Zetmeel Krijgen door het Bewandelen van het Pad van de Meeste Weerstand

Zetmeel Krijgen door het Bewandelen van het Pad van de Meeste Weerstand

Resistent zetmeel (resistant starch) werd pas in 1982 ontdekt.

Daarvoor dachten we dat alle soorten zetmeel verteerd kon worden door de spijsverteringsenzymen in onze dunne darm.

Latere studies bevestigden dat er inderdaad zetmeel is die de spijsvertering weerstaat en die in onze dikke darm terechtkomen waar ze vervolgens onze goede bacteriën kunnen voeden net zoals vezel dat doet.

Resistent zetmeel bevindt zich van nature in veel algemene voedingsmiddelen, waaronder granen, groenten, bonen, zaden, en sommige noten, maar in kleine hoeveelheden, slechts een paar procent van het totaal.

Er zijn echter een paar manieren om ervoor te zorgen dat het overgebleven zetmeel zich aansluit bij het verzet.

Als normaal zetmeel gekookt en vervolgens afgekoeld wordt, herkristalliseert een deel van het zetmeel zich in het resistente zetmeel.

Om deze reden kan pastasalade gezonder zijn dan warme pasta, en aardappelsalade gezonder dan een gepofte aardappel, maar het effect is niet groot.

De hoeveelheid resistente zetmeel gaat van ongeveer 3% naar 4%.

De beste bron van resistent zetmeel is daarom niet het eten van koude zetmelen, maar het eten van bonen, die beginnen bij 4 of 5 [%], en van daaruit alleen maar meer wordt.

Bengalen gram is een andere naam voor garbanzo bonen of kikkererwten.

Als je gekookte zwarte bonen 'mengt' met een mooi, fris ontlasting monster, er is zo veel vezel en resistent zetmeel in die boon, in die bonen, de pH-waarde daalt wanneer de goede bacteriën de gunstige korte keten vetzuren produceren, die worden geassocieerd met een lager risico op darmkanker, zoals ik besproken heb, zowel indirect als direct.

Hoe meer je van dit 'poepige' zwarte bonen mengsel smeert op menselijk darmkanker, hoe minder kankercellen overleven.

Of we kunnen bessen eten bij onze maaltijden; deze fungeren als zetmeel blokkers.

Frambozen, bijvoorbeeld, remt het enzym dat we gebruiken om zetmeel te verteren volledig, waardoor er meer overblijft voor onze vriendelijke flora.

Dus frambozenjam op toast, aardbeien op cornflakes, of het maken van bosbessenpannenkoekjes, kan ervoor zorgen dat iemands goede bacteriën meedelen in het ontbijt-feestje.

Een andere manier om onze goede bacteriën te voeden is om volwaardige granen, bonen, noten en zaden te eten.

Als je mensen opsplitst in twee groepen en je laat ze hetzelfde voedsel innemen, maar in de ene groep zijn de zaden, granen, bonen, en kikkererwten die ze eten in hun volwaardige vorm gelaten, terwijl het voedsel van de andere groep wordt vermalen, wat gebeurt er dan?

Bijvoorbeeld, voor het ontbijt krijgt de volkoren (volwaardige) groep muesli voor het ontbijt, en de groep van de gemalen granen krijgt dezelfde muesli, maar dan gemengd in een pap.

Op dezelfde manier worden er bij de volwaardige groep bonen toegevoegd aan salades, terwijl deze in de gemalen groep gemengd werden tot een hummus.

Merk wel op dat beide groepen volle granen aten, dus niet geraffineerde granen.

Ze aten volwaardige voeding; alleen in de gemalen graan groep werden de volle granen, bonen en zaden vermengd tot meel.

Dus wat gebeurde er?

Het volkoren dieet verdubbelde de omvang van de ontlasting, meer dan in de gemalen graan groep, ondanks dat ze dus hetzelfde voedsel en dezelfde hoeveelheid voedsel aten.

Waarom?

Omdat er zo veel meer was voor onze goede bacteriën om te eten, onze bacteriën groeiden zo goed dat ze blijkbaar het volume van de ontlasting vergroot hebben.

Alhoewel mensen hun voedsel kauwden, werden grote hoeveelheden ogenschijnlijk hele zaden gevonden in de ontlasting, maar bij nader inzien waren het helemaal geen hele zaden; onze bacteriën hadden een feestmaaltijd.

De kleine stukjes die achterblijven nadat we ze kauwen vervoeren al dit zetmeel en goede spul rechtstreeks naar onze goede bacteriën, met als resultaat dat het ontlasting pH daalt als onze bacteriën zo veel van die korte keten vetzuren produceert.

En dus zijn volkoren granen geweldig, maar volkoren granen die intact zijn, zijn wellicht nog beter, waardoor we onze goede darmbacteriën kunnen voeden met de restjes.

Eenmaal in onze dikke darm, is men erachter gekomen dat zetmeel dezelfde voordelen heeft als vezels, beiden verzachten en vullen onze ontlasting en verminderen het risico op darmkanker door verlaging van pH, de verhoging van de productie van korte keten vetzuren, de vermindering van producten van eiwit fermentatie— ook wel bekend als bedorven producten- en het verminderen van secundaire gal producten.

Dus hey, als resistent zetmeel zo geweldig is, waarom gebruiken we dan niet gewoon resistent zetmeel pillen?

Commerciële preparaten van resistent zetmeel zijn nu beschikbaar; dat kan voor niemand een verrassing zijn.

Voedingswetenschappers hebben een aantal resistent zetmeel verrijkte producten ontwikkeld.

Immers, het is moeilijk om een vezelrijk dieet aan te bevelen aan de mensen.

Zou het niet makkelijker zijn om junk food te verrijken?

En inderdaad, je kunt nu taartjes kopen waarover wordt opgeschept dat ze resistent maïszetmeel bevatten.

Maar enkel het innemen van resistent zetmeel supplementen werkt niet.

Er zijn tot op heden twee onderzoeken geweest waarin geprobeerd werd om kanker in mensen met genetische aandoeningen die hen in een extreme hoog risico plaatsen, te voorkomen, beter gezegd, bij mensen die virtueel 100% kans op kanker hebben, en resistent zetmeel supplementen hielpen niet.

Ook hier.

Dus of we kijken in de verkeerde richting, of de ontwikkeling van erfelijke darmkanker is enigszins anders dan gewone darmkanker, of je kunt de effecten van natuurlijk voorkomend voedingsvezel in plantaardige voeding door mensen gewoon een resistent zetmeel supplement te geven, niet nabootsen.

Bijvoorbeeld, om resistente zetmeel te laten werken, moet het helemaal naar beneden naar het einde van de dikke darm komen, waar de meeste tumoren zich vormen.

Maar als de bacteriën die zich hogerop bevinden alles eten, dan werkt het wellicht niet beschermend, dus moeten we wellicht ook vezels eten om het vooruit te duwen.

Dus we eten ofwel enorme hoeveelheden resistent zetmeel—ongeveer zoveel als in Afrika gegeten wordt, tweemaal zoveel als werd getracht in de twee onderzoeken met kanker, of we consumeren voedingsmiddelen die vol zitten van zowel resistent zetmeel als vezels.

In andere woorden, vanuit een oogpunt van volksgezondheid, is het eten van een verscheidenheid aan volwaardig, plantaardig voedsel dat rijk is aan voedingsvezels zoals hele granen, groenten, fruit en bonen een voorkeursstrategie voor het verminderen van het risico op kanker.

Groente en fruit op de proef gesteld voor een betere stemming

Groente en fruit op de proef gesteld voor een betere stemming

Psychische gezondheid bestaat uit twee componenten: de afwezigheid van geestelijke aandoeningen zoals depressie, alsmede de aanwezigheid van positief geestelijk welbevinden.

Daarop richt zich het opkomende vakgebied van de positieve psychologie, gericht op vreugde, levensvervulling en welvaren, wat zich kan vertalen in fysieke baten zoals een verbetering van de bloeddruk, het immuunsysteem en de levensverwachting.

Hoe kan voeding bijdragen aan welbevinden?

Welnu, uit studies blijkt dat eten van groente en fruit het welbevinden vergroot. Uit systematisch review van onderzoek kwam bewijs boven dat groente- en fruit-consumptie verband hield met een verhoogd geestelijk welbevinden.

Oké, maar dat is slechts een verband.

Een bekend kritiekpunt op dit onderzoekgebied is dat het misschien gewoon een soort persoonlijkheidskenmerk of kwestie van opvoeding is wat mensen er tegelijkertijd toe brengt gezond te eten, waardoor ze een beter geestelijk welbevinden hebben.

Het eetpatroon komt dus grotendeels overeen, maar geeft per abuis de indruk dat het helpt voor de mate van welbevinden.

Recent onderzoek omzeilde dit probleem door te kijken of verandering in eetpatroon overeenkwam met verandering in welbevinden, en bestudeerde in feite de ontwikkeling van welbevinden en vreugde na een hogere inname van groente en fruit.

En bekijk die grafiek – een rechtopgaande lijn tussen hoeveel meer fruit en groente de mensen begonnen te eten en hun verandering in levensvoldoening in de tijd.

Meer groente en fruit eten bleek voorspellend voor meer vreugde,  levensvoldoening en welbevinden, tot wel 0,24 punten levensvoldoening voor een verhoging met acht porties per dag.

Wat betekent dat?

Is dat veel? Is dat weinig?

Dat is veel, vergelijkbaar met de geestelijke baten van werkeloos zijn naar een baan krijgen.

In mijn Dagelijkse Dozijn adviseer ik ten minste negen porties groente en fruit per dag.

Deze studie werd uitgevoerd in Australië en is herhaald in het VK, onderzoekers concludeerden hetzelfde, maar de Britten moeten wellicht hun dagelijkse minimum opvoeren naar zoiets als 10 of 11 porties per dag.

OK, maar vermindert het eten van groente en fruit ook het risico op depressive en angststoornis? Ik bedoel, welbevinden is leuk, maar regeringen en medische instanties hebben doorgaans interesse in de bepalende factoren voor ernstige geestesziekten, niet in levensvoldoening.

En inderdaad, met dezelfde set gegevens maar nu kijkend naar geestesziekten:

groente en fruit kan beschermend werken tegen het latere risico op klinische depressie of angststoornissen eveneens.

Uit een systematische review en meta-analyse van tientallen studies bleek dat elke 100 gram meer aan fruitconsumptie verband hield met een 3% lager risico op depressie. Dat is ongeveer een halve appel, toch eet minder dan 10% van de westerse bevolking zelfs maar het absolute minimum.

Misschien ligt het eraan dat we mensen vertellen over de lange-termijn-baten van fruitconsumptie ter preventieve van chronische ziekten, maar niet de vrijwel directe verbeteringen in welbevinden.

Misschien moeten we de winst van meer vreugde gaan promoten, maar eerst moeten we zorgen  dat die echt is.

We hadden het over verbanden.

Ja, gezond eten kan het risico verlagen op depressie of angststoornis láter, maar de diagnose krijgen van depressive of angststoornis nú, kan ook leiden tot minder groente en fruit eten.

Welnu, met deze studies kun je inderdaad aantonen dat meer fruit en groente eten als eerste kwam,  en niet andersom, maar zoals de grote verlichtingsfilosoof al zei, enkel omdat de haan kraait vóór het ochtendgloren betekent niet dat de haan de zon doet opgaan.

Om oorzaak en gevolg aan te tonen moet je het op de proef stellen met een interventie-studie.

Tot op heden waren studies helaas zo, waarbij degenen die waren ingedeeld bij fruit eten aanzienlijke verbetering hadden wat betreft angst en depressie,  vermoeidheid en emotioneel lijden.

Wow, geweldig! Maar dat was vergeleken met chocolade en aardappelchips.

Appels, mandarijnen en bananen lieten mensen zich beter voelen dan aardappelchips en chocoladekoekjes, niet bepaald een grote ontdekking.

Op dit soort studie zaten we te wachten: een gerandomiseerd, gecontroleerd onderzoek waarbij jongvolwassenen ofwel in de eet-zoals-gewoonlijk-groep kwamen, of werden aangespoord meer groente en fruit te eten, of een derde groep die twee porties groente en fruit per dag kreeg

om te eten bovenop hun normale eetpatroon.

En degenen die groente en fruit kregen, vertoonden verbeteringen in hun geestelijke welbevinden, met meer vitaliteit, welvaren en motivatie, binnen slechts twee weken!

Echter, simpelweg mensen voorlichten om hun groente en fruit te eten zou weleens niet genoeg kunnen zijn om de volle vrucht te plukken, dus misschien moet er meer worden gedaan om mensen daadwerkelijk te voorzien van verse producten, bijvoorbeeld door ze bij het winkelen gratis fruit te geven.

Ik weet zeker dat ík daar blij van zou worden!

Voedingsmiddelen om atletische prestaties en herstel te verbeteren

Voedingsmiddelen om atletische prestaties en herstel te verbeteren

Hogere consumptie van fruit en groenten bleek positief geassocieerd te zijn met spierkracht bij adolescenten, maar dat is niet de groep die het echt nodig heeft.

Hoe zit het met de consumptive van groenten en fruit en het risico op broosheid bij ouderen?

Hogere consumptie van fruit en groenten was ook geassocieerd met minder broosheid, waarbij er een verband is tussen hoeveelheid en effect, wat zoveel betekent als meer fruit, minder broosheid, en dit geldt ook voor meer groenten, maar dit waren allemaal observationele studies, die niet voldoende zijn om oorzaak en gevolg te bewijzen.

Wat gebeurt er als je voedsel op de proef stelt?

Geen positieve effecten na het innemen van chiazaadolie op menselijke loopprestaties, maar er werd een effect gevonden voor spinazie supplementatie op door inspanning geïn- duceerde oxidatiestress.

En spinazie supplementatie betekent dat ze een paar mensen wat verse rauwe spinaziebladeren hadden gegeven, één gram per kilo, dus een kwart van een bosje per dag gedurende twee weken waarna ze hen een halve marathon lieten lopen.

En ze vonden dat "chronische dagelijkse orale supplementatie van spinazie," oftewel het eten van een salade, verzachtende effecten heeft op bekende biomarkers van oxidatieve stress en spierschade.

Dit is wat er gebeurt als je een halve marathon loopt zonder spinazie:

een grote piek in oxidatieve stress en bloedniveaus van maldehydaldehyde, die hoog blijven, tot uren of zelfs dagen later.

In de spinazie groep maakte het eten van spinazie gedurende 2 weken weinig verschil, maar zet het lichaam onder druk, en dan kun je echt het verschil zien.

Je lichaam is beter in staat om met de stress om te gaan.

En als je kijkt naar de resulterende spierbeschadiging, door het meten van creatinekinase dat uit je spieren lekt, (dat is een enzym dat in je spieren zou moeten zitten, en niet in je bloed zou moeten lekken), dan begin je met ongeveer 100, wat stijgt tot 200 na de halve marathon, direct erna, 2 uur later.

Maar het is de volgende dag wanneer je het pas echt voelt, spierpijn dat pas later begint, met CK-niveaus stijgend tot 600 voordat het weer naar beneden gaat.

Oké, dat is echter zonder spinazie.

Met spinazie krijg je een soortgelijke hobbel onmiddelijk na de race, maar het is die volgende dag waar spinazie echt helpt.

Je krijgt niet dezelfde piek de volgende dag, en dus voor een competitieve atleet, dat snellere herstel laat hem eerder en harder trainen.

Ze schrijven dit toe aan de ontstekingsremmende effecten van spinazie.

Hetzelfde met zwarte bessen sap.

Na wat hardcore gewichtheffen, gaan de indicatoren voor spier- schade omhoog en blijven hoog, terwijl bij hetzelfde gewichtsheffen en het drinken van bessen, ze omhoog gaan, maar daarna onmiddelijk weer omlaag gaan.

Maar dit waren slechts metingen van een biomarker voor spierpijn.

Hoe zit het met de werkelijke pijn?

Als je kijkt naar de effecten van zure kersensap op herstel na langdurige, herhaalde sprints bij voetballers, dan zie je dezelfde soort van vermindering in biomarkers voor ontsteking, maar wat nog belangrijker is, minder resulterende spierpijn.

Hier is de pijn die werd gemeld in de dagen erna in de placebogroep.

En ongeveer de helft in de kersengroep.

Vervolgens maten ze maximale, vrijwillige isometrische contracties van de beenspieren, die begrijpelijkerwijs behoorlijk beschadigd waren in de dagen na de intensieve training, maar niet in de kersengroep.

Ze concluderen dat deelnemers die supplementeerden met zure kersenconcentraat in staat waren om betere prestaties vol te houden.

Maar dat was met testen zoals hoe hoog je verticaal kunt springen.

Ze hebben niet echt gekeken naar of ze beter voetbalden.

Maar deze studie over paars druivensap toonde zelfs een ergogeen effect in recreatieve hardlopers door het later laten optreden van uitputting, waar je mensen op een loopband steeds harder laat lopen, en kijkt hoe lang ze kunnen doorgaan voordat ze instorten.

Na een maand lang limonade met druivensmaak te hebben gedronken wat diende als het placebo-controledrankje, waren er geen echte veranderingen in prestaties, maar de echte druivengroep verbeterde met maar liefst 15% - ze bleven 12 minuten langer doorgaan.

Ze gebruikten sap, en dus konden ze een placebo-controledrank maken dat er hetzelfde uitzag, maar je kunt druiven vers, en kersen vers, bevroren, of met water verpakt in een blik kopen.

Ik mix ze met havermout, cacao en muntblaadjes wat hetzelfde proeft als chocolade met kersen.

Misschien kun je dat een paar dagen proberen voordat je deelneemt aan je volgende grote sportevenement.

Verlagen mobiele telefoons en laptop-wifi het aantal zaadcellen?

Verlagen mobiele telefoons en laptop-wifi het aantal zaadcellen?

Praten mannen hun reproductieve gezondheid weg?

Er zijn onverklaarbare dalingen in spermakwaliteit gerapporteerd in verschillende landen.

Mogelijk spelen mobieltjes een rol omdat radiofrequente elektromagnetische straling hiervan ontwikkeling en functioneren van sperma zou kunnen beïnvloeden?

De gsm-industrie stoort zich aan het 'r'-woord, straling en geven de voorkeur aan het onschadelijker klinkende RF-EMF's.

Ze hebben echter een punt dat het wordt gebruikt door verkopersvan gadgets voor "stralingsbescherming".

Straling hoeft geen gammastraling van de atoombom te zijn; alleen al de warme gloed van zonneschijn op je gezicht, dat is ook straling.

De vraag is: beïnvloedt het specifieke type straling uitgezonden door mobiele telefoons de mannelijke vruchtbaarheid?

Nadat de Wereldgezondheidsorganisatie verklaarde dat mobiele telefoons mogelijk hersenkanker kunnen veroorzaken, hadden velen iets van: geen probleem, ik hou het gewoon in mijn broekzak en gebruik Bluetooth of zoiets.

Weg van de hersenen, maar dichtbij de geslachtsklieren.

Zet alle onderzoeken bij elkaar, inclusief bijna 1.500 spermamonsters en -

Blootstelling aan gsm's werd geassocieerd met verminderde beweeglijkheid en levensvatbaarheid van het sperma, maar niet perse met de spermaconcentratie.

Hoeveel minder konden ze zwemmen?

De beweeglijkheid van het sperma bleek slechts ongeveer 8% minder te zijn, zodat louter dat zich misschien niet echt vertaalt in verminderde vruchtbaarheid, tenzij je om te beginnen al een marginaal aantal zaadcellen hebt.

Dus vooral voor mannen die al vruchtbaarheidsproblemen hebben, is het misschien beter om geen actieve mobiele telefoon naast hun kruis te houden gedurende lange tijd.

Gsm's zijn misschien maar een van de vele dingen met mogelijk cumulatief effect.

Wifi kan bijvoorbeeld een probleem zijn.

Dus onderzoekers kregen spermastalen van meer dan duizend mannen, en het totale aantal zwemmers - beweeglijk sperma - was verminderd in een groep die draadloos internet gebruikte.

Oké, maar dit waren allemaal observationele studies.

Misschien roken mannen die wifi gebruiken gewoon meer of rijden ze vaker paard of zoiets en is dat de reden voor de schijnbare link.

Je weet het niet totdat je het test.

Helaas zijn veel van de onderzoeken zo: op ratten.

Dus terwijl de microgolven afkomstig van een mobiele telefoon geen invloed lijken te hebben op de testikels van ratten, kun je stellen dat je niet  perse kan extrapoleren uit deze diermodellen omdat bijvoorbeeld hun scrotums niet afhangend zijn, wat betekent dat hun testikels meer in hun lichaam zitten in plaats van rond te slingeren.

Dus in ieder geval totdat het tegendeel is bewezen, wordt het aanbevolen dat mannen met vruchtbaarheidsproblemen hun mobieltjes misschien niet in hun broekzak willen houden aan de voorkant, dicht bij hun testikels.

Zelfs als ze niet worden gebruikt, zenden mobiele telefoons straling uit om hun locatie te pingen, hoewel de sterkste uitstoot tijdens gesprekken is, en dan kan het ding tegenwoordig dankzij headsets nog steeds in de zak blijven.

En wat gebeurt er dan, wanneer je het in de buurt hebt van andere gewone metalen voorwerpen?

Hier is een dwarsdoorsnede op kruisniveau.

Daar is de telefoon.

Misschien heb je een metalen rits of sleutelhanger in je zak.

Weet je, toen alle drie de objecten waren toegevoegd, was de SAR, de hoeveelheid straling die in de testikels wordt geabsorbeerd, over het algemeen verhoogd, zelfs ongeveer verdubbeld.

Maar dat is alleen 'n probleem als straling het sperma daadwerkelijk beschadigt.

Kun je niet gewoon een studie ontwerpen waarbij je met een mobiele telefoon zwaait over wat menselijk sperma in 'n petrischaal om te zien of het een probleem is?

En ... hier gaan we.

Aanzienlijk meer DNA-fragmentatie in sperma blootgesteld aan gsm-straling, beginnend binnen een uur na blootstelling.

Zo'n dramatisch effect dat ze suggereren dat vrouwen misschien beter een paar dagen niet hun gsm in hun zak houden na een poging om zwanger te worden om 't sperma niet verder in gevaar te brengen.

Het is onmogelijk je een moderne sociaal actieve man voor te stellen die geen mobiele telefoon en wifi gebruikt.

Kan dat schadelijk zijn voor de mannelijke vruchtbaarheid?

In mijn laatste video had ik het over hoe het sperma van mannen die wifi gebruiken de neiging heeft om niet zo goed met elkaar overweg te kunnen, maar dat was een observationele studie.

We weten niet echt of wifi in feite het sperma beschadigt totdat het getest wordt.

De titel verraadt het eigenlijk allemaal, maar eigenlijk was dit de eerste studie die de directe impact van laptopgebruik  op menselijk sperma evalueerde.

Hier is de DNA-fragmentatie in monsters dichtbij en ver weg van een laptop met een actieve wifi-verbinding, wat suggereert dat je wellicht beter niet een wifi-apparaat in de buurt van de  mannelijke voortplantingsorganen plaatst.

Ja, wifi-blootstelling kan beweeglijkheid van menselijk sperma verminderen en DNA-fragmentatie van sperma doen toenemen, maar het effect is gering.

Ik bedoel, gaat het hebben van 10 [%] minder goede zwemmers echt een verschil maken?

Ik bedoel, vruchtbare mannen laten er honderden miljoenen vrij.

Wat nog moet worden gedaan, is een onderzoek naar stuiterende baby-eindpunten: krijgen mannen gerandomiseerd tot een bepaalde blootstelling moeilijker kinderen?

Het is eigenlijk een moeilijkere studie om uit te voeren dan je misschien denkt.

Je kunt mannen niet zomaar een dag mobieltjes en laptops laten vermijden.

We maken dagelijks miljoenen nieuwe zaadjes maar pas na maanden zijn ze volwassen.

Het sperma waarmee je vandaag zwanger wordt begon maanden eerder als een vooropgezet idee.

Dus je kunt je voorstellen waarom zo'n onderzoek nog moet worden gedaan.

Je zou mannen moeten randomiseren om draadloze communicatie in wezen volledig te vermijden, of misschien een soort kooi-van-Faraday-ondergoed bedenken.

Nog een reden waarom men misschien geen laptop op schoot wil gebruiken is dat de warmte die door de laptop zelf wordt gegenereerd, wifi of niet, het scrotum van mannen kan verwarmen, waardoor het hele punt van balbezit al wordt ondermijnd.

Dit alles dateert van een beroemde reeks experimenten uit 1968.

Het was een verhelderende studie, zou je kunnen zeggen.

Soms voegden ze een reflector toe om warmte te stimuleren, hoewel alleen de lamp net zo effectief was, maar ze moesten die wel dichter bij de huid brengen.

Veel eenvoudiger, maar waarschijnlijker resulterend in een Jerry Lee Lewis-nummer.

[Jerry Lee Lewis zingt "Great Balls of Fire".]

Maar nu hebben we lekker coole TL-lampen, maar verwarmde autostoelen blijven een testiculaire hittestressfactor.

Sauna's zijn geen goed idee voor mannen die proberen zwanger te worden.

Sperma werd geteld voor en na, en blijkbaar werd spermaproductie gehalveerd; 3 maanden later nog steeds minder, maar schijnbaar volledig herstel met 6 maanden.

Maar daarom dus boxers en geen slips, of helemaal au naturel

Wie verdient daar echter geld aan?

Daarom hebben we een industrie voor scrotale koelapparatuur nodig, hoewel deze recensie opmerkte dat meer acceptabele scrotale koelingstechnieken echt moeten worden ontwikkeld.

Waarom?

Waar verwijzen ze naar?

De huidige beschikbare apparaten lijken niet zo nuttig in de dagelijkse praktijk.

We hebben de gebogen rubberen kraag gevuld met ijsblokjes.

Een ander ding was een soort diepvriesgelpakket elke avond in 't mannenondergoed gestoken.

Geen zorgen, het ontdooit in 3 tot 4 uur max.

Heilige Sneeuwballen, Batman!

Plaats geen, ik herhaal, géén ijspak op je scrotum.

Een paar bevroren erwten en wortelen en je kunt jezelf bevriezen.

Kijk, soms kunnen zelfs groenten slecht voor je zijn.

Dan is er het ding dat het scrotum vochtig houdt en tenslotte, vastgemaakt met een riem, het bereiken van scrotale koeling met een continue luchtstroom.

Met zoveel opties om uit te kiezen, hebben laptoppers dan echt bescherming nodig tegen scrotale hyperthermie?

Je weet het niet totdat je het test.

En inderdaad, scrotale temperatuur bleek toe te nemen bij laptopgebruikers; scrotale temperaturen omhoog met een koortsige 3 graden Celsius.

Een beetje scrotale warmte klinkt echter niet zo slecht.

Toen las ik dit casusrapport: een voorheen gezonde 50-jarige wetenschapper typte des avonds een rapport uit, comfortabel zittend in zijn favo stoel, laptop op schoot, maar werd de volgende dag wakker met blaren, penis- en scrotumblaren, die vervolgens braken en zich ontwikkelden tot geïnfecteerde wonden die uitgebreide sijpelende etter veroorzaakten.

Er zijn zelfs derdegraads brandwonden gemeld; chirurgische ingreep met huidtransplantatie vereist.

De man dronk 12 eenheden wodka en viel flauw tijdens het kijken naar een film op zijn schoot, en de laptop brandde door zijn been.

De chirurgen roepen op tot een openbare voorlichtingscampagne voor het publiek tegen de risico's van het gebruik van een laptop als zodanig, dus op schoot.

Euh, hoe zit het met het voorlichten van het publiek tegen het drinken van 12 eenheden wodka?

Vasten tegen reumatoïde artritis

Vasten tegen reumatoïde artritis

Alan Goldhamer is de stichter van het TrueNorth Health Center in Santa Rosa, Californië, waar reeds 10.000 personen vastten voor aandoeningen gaande van diabetes en cardiovasculaire aandoeningen tot auto-immuunziektes.

Hij merkte op dat ziektes die aan een teveel in het dieet verbonden lijken vaak voorspelbaar reageren op het gebruik van vasten gevolgd door een gezondheidsbevorderend dieet dat hij beschrijft als zoutarm, plantaardig, vezelrijk, vetarm en arm aan proteïnen en suiker.

Deze aanpak biedt mensen een optie om de oorzaak van levensstijlziektes te elimineren, vaak tot het punt waar medicatie niet langer nodig is.

Dit staat in contrast met  de conventionele geneeskunde, waar de focus ligt op het onderdrukken van de symptomen die met de ziekte samengaan in plaats van de achterliggende oorzaak weg te nemen.

In de woorden van Goldhamer:

Als je hoge bloeddruk of diabetes type 2 of auto-immuunziekte medisch behandelt, zeggen ze je dat je "de rest van je leven medicatie zult moeten nemen."

Ze beloven je op die manier in feite dat als je hun advies letterlijk opvolgt,

"je de rest van je leven ziek zult zijn."

Voorlopige data suggereren dat vasten ten goede zou kunnen komen bij stofwisselingsziekten, pijnsyndromen, hoge bloeddruk, chronische ontstekingsziekten, allergieziekten en psychosomatische stoornissen.

Maar het bewijs van het hoogste niveau over de voordelen van het vasten heeft betrekking op reumatische ziektes:

auto-immune inflammatoire gewrichtsziektes zoals reumatoïde artritis.

Bijna een eeuw geleden schreef men dat "dieetbehandeling in het algemeen niet erkend wordt door het medisch beroep... als een van de wapens om [zulke ziektes] aan te vallen."

Deze houding was de norm tot redelijk recent, maar een systematische evaluatie van gecontroleerde trials heeft sindsdien "een statistisch en klinisch significant gunstig langetermijneffect aangetoond."

Reumatoïde artritis heeft een bekende genetische component, maar het overeenstemmingsratio —de kans dat een paar identieke tweelingen iets allebei krijgen wanneer een van beide het heeft, is waarschijnlijk onder de 30%, ondanks dat ze dezelfde genen hebben; de resterende 70% wordt aan niet-genetische factoren toegeschreven.

Zelfs als we niet exact weten wat die factoren zijn:

"vasten [werd al vergeleken] met een reboot van de hard drive op een computer.

Soms raakt de [drive] beschadigd en weet je niet exact waar het probleem zich bevindt.

Maar als je ze gewoon uitzet en reboot...

[kan misschien] die schade hersteld worden."

De bewijsbasis begon met case-studies, vasten gevolgd door een plantaardig dieet, merkwaardige verslagen over jarenlange pijn en stijfheid... die verdwenen binnen een week en die, nog belangrijker, ook weg bleven op het gezonder dieet.

Herhaaldelijk die conclusie, maar case- studies zijn maar verheerlijkte anekdotes.

Er bestaan studies die decennia teruggaan die suggereren dat vasten misschien de snelste, meest beschikbare manier zou kunnen zijn om artritispijn en -zwelling te verlichten voor patiënten met reumatoïde artritis, maar de studies slaagden er vaak niet in om het placebo-effect te beheersen, wat vooral belangrijk is wanneer er wordt afgegaan op zelfgerapporteerde subjectieve symptomen zoals pijn en algemeen welzijn.

Maar er zijn objectieve maten: labotesten om ontsteking te meten die niet beïnvloed lijken door placebo's.

En dat kun je zien in gecontroleerde trials: de ontsteking verlaagde onmiddellijk en bleef ook minstens een jaar laag.

Tien verschillende maten voor ontsteking verminderden aanzienlijk na het vasten en het daaropvolgende vlees- en eivrij dieet, terwijl geen enkele van de parameters weken in de ziekteslachtoffers die hun gewoon dieet verderzetten.

En die aanzienlijk gereduceerde ontsteking vertaalde zich in een forse vermindering in pijn, ochtendstijfheid, verlies van grijpkracht en aantal gevoelige en gezwollen pezen.

Zelfs een jaar nadat de studie erop zat, bleven zij die baatten bij het dieet daar de vruchten van plukken op vlak van pijn, stijfheid, gevoelige en gezwollen gewrichten; allicht omdat ze zo zijn blijven eten.

Er bestaat weinig twijfel over dat tijdens het vasten zowel ontsteking als pijn worden verlicht, maar als je teruggaat naar hetzelfde dieet als voordien, keert de ontsteking terug —behalve natuurlijk wanneer de vastenperiode wordt gevolgd door een vegetarisch dieet.

En waarom zou dat zijn?

Misschien wel door veranderingen in het microbioom.

De verbetering in symptomen ging gepaard met een aanzienlijke verandering van de darmflora, wat op een of andere manier nuttig kan zijn doordat hierdoor bijvoorbeeld de darmwand wordt versterkt.

We weten dat vasten het lekgehalte van de darmen kan verminderen in reumatoïde artritispatiënten, maar we weten nog niet welke rol, als die er al zou zijn, dit speelt in het ziekteproces.

Het antwoord zou zo eenvoudig kunnen zijn als eicosanoïden, de ontstekingsagenten die worden gevormd uit arachidonzuur.

Arachidonzuur is een inflammatoir omega-6 vetzuur met een lange keten dat in dierlijke vetten wordt teruggevonden.

De grootste bronnen zijn kippen en eieren, die samen bijna de helft van de Amerikaans inname vertegenwoordigen.

Dat wordt vooropgesteld als een verklaring waarom wie meer plantaardig eet een betere mentale gezondheid lijkt te hebben; ze lijden niet aan de "cascade van neuro-ontsteking" veroorzaakt door arachidonzuur.

Waarom het uit het dieet weglaten van eieren, kip en ander vlees tot een betere humeur leidt, bleek uit een gerandomiseerde gecontroleerde trial die suggereert dat arachidonzuur misschien wel een negatieve impact heeft op de gemoedstoestand en ook de impact zou kunnen verklaren van meer plantaardige diëten op ontstekingsziekten zoals reumatoïde artritis.

Dus dat kan helpen verklaren waarom het behoud van dat plantaardig dieet noodzakelijk lijkt te zijn "na het vasten om te voorkomen dat symptomen en inflammatoire activiteit zich opnieuw voordoen," of zoals een populair persartikel stelde: vasten zou wel eens een radicale aanzet kunnen zijn om de manier waarop je eet te veranderen.

De reactie van de ei-industrie op Choline en TMAO

De reactie van de ei-industrie op Choline en TMAO

Metabolomics is een term die wordt gebruikt om de meting te beschrijven van meerdere metabolieten in biologische monsters zoals lichaamsvloeistoffen met als doel het identificeren van moleculaire signaturen.

Bijvoorbeeld, als je het metabolische profiel vergelijkt van mensen met een ernstige hartziekte en mensen met schone bloedvaten kunnen we misschien tot een goedkope, eenvoudige, niet-invasieve manier komen om mensen te screenen.

Als hartpatiënten dan iets in hun bloed hebben die gezonde mensen niet hebben, dan zouden we daarop kunnen testen.

En misschien zou het ons zelfs helpen om de mechanismen van ziekte te begrijpen.

Om metabolomics te zien als nieuw terrein is echter een onrecht naar de oude artsen die mieren gebruikten om mensen met diabetes te diagnosticeren, omdat de mieren de suiker in hun urine konden opsporen.

De eerste moderne inval ontdekte honderden stoffen in één adem, bijvoorbeeld, door de ontwikkeling van computertechnologie die het mogelijk heeft gemaakt om grote hoeveelheden informatie te verwerken.

En dat was in 1971, een tijd waarin computers er zo uit zagen.

Nieuwe technologieën hebben het mogelijk gemaakt voor onderzoekers om honderden of zelfs duizenden metingen van metabolieten per keer te doen. Dit is goed omdat meer dan 25.000 soorten samenstellingen ons lichaam alleen al door voeding kunnen bereiken.

De gegevens die daaruit komen zien er zo uit, computers kunnen dit omzetten in kaarten die het mogelijk maken voor de onderzoekers om een poging te wagen verbanden te leggen.

Metabolomics is waar het verhaal van TMAO begon.

Iedereen weet dat een slecht dieet kan leiden tot hart- en vaatziekten, maar welke voedingscomponenten zijn het meest schadelijk?

Dus zijn onderzoekers van de Cleveland Clinic het bloed gaan screenen van patiënten die een hartaanval of beroerte hadden gehad en werden de resultaten vergeleken met het bloed van diegenen die dit niet hadden.

Met behulp van allerlei bijzondere technologieën, identificeerden zij een samenstelling genaamd TMAO, wat staat voor trimethylamine oxide.

Hoe meer van dit TMAO spul mensen in hun bloed hadden, hoe groter de kans dat ze hart- en vaatziekten hadden, en hoe slechter hun hart-en vaatziekten waren.

Waar komt dit TMAO spul vandaan?

Onze lever zet TMA om in TMAO.

Oke, waar komt TMA vandaan?

Bepaalde bacteriën in onze darmen zetten iets in ons dieet genaamd choline om in TMA.

Waar wordt de hoogste concentratie choline gevonden?

Eieren, melk en vlees, met inbegrip van gevogelte en vis.

Dus als we deze dingen eten, kunnen onze darmbacteriën TMA maken, die opgenomen wordt in ons systeem en door onze lever geoxideerd wordt tot TMAO, die vervolgens onze kans op een hartaanval, beroerte, en dood kan vergroten.

Maar juist omdat, in een momentopname, mensen met hart- en vaatziekten hogere niveaus TMAO neigen te hebben, betekent het niet dat een hoog TMAO gehalte per se leidt tot slechte resultaten.

We zouden mensen echt voor een bepaalde tijd willen volgen, dat is wat ze vervolgens deden.

4.000 mensen deden gedurende 3 jaar mee, en die met de hoogste levels TMAO kregen aanzienlijk meer hartaanvallen, beroertes, of vonden de dood.

Maar wacht eens even...

Als hoge TMAO levels komen door het eten van veel vlees, zuivel en eieren, dan is wellicht de enige reden dat mensen met hoge TMAO levels veel hartaanvallen hebben, dat ze veel vlees, zuivel en eieren eten.

Misschien is het hebben van een hoog TMAO level slechts een teken van een dieet met veel rood vlees, eieren, melk, en kip en dat mensen doodgaan door het verhogen van het cholesterolgehalte of zoiets, en heeft het helemaal niets te maken met TMAO.

Omgekeerd, de reden waarom een ​​laag TMAO niveau zo beschermend lijkt te zijn komt misschien omdat het een indicatie is van een plantaardig dieet.

Een van de redenen waarom we denken dat TMAO rechtstreeks verantwoordelijk is, is dat TMAO levels het risico op een hartaanval, beroerte, en overlijden voorspellen onafhankelijk van andere traditionele cardiovasculaire risicofactoren, wat betekent dat ongeacht je een hoog of laag cholesterolgehalte hebt, hoge bloeddruk of lage bloeddruk, het hebben van hoge TMAO levels bleek slecht nieuws te zijn.

Dit is inmiddels herhaald in andere studies; tot 9-maal de kans op hart-en vaatziekten bij hoge TMAO bloedspiegels zelfs na correctie voor vlees, vis, en cholesterol inname, een surrogaat voor ei inname.

Maar hoe zit het met de rest van deze reeks?

Om te beginnen, hoe kunnen we er zeker van zijn dat onze darmbacteriën de choline die we eten kan nemen en het omzetten in trimethylamine?

Makkelijk.

Ze zouden alleen maar een eenvoudige choline uitdaging hoeven te doen.

Hoe doe je dat?

Geef mensen een aantal eieren.

Zorg ervoor dat ze twee hardgekookte eieren eten en je krijgt een verhoging van TMAO in het bloed binnen een uur na inname.

Ah, maar wat als je hen dan antibiotica geeft om hun darmflora uit te roeien?

Dan geef je ze eieren en gebeurt er niets.

Hun TMAO levels zijn dan zelfs gedaald tot nul, wat aantoont dat darmbacteriën een cruciale rol spelen.

Maar als je een maand wacht, je geeft hun darmflora wat tijd om te herstellen van de antibiotica, dan kruipen de TMAO levels weer omhoog.

De vee-industrie werd niet erg blij van deze bevindingen.

Stel je voor dat je voor de American Egg Board werkt, belast met het ontwerpen van een studie om geen effect van het eten van bijna één ei per dag aan te tonen.

Hoe zou je het kunnen vervalsen om geen verschil te zien?

Nou, als je kijkt naar het effect van een ei maaltijd, zie je een verhoging in TMAO levels, maar je nieren zijn zo goed in het wegwerken van dit nare spul, dat je na uur 4, 6, 8 weer terug bent bij je uitgangswaarde.

Dus alles wat je hoeft te doen is gewoon ervoor zorgen dat ze die eieren niet zouden eten in de afgelopen 12 uur en je kunt geen effect aantonen en je onderzoek publiceren in het tijdschrift van de Academy of Nutrition and Dietetics, om vervolgens je cheque op te halen.

Checklist voor Dr. Gregers Dagelijkse Dozijn

Checklist voor Dr. Gregers Dagelijkse Dozijn

In mijn boek, Hoe overleef je?, stel ik voor dat we ons eetpatroon baseren op volwaardig plantaardig voedsel, alhoewel sommige planten gezonder zijn dan andere.

Zo kan je kennelijk leven op een hele tijd lang niets anders dan gewone aardappelen.

Per definitie is dat volwaardig, plantaardig eten, maar niet zo gezond.

Niet alle plantaardige voedingsmiddelen zijn gelijk.

Hoe meer ik de afgelopen jaren de onderzoeken bestudeerde, hoe meer ik besefte dat gezonde voedingsmiddelen niet altijd uitwisselbaar zijn.

In sommige voedingsmiddelen en -groepen zitten stoffen die je elders niet aantreft.

Zo komt sulforafaan, dat geweldige stofje dat ontgiftend op de lever werkt, vrijwel uitsluitend voor in kruisbloemige groenten.

Je kunt op een dag enorm veel bladgroente en andere groente eten en toch geen sulforafaan binnenkrijgen als je niet iets kruisbloemigs eet.

Hetzelfde geldt voor lijnzaad en de lignanen daarin die tegen kanker werken.

Vlas bevat gemiddeld 100 keer meer lignanen dan andere voedingsmiddelen.

En paddenstoelen, dat zijn eigenlijk helemaal geen planten; ze behoren tot een total verschillende biologische categorie en bevatten voedingsstoffen als ergothioneïne, die het plantenrijk verder nergens levert.

Technisch gezien moet ik het dus eigenlijk hebben over volwaardig, plantaardig eten plus schimmels, maar dat klinkt toch een beetje smerig.

Telkens als ik thuiskom van de medische bibliotheek, vol van spannende nieuwe dingen verzucht mijn gezin met rollende ogen: "wat mogen we nou weer niet eten?"

Of ze zeggen:

"Wacht 'ns, waarom lijkt het alsof er opeens overal peterselie in zit?"

Ze zijn erg inschikkelijk.

Toen de lijst van voedingsmiddelen die ik elke dag wilde eten almaar langer werd, maakte ik een lijstje op een whiteboard en hing dat op de koelkast.

We maakten er een spelletje van om de vakjes af te vinken.

En zo ontstond uiteindelijk mijn Dagelijkse Dozijn.

De checklist van alle dingen die ik in mijn dagelijkse routine probeer te krijgen.

Met bonen bedoel ik peulvruchten, waaronder spliterwten, kikkererwten en linzen.

Eet je een kom erwtensoep of dip je wortels in hummus, dan lijkt het niet meteen alsof je bonen eet, maar dat telt wel degelijk mee.

We moeten proberen om daarvan drie porties per dag binnen te krijgen.

Eén portie staat voor een kwart kop (60 ml) hummus of bonendip, een halve kop (125 ml) gekookte bonen, spliterwten, linzen, tofu of tempeh; of een hele kop (250 ml) verse erwten of gekiemde linzen.

Pinda's zijn eigenlijk peulvruchten, voedingstechnisch gezien, maar ik heb ze bij de noten ingedeeld, net zoals ik sperziebonen, peultjes en haricots verts onderbreng in de categorie Andere Groenten.

Een portie bessen is een halve kop, vers of diepvries, of een kwart kop gedroogd.

Biologisch gezien zijn avocado's, bananen en ook watermeloenen eigenlijk bessen, maar ik gebruik de gangbare term voor alle soorten klein eetbaar fruit, daarom noem ik daar ook kumquats, en druiven -en rozijnen- net als fruit dat doorgaans als bessen wordt beschouwd maar het technisch niet is, zoals bramen, kersen, moerbeien, frambozen en aardbeien.

Voor ander fruit: een portie is een middelgroot stuk fruit, een kop gesneden, of een kwart kop (60 ml) gedroogd fruit.

Nogmaals, ik gebruik de gangbare definitie, en niet de botanische, dus ik deel tomaten in bij de groep Andere Groenten.

Kruisbloemigen zijn onder meer broccoli, kool, bladkool en boerenkool.

Mijn advies is minstens 1 portie per dag, wat neerkomt op een halve kop (125 ml) en minstens twee extra porties bladgroente per dag, kruisbloemig of anderszins.

De portiegrootte voor andere (blad)groente is een kop voor rauwe bladgroente, een halve kop voor andere rauwe of gekookte groente, en een kwart kop voor gedroogde paddenstoelen.

Iedereen moet proberen 1 eetlepel gemalen lijnzaad per dag binnen te krijgen, naast een portie noten of andere zaden.

Een kwart kop (60 ml) noten wordt beschouwd als een portie, of twee eetlepels noten- of zadenpasta, waaronder pindakaas.

(Kastanjes en kokosnoten tellen niet mee als noten, voedingstechnisch gezien).

Verder adviseer ik een kwart theelepel per dag van de specerij kurkuma, samen met andere (zoutvrije) kruiden en specerijen die je lekker vindt.

Een portie volkoren granen bestaat uit een halve kop ontbijtgranen, bv. havermout, gekookte volkoren granen of "pseudo-granen" zoals amarant, boekweit of quinoa, of een halve kop gekookte pasta of maïskorrels;

een kop kant-en-klare ontbijtgranen (koud) of een tortilla of een snee brood; de helft van een bagel of toastbroodje;

of drie koppen droog-gepopte popcorn.

In de categorie dranken is de portiegrootte 1 glas (350 ml), en de aanbevolen vijf glazen per dag komen bij het water dat je vanzelf binnenkrijgt uit het voedsel dat je eet.

De redenering geef ik in mijn video

"Hoeveel glazen water per dag?"

Tot slot adviseer ik 1 "portie" beweging per dag, verdeeld over de dag mag ook.

Mijn aanbeveling is 90 minuten actieve lichaamsbeweging per dag, zoals stevig wandelen (met 6 km/u) of 40 minuten intensieve beweging, zoals joggen of een andere actieve sport per dag.

Mijn redenering geef ik in de video "Hoeveel beweging is goed voor je?"

Dit klinkt alsof je veel moet afvinken, maar je doet er makkelijk meer tegelijk.

Eén broodje met pindakaas en banaan, en je hebt al vier vakjes afgevinkt.

Of ga eens zitten voor een grote salade.

Twee koppen spinazie, een handje rucola, een handje walnoten, een halve kop kikkererwten, een halve kop rode paprika, en een kleine tomaat.

En je hebt zojuist zeven vakjes afgevinkt met één gerecht.

Strooi er je lijnzaad over, nog een handje gojibessen erbij, geniet ervan met een glas water, nog een stuk fruit als toetje, en je kan in één maaltijd al bijna de helft van je vakjes aftikken!

En als je dat dan opeet terwijl je op een loopband rent...

... grapje!

Vink ik elk glas water af dat ik drink?

Nee.

Eigenlijk gebruik ik de checklist helemaal niet meer;

ik gebruikte 'm in het begin als een hulpmiddel om routine op te bouwen.

Als ik zat te eten, dacht ik bij mezelf: kan hier nog wat bladgroente bij?

Kan ik daar nog bonen in doen?

In mijn koelkast staat altijd een bakje bonen klaar.

Strooi ik er nog wat lijnzaad of pompoenpitten over, of zuidvruchten?

Door die checklist ontwikkelde ik de gewoonte om altijd te bedenken:

Hoe kan ik deze maaltijd nog gezonder maken?

De checklist was ook handig als ik boodschappen ging doen.

Hoewel ik altijd zakken bessen en groene bladgroente in de diepvries heb, als ik in de winkel ben en verse waren voor de hele week wil kopen, helpt dit me om uit te denken hoeveel boerenkool en bosbessen ik nodig heb.

De checklist helpt me ook om me voor te stellen hoe een maaltijd eruit kan zien.

Kijk je naar het lijstje, dan zie je dat er drie porties elk zijn van peulvruchten, fruit, volkoren granen, en in totaal twee keer zoveel groenten in vergelijking met de andere onderdelen.

Als ik op mijn bord kijk, stel ik me voor dat een kwart ervan uit granen bestaat, een kwart peulvruchten, en de helft vol met groenten, misschien een bakje sla erbij, en fruit als toetje.

Ik vind maaltijden in een kom leuk, waar alles gemengd in zit, maar de checklist helpt me nog steeds om alles te visualiseren.

In plaats van een grote schaal spaghetti met wat groente en linzen erop, denk ik aan een grote schaal groente met wat pasta en linzen erdoor.

In plaats van een groot bord quinoa met wat gewokte groenten erop, denk ik aan een maal met alleen groente, en kijk eens aan!

Er zit ook nog wat peulvruchten en quinoa in.

Maar je hoeft je niet onnodig druk te maken over het Dagelijkse Dozijn.

Op hectische reisdagen, mijn snacks al op, in zo'n food plaza op een vliegveld, ben ik soms al blij als ik een kwart van mijn doelen haal.

Als je een dag slecht eet, probeer dan gewoon de volgende dag beter te eten.

Om je voortgang te volgen, is er een app voor Dr. Gregers Dagelijkse Dozijn door vrijwilligers gemaakt voor zowel iPhone als Android.

Gratis te downloaden en te gebruiken, geen reclame, geen kosten.

Ik hoop dat de checklist je helpt herinneren om gevarieerd te eten en elke dag een paar van de gezondste voedingsmiddelen te nemen.

Dr. Greger in de Keuken: Mijn Nieuwste Favoriete Toetje

Dr. Greger in de Keuken: Mijn Nieuwste Favoriete Toetje

Dit is dr. Greger in de keuken, waar ik de wetenschap in de praktijk toepas.

Vandaag ga ik mijn nieuwe favoriete toetje met je delen, matcha-ijs.

Matcha bestaat uit gepoederde groene theeblaadjes.

Wat is er zo geweldig aan groene thee?

Het consumeren ervan wordt geassocieerd met lagere percentages van hartaanvallen, beroertes, en vroegtijdige dood.

In gerandomiseerde gecontroleerde studies blijkt het precancereuze colonpoliepen te voorkomen en voorkomt ook dat precancereuze prostaatlesies uitlopen in volwaardige kanker.

Het is zo antiviraal dat er een door de FDA goedgekeurde op groene thee gebaseerde zalf bestaat, die gebruikt wordt om wratten te vernietigen die veroorzaakt worden door het HPV-virus.

Daarom is het in mijn "dagelijkse dozein" controlelijst een van de gezondste dranken, samen met water en hibiscusthee.

Matcha is waarschijnlijk de gezondste manier om groene thee te drinken omdat je het als onbewerkt voedsel drinkt, terwijl je normaal gesproken een groene thee-extract maakt met heet water, en dan gooi je de blaadjes weg.

Dat is net zoiets als boerenkool koken, de boerenkool weggooien en dan gewoon het kookwater drinken.

Kun je nagaan hoeveel van de voedingswaarde je zou weggooien.

Dat is precies hetzelfde met theebladeren.

Met Matcha kun je de komplete thee drinken.

Op die manier krijg je alle voeding, maar ook alle potentiële verontreinigingen.

China was er laat bij met het verbod op gelode benzine, dat resulteerde in hoger dan gemiddelde loodniveaus in de grond van Chinese theeplantages.

Het wordt opgenomen door de plant, maar heeft niet de neiging uit te lekken in het water wanneer je thee zet op de normale manier.

Maar als je de thee eet, zoals matcha, of als je theebladeren in een smoothie doet of zoiets, dan raad ik aan ervoor te zorgen dat je thee uit Japan komt, in plaats van uit China.

En ik heb een video over de toegestane maximale dagelijkse dosis voor kinderen, zwangere vrouwen, andere volwassenen, afhankelijk van de brouwmethode en het land van herkomst.

Oké, dit spul dat ik hier heb, komt uit Japan, dus dat is geen probleem.

Het probleem met elke matcha-thee is echter de smaak.

Matcha heeft een sterke, grasachtige, aardachtige, mosachtige smaak.

Dus dacht ik: waarom maken we er niet een ijsje van?

Met een beetje suiker gaat elk geneesmiddel makkelijker naar binnen.

Natuurlijk heeft traditioneel roomijs veel meer dan een lepel suiker, om nog maar te zwijgen over het verzadigde botervet, en de zuivelproteïnen kunnen echt in de weg zitten van sommige gunstige effecten van de groene thee verbindingen.

Dus hoe kunnen we gezond matcha-ijs maken, dat volledig bestaat uit hele voedingsmiddelen,

Daar heb je maar twee hele voedingsmiddelen voor nodig om precies te zijn.

Neem twee bevroren super rijpe bananen en doe ze in een keukenmachine of blender, samen met een halve theelepel matcha-thee.

En zelfs meer als je er tegen kunt, maar het is behoorlijk sterk spul. laten we hier beginnen met alles te mixen.

Gemengde bevroren bananen krijgen deze perfecte, rijke romige ijstextuur.

Hoe meer, hoe rijper, hoe beter.

Je wilt er veel van die kleine bruine vlekken op.

Kijk eens naar die prachtige groene kleur.

Oké, ik voeg een beetje toe, misschien een beetje garneren met munt.

De matcha doet de gemengde bananen op de een of andere manier beter smaken.

Dus we hebben het over twee onbewerkte plantaardige voedingsmiddelen - een een donkergroen bladachtige - waar je een gastronomisch decadent-smakend toetje van maakt.

Hoe meer je ervan eet, hoe gezonder je bent.

Dat is hoe toetjes zouden moeten zijn.

Oké, ik heb hier een onbevooroordeelde smaaktester.

Ik zou graag Josiah naar buiten brengen.

Kom op hier.

Ik heb wat groen ijs voor je.

Verandert je in de Hulk.

Bekijk het; probeer het.

Wat denk je?

Hmmm, goed.

Ah, zeg je dat nu gewoon?

Het is echt goed.

Ja.

Het is goed.

Oké, fantastisch.

Oké, kijk, daar heb je het.

Wil je meer recepten zoals deze, waarmee je sommige van de gezondste voedingsmiddelen op de planeet binnen krijgt, bekijk mijn nieuwe kookboek, het How Not to Die Cookbook.

Ik denk dat het roomijsrecept in het boek eigenlijk aardbeien, amandelboter, en vanille-extract gebruikt in plaats van de matcha, maar hoe dan ook erg lekker.

Het is een geweldig nieuwjaarsgeschenk, voor je nieuwe zelf.

Alle opbrengsten die ik ontvang van de verkoop van mijn boeken, DVD's en presentaties gaan allemaal naar het goede doel.

Ik wil gewoon dat jij gezonder wordt.

Dr. Greger in de keuken: mijn nieuwe lievelingsdrank

Dr. Greger in de keuken: mijn nieuwe lievelingsdrank

Dit is dr. Greger in de keuken, waar ik de wetenschap in de praktijk toepas.

Vandaag laat ik jullie mijn nieuwe lievelingsdrankje zien, een groentesmoothie.

Ik weet dat het smerig klinkt, maar blijf nog even kijken.

Het idee hiervoor is ontstaan toen ik onderzoek deed naar nitraatrijke groenten, zoals rode biet en spinazie, waarvan is aangetoond dat ze de zuurstoftoevoer naar onze weefsels verbeteren door de bloedvaten te ontstoppen en hoe geweldig, ook nog de zuurstof-efficiëntie verbeteren, waardoor we uit elke ademhaling meer kracht kunnen halen, wat leidt tot allerlei voordelen die onze atletische prestaties bevorderen, maar wat vooral de longfunctie verbetert bij emfyseem, hoge bloeddruk verlaagt, bloedvatvernauwingen verbetert, de cognitieve functie verhoogt, en wellicht zelfs je leven kan verlengen door het basaalmetabolisme te vertragen.

Maar zoiets als bietensap is bederfelijk, en niet overal verkrijgbaar.

Ik dacht dat zoiets als V8 misschien zou kunnen werken, het bevat volgens de ingrediëntenlijst zowel bieten als spinazie, maar blijkbaar zo weinig dat je 10 liter per dag moet drinken om aan de dagelijkse dosis nitraat te komen die ik aanbeveel, dus ik dacht: ik maak het gewoon zelf.

In mijn nieuwe kookboek heet het "My V-12 Vegetable Blast", "mijn V-12 groentebommetje", daar staat het uitgebreid in.

Je begint bij nul met verse tomaten, en ik heb het aangepast zodat het ook beginners smaakt.

Ik wil de versie laten zien die ik ook echt gebruik als ik in mijn favoriete, exotische stamlokaal ben: thuis, en niet ergens op een luchthaven in een of ander foodcourt.

Je begint met 5 herbruikbare zakken, en in elk daarvan gaat een stengel bleekselderij.

Al deze groenten zijn al gewassen.

Vervolgens een wortel in elke zak; die hoef je niet te schillen.

Je gebruikt de achterkant van een mes en schraapt gewoon wat van de bittere buitenste laag af.

Dan een halve rode, oranje of gele paprika in elke zak.

Wat doe je met die helft die je over hebt?

Dippen in wat hummus, natuurlijk.

Mmm...

Vervolgens in elke zak een bosuitje, waar je het pluizige uiteindje afsnijdt.

Dan een bietje in vijven (neem je meer dan gaat het echt bietig smaken), en dan een vijfde van een rauwe jalapeño-peper, wat helemaal niet verplicht is, maar ik hou van pittig.

Een halve centimeter verse kurkumawortel per zak.

Als je dat bij jou in de buurt niet vers kunt krijgen, koop het dan op eBay, serieus.

Het ziet er een beetje uit als een drolletje, maar dan ... breek je 'm open en de kleur binnenin is gewoon prachtig.

We bewaren het beste tot het laatst, het gezondste voedsel ter wereld?

Groene bladgroente.

Je hebt waarschijnlijk al geraden wat ik aan het doen ben:

ik tref hier voorbereidingen voor 5 dagen smoothies, om het zo gemakkelijk mogelijk te maken om zo gezond mogelijk te eten, en ook al heeft zoiets als rucola nóg meer nitraten, ik denk dat het eigenlijk van alle voeding het meeste nitraat bevat, en ik vind het nóg lekkerder, maar het blijft beslist geen 5 dagen goed.

Het wordt geel en slijmerig, dus ik neem harde groene bladgroente zoals boerenkool en krulpeterselie.

Plus, boerenkool heeft iets dat spinazie niet heeft, het ... behoort tot de geweldige kruisbloemigen.

Dus ik doe een kop daarvan in elke zak.

Dan gaan alle zakken in de koelkast waar ze op hun beurt wachten, en als je er klaar voor bent om te gaan rock-'n-rollen, dan doe je dit: in een blender met hoog toerental giet je een kop (250 ml) groentesap zonder toegevoegd zout of tomatensap zonder toegevoegd zout.

Vervolgens 1 kop ijsblokjes, een achtste theelepel versgemalen peper, dan een halve theelepel mierikswortel,

Ik gebruik hier nu kant-en-klare mierikswortel maar je kunt het natuurlijk ook zelf raspen.

Ik bedoel dus echt de wortel, zelf heb ik de verse nooit geprobeerd, of je kan die in kleine stukjes hakken en dan een stukje in elke zak doen.

Als iemand dat probeert, laat me weten wat het resultaat is.

En dan tot slot het sap van een halve citroen.

Als bonus kan je nog de citroenschil raspen.

Dan snij je die helft af en perst 'm uit, en bewaar je de andere helft voor morgen.

En dat is alles wat je elke dag moet doen, het kost dus maar een paar minuten tijd.

En als laatste stap gooi je gewoon een van je zakken groente erin.

Als je nóg meer tijd wilt besparen kan je al die natte ingrediënten voorbereiden, dit is ongeveer 4 koppen (1 liter), daar pers je dan 2 citroenen in uit, 2 theelepels mierikswortel, genoeg zwarte peper erbij, dan zijn het in feite maar drie dingen, drie stappen per dag.

Een kop van het sapmengsel, een kop ijsblokjes en dan een van de zakken met groente, en dan ben je helemaal klaar voor de dag.

OK, de laatste stap is simpelweg blenden, 10 burpees lang.

Het past perfect in een glazen pot.

Yep, kijk toch eens.

Dan doe je er een herbruikbaar rietje in en ...

Koel, verfrissend, pittig, wooo pittig...

En denk je eens in wat er in zit.

Het zijn gewoon allemaal groenten; een hele berg voedzame stoffen.

Gezonder kun je het niet krijgen.

Het is ideaal om dit op te drinken terwijl je knabbelt op wat walnoten, pompoenpitten, of nog beetje avocado erin of zoiets; een vorm van vet die helpt om het maximum te halen uit al die in vet oplosbare carotenoïde voedingsstoffen die erin zitten.

Wil je meer recepten zoals deze, en nog wat van de gezondste voeding op de planeet tot je nemen, bekijk dan mijn nieuwe kookboek, het "How not to die - cookbook", wat nu al te reserveren is.

Het komt uit in december, precies op tijd voor de feestdagen.

Ik zou willen zeggen dat het leuk is om in de kerstssok te stoppen, maar het is eigenlijk best wel groot, dus je vrienden en familie moeten echt grote voeten hebben, maar het is ook een goed cadeau bij de goede voornemens voor het nieuwe jaar.

Daar komt nog bij dat alle inkomsten die ik ontvang voor al mijn boeken, dvd's en spreekbeurten allemaal voor het goede doel zijn.

Ik wil gewoon dat jij gezonder wordt.

Dr. Greger in de Keuken: Veenbessen- chocolade-granaatappel GRoHL Bowl

Dr. Greger in de Keuken: Veenbessen- chocolade-granaatappel GRoHL Bowl

Welkom in mijn nieuwe thuis in Seattle.

Een wist-je-datje: ik deed al mijn vorige kookvideo's bij een vriend thuis omdat hij een heel coole keuken had en die van mij op niks leek.

Maar nu, o mijn God, kijk: ik heb een eiland, ik heb ruimte op mijn aanrecht, ik heb een voorraadkast.

In feite is het geen voorraadkast; het is eerder een geluidscabine.

Kijk eens hier.

Dit is waar—wanneer je alle video's hoort dit jaar: dankzij de pandemie zit ik niet langer in de studio.

Kijk eens aan; Dit...

Ik zit eigenlijk in een kast/doodskist.

Maar dat terzijde, ik heb een obsessie ontwikkeld voor een nieuwe soort ontbijt die ik met iedereen wil delen.

Het begint met mijn —even kijken, dit is een mooie hoek—met mijn prebiotische mix.

In al mijn onderzoek om te proberen achterhalen wat het best is om onze goede darmbacteriën te voeden gezien dit al onze orgaan- systemen beïnvloedt.

Tal van video's daarover, maar terug naar het koken.

We hebben havergrutten: dit is staal-gesneden haver die niet werd gesneden, dus ongesneden haver, havergrutten;

En gerstgrutten.

En zoals je kunt zien zijn dit eigenlijk paarse gerstgrutten, paarse of zwarte gerst.

Iets duurder; zo'n 11 EUR per kg, of 5,5 EUR per kg.

Ik geef daar niet om en ga ervoor.

En dan hebben we roggebesjes, ook bekend als roggegrutten.

En dan ...

Dus dit is zowat de originele GRoHL waar ik het over had in "Hoe dieet je?"

GRoHL staat voor Gerst, Rogge, Haver en Linzen.

De linzen zitten ergens anders.

Maar als je het glutenvrij wil maken, dan kun je voor haver en sorghum en gierst gaan.

Wacht 's, denk je, is dat wel gierst?

Gierst is niet echt iets.

Gierst is een term voor allerlei kleine graansoorten, dus er zijn tientallen soorten gierst.

Waar we typisch aan denken bij gierst is parelgierst.

Dit is iets wat vingergierst wordt genoemd.

Er zijn een pak video's op komst over zowel sorghum als gierst.

Japanse gierst, trosgierst, kodogierst, allerhande geweldige gierstsoorten.

Afkomstig van verschillende planten en allemaal met verschillende voedingsstoffen en klinische effecten.

Hoe dan ook, de gierst is duur.

Gierst kost zo'n 15 EUR/kg.

Ik denk dat ze hier het afval aan het ophalen zijn.

Ok, dus ik heb een fantasieloze verhouding van 1:1:1:1 gemaakt.

En nu schudden maar, schudden maar en schudden, schudden, schudden maar.

En dan op naar de multicooker.

Volg maar naar hier.

O, ik moet hem eerst nog uitkuisen; ik had er tempeh in geairfried.

Het komt neer op 2:1 water tegenover prebiotische mix.

Dus we gaan voor.. —Ik kook meestal meerdere porties, dus weet ik veel, zullen we gaan voor één kopje mix, twee kopjes water?

En mijn Instant Pot begint automatisch... wanneer ik snelkook op die van mij, begint hij bij 30, dus ik doe gewoon 30.

Misschien is er een betere kooktijd.

Soit, over naar de linzen.

Hier stond nog een extra multicooker toen ik hier introk dus nu heb ik er twee en kan ik ze dus tegelijk bereiden.

Ah, linzen.

Ok, dit zijn zwarte belugalinzen.

Kijk hoe klein ze zijn.

Bijgevolg is de oppervlak-volumeverhouding hoog en zitten de meeste voedingstoffen in de schil.

O, laat me... Ik ga een half kopje doen.

Een halve kopje linzen per kopje water.

Ik denk dat ik er in het boek over sprak de linzen samen met de grutten te bereiden maar dan worden ze te week dus ik kook ze liever apart.

Oke... En we laten ze nog zo'n minuutlang stomen.

Eén minuutlang hogedrukstomen  en dan laten we de druk op natuurlijke wijze van de ketel gaan.

En dan mixen we alles samen en voegen we de lekkere ingrediënten toe.

Ik wou wachten tot de grutten klaar waren, maar ik besefte dat ik natuurlijk nog grutten in de koelkast heb—naar goede gewoonte.

Dus, klaar om een kijkje te nemen in de koelkast van Dr. Greger?

Dit is... laten we eens kijken wat we hier allemaal in hebben zitten.

Veel te veel pikante saus, groene kool, nog kool, bonen, grutten, geelwortel, veel fruit, veel groenten, veel zoete aardappelen... Oke...

O, rode pepers daar achterin, heerlijk.

Wat miso, wat tahini,

En natuurlijk veel fruit, tortilla's, veel groenten, je weet wel, het typische.

Oke, zo ziet het er dan uit.

Geen mooi plaatje.

Zo ziet het eruit wanneer het klaar is, hoewel...

... Ja! O, ik geen sorghum  heb toegevoegd, die was op.

Dus deze sorghum is ongeveer... het is moeilijk te achterhalen.

Dus ik ga opscheppen... eens kijken, hoeveel is dit?

Ongeveer zoveel, hmm?

Hm en als het koud is, warm ik het meestal zelfs een beetje op.

Dus ik ga het 30 seconden bestralen.

Zo, 30 seconden in de microwave, ok!

Of je kunt het, heet & stomend, vers uit de multicooker gebruiken.

Ok, tijd voor de granaatappel.

Je snijdt 'm, weet ik veel, dwars doormidden, snij gewoon door de schil hier en draai 'm zo open.

Kijk 's naar die prachtige kleine robijnrode edelstenen.

Zo. En dan... Ben je klaar om een paar meppen uit te delen aan je granaatappel?

Grote, zware lepel.

En kletsen maar, schudden maar, spat!, schudden maar, spat!

Zoals je kunt zien, komt er een golf kleine granaatappelarillen uit gevallen.

Je kunt me waarschijnlijk niet horen door het gemep op de granaatappel.

Het werkt vrij goed, zie je?

Mep een beetje aan de zijkant.

Bezeer je vingers niet.

Ok, heel goed, ok.

Je kunt best een stukje van dit uiteinde snijden zodat de kleine stukjes niet in je bereiding terechtkomen.

Wat zeg je daar van granaatappel?

Ta-daaa!

Soms zie je nog van die witte stukjes.

Die kun je weggooien, afhankelijk van hoeveel er zijn

Ze zijn gewoon een beetje bitter.

O! Het ziet eruit als bloedspatten.

Ok, dan was je je handen zodat je geen [...]

O ja en doe dit niet met een gekleed hemd aan. Ha!

Ok. Voeg wat cacao toe.

Dit is Ghirardelli's Sunrise cacao.

Dit mijn absolute lievelingscacao ter wereld.

Zoals je kunt zien, is het super donker en fluweelzacht; met andere woorden rijk aan nutriënten, maar oh, het smaakt zo goed!

Ok, ik ga ongeveer een eetlepel toevoegen.

En dat is lijnzaad en pompoenpitten.

En wat walnoten.

En dan chocoladeazijn, balsamicoazijn met donkere chocolade.

O ja!

Om het nu wat vochtiger te maken: als je je echt wil laten gaan, kun je een ongezoete yoghurt gebruiken.

Ik heb nog geen goede ongezoete sojayoghurt gevonden maar er zijn cashew- en amandelvarianten op de markt.

Of gebruik gewoon wat ongezoete sojamelk.

Dan voeg ik er nog even aan toe.

En dan: ta-da! Dat is alles.

Dan even roeren.

Dit is hoe het eruit ziet.

Het ziet er niet heel spannend uit, maar de yoghurt geeft ons een mooie soort chocoladepuddingvibe.

En dit is meer gewoon iets van een...

Ok en dan...

Wat ontbreekt er dan nog?

Donkergroene bladgroenten... Munt!

Helaas geen munt dus ik speel vals.

Ik heb hier wat citroenmelisse.

Geen idee of dat ook lekker zal smaken.

Maar het komt uit de muntfamilie dus laten we dat eraan toe te voegen om het er mooi uit te doen zien.

Ben ik nog iets vergeten?

Taaa-da! Zo ziet het er dan uit.

Het ziet er een beetje uit als een moordscène, maar da's ok.

Het smaakt naar romig chocolade en dan komt telkens het zoete van de granaatappel er plots even door.

O mijn god, ik vergat een cruciaal ingrediënt;

Ik vergat de veenbessen!

Het zit in de titel!

En dat is omdat ik er geen meer vind.

Ik was door het dolle heen tijdens de feestdagen, altijd rekken vol.

Ik vind zelfs geen diepvriesveenbessen.

Verdorie.

Soit, dus wat ik normaal zou doen is een handvol verse veenbessen toevoegen.

Of een handvol uit de diepvries, die je kunt samenvoegen met de koude grutten die je voor een week had bewaard en wanneer je ze in de microwave stopt zullen ze genoeg ontdooien.

Hoe dan ook, dan krijg je niet alleen smaakexplosies van zoete granaatappel, maar ook een soort vruchtentaart-veenbessenaroma.

Het is fantastisch, geloof me.

En hopelijk vind ik snel terug veenbessen.

O mijn god, ik ben hier zo verliefd op!

Als je wil... Ah! Ik zou eens moeten kijken in mijn kookboek.

Momentje!

En als je meer wil, onze recepten;

We hebben een nieuwe receptenpagina op Nutritionfacts.org en, natuurlijk, mijn "Hoe dieet je? Het kookboek"

Ga ernaar op zoek in je bibliotheek,

OF als je het koopt;

weet dat alle opbrengsten van de verkoop van al mijn boeken, inclusief deze, allemaal aan liefdadigheid worden geschonken.