond.

De reden dat je neus snotterig wordt als je huilt is dat tranen weglopen door kleine kanalen in je neusbeen en in je neusgaten lekken, en virussen in je ogen kunnen via dezelfde route in je longen belanden.

Zolang je je gezicht niet aanraakt, wat maakt het dan uit of oppervlakken zijn besmet?

Omdat je je gezicht wel degelijk aanraakt.

Het vaak genoemde cijfer van 23 keer per uur is een overschatting, omdat van de aanrakingen genoteerd in die studie van universiteitsstudenten de meeste de huid van het gezicht betroffen, maar tien aanrakingen per uur waren aan de ogen, neus of mond.

Volwassenen die werden gefilmd in een kantooromgeving deden het slechter, die raakten hun neusgaten, ogen of lippen gemiddeld bijna 16 keer per uur aan.

Hoe zit het met artsen?

Medische vakmensen werden stiekem geobserveerd tijdens een looprondles in een ziekenhuis.

En... ongeveer één op de drie personen peuterde tenminste één keer in hun neus.

In huisartspraktijken raakten klinish en ander personeel gemiddeld 19 keer per twee uur  hun ogen, neus of mond aan (met een spreiding van nul tot meer dan 100 aanrakingen).

Verontrustender, wat de veiligheid van patiënten betreft, was echter de bevinding dat artsen slechts zo'n 30% van de tijd dat dit moet hun handen wassen—zelfs in de Intensive Care.

En, zelfs als ze daadwerkelijk hun handen wassen duurt dit gemiddeld minder dan negen seconden.

Hoe onze darmbacteriën eieren gebruiken om kanker te versnellen

Hoe onze darmbacteriën eieren gebruiken om kanker te versnellen

We zijn niet alleen wandelende afstammelingen van de Homo sapiens, we lopen ook rond met miljarden aan symbiotische commensale micro-organismen in onze darmen en op elk ander oppervlak van ons lichaam.

Het aantal bacteriële cellen in onze darmen is groter dan het aantal menselijke cellen in ons hele lichaam.

In feite is slechts 10% van het DNA in ons lichaam menselijk.

De rest zit in ons microbioom, de microben die we delen met die wandelende gemeenschap, oftewel ons lichaam.

Wat voeren ze uit?

Onze darm-microbiota, of microbioom van darmbacteriën, fungeren als een filter voor onze grootste blootstelling aan het milieu: wat we eten.

Technisch gezien is eten een vreemd voorwerp dat we elke dag met ponden tegelijk in ons lichaam opnemen.

En de microbiële gemeenschap in ieder van ons bepaalt voor een groot deel hoe we die maaltijden ervaren.

Ons metabolisme en de opname van voedsel worden dus bepaald door dit filter van bacteriën.

Maar als we veel vlees, gevogelte, vis, melk, kaas en eieren eten, bevorderen we de groei van bacteriën die choline en carnitine omzetten uit dat voedsel in TMA, trimethylamine, dat kan oxideren in TMAO en onze slagaders ernstig beschadigt waardoor we een groter risico lopen op een hartaanval, beroerte en overlijden.

We zijn bekend met deze zorgwekkende omzetting van choline in trimethylamine sinds meer dan 40 jaar.

Maar dat was lang voordat we wisten van het verband met hart- en vaatziekten.

Waarover waren ze toen bezorgd?

Welnu, deze methylamines kunnen nitrosamines vormen, die bekend staan om hun carcinogene activiteit, ofwel kankerverwekkend zijn.

Dus waar in onze voeding is choline te vinden?

Voornamelijk in vlees, eieren, zuivel en bewerkte granen.

Het verband tussen vlees en kanker verbaast waarschijnlijk niemand meer.

In feite, alleen al vanwege industriële vervuilende stoffen, zoals pcb's, zouden kinderen wellicht niet meer dan vijf porties per maand moeten eten van vlees als rundvlees, varkensvlees of kip in totaal.

Maar hoe zit het met kanker en eieren?

Al in de jaren '70 waren er studies die wezen op een verband tussen eieren en darmkanker, maar dat was slechts gebaseerd op zogenaamde ecologische data, waaruit bleek dat in landen waar meer eieren gegeten werden meer kanker zou voorkomen, maar dat kon aan zoveel dingen liggen.

Dat moest onderzocht worden.

Daar werd mee begonnen in de jaren '80, en tot in de jaren '90 werden er vijftien onderzoeken gepubliceerd, waarbij 10 een direct verband aanwezen tussen het eten van eieren en darmkanker, en vijf geen verband aantoonden.

Tot 2014 werden er nog tientallen studies gepubliceerd waarin werd bevestigd dat eieren inderdaad een rol spelen bij het ontstaan van darmkanker, hoewel er geen verband werd ontdekt tussen het eten van eieren en de ontwikkeling van premaligne poliepen, wat erop wijst dat eieren eerder een rol spelen bij de promotie-fase van kankergroei, het versnellen van de kankergroei, dan bij het ontstaan van kanker.

En daarmee zijn we aangeland in 2015.

Misschien is het de TMAO die wordt aangemaakt door choline in vlees en eieren waardoor de groei van kanker wordt bevorderd.

En inderdaad, in de Women's Health Initiative studie, hadden vrouwen met het hoogste gehalte TMAO in hun bloed ongeveer 3 keer zoveel kans op darmkanker, wat erop wijst dat het TMAO-gehalte mogelijk kan helpen om te voorspellen of er sprake is van een verhoogd risico op darmkanker.

Hoewel er meer bewijs schijnt te zijn voor een verhoogd risico op borstkanker door het eten van eieren dan voor het risico op prostaatkanker, werd in de enige andere studie over TMAO en kanker gekeken naar prostaatkanker, en daaruit bleek inderdaad een hoger risico.

Voeding is lang beschouwd als een belangrijke factor voor gezondheid.

Met de revolutie inzake microbioom van het afgelopen decennium echter, beginnen we te begrijpen hoe voeding van invloed kan zijn op een uitwisseling tussen ons en de anderen binnenin ons, en het hele verhaal rond TMAO levert sterk bewijs op voor de interactie tussen darmbacteriën en ziekten.

Aangezien choline en carnitine de voornaamste bronnen zijn voor de aanmaak van TMAO, zou de meest logische strategie voor interventie kunnen zijn om minder vlees, zuivel en eieren te eten.

Als we lang genoeg plantaardig eten, kunnen we de microbiële gemeenschap in onze darmen daadwerkelijk veranderen, en wel zodanig dat ze geen TMAO aanmaken, zelfs als we dat zouden proberen.

De theorie dat je bent wat je eet wordt eindelijk ondersteund door wetenschappelijk bewijs.

Maar misschien hoeven we straks niet meer gezond te eten.

Binnenkort kunnen we misschienn ons microbioom een pilletje geven om op die manier een gezond hart- en vaatstelsel te bevorderen.

Hoe voorkom je dat je doodgaat aan nierfalen?

Hoe voorkom je dat je doodgaat aan nierfalen?

Nierfalen kan zowel worden voorkomen en behandeld met een plantaardig dieet, en geen wonder; nieren zeer vasculaire organen.

Harvard onderzoekers vonden drie belangrijke dieet risicofactoren. voor  een afnemende nierfunctie: dierlijk eiwit, dierlijk vet en cholesterol.

Dierlijk vet kan de structuur van de nieren wijzigen, gebaseerd op studies zoals deze, die vet toont, die verstopping veroorzaken zoals te zien bij autopsie van de nieren.

En dierlijke eiwitten kunnen een diepgaand effect hebben op een normale nierfunctie, wat hyperfiltratie heet, het verhogen van de werklast van de nier; maar plantaardige eiwitten doen dit niet.

Eet een maaltijd van tonijn en je kan de toegenomen druk op de nieren zien oplopen binnen 1, 2, 3 uur na de maaltijd, zowel bij non diabetici als diabetici.

Dus we praten niet over nadelige gevolgen decennia later op de weg, maar letterlijk binnen een paar uur nadat het onze mond in gaat.

Wat nu, als je in plaats van een tonijnsalade sandwich, je een tofu salade sandwich had genomen, met exact dezelfde hoeveelheid eiwit, wat gebeurt er dan?

Geen effect.

Omgaan met plantaardige eiwitten is geen probleem.

Waarom zorgt dierlijk eiwit voor overbelasting, en plantaardige eiwitten niet?

Dit lijkt het gevolg te zijn van de ontsteking die wordt geactiveerd door de consumptive van dierlijke producten.

Hoe weten we dat?

Omdat, als je een krachtig anti-inflammatoir geneesmiddel samen met die tonijn geeft, je de hyperfiltratie weg kunt nemen, de eiwit lekkage reactie op vlees eten.

Dan is er de zuur belasting.

Dierlijk voedsel - vlees, eieren, zuivel - blijken zuur te vormen in de nieren, wat kan leiden tot buisvormige toxiciteit, dat de kleine, gevoelige nierbuisjes beschadigen

Dierlijk voedsel blijkt zuurvormend - vooral vis, dat slechter is dan varkensvlees en gevogelte, terwijl plantaardige voedingsmiddelen relatief neutraal lijken te zijn, of feitelijk alkalisch, basevormend en het zuur te neutraliseren.

Dus de sleutel tot het stoppen van de progressie van chronische nierziekte ligt wellicht op de groenteafdeling, niet in de apotheek.

Vandaar dat men plantaardige diëten jarenlang gebruikt om nierziekte te behandelen.

Hier zie je eiwit lekkage van het conventionele zoutarm dieet, wat artsen typisch voorschrijven aan iemand met afnemende nierfunctie, gewijzigd naar veganistisch eten met supplementen, en terug naar het gewone dieet, plantaardig, conventioneel, plantaardig; om- en om de verstoorde nierfunctie als een lichtschakelaar aan en uitzetten op basis van wat er in hun mond is gegaan.

Hoe Niet Te Sterven: Een Geanimeerde Samenvatting

Hoe Niet Te Sterven: Een Geanimeerde Samenvatting

Het begon allemaal met mijn oma.

Ik was nog maar een kind toen de artsen mijn oma in een rolstoel naar huis stuurden om te sterven.

Gediagnosticeerd met eindstadium hartziekte, had ze al zoveel bypass-operaties gehad dat de chirurgen geen andere opties zagen.

Aangewezen tot een rolstoel, vreselijke borstpijn, vertelden haar artsen dat ze niets meer voor haar konden doen.

Haar leven was voorbij op 65-jarige leeftijd.

Maar toen hoorde ze over Nathan Pritikin, één van onze eerste pioniers van leefstijl geneeskunde, en wat daarna gebeurde werd gedocumenteerd in Pritikin's biografie.

Het gaat over Frances Greger, mijn oma.

Het was een in-huis-programma waar iedereen op een plantaardig dieet werd geplaatst en vervolgens langzaamaan begon met een oefeningsprogramma.

Ze kwam binnen in een rolstoel, en ze vertrok lopend.

Binnen een paar weken liep ze 16 kilometer per dag en ze leefde daarna nog 31 jaar en kon tot de leeftijd van 96 blijven genieten van haar zes kleinkinderen, waaronder ik.

Haar wonderbaarlijke herstel had niet alleen één van die kleinkinderen geïnspireerd om een ​​carrière in geneeskunde na te streven, maar gaf haar genoeg gezonde Jaren om hem te zien afstuderen van medische school, dus het is echt allemaal te danken aan haar.

Tijdens mijn medische opleiding was ik geschokt toen ik ontdekte dat al dit bewijs over het genezen van chronische ziekte door veranderingen in de levensstijl—het helen van slagaders zonder gebruik van medicijnen, zonder operatie—grotendeels werd genegeerd door de reguliere geneeskunde.

Wacht even, als de genezing van onze #1 doodsoorzaak weggestopt zou kunnen worden, wat zou er dan nog meer verborgen zijn in de medische literatuur dat mijn patiënten zou kunnen helpen?

Ik maakte het de missie van mijn leven om daar achter te komen.

Dat leidde me tot de oprichting van NutritionFacts.org en dat bracht me ertoe om een boek te gaan schrijven, "Hoe Niet te Sterven".

Uit onderzoek blijkt dat mensen de kracht van pillen en procedures om hen gezond te houden overschatten.

Bijvoorbeeld, patiënten geloven dat cholesterolverlagende statines ongeveer twintig keer effectiever zijn dan dat ze in werkelijkheid zijn in het voorkomen van hartaanvallen.

Het is dan ook niet gek dat de meeste mensen blijven vertrouwen op medicijnen om hen te redden!

Maar onze meest voorkomende doodsoorzaken worden niet veroorzaakt door de tekortkomingen van medicijnen.

Het geheim is dat de meeste ondervraagden aangaven dat ze niet bereid zouden zijn om veel van deze medicijnen te gebruiken als ze wisten hoe weinig baat deze producten daadwerkelijk hebben.

Terwijl het verbeteren van ons dieet niet alleen veiliger en goedkoper is, kan het ook effectiever zijn bij het voorkomen, stopzetten en genezen van een aantal van onze belangrijkste doodsoorzaken, omdat je de daadwerkelijke oorzaak van de ziekte behandelt.

Elk jaar zet de CDC de 15 belangrijkste doodsoorzaken op een rij, en dus heb ik een hoofdstuk over elke ziekte geschreven: Hoe Niet te Sterven van Hart-en Vaatziekten, Hoe

Niet te Sterven van Longziekte, Hoe Niet te Sterven van Hersenziekte, darmkanker, infecties, diabetes, hoge bloeddruk, leverziekten, bloedkanker, nierziekten, borstkanker, suïcidale depressie, prostaatkanker, Parkinson en hoe niet te sterven van de zogeheten iatrogene oorzaken, in wezen dood door dokter.

Dat is de eerste helft van het boek en het goede nieuws is dat we enorme controle hebben over ons gezondheids-lot en levensduur—de overgrote meerderheid van vroegtijdig overlijden en ziekte is te voorkomen met een plantaardig dieet en ander gezond gedrag.

Ik wilde echter niet zomaar een naslagwerk schrijven.

Ja, er zijn duizenden citaten van peer-reviewed wetenschappelijke artikelen, maar ook wilde ik dat het een praktische handleiding zou zijn om het enorme bewijs te kunnen toepassen in het dagelijks leven, en dat werd dus de tweede helft van het boek.

Ik begin eerst met een stoplicht systeem om producten te classificeren als zijnde rood licht, oranje licht of groen licht voeding

Al zijn er uitzonderingen waar ik over praat, het best beschikbare bewijs suggereert dat het gezondste dieet er een is die de inname van vlees, eieren, melk en bewerkte troep minimaliseert, en de inname van fruit, groenten, bonen (spliterwten, kikkererwten en linzen), volle granen, noten en zaden, paddestoelen, kruiden en specerijen maximaliseert.

Kortom, echt voedsel dat uit de grond groeit.

Dat zijn onze meest gezonde opties.

Sommige voedingsmiddelen hebben echter bijzonder geneeskrachtige kwaliteiten en dus staan zij centraal in mijn aanbevelingen van de Daily Dozen (Dagelijks Dozen) checklist van alle dingen die ik probeer in te passen in mijn dagelijkse routine.

Dus, bijvoorbeeld, adviseer ik een kwart theelepel van het kruid kurkuma per dag, een eetlepel gemalen lijnzaad, elke dag bosbessen, dagelijks groene bladgroenten, ik praat over de gezondste dranken, de gezondste zoetstoffen, hoeveel beweging je moet krijgen.

De gehele Daily Dozen lijst met aanbevolen portiegroottes is beschikbaar als gratis app voor zowel Android en iPhone, je kunt dit vinden door Dr. Greger's Daily Dozen op te zoeken.

Er is slechts één dieet dat ooit heeft bewezen dat het hart-en vaatziekten kan genezen in het meerendeel van de patiënten, namelijk dit plantaardige dieet.

Als een plantaardig dieet alleen al dat kon doen—onze #1 doodsoorzaak onder mannen en vrouwen genezen, zou dat dan niet het standaard dieet moeten zijn totdat het tegendeel bewezen is?

En het feit dat het ook effectief kan zijn bij het behandelen, stopzetten, en genezen van andere veelvoorkomende doodsoorzaken zoals hoge bloeddruk en diabetes type 2, zou het bewijs voor het eten van plantaardige voeding simpelweg overweldigend maken.

De meeste sterfgevallen in de Verenigde Staten zijn te voorkomen en hebben betrekking op voeding.

Volgens de meest grondige analyse van de risicofactoren die ooit gepubliceerd is—de Global Burden of Disease studie gefinancierd door de Bill en Melinda Gates Foundation—is de nummer één oorzaak van sterven in de Verenigde Staten onze voeding.

De nummer één oorzaak van ziekte is onze voeding, die nu het roken van tabak verstoten heeft naar plek #2.

Roken doodt nu slechts ongeveer een half miljoen Amerikanen elk jaar, maar dieet doodt momenteel honderdduizenden meer.

Dus is het duidelijk dat voeding het belangrijkste onderdeel is dat wordt onderwezen op de medische school, toch?

Het is het eerste aspect waar je arts over praat bij een bezoek, toch?

Hoe kan er zo'n grote scheiding zijn tussen de wetenschap en de beoefening van geneeskunde.

Artsen hebben een ernstig tekort aan voeding als het gaat om kennis.

De meeste artsen hebben gewoon nooit geleerd wat voor impact gezonde voeding kan hebben op het verloop van ziekte, dus studeren ze af zonder deze krachtige kennis in hun medische 'bagage' te hebben.

Er zijn ook institutionele barrières, zoals tijdsdruk en gebrek aan vergoeding.

Over het algemeen worden artsen niet betaald om mensen te begeleiden hoe ze voor zichzelf kunnen zorgen.

Natuurlijk speelt de farmaceutische industrie ook een rol in het beïnvloeden van medische kennis en beroepen.

Vraag je arts wanneer die voor het laatst is uitgenodigd door Big Broccoli om te gaan uit eten.

Lang geleden, waarschijnlijk.

Het is net als roken in de jaren '50.

We hadden al decennia aan wetenschap die het verband tussen roken en longkanker toonde, maar het werd genegeerd omdat roken normaal was.

De meeste artsen rookten.

De gemiddelde consumptie per hoofd van de bevolking was 4.000 sigaretten per jaar, wat betekent dat de gemiddelde Amerikaan een half pakje per dag rookte.

De American Medical Association stelde iedereen gerust dat roken—met mate—prima was.

Er was eenzelfde soort scheiding tussen de wetenschap en het overheidsbeleid.

Het duurde meer dan 25 jaar en 7.000 studies voordat het eerste Surgeon General rapport tegen roken uitkwam, in de jaren '60.

Je zou misschien denken dat ze na de eerste 6.000 studies al een hint zouden kunnen geven aan de mensen?

Het was een krachtige industrie.

En de hedendaagse vlees, suiker, zuivel, zout, ei, en bewerkte voedingsmiddelen industrieën gebruiken allen dezelfde tactieken als de tabaksindustrie om de wetenschap te proberen te verdraaien en het publiek te verwarren.

Totdat het systeem verandert, moeten we persoonlijke verantwoordelijkheid voor onze eigen gezondheid nemen, voor de gezondheid van onze familie.

We kunnen niet wachten tot de samenleving de wetenschap heeft erkend, want het is een kwestie van leven en dood.

Hoeveel vitamine D moet je nemen?

Hoeveel vitamine D moet je nemen?

Gerandomiseerde, gecontroleerde, klinische studies hebben aangetoond dat vitamine D-supplementen de levensduur verlengen.

Wat is de optimale dosis?

Welk bloed niveau wordt in verband gebracht met zo lang mogelijk leven?

In mijn negen-delige video-serie over vitamine D in 2011, merkte ik dat de relatie tussen vitamine D niveaus en mortaliteit een U-vormige curve vormt, wat betekent dat lage D niveaus wordt geassocieerd met een verhoogde mortaliteit, maar dit geldt ook voor te hoge niveaus, met het ideaal punt rond de 75 of 80 nmol / l, gebaseerd op individuele studies zoals deze.

Waarom zouden hogere D-niveaus worden geassocieerd met een hoger risico?

Nou, dit was een bevolkingsonderzoek, dus weet je niet zeker wat eerst kwam.

Misschien heeft de hogere vitamine D geleid tot een hoger risico, of misschien leidt een hoger risico tot de vitamine D, wat betekent dat mensen die het misschien niet zo goed deden vitamine D waren voorgeschreven.

Misschien komt het omdat dit Scandinavische studies zijn, waar de neiging om veel levertraan te nemen hoog is, als vitamine D-supplement, een lepel hiervan kan de aanvaardbare maximale dagelijkse inname overschrijden van vitamine A, met nadelige gevolgen zelfs als je het niet injecteert in je penis.

Ik was verbaasd om te zien dat levertraan stond in de lange lijst van dingen die mannen hebben geprobeerd om te injecteren in zichzelf omdat ze vonden dat ze tekortkwamen, hoewel ze misschien uiteindelijk nog minder hadden na al de reconstructieve chirurgie.

Hoe dan ook, de U-vormige curve is oud nieuws.

Een geactualiseerde meta-analyse toont aan dat als vitamine D-niveaus van een populatie omhoog gaan, dat sterfte naar beneden lijkt te gaan en zo blijven, dat is goed, want dan hoeven we niet te testen om te zien of we het juiste niveau raken.

Routine testen van vitamine D-niveaus wordt niet aanbevolen.

Waarom? Nou, het kost geld, en bij de meeste mensen komen niveaus tot waar je wilt dat ze komen met voldoende zon of suppletie, dus bedachten ze dat het niet uitmaakt.

Maar ook omdat de test niet erg goed is -

De resultaten kunnen erg uiteen liggen.

Wat gebeurt er als je één enkele staal stuurt naar duizend verschillende laboratoria over de hele wereld?

Je zou misschien weinig variatie verwachten, maar niet dit.

Resultaten uit hetzelfde monster varieerden van minder dan 20 tot meer dan 100.

Dus afhankelijk van het lab waar uw arts het bloedmonster naartoe heeft gestuurd, kon je hier, of hier zijn, niet zo behulpzaam.

Dus wat is een veilige dosis voor het vermeende optimale niveau?

Duizend eenheden per dag zorgt bij de meeste mensen voor het gedoelde 75 nmol / l (dat is 30 ng / ml), maar met 'de meeste mensen' bedoelen ze 50%.

Om tot 85% van de bevolking tot 75 te krijgen vereist dit 2000 eenheden per dag.

2000 internationale eenheden per dag zou de curve verschuiven van hier naar hier.

Op die manier kunnen we de gemiddelde persoon nemen in het gewenste bereik zonder angst voor toxiciteit.

Je kunt te veel vitamine D nemen, maar problemen lijken pas te verschijnen bij bloedniveaus ​rond 250 wat overeenkomt met een dagelijkse dosis van meer dan 10.000.

Merk op dat als je zwaar bent je best 3000 neemt, of met overwicht, zelfs nog meer nemen.

Als je ouder dan 70 bent en niet genoeg zon krijgt, kunnen 3.500 eenheden nodig zijn om diezelfde 85% kans op het doelniveau te hebben.

Maar er is geen noodzaak voor de gemiddelde persoon om te blijven testen aangezien enkele duizenden per dag bij iedereen omhoog krijgt zonder het risico van toxiciteit.

OK, maar waarom stelt het Instituut van Geneeskunde de Aanbevolen Dagelijkse Hoeveelheid op 600-800 eenheden?

Eigenlijk zijn officiële aanbevelingen erg uiteen liggend, variërende van slechts 200 per dag, tot zelfs 10.000 per dag.

Ik zal dit binnenkort ophelderen.

Hoeveel beweging is goed voor je?

Hoeveel beweging is goed voor je?

Onderzoekers die bijdrages van Coca-Cola aannemen kunnen zeggen dat te weinig lichamelijke activiteit "Het grootste gezondheidsprobleem van de 21ste eeuw is."

Maar eigenlijk staat te weinig beweging op nummer vijf van redenen van overlijden in de Verenigde Staten en op nummer zes van redenen voor arbeidsongeschiktheid.

En te weinig beweging komt maar net in de globale top tien.

Zoals we hebben ontdekt, is dieet veruit onze meest voorkomende doodsoorzaak, gevolgd door roken.

Natuurlijk betekent dat niet dat je zomaar de hele dag op de bank kunt zitten.

Beweging verbetert mentale- en cognitieve gezondheid, slaap, kankerrisico, het immuunsysteem, hoge bloeddruk, en de levensduur.

Als de bevolking van de V.S. gezamenlijk genoeg zou sporten om de nationale B.M.I. 1 procent te verlagen, dan zouden 2 miljoen gevallen van diabetes, anderhalf miljoen gevallen van hart-en vaatziekten en beroertes, en 100.000 gevallen van kanker kunnen worden voorkomen.

Hoeveel zouden we het beste kunnen bewegen?

De nieuwste officiële richtlijnen voor lichaamsbeweging raden volwassen tenminste 150 minuten per week aerobics van gemiddelde intensiteit aan, wat uitkomt op iets meer dan 20 minuten per dag.

Dat is eigenlijk minder dan eerdere aanbevelingen van de Surgeon General, de CDC en de American College of Sports Medicine, die tenminste 30 minuten per dag aanbevolen.

Bewegingsdeskundigen lijken dezelfde fout te maken als voedingsdeskundigen; ze bevelen aan wat ze denken dat haalbaar is in plaats van ons vertellen wat uit onderzoek blijkt, zodat we zelf beslissingen hieruit kunnen maken.

Ze benadrukken al dat lichaamsbeweging beter is dan geen lichaamsbeweging; dus, waarom zouden ze niet stoppen met het volk te betuttelen en iedereen gewoon de waarheid vertellen?

Het is waar dat 150 minuten lopen per week beter is dan dan 60 minuten lopen per week.

Het volgen van de actuele aanbevelingen van 150 minuten lijkt het sterftecijfer te verminderen met 7 procent vergeleken met op de bank zitten.

Slechts 60 minuten per week wandelen vermindert het sterftecijfer maar met 3 procent.

Maar, 300 minuten per week wandelen vermindert het sterftecijfer met 14 procent.

Dus, twee keer zo veel lopen - 40 minuten per dag, tegenover de aanbevolen 20 - levert een dubbel voordeel op.

En, een wandeling van 60 minuten per dag kan het sterftecijfer verminderen met 24 procent!

(Ik gebruik lopen als voorbeeld, omdat het lichaamsbeweging is die bijna iedereen kan doen, maar hetzelfde geldt voor andere vergelijkbare activiteiten, zoals tuinieren of fietsen.)

Deze meta-analyse over lichaamsbeweging en levensduur ontdekte dat het equivalent van zo'n uur per dag stevig lopen met 6 km per uur goed was, maar 90 minuten was nog beter.

Hoe zit het met meer dan 90 minuten?

Helaas bewegen zo weinig mensen dagelijks zoveel dat er niet genoeg onderzoek was om een vergelijking te kunnen maken.

Als we weten dat 90 minuten lichaamsbeweging per dag beter is dan 60 minuten, en beter is dan 30 minuten, waarom is de aanbeveling dan slechts 20 minuten?

Ik snap dat maar de helft van alle Amerikanen maar de aanbevolen 20 minuten per dag halen;

Dus de deskundigen hopen alleen de mensen een zetje in de goede richting te geven.

Het is net als de voedingsrichtlijnen die ons adviseren om "minder snoep te eten."

Als ze het ons nou zouden vertellen zoals het is.

Dat is mijn bedoeling met NutritionFacts.org.

Handen wassen en ontsmetten om COVID-19 inactief te maken

Handen wassen en ontsmetten om COVID-19 inactief te maken

Omdat het zo moeilijk is voor mensen om niet onbewust hun gezicht aan te raken,  is het zeer belangrijk om je handen te kunnen desinfecteren  door je handen te wassen met water en zeep, gedurende minstens 20 seconden.

Het is niet duidelijk waarom de CDC voor die duur koos.

Er zijn aanwijzingen dat als je bacterieel besmette vleesresten op je handen hebt, dat dan  20 seconden wassen met zeep beter is dan 5 seconden  zonder zeep -- duh— maar de meeste van de gepubliceerde  zeep- versus zeeponderzoeken vergeleken 15 seconden met 30 seconden en  ontdekten dat er geen zinvol verschil lijkt te zijn tussen  15 en 30. De aanbeveling om je handen 20 seconden  met water en zeep te wassen is wellicht gemaakt om aan te moedigen  dat geen plekje overgeslagen wordt.

Met onzichtbare fluorescerende of UV-kleurstoffen ontdekten onderzoekers dat de meest gemiste gebieden bij het wassen van je handen de vingertoppen, duimen  en ruggen van handen omvatten.

Het is dus goed om er een gewoonte van te maken om alle stappen te doorlopen om alle oppervlakken te behandelen in plaats van alleen 20 seconden dezelfde bewegingen te maken.

Het laat de tijd een beetje sneller gaan als je een routine hebt.

Oh, en kunstnagels worden ontmoedigd omdat is aangetoond dat ze de  effectiviteit van handenwassen verstoren.

Moet je heet water gebruiken  om je handen te wassen?

Toen ik een webinar gaf over dit  onderwerp en mensen vroeg om te stemmen,

hadden ongeveer duizend van de vijfduizend deelnemers het mis.

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is heet water niet nodig.

Studies tot ruim 80 jaar terug, toonden geen voordeel bij bacterieverwijdering bij gebruik van warm water boven koud water; en veelvuldig handenwassen met warm water  kan het risico op huidirritatie vergroten.

En terzijde, de valse overtuiging dat warm of heet water de voorkeur heeft kan jaarlijks ook een extra miljoen ton CO2 toevoegen aan de atmosfeer door energieverbruik  in de Verenigde Staten alleen.

Het is aangetoond dat het gebruik van handlotions of crèmes de handen beschermt tegen de kleine huidbeschadigingen vanwege vaak handenwassen bij elke temperatuur.

Echter voor gezondheidswerkers, raadt de Wereldgezondheidsorganisatie 't gebruik van handdesinfecterend middel op alcoholbasis aan, (gel, schuim of spray), boven handen wassen voor routinematige handdesinfectie, dat wil zeggen bij handen die niet zichtbaar zijn vervuild.

Ook het CDC raadt dit aan.

Welk type handhygiëne wordt aanbevolen?

De CDC blijft het gebruik van op alcohol  gebaseerde handsmeersels aanbevelen als primaire methode voor handhygiëne.

Waarom?

Een deel van de reden is een betere naleving in vergelijking met  handen wassen met water en zeep.

Net zoals we er niet op kunnen vertrouwen  dat mensen hun gezicht niet aanraken, kunnen we er niet op vertrouwen dat  mensen hun handen goed wassen.

In een huisartsenkliniek voldeed minder  dan 1 op de 10 handenwasbeurten zelfs maar aan een 10-secondenversie  van de CDC-normen; minder dan 10%.

Meer dan 8 van de 10 gevallen van desinfectie met alcoholdragende reinigingsmiddelen  waren een schot in de roos, wat simpelweg inhoudt dat  je je handen tegen elkaar wrijft totdat de alcohol alle oppervlakken  van de handen bedekt en dan wacht tot het  product volledig droog is.

Normaal gesproken goedkoop en goed verkrijgbaar bij goedkope winkels, verdween handdesinfecterend middel als een van de eerste items uit de winkelrekken en uit internetinventarissen toen de COVID-19-crisis opdoemde.

Lette je 10 jaar terug op mijn advies over voorraden aanleggen vóór een pandemie dan moet je al goed bevoorraad zijn, maar zo niet, dan kun je het zelf maken.

Hoewel 40% alcohol - ethanol (consumptie-alcohol) danwel isopropyl, gevonden in ontsmettingsalcohol – bepaalde omhulde virussen lokaal blijkt te doden zoals SARS of MERS, is voor anderen zoals hepatitis C en ebolavirus 60% alcohol nodig of meer, gemeten op basis van  volume in plaats van op gewicht.

Daarom hebben aanbevolen alcohol-concentraties in handdesinfectanten een bereik van minimaal 60% aanbevolen door de CDC, tot 75 of 80% aanbevolen door de WHO, omdat ze een grote verscheidenheid aan ziekteverwekkers willen aanpakken.

Maar wat hebben we specifiek nodig voor COVID-19?

Op Snopes, bleek het plaatje dat een zelfgemaakt handdesinfecterend middel van Tito's Vodka kan worden gebruikt om het nieuwe coronavirus te bestrijden fout, aangezien de meeste wodka's, inclusief Tito's, slechts 40% alcohol bevatten en Snopes haalde de CDC-minimumregel van 60% aan.

De CDC heeft sindsdien echter bewijs gepubliceerd door een gerespecteerd team van onderzoekers gefinancierd door de Europese Commissie en de Duitse regering dat uitvond dat het COVID-19-virus  binnen 30 seconden kon worden geïnactiveerd met slechts 30% alcohol, ofwel  ethylalcohol of isopropylalcohol.

Dus iets van 30% alcohol, 70% water heeft het COVID-19 coronavirus weggevaagd.

In dat geval kan dus een verscheidenheid aan sterke drank worden hergebruiktals handdesinfectiemiddel voor COVID-19 ofwel puur of zelfs tot op  zekere hoogte verdund.

De meeste wodka, rum, cognac, tequila, gin en whisky bevatten meer dan 30% alcohol.

Dus vanuit COVID-19-oogpunt zijn er nog steeds flessen handdesinfecterend middel verkrijgbaar in de schappen, alleen bij slijterijen in plaats van bij drogisterijen.

Het is grappig, vorige gasten bij mij thuis waren verrast om zoveel grote plastic flessen goedkope 60% wodka in mijn wijnrek te zien, vooral voor iemand  die helemaal niet drinkt.

Tien jaar terug legde ik een voorraad aan, naar mijn eigen voorbereidingsrichtlijnen om wat extra niet zo dure handdesinfectie  te maken voor de volgende uitbraak.

En met het huidige virus lijkt het erop dat ik het zelfs 50:50 kan verdunnen.

Wel is het zo dat je met 30% alcohol niet alle andere ziekteverwekkers doodt, dus ik zou nog steeds 60 tot 80% alcoholproducten aanbevelen als je ze kunt krijgen, zodat je in één keer klaar bent.

Maar als iets goeds tijdens de crisis niet voorhanden is, kan het geruststellend zijn om te  weten dat er misschien alternatieven zijn.

Zowel WHO- als tussentijdse FDA-richtlijnen voor zelfgemaakt handdesinfecterend middel omvatten het gebruik van een verzachtend middel, 1,5% glycerol, oftewel glycerine om te voorkomen dat alcohol de huid uitdroogt, evenals een conserveermiddel—0,125% Van de standaard vrij  verkrijgbare 3% waterstofperoxide— om alle besmettelijke  bacteriesporen te doden.

Wat echter belangrijk is voor inactivatie van het virus, is het alcoholgehalte.

Dus hier is het recept voor het maken van een litertje of vier.

Uitgaand van dat 30% alcohol voldoende is en van beschikbaarheid van ingrediënten, zou je 4 liter COVID-19 handdesinfecterend middel kunnen maken door 3 liter 40% sterke drank te  mengen met 50 ml glycerine, wat ook wel glycerol wordt genoemd, en een theelepel waterstofperoxide  met normale sterkte .

En dan gewoon de rest van een jerrycan vullen met water en niets anders.

De toevoeging van een geleermiddel zoals aloë vera wordt niet aanbevolen omdat het de antivirale werkzaamheid in gevaar kan brengen.

Je kunt het recept ook door vieren delen voor een liter: 0,75 liter sterke drank, een eetlepel glycerine, een kwart theelepel waterstofperoxide en water.

Maar het hoeft niet zo luxe.

Voor dit specifieke virus zou de gemakkelijkste methode waarschijnlijk zijn om  de 40%-drank gewoon puur te gebruiken als een handontsmettingsmiddel  en het gewoon in een spuitfles te gieten voldoende  aan te brengen om volledig alle oppervlakken van je handen te bedekken en dan 30 seconden over elkaar te wrijven tot ze droog zijn.

Op levenloze oppervlakken wordt bleekmiddel aanbevolen voor desinfectie:

1 deel huishoudbleekmiddel verdund in 49 delen water, dus ongeveer 1 theelepel bleekmiddel  per kopje water en verder niets.

Meng NOOIT bleekmiddel met een andere reiniger.

Bleekmiddel reageert met ammoniak, dat in veel glasreinigers zit en maakt dan gevaarlijke gassen,  chlooramines genaamd en reageert met zuren zoals azijn of sommige toiletpot-en rioolreinigers en vaatwasblokjes en maakt dan chloorgas, dat ook giftig is.

Let op: de meer typische 1: 100 verdunning van bleekmiddel zoals soms aanbevolen door de fabrikant, op de achterkant van de fles, is mogelijk niet voldoende, gebaseerd op gegevens van  andere coronavirussen.

Daarom lijkt het beter om een verdunning van 1 op 50 van standaard bleekmiddel  in de coronavirus-setting aan te bevelen.

Nota bene: 1 op 50 is voor standaard bleekmiddel, dit betekent 5% natriumhypochloriet.

Lees het etiket. Als je 2,5% hypochlorite bleekmiddel hebt, zou je twee  theelepels per kopje moeten gebruiken en bij 10% hypochlorietbleekmiddel, heb je maar een halve theelepel per kopje nodig.

De bleekoplossing kan binnen een maand na bereiding worden gebruikt indien bewaard in een ondoorzichtige verpakking bij kamertemperatuur.

Hoewel het wordt aanbevolen om het op het oppervlak te laten dat je desinfecteert gedurende ten minste tien minuten, bleek bij een test vijf minute bij die concentratie het COVID-virus te vernietigen.

Nota bene: als oppervlakken erg vervuild zijn door lichamelijke afscheidingen, dat wil zeggen zichtbaar besmet met snot of bloed of kak, kun je een sterkere bleekoplossing nodig hebben:

1 deel standaardbleekmiddel op 9 delen water, 10 minuten erop.

Dus dat is zo'n 5 theelepels bleek per kopje water voor levenloze oppervlakken die zichtbaar besmet zijn met lichaamsvloeistoffen.

Alcohol kun je gebruiken op oppervlakken die niet geschikt zijn voor bleekmiddel, zoals metaal, dat bleekmiddel kan bevlekken of zelfs corroderen.

Voldoende geconcentreerd povidon-jodium, chlooroxylenol, chloorhexidine, kunnen ook het virus binnen vijf minuten verwijderen.

Hoewel de EPA suggereert dat gewone quaternaire ammoniumverbindingen effectief zouden moeten zijn, vond ik een oud artikel dat meldde dat ze 'vrijwel nutteloos' waren als enig desinfectiemiddel tegen virussen gedroogd op oppervlakken, waaronder een van de gewone verkoudheid humane coronavirussen.

Hoewel uit een test bleek dat een 0,1% -oplossing van benzalkoniumchloride effectief was tegen SARS-CoV-2 binnen 5 minuten.

Maar met een gewone zeepoplossing - 1 deel handzeep, 49 delen water - bleek het 15 minuten te duren om het te inactiveren.

Dat is een theelepel vloeibare handzeep in een kopje water.

Afwasmiddel lijkt sneller te werken, in ieder geval tegen het SARS-virus, met dezelfde 1 op 50 verdunning van afwasmiddel tot water binnen 5 minuten.

Nog geen woord over afwasmiddel en het SARS 2-coronavirus.

Binnen 30 seconden vernietigen twee desinfecterende spray-middelen het muizenhepatitisvirus, een muizencoronavirus dat wordt gebruikt als een potentiële vervanger voor humane coronavirussen, omdat het veiliger in het lab te behandelen is dan zoiets als SARS.

Maar "Lysol" en "Pine-Sol" moeten nog worden getest tegen het COVID-19-virus.

Bij gebrek aan beter bleek wijnazijn, 6% zuur, meer dan 99,9% te vernietigen van het SARS-virus binnen 60 seconden, maar opnieuw geen woord over COVID-19.

Het meest macabere ontsmettingsadvies dat ik heb gevonden, is gepubliceerd in het Tijdschrift van de Chinese Vereniging voor Geneeskunde:

Lijken moeten diep worden verbrand of begraven.

Darm Dysbiose - Onze Microbiële Zelf Uithongeren

Darm Dysbiose - Onze Microbiële Zelf Uithongeren

Vele jaren werd aangenomen dat de belangrijkste functie van de dikke darm de absorptie van water en de verwijdering van afval was, maar tegenwoordig is het duidelijk dat het complexe microbiële ecosysteem in onze darmen moet worden beschouwd als een afzonderlijk orgaan in het lichaam, en dat orgaan draait op MTK, Microbiota-Toegankelijke Koolhydraten.

Met andere woorden, vooral vezels.

Eén van de redenen dat we een toename kunnen krijgen van bijna twee gram ontlasting voor ieder gram vezel is dat het vezel fermentatieproces in onze dikke darm de groei van bacteriën bevordert.

De grootste gewichtsfractie van onze stoelgang zijn pure bacteriën, triljoenen en triljoenen bacteriën, en dat met een beperkt vezelarm Brits dieet.

Mensen die vezelsupplementen nemen, wees ervan bewust-een paar lepels vezel kan leiden tot een massale stoelgang, want onze goede darmbacteriën gedijen op vezels.

Als we volwaardige planten eten, zoals fruit, vertellen wij onze darmflora om vruchtbaar te zijn, en te vermenigvuldigen.

En uit vezels, produceert onze darmflora korte keten vetzuren, die een belangrijke bron van energie zijn voor de epitheelcellen in onze dikke darm.

Dus, als we onze flora voeden met vezels, dan draaien ze zich om en voeden ons terug.

Deze korte keten vetzuren zorgen ook voor de onderdrukking van ontstekingen en kanker.

Daarom kan het eten van vezels enorm goed voor ons zijn.

Maar als we niet genoeg volwaardig plantaardig voedsel eten, hongeren we onze microbiële zelf uit.

Door traditionele plantaardige diëten, zoals beschreven door Dr. Burkitt: veel vezels, veel korte keten vetzuren, geeft veel bescherming tegen welvaartsziekten zoals darmkanker.

Terwijl een standaard Amerikaans dieet, met sterk bewerkte voedingsmiddelen, niets overlaat voor onze darmflora.

Alles is opgenomen in de dunne darm voordat het de dikke darm bereikt.

Niet alleen zorgt dit voor verlies van heilzame microbiële metabolieten, maar ook een verlies in gunstige microben zelf.

Het grootste probleem van een westers dieet is dat het niets overhoudt voor onze bacteriën om te eten en hierdoor leidt tot dysbiose, een verstoring van het evenwicht waarbij slechte bacteriën overnemen en onze vatbaarheid vergroten voor ontstekingsziekten of darmkanker, of misschien zelfs metabool syndroom of diabetes type 2, of cardiovasculaire ziekte.

Zoals wanneer astronauten van een ruimtereis terugkeren en de meerderheid van hun goede bacteriën hebben verloren omdat ze geen toegang hebben tot echt eten.

Nou, te veel van ons volgen een "astronaut-type levensstijl," door geen verse groenten en fruit te eten.

Zo verloren de astronauten bijna 100% van de Lactobacillus plantarum, dat is één van de goeien.

Maar de meeste Amerikanen hebben geen om te beginnen, al doen degenen die meer plantaardig eten het zeker beter.

Gebruik het of verlies het.

Als je mensen resistent zetmeel voedt, een type vezel in bonen,

Gaan de bacteriën die resistent zetmeel eten fors omhoog, en sterven weer uit als je het niet meer eet.

Het eten van slechts een half blikje kikkererwten elke dag kan de intestinale microbiële samenstelling moduleren om de intestinale gezondheid te bevorderen, door het verhogen van potentieel goede bacteriën en verlagen van pathogene en rottingsbacteriën.

Helaas eten de meeste Amerikanen niet elke dag bonen, of volkoren granen, of genoeg groenten en fruit, waardoor de darmflora, de microbiota in de darmen, van een schijnbaar gezonde persoon niet het equivalent is van een gezonde darmflora.

Het is mogelijk dat de westerse microbiota in eerste instantie eigenlijk dysbiotisch is puur omdat we zo vezelarm eten in vergelijking met populaties die vijf keer meer vezels eten en eindigen met 50 keer minder darmkanker.