Helpt olie trekken bij kanker?

Helpt olie trekken bij kanker?

Ik heb video's gemaakt over hoe veilig kokosnootolie is om in je haar te smeren en op je huid, maar je wilt dit spul zeker niet eten.

Misschien wil je niet eens in de keuken zijn wanneer iemand er mee kookt.

Ik weet niet waar mensen het idee krijgen dat het veilig is om mee te koken.

Het heeft een van de laagste rookpunten.

Bij typische frituurtemperaturen kan het een verscheidenheid van giftige stoffen vrijmaken, zelfs onder het rookpunt, dus je wilt dat er goede ventilatie is.

Je wilt het ook niet in je edele delen injecteren, en zelfs onder een kokosnootboom staan is niet helemaal zonder risico.

Maar hoe zit het met het spoelen van kokosnootolie in je mond?

Het zogenaamde "oil pulling" is kennelijk een aloude volksremedie dat inhoudt dat je met olie je mond spoelt, de olie 'heen en weer' trekt tussen je tanden voor vermeende orale en systemische gezondheidsvoordelen.

Je stopt een lepel olie in je mond, en spoelt voor maximaal 20 minuten.

Als dat te veel is, kun je het voor 5 of 10 minuten doen.

Daarna spuug je het uit, spoel je je mond uit en poets je je tanden.

Ik kan misschien begrijpen hoe dit tandplak kan verwijderen of zoiets, of dat het orale voordelen voor de gezondheid kan hebben, maar wat weten we over systemische effecten?

Niet alleen is het zogenaamd absoluut onschadelijk, maar het behandelt effectief de meest uiteenlopende ziekten, in sommige gevallen kan iemand medicijnen en operaties vermijden.

Ik keek er naar uit om dit citaat te bekijken, tot ik me realiseerde dat het een citaat was van oilpulling.com, een e-book, waar je blijkbaar antwoorden op vragen kunt krijgen zoals "olie voor olie trekken, olie trekken en het genezen van ziektes, de wetenschap achter olie trekken 'therapie' en nog veel meer."

Het moraal van het verhaal is: controleer altijd je bronnen.

Er wordt een bron geciteerd door voorstanders van olie trekken die legitiem lijkt, gepubliceerd in het British Dental Journal, maar het blijkt slechts een brief te zijn van iemand die zegt dat de literatuur heeft gemeld dat olie trekken effectief ziektes kan behandelen zoals verlamming, meningitis en chronische ziekten zoals, oh, kanker, AIDS, enz.

Maar er worden absoluut geen verwijzingen gegeven, dus deze literatuur waarvan hij spreekt is vermoedelijk de sprookjesliteratuur.

Het komt erop neer dat er simpelweg geen wetenschappelijk bewijs is.

OK, maar hoe zit het met de beweringen over mondhygiëne?

Als je kijkt naar de lijst met vermeende "voordeelen"

(Ik denk dat het trekken met olie een negatieve invloed kan hebben op de spelling),

dan wordt alles genoemd van bloedstolsels tot en met het stoppen van de groei van kwaadaardige tumoren.

En als je kijkt naar de citaten die zulke wilde uitspraken steunen, dan zul je niet verbaasd zijn om te zien dat ze absoluut niets te maken hebben met bloedstolsels, kanker of een van die andere ziekten, maar in plaats daarvan zijn het verwijzingen naar studies die gedaan zijn over tandheelkundige gezondheid.

Oké, laten we voorzichtig zijn en eens kijken wat ze zeggen.

De studies begonnen als volgt:

voeg olie trekken aan de mondhygiëne gewoontes toe van sommige mensen, wacht af, en kijk of gingivitis week na week beter wordt, omdat de hoeveelheid tandplak steeds minder wordt.

Conclusie: olie trekken heeft tandheelkundige voordelen.

Dit was met zonnebloemolie, en hetzelfde met kokosnootolie.

Gingivitis, ontsteking van het tandvlees begon binnen een week beter te worden, omdat de hoevelheid tandplak minder werd.

Ziet er goed uit, toch?

Dus dezelfde conclusie: olie trekken kan een effectieve toevoeging zijn aan iemands gewoonten voor mondhygiëne.

Dus wat is er mis met deze studies?

Precies: geen controlegroep.

Maar waarom heb ik het altijd maar over het hebben van controlegroepen?

Ik bedoel, dienden ze niet allemaal als hun eigen controle?

Kijk, we weten hun begintoestand, en toen gebeurde het volgende:

week na week, bam, bam, bam, bam-

tot er minder dan de helft van de tandplak over was, net als de helft van de gingivitis.

Wat? Moeten we nou denken dat het maar één groot toeval is dat ze allemaal toevallig beter werden direct nadat ze de met kokosnootolie begonnen?

Kom op!

Ik moet je iets vertellen over het Hawthorne Effect.

"Patiënten lijken vaak te verbeteren louter vanwege de effecten van een klinisch onderzoek. '

Waarom? Omdat patiënten de mondhygiëne kunnen verbeteren als gevolg van de speciale aandacht of frequente onderzoeken die ze krijgen.

Dat is het Hawthorne Effect, en daarom is het zo belangrijk om gecontroleerde onderzoeken uit te voeren.

Denk er over na.

Weet je dat je je tanden erg goed poetst op de ochtend van een tandarts afspraak?

Nou, stel je voor dat je weet dat je elke week terug gaat naar de tandarts voor een onderzoek om te kijken hoe gaat met je tandplak en gingivitis?

Denk je niet dat je een beetje extra goed zou poetsen, en een paar keer meer zou flossen die maand?

En dat alleen al kan je dergelijke resultaten opleveren.

Dus de enige manier om te vertellen of olie trekken er iets te maken had is om een ​​controlegroep te hebben die niet aan olie trekken deed, maar wel wist dat ze wekelijkse controles zouden krijgen.

Maar er was nog nooit een gecontroleerde studie gedaan, tot nu toe althans, en daarover gaat de volgende aflevering.

Veroorzaakt Zuurarme Koffie Minder maagzuur?

Veroorzaakt Zuurarme Koffie Minder maagzuur?

"Donker gebrande koffie is effectiever dan licht gebrande koffie bij het verminderen van lichaamsgewicht," maar hoe zit het met het effect van verschillende niveaus van branden op brandend maagzuur en maagklachten?

We weten dat "koffieconsumptie soms wordt geassocieerd met symptomen van maagklachten; " en dus staken onderzoekers pH-sondes in de magen van mensen om de hoeveelheid maagzuur te meten dat wordt veroorzaakt door verschillende soorten koffie.

De manier waarop je maag-zuurproductie in kaart brengt wordt een "gastrogram" genoemd.

Je geeft mensen wat bakpoeder, wat alkalisch begint en je meet de pH in de maag om te zien hoe lang het duurt voordat het lichaam de maag weer in een zuurbad heeft veranderd: ongeveer 15, 20 minuten.

Maar als je diezelfde hoeveelheid bakpoeder mixt met donker geroosterde koffie, dan duurt het langer, wat betekent dat de donker geroosterde koffie maagzuursecretie onderdrukt, aangezien het langer duurt om de pH te normaliseren.

Geef mensen echter een medium gebrande koffie, en we zien een dramatisch ander effect - een versnelling van maagzuursecretie, wat het zuur in de maag driemaal sneller terugbrengt naar normale niveaus vergeleken met het drinken van donker geroosterde koffie, vandaar de titel:

".. [donker geroosterde koffie] is minder effectief in het stimuleren van [maag] zuurafscheiding ... vergeleken met een medium geroosterde [koffie] ", maar je weet niet of zich dat vertaalt in symptomen - klinische effecten - totdat je het op de proef hebt gesteld.

"Het meest gebruikte proces voor het branden van koffiebonen wordt convectie of 'flash' roosteren genoemd, wat slechts een paar minuten duurt.

"Een alternatieve methode is roosteren via geleiding," wat de bonen voor langere tijd op een lagere temperatuur roostert en dit resulteert in koffie met lage hoeveelheden zuren.

En vermoedelijk zijn er anekdotes van personen die gevoelig zijn voor koffie wat suggereert dat deze zuurarme koffie "geen maagzuur veroorzaakt of verergert."

Wanneer je die aanhaling opzoekt, citeren ze echter alleen maar gegevens van het bedrijf Puroast Coffee, makers van zuurarme koffie.

Het moet dus geen verrassing moeten zijn dat dit hetzelfde bedrijf was dat de studie financierde.

Wanneer je hun website bezoekt, beweren zij dat "de gezondheidsvoordelen verbonden aan het drinken van Puroast zuurarme-koffie bijna onmiddellijk duidelijk zullen worden voor diegenen die last hebben van brandend maagzuur of indigestie", meer dan 90 procent van de ondervraagde klanten kregen symptoomverlichting; en dus besloten ze om een studie te financieren om dit te bewijzen.

Maar voordat ik tot de resultaten bekend maak, is het belangrijk om te beseffen dat wanneer ze 'zuurarm' zeggen, dan hebben ze het niet over maagzuur; ze hebben het over het zo lang roosteren van de bonen dat ze meer van het chlorogene zuur in de koffieboon vernietigen.

Ook bekend als antioxidant, polyfenol, fytonutriënt chlorogeenzuur ...

Ook bekend als anti- diabetisch, antikanker, ontstekingsremmende, anti-obesitas antioxidant ... maar dit is hetzelfde als een jus d'orange-bedrijf dat zijn best doet om de vitamine C te vernietigen om hun sapjes als 'zuurarm' te bestempelen.

En dit zou technisch waar zijn

- vitamine C is ascorbinezuur -

maar ze zouden opscheppen over het vernietigen van een deel van de voedingstoffen, en dat is precies wat producenten van 'zuurarme' koffie aan het doen zijn.

Maar ach, als het minder maagklachten veroorzaakt, is het misschien de moeite waard?

Dertig koffiegevoelige personen maakten deel uit van een gerandomiseerde, dubbelblinde, cross-over studie waarin de symptomen van maagzuur, regurgitatie en maagklachten werden beoordeeld na het verbruik van de zuurarme koffie van Puroast versus conventioneel geroosterde reguliere Starbucks-koffie, en tot verdriet van de financier werd er geen enkel voordeel gevonden voor de zuurarme koffie.

Consumptie van beide koffies resulteerde in brandend maagzuur, regurgitatie, en maagklachten bij de meeste mensen.

Van die belachelijke claim van "90 procent van de klanten" bleek weinig waar te zijn.

Geen significante verschillen in de frequentie of ernst van brandend maagzuur, regurgitatie of dyspepsie werden aangetoond tussen de twee koffies, zowel met vasten of na een testmaaltijd.

Ze konden geen manier vinden om de zuurarme koffie beter uit de test te laten komen.

En dus was hun eerste gedachte dat een verschil in koffiezuurgraad de beweringen van het bedrijf kon verklaren; echter, wanneer op de proef gesteld in een gerandomiseerde, gecontroleerde studie vonden ze geen verschil in symptomen, wat suggereert dat dit verhaal over zuren in koffie de gevoeligheid van sommige mensen niet kan verklaren, en als ik er nog wat langer over na denk, dan is dit een goede herinnering van het feit dat we claims gemaakt door iemand die ons iets probeert te verkopen nooit mogen geloven.

Vergroten Light Frisdranken de Kans op een Beroerte Net Zoveel Als Normale Frisdranken?

Vergroten Light Frisdranken de Kans op een Beroerte Net Zoveel Als Normale Frisdranken?

Aanbevelingen om suikerconsumptie te beperken variëren van land tot land, met de richtlijnen variërend van "Beperk het eten van zoete desserts tot om de dag" naar "Beperk suikerconsumptie tot 4 keer per dag of minder."

In de VS trekt de American Heart Association de kar in het "Aanbevelen van een dramatische daling in de consumptie van frisdranken en andere gezoete producten."

Zij bevelen aan om maximaal ongeveer 5% van calorieën per dag uit toegevoegde suikers te verkrijgen, wat neerkomt op niet eens één blikje frisdrank.

Waarom de American Heart Association?

Omdat de "overconsumptie van toegevoegde suikers al lange tijd geassocieerd is met een verhoogd risico op cardiovasculaire ziekten," namelijk hart-en vaatziekten en beroertes.

We dachten voorheen dat toegevoegde suikers slechts een indicatie was voor een ongezond dieet.

Bij fast food restaurants is de kans waarschijnlijk groter dat mensen een cheeseburger met hun XL frisdrank bestellen in plaats van een salade.

Maar het nieuwe denken is dat nee, de toegevoegde suikers in bewerkte voedingsmiddelen en dranken kan een onafhankelijke risicofactor in en van zichzelf zijn, erger dan alleen maar lege calorieën, maar actief ziekte bevorderende calorieën op basis van gegevens zoals deze.

Dit is hoeveel suiker de gemiddelde Amerikaan eet.

Slechts circa 1% haalt de aanbeveling van de American Heart Association om de consumptie van toegevoegde suikers naar 5 of 6% van de dagelijkse calorie-inname te brengen.

De meeste mensen zitten op ongeveer 15%, en dat is waar het risico op cardiovasculaire ziekten begint te groeien, met een verdubbeling van het risico bij ongeveer 25% van de calorieën, en een verviervoudiging van het risico voor degenen die een derde van hun dagelijkse calorie-inname uit toegevoegde suikers halen.

Onze jaarlijkse inname van suiker is van 3 kilo, 200 jaar geleden, gestegen naar 22 kilo, en hedendaags naar meer dan 45 kilo.

We zijn geprogrammeerd om zoete voeding lekker te vinden, omdat we omringd door fruit geëvolueerd zijn, niet door Fruit Loops. Maar deze aanpassing wordt tegenwoordig heel erg misbruikt, gekaapt door de voedingsindustrie voor ons plezier en voor hun winst.

Waarom consumeren we zo veel suiker ondanks de wetenschap die bewijst dat het zo schadelijk is?

Ja, het kan een verslavende kwaliteit hebben.

Ja, er is de programmering, maar de voedingsmiddelenindustrie helpt ons niet.

75% van verpakte levensmiddelen in de Verenigde Staten bevatten toegevoegde zoetstoffen, grotendeels afkomstig van met suiker gezoete dranken zoals frisdrank, waarvan verondersteld wordt dat dit de reden is van meer dan honderdduizend doden wereldwijd, en miljoenen jaren gezond leven verloren gaan.

Geen probleem, waarom niet gewoon overstappen op light?

Met de keuze voor light frisdrank, kunnen we die zoete smaak waarnaar we snakken ook krijgen zonder de nadelen?

Helaas is regelmatige consumptie van light frisdranken geassocieerd met verhogingen in dezelfde risico's die velen willen vermijden door kunstmatige zoetstoffen te gebruiken.

Dit is de conclusie van onderzoeken over het verhoogde risico van cardiovasculaire ziekten geassocieerd met gewone frisdranken, en dit zijn de cardiovasculaire risico's die geassocieerd zijn met light frisdranken.

Met andere woorden, het geloof dat overstappen op light frisdranken de lange termijn gezondheidsrisico's zal beperken wordt niet ondersteund door wetenschappelijk bewijs, en in plaats daarvan kunnen light frisdranken bijdragen aan dezelfde gezondheidsrisico's die mensen willen vermijden.

Maar waarom?

Het is logisch waarom het drinken van al dat suiker het risico op een beroerte kan verhogen, met de extra ontsteking en triglyceriden, maar waarom, in deze Harvard onderzoeken, bleek een blikje light frisdrank het risico op een beroerte met dezelfde hoeveelheid te verhogen?

Ja, misschien speelt de karamel kleurstof in bruine frisdranken zoals cola een rol, maar een andere mogelijkheid is dat "kunstmatige zoetstoffen het verlangen naar suiker gezoete, energierijke dranken en voedingsmiddelen kunnen vergroten."

Kijk, het probleem met kunstmatige zoetstoffen

"is dat er uiteindelijk een disconnectie ontstaat tussen de hoeveelheid zoetheid die de hersenen proeft"

en hoeveel bloedsuiker er "uiteindelijk naar de hersenen komt."

De hersenen voelen zich bedrogen en concluderen dat je meer en meer zoetheid moet eten om er calorieën uit te halen.

Als gevolg daarvan zeggen je hersens aan het eind van de dag,

"Oke, op een gegeven moment heb ik wat bloedsuiker nodig."

En dan eet je een hele taart, want uiteindelijk kan niemand het volhouden.

Als je mensen Sprite, Sprite Zero, of ongezoet koolzuurhoudend citroen-limoen water geeft, en je verteld ze niet wat wat is of waar het onderzoek over gaat, en later geef je ze een keuze tussen M&M's, bronwater, of suikervrije kauwgom, wie pakt de M&M's, denk je?

Diegenen die de kunstmatig gezoete frisdrank dronken hadden bijna 3 keer meer kans om het snoep te pakken dan zowel diegenen die de suiker gezoete als de ongezoete drankjes consumeerden.

Dus, het was niet een kwestie van zoet versus ongezoet, en het was niet een kwestie van calorieën versus geen calorieën.

Er is iets met calorieloze zoetstoffen waardoor de hersenen bedrogen worden.

Vervolgens, in een ander onderzoek, kreeg iedereen Oreos, en werden de mensen gevraagd naar hun gevoel van tevredenheid, en opnieuw, diegenen die de Sprite Zero, het kunstmatig gezoete Sprite, dronken, gaven aan dat zij zich minder tevreden voelden dan zowel de normale Sprite als het koolzuurhoudende water.

Deze resultaten zijn in lijn met recente brain imaging onderzoeken, waaruit blijkt dat regelmatige consumptive van kunstmatige zoetstoffen de zenuwbanen, verantwoordelijk voor de respons van plezier op voedsel, kan veranderen.

"De enige manier om dit probleem te voorkomen – om de verslaving te breken - is om volledig cold turkey te gaan en te stoppen met alle zoetstoffen"– kunstmatige suikers, evenals tafelsuiker en glucosefructosestroop.

"Uiteindelijk reset het brein zichzelf, en hunker je er niet meer zo naar."

We hebben altijd het vermoeden gehad dat de consumptive van zowel suiker en kunstmatige zoetstoffen onze smaakpapillen of voorkeuren na verloop van tijd zouden kunnen veranderen, en daarmee het verlangen naar zoete voeding vergrootten.

Helaas ontbraken de gegevens hierover, tot aan nu.

Twintig mensen stemden in om alle toegevoegde suikers en kunstmatige zoetstoffen voor 2 weken lang te vermijden, en daarna vond 95% dat zoete voedingsmiddelen en dranken zoeter of te zoet smaakten, en ze gaven aan dat ze minder of zelfs helemaal geen suiker meer zouden gebruiken.

En de meesten verloren het verlangen naar suiker in de eerste week, na 6 dagen.

Dit duidt aan dat een 2-weekse suiker challenge, of zelfs een 1-weekse challenge, kan helpen om smaakvoorkeuren te resetten en maakt het makkelijker om minder of geen suiker meer te gebruiken.

En dus moeten we dit wellicht aanbevelen aan onze patiënten.

Het eten van minder bewerkte voedingsmiddelen en het kiezen voor meer echte, volwaardige, en plantaardige voeding maakt het makkelijk om minder suiker te consumeren.

Heeft Koffie Invloed op Cholesterol?

Heeft Koffie Invloed op Cholesterol?

In een video die ik een decennium geleden gemaakt heb

- je kunt zien hoe oud het is door de onnozele graphics -

legde ik uit dat de stoffen die cholesterol

verhogen in koffie niet door een papieren koffie filter heen kunnen komen.

Geef mensen een "French press" koffie wat gefilterd is, maar zonder papier, en hun cholesterol schiet omhoog na verloop van tijd, en dit begint na slechts twee weken, maar schakel over naar koffie met een papieren filter en hun cholesterol gaat weer naar beneden.

Dezelfde hoeveelheid koffie, maar anders bereid.

De cholesterolverhogende stoffen in koffiebonen zijn sindsdien geïdentificeerd - het zijn de vetachtige stoffen in de olie in koffiebonen.

Een van de redenen waarom het zo lang duurde om dat uit te zoeken is dat deze stoffen het cholesterol niet verhogen in ratten of hamsters, of zelfs apen, maar het gebeurt wel bij mensen.

Maar blijkbaar blijft het achter in het papieren filter.

Dit verklaart waarom gefilterde koffie geen invloed heeft op cholesterol, terwijl gekookte, French press, of Turkse koffies dat wel doen.

Espresso ook, dat 20 keer zoveel van de cholesterolverhogende stof cafestol heeft dan met papier gefilterde koffie, terwijl Turkse en gekookte koffie het slechtste zijn, hoewel niveaus in oploskoffie behoorlijk laag zijn, zelfs zonder het papieren filter.

Let op, als je koffie maakt met een metalen filter zonder het papier, dan zou het vermoedelijk net zo slecht zijn als de French press koffie.

Deze studies leken in het algemeen consequent te zijn in het aantonen dat het deze vettige stof was die door het papier uitgefilterd werd, maar een klein aantal studies suggereerden dat gefilterde koffie het cholesterolgehalte ook kon laten stijgen, en begonnen twijvel te scheppen over wat een ​​vrij duidelijke verklaring leek te zijn.

Dus, de cholesterolverhogende effecten veroorzaakt door het drinken van gefilterde koffie zijn mogelijk niet zo groot als die van gekookte koffie, maar misschien moeten we niet de mogelijkheid verwerpen dat gefilterde koffie ook een kleine, maar belangrijke, rol kan spelen bij het verhogen van cholesterol.

Ik wist van deze studie, waar drie koppen gefilterde koffie per dag het totale cholesterol niveau verhoogde maar de stijging van LDL, het "slechte" cholesterol, was niet statistisch significant.

Hetzelfde met deze studie, waar het stoppen met drinken van gefilterde koffie het totale cholesterol niveau verlaagde, wat misschien alleen gedeeltelijke verwijdering suggereert, maar niemand had ooit de niveaus van de cholesterolverhogende stoffen in de papieren filters gemeten... tot nu.

De resultaten toonden aan dat het meeste van de cholesterolverhogende cafestol werd gevonden in het koffiedik in plaats van dat het vast was komen te zitten in het filter zelf.

Met andere woorden, de belangrijkste functie van een papieren filter is niet om de stoffen te blokkeren maar om alle fijne deeltjes te blokkeren die deze stoffen meedragen.

Wanneer je French press koffie maakt, dan is er die fijne zeef, maar er zit nog steeds een beetje koffiedik op de bodem van de beker; dat zijn de kleine deeltjes die er doorheen gaan en kunnen aan een deel van het risico bijdragen.

Een klein beetje cafestol gaat door het filter heen.

Dus ja, je kunt het niveau met 90% verminderen - door over te schakelen van French press of een van de metalen gaasfilters, door een papieren filter te gebruiken.

Wanneer je koffie gebruikt die van nature een hoog niveau van cafestol heeft , dan kun je de hoeveelheid met 95% verminderen met het papier, maar er kan genoeg over blijven om je LDL te verhogen, maar je weet het niet totdat je ... het op de proef hebt gesteld.

Ze begonnen met koffie met een hoge cafestol gehalte.

Na een maand lang drinken van twee koppen koffie per dag, ging hun LDL-cholesterol aanzienlijk omhoog, ook al was het gefilterd met papier.

Dus, als je een hoog cholesterol-gehalte hebt, ondanks het eten van een gezond dieet, dan kun je misschien je koffie consumptie verminderen en je opnieuw laten testen.

Of je kunt proberen over te schakelen naar een koffie met een lager cafestol gehalte.

Er zijn allerlei variabelen, zoals de mate van roosteren of malen dat van invloed kan zijn op cafestol niveaus.

Je kunt je voorstellen dat kleinere gemalen koffie deeltjes een grotere extractive mogelijk zouden maken.

Het branden van de bonen lijkt hier iets van te vernietigen; dus donkere koffie bonen zouden minder cafestol moeten hebben.

Maar er is niet veel verschil tussen licht en medium gebrande bonen.

Inderdaad, in deze studie was er geen significant verschil tussen de stijging van cholesterol na koffie met licht gebrande versus medium gebrande bonen.

Ze lieten allebei het cholesterolgehalte stijgen.

Kan straling van een mobiele telefoon tot kanker leiden?

Kan straling van een mobiele telefoon tot kanker leiden?

Als het gaat om de mogelijke effecten op de gezondheid van de mens van het gebruik van mobiele telefoons, ja, als je veel tekstberichten stuurt veroorzaak je misschien een kromme nek, of zelfs een gebroken nek, bij jezelf of iemand anders, als je zit te sms'en tijdens het rijden.

Anderzijds, denk aan de vele levens die gered konden worden in het verkeer, omdat mensen nu zo snel de hulpdiensten kunnen bellen bij een ongeval.

Maar hoe zit het met kanker?

Sinds de eeuwwisseling zijn er studies geweest die stelden dat het risico op hersentumoren verdubbelt door langdurig gebruik van de mobiele telefoon aan de kant van je hoofd waar je hem houdt om te praten.

Dat is belangrijk, omdat de straling alleen maar echt binnenkomt tot een paar centimeter in je hoofd.

Kijken we van de achterkant van iemands hoofd of van bovenaf, dan kan je zien waarom eerder kanker kan ontstaan aan de ene kant van het hoofd in plaats van aan de andere kant.

Omdat het effect zo plaatselijk is, kun je begrijpen waarom er aanbevolen wordt om bijvoorbeeld de luidsprekerfunctie of te gebruiken of een handsfree headset, waardoor de blootstelling van de hersenen met een factor 100 verminderd wordt, en dit geldt ook voor Bluetooth-headsets.

Dit kan vooral van belang zijn voor kinderen, die dunnere schedels hebben.

Ja, maar straling van een mobiele telefoon is toch geen radioactieve straling; het DNA loopt geen directe schade op, zoals bij gammastraling van een kernbom of zoiets.

Ah, maar het blijkt dat het DNA wel indirect schade oploopt doordat er vrije radicalen gemaakt worden.

Van de 100 studies die hier naar keken, bevestigden er 93 dat er oxidatieve gevolgen waren van het soort laagintensieve radiofrequentie straling dat mobiele telefoons afgeven.

OK, maar vertaalt die oxidatieve stress zich ook naar DNA-schade?

Uit de meeste studies bleek van wel, ze wezen op genotoxiciteit, schade aan onze genen, ons DNA of onze chromosomen.

Ja, maar de meeste studies vonden plaats in een petri-schaaltje of met proefdieren.

Het interesseert met wat minder of Mickey en Minnie gevaar lopen.

Hoe zit het met hersentumoren bij mensen?

In sommige bevolkingsstudies werd een verhoogd risico op kanker vastgesteld, in andere studies niet.

Hmm, ik vraag me af of de herkomst van de financiering van die studies er misschien iets mee te maken had?

Sommige studies werden gefinancierd door telecombedrijven.

De onderzoekers vermoedden dat studies waarschijnlijk minder zouden zeggen dat er een effect was als ze gefinancierd werden door de telecomindustrie, die er natuurlijk belang bij heeft dat mobiele telefoons als veilig worden neergezet.

Dus voerden ze wat berekeningen uit en oh wat een verrassing: ze ontdekten dat de studies die geheel door de industrie werden betaald aanzienlijk minder melding maakten van significante effecten.

Bij de meeste onafhankelijk gefinancierde studies bleek dat er een effect was.

Bij de meeste door de industrie betaalde studies bleek dat niet het geval; in feite was er daar zo'n 10 keer minder kans dat er een negatief effect van het gebruik van een mobiele telefoon werd gemeld.

Dat is nog erger dan bij de farmaceutische industrie!

Als Big Pharma studies sponsort over hun eigen producten, is er maar zo'n 4 keer meer kans dat het geneesmiddel goed uit de bus komt, vergeleken met onafhankelijk onderzoek, maar Big Tobacco spant nog steeds de kroon als het gaat over partijdigheid.

Waarom komen wetenschappelijke artikelen over de gevolgen voor de gezondheid bij meeroken tot zulke verschillende conclusies?

Nou, het blijkt dat er bij studies die worden betaald door de tabaksindustrie maar liefst 88 keer vaker de kans is dat ze concluderen dat het niet schadelijk is;

Dus die 10 keer voor de telecom maakt dat ze meer uitkomen aan de kant van de farmaceuten

op de schaal van partijdigheid.

Toch is er aan beide kanten van het debat sprake van belangenverstrengeling, zo niet financieel, dan ten minste intellectueel, het ligt in de aard van de mens om meer te neigen naar bewijs dat jouw eigen standpunt ondersteunt.

En dus zie je dit soort flinterdunne wetenschap gepubliceerd worden, waarbij er een "verontrustend" rechte lijn lijkt te zijn tussen de staten waar de meeste hersentumoren voorkomen en de staten met de meeste abonnementen voor mobiele telefoons.

Maar kom op zeg, je kan zovéél redenen bedenken waarom er in staten als New York en Texas misschien meer hersentumoren en mobieltjes zijn dan in Noord- en Zuid-Dakota, en die niets te maken hebben met de straling van mobiele telefoons.

Soms zie je zelfs regelrechte fraude, met beweringen dat de wetenschappers die de auteurs waren van twee van deze papers over genotoxiciteit, en precies deze review, betrokken waren bij wetenschappelijke misleiding, wat ze ontkennen, en ze wezen erop dat hun voornaamste aanklager een advocaat bleek te zijn die werkt voor de telecomindustrie, en ga zo maar door.

Als er een biljoenenindustrie bij betrokken is, of dat nu de voedingsindustrie of de tabaksindustrie is, de farmaceutische industrie of de telecom, het gaat om zo veel geld dat de wetenschap gemanipuleerd kan raken.

Neem de kernenergie-industrie.

Decennia lang hebben instellingen op hoog niveau proberen te verbergen wat de gezondheidseffecten waren van Tsjernobyl, bijvoorbeeld, met officiële ramingen over de problemen voor de gezondheid die honderd of zelfs duizend keer lager uitkwamen dan de ramingen van onafhankelijke onderzoekers.

Ging het slechts om 4.000 mensen die er uiteindelijk aan zouden sterven, of bijna een miljoen mensen?

Het hangt ervan af aan wie je het vraagt, en wie toevallig de geldschieter is van degene aan wie je het vraagt.

Als het over kanker gaat, zijn alle ogen daarom gericht op het IARC, het officiële orgaan van de Wereldgezondheidsorganisatie dat onafhankelijk en objectief probeert te bepalen wat kankerverwekkend is en wat niet.

We zullen zien wat ze zeggen over mobiele telefoons, in de volgende aflevering.

Stopt het Toevoegen van Melk de Voordelen van Koffie?

Stopt het Toevoegen van Melk de Voordelen van Koffie?

Dit is een grafiek van mortaliteit versus koffieconsumptie, suggererend dat koffiedrinkers langer leven dan niet-koffiedrinkers.

Dit kan zijn omdat koffie gunstige effecten kan hebben op ontstekingen, longfunctie, insuline- gevoeligheid en depressie.

Dit kan gedeeltelijk komen door een klasse van polyphenol fytonutriënten, die in koffiebonen voorkomen, chlorogeenzuur genaamd, waarvan bewezen is dat ze gunstige effecten hebben met behulp van studies als deze waar ze het alleen in pilvorm gaven en gunstige effecten kunnen vertonen, zoals bloeddrukverlagende activiteit, waarbij de bloeddruk binnen enkele uren na consumptie daalt.

OK, dus welke koffie heeft het meeste?

We weten hoe we de roodste tomaat moeten kiezen, de diepste oranje zoete aardappel, omdat veel van de plantpigmenten zelf de antioxidanten zijn.

Hoe kies je de gezondste koffie?

Meer dan honderd koffies werden getest en verschillende koffies hadden verschillende cafeïnegehaltes, maar het chlorogeen-zuurgehalte varieerde meer dan 30-voud.

Als gevolg hiervan kan koffie-selectie een grote invloed hebben op het gezondheidspotentieelvan koffiegebruik.

Dus al die onderzoeken die laten zien dat een kopje koffie dit of dat doet, wat betekent dat werkelijk wanneer de koffie zo sterk kan variëren?

Interessant is dat de belangrijkste bijdrage aan dit brede scala de koffie was die gekocht werd bij Starbucks, dat een extreem laag chlorogeenzuurgehalte had, gemiddeld 10 keer lager dan de anderen.

Misschien komt het omdat ze hun bonen te donker branden.

Hoe meer je ze brandt, hoe minder er over blijft.

Ze lijken gedeeltelijk te worden vernietigd door het branden.

Cafeïne is redelijk stabiel, maar een donkere branding kan bijna 90% van het chlorogenic zuurgehalte wegvagen.

Het verschil tussen een licht gebrande en een medium gebrande koffie was echter niet genoeg om een ​​verschil te veroorzaken in de totale hoeveelheid antioxidanten in de bloedbanen van mensen nadat ze het hadden gedronken; beiden veroorzaakten ongeveer dezelfde stijging.

Andere factoren, zoals hoe je het bereidt, of cafeïnevrij maakt, lijken geen groot effect te hebben.

Hoe zit het met het toevoegen van melk?

Oude fans herinneren zich misschien deze oude video nog, waar aangetoond werd dat de toevoeging van melk de beschermende effecten van thee op de slagaderfunctie tegenwerkte.

Drink zwarte thee en je krijgt een aanzienlijke verbetering in vasculaire functie binnen enkele uren, terwijl toevoeging van melk de effecten van thee volledig stopte.

Dit is de grote stijging in slagader-functie die je krijgt als je thee drinkt, maar drink dezelfde hoeveelheid thee met melk en het is alsof je de thee helemaal nooit gedronken hebt.

Ze denken dat caseïne de schuldige is, een van de melkeiwitten die theefytonutriënten aan zich binden.

De bevinding dat de door thee geïnduceerde verbetering van de vasculaire functie sterk minder wordt na toevoeging van melk kan grote implicaties hebben op de wijze van voorbereiding en consumptie van thee.

Met andere woorden, misschien moeten we geen melk aan thee toevoegen of bessen met slagroom eten.

Het lijkt hetzelfde effect te hebben op fytonutriënten in bessen, of chocolade.

Bekijk dit eens.

Eet melkchocolade en er gebeurt niet veel met de antioxiderende kracht van je bloed

Maar eet donkere chocolade en krijg een piek binnen een uur na consumptie.

Ja, maar dat gebeurt alleen maar omdat de melk in melkchocolade het aandeel van de anti-oxidantrijke cacao vermindert?

Melkchocolade kan slechts 20% cacao bevatten, terwijl een goede donkere chocolade 70% of meer cacaobestanddelen bevat.

Nee, dat is het niet de enige reden.

Hier is hoeveel van deze cacao fytonutriënten in je bloedbaan terecht komen, het eten van donkere chocolade in vergelijking met melkchocolade.

Maar eet dezelfde hoeveel- heid pure chocolade met een glas melk en ongeveer de helft wordt geblokeert.

OK, dat zijn cacaobonen; hoe zit het met koffiebonen?

Wanneer melk aan koffie in een reageerbuis wordt toegevoegd, dan neemt de antioxidantactiviteit af met meer dan de helft met slechts een scheutje melk, en zelfs 95% minder in iets met veel melk.

OK, maar wat er in een reageerbuis gebeurt, hoeft niet per se in een persoon te gebeuren.

Ik bedoel, je weet het niet zeker totdat je het op de proef hebt gesteld.

En inderdaad, gedurende de dag beduidend minder chlorogene zuren in de bloedbanen van mensen

die koffie drinken met melk vergeleken met zwarte koffie, wat de absorptive verminderde met meer dan de helft.

Hoe zit het met sojamelk?

In een reageerbuis blijken fytonutriënten van koffie niet alleen aan zuivelproteïnen te binden maar ook aan ei en soja-eiwitten.

Je kunt zien hoe ze deze computermodellering hebben gemaakt wat laat zien hoe deze chemische verbindingen in koffie zich kunnen nestelen in de hoeken en gaten van zuivel, eiwit en soja-eiwitten, maar wat er gebeurt in een reageerbuis of computersimulatie gebeurt niet noodzakelijkerwijs in een persoon.

Eieren zijn niet op de proef gesteld, dus je weet niet of omeletten eten met zwarte koffie de absorptie kan verminderen, en sojamelk was ook nooit getest, tot nu toe.

Ja, sojamelk heeft een aantal voordelen ten opzichte van koemelk, maar heeft het dezelfde nutriënten blokkerende effecten?

En het antwoord is nee.

Geen significant verschil in de absorptie van fytonutriënten uit koffie door het zwart te drinken of met sojamelk.

Wat leek te gebeuren, is dat de soja-eiwitten zich in eerste instantie binden aan de koffie componenten in de dunne darm, maar dan laten je goede bacteriën ze weer vrij zodat ze geabsorbeerd kunnen worden in de dikke darm.

Dus gezien de omkeerbare aard van de binding, in tegenstelling tot de zuivelproteïnen, lijkt het niet zo relevant te zijn of je sojamelk toevoegt of niet.

Maakt een ketogeen dieet diabetes beter of slechter?

Maakt een ketogeen dieet diabetes beter of slechter?

Ketogene diëten kunnen de bloedsuikerspiegel verlagen, beter dan conventionele diëten, zo veel zelfs dat een zeker keto-productbedrijf beweert dat ketogene diëten diabetes kunnen omkeren.

Maar ze verwarren het symptoom – een hoge suikerspiegel – met de ziekte, een intolerantie voor koolhydraten.

Mensen met diabetes kunnen koolhydraten niet goed verwerken en dit manifesteert zich in een hoge suikerspiegel.

Uiteraard, als je voornamelijk vet eet zal je suikerspiegel laag blijven, maar het kan zijn dat je tegelijkertijd de onderliggende ziekte erger maakt.

We weten al bijna een eeuw dat als je mensen op een ketogeen dieet zet hun intolerantie voor koolhydraten binnen slechts twee dagen omhoog kan schieten.

Hier is de reactie van de suikerspiegel van iemand die suiker eet, na twee dagen op een dieet hoog in koolhydraten.

Hier is de reactie op dezelfde hoeveelheid suiker na twee dagen op een vetrijk dieet.

Hun intolerantie voor koolhydraten steeg explosief op een vetrijk dieet.

Eén week op een dieet met 80% vet en je suikerspiegel kan vervijfvoudigen in reactie op dezelfde koolhydratenbelasting, vergeleken met een week op vetarm dieet.

Zelfs een enkele dag van overmatige vetinname kan dat doen.

Als je de avond vóór een diabetestest een vettig diner eet kan het je resultaten negatief beïnvloeden.

Eén maaltijd met veel verzadigd vet kan de oorzaak van diabetes, intolerantie voor koolhydraten, binnen vier uur verergeren.

Door genoeg gewicht te verliezen, op welke manier dan ook, door cholera of bariatrische chirurgie, kan diabetes type 2 worden omgekeerd, maar een keto-dieet voor diabetes kan niet alleen de symptomen camoufleren, maar werkelijk brandstof op het vuur gooien.

Ik heb geprobeerd om een goede metafoor te bedenken.

Je kunt gemakkelijk voorbeelden vinden die alleen de symptomen behandelen zonder de onderliggende ziekte te bestrijden, zoals iemand met longontsteking aspirine voor hun koorts geven in plaats van antibiotica.

Maar een keto-dieet voor diabetes is erger, omdat het de symptomen kan behandelen terwijl het actief de ziekte verergert.

Dus misschien lijkt het meer op het verlagen van de koorts van de longontstekingpatiënt door die in een hoop sneeuw te gooien.

Of misschien je geamputeerde vinger 'genezen' door je hand te amputeren.

Geen onooglijk vingerstompje meer!

Een van de mede-oprichters van masteringdiabetes.org zei dat het net als een CEO is die slechte resultaten er beter laat uitzien door gewoonweg nieuw geld te lenen.

Voor de buitenwereld lijkt alles prima, maar ondertussen graft het bedrijf zich in een diep gat.

Kun je je "The Club" herinneren?

Misschien heb ik te veel 's nachts tv gekeken toen ik jong was: het is een anti-diefstalapparaat voor je auto dat het stuur vergrendelt, zodat de stuurkolom maar enkele centimeters kan draaien.

Stel je voor dat je auto op de top van een heuvel staat met het stuur vergrendeld.

Dan begint de auto de heuvel af te rollen.

Wat doe je dan?

Oh, had ik al gezegd dat er ook iets vastzit onder je rempedaal?

Het antwoord van het keto-dieet op deze situatie is dat het niet uitmaakt dat je op het verkeer afstormt zonder remmen en een vergrendeld stuurwiel.

Wijk gewoon niet af van de rechte verlaten wegen zonder stopborden of verkeerslichten.

Als je dat doet is het probleem opgelost!

Ja, hoe langer je dit volhoudt, hoe meer snelheid je vergaart, dus als je een dieethobbel tegenkomt of van het rechte pad begint af te wijken, kunnen de gevolgen in de loop van de tijd steeds rampzaliger worden.

Maar hou je stevig vast aan het ketodieet en alles is piekfijn in orde.

Daarentegen is de niet-Keto reactie om gewoon het stuur te ontgrendelen en wat er onder je rem zit te verwijderen.

Oftewel, repareer het onderliggende probleem in plaats van gewoon voorbij het kerkhof (en het graf in) te rijden.

De reden dat keto-voorstanders beweren dat ze diabetes kunnen 'omkeren' is dat ze met succes type 2 diabetici van hun insuline kunnen spenen.

Maar dat is net als iemand door gebedsgenezing uit de rolstoel te halen door hen de rest van hun leven in bed te laten liggen.

Geen behoefte aan een rolstoel als je je nooit beweegt.

Hun intolerantie voor koolhydraten is niet verdwenen; hun diabetes ook niet.

Die kunnen net zo slecht of zelfs erger zijn.

Diabetes type 2 is omgekeerd wanneer je mensen van de insuline kan spenen bij het eten van een normaal dieet, net als iedereen dat eet; dan en alléén dan heb je geen diabetes meer.

Een echt dieet voor diabetes-omkering is haast het tegenovergestelde van een ketogeen dieet: diabetici van de insuline af binnen enkele weken, terwijl ze meer dan 300 gram koolhydraten per dag eten.

Dit is niet het einde aan de ironie.

Eén van de redenen waarom diabetic zo erg aan zenuw- en slagaderschade lijden is te wijten aan een metabolisch ontstekingstoxine dat methylglyoxal heet dat zich vormt bij hoge bloedglucosepiegels.

Methylglyoxal is de krachtigste maker van gevorderde glycatie-eindproducten, zogenaamde AGE's, die betrokken zijn bij degeneratieve aandoeningen van de ziekte van Alzheimer en staar tot nierziekte en beroertes.

Je krijgt AGE's in je lichaam van twee bronnen: voorgevormd via je voedselinname, of door ze intern aan te maken uit methylglyoxal als je een hoge suikerspiegel hebt.

Op een ketodieet zou je een hoge blootstelling aan voorgevormde AGE's verwachten, omdat ze geconcentreerd zijn in dierlijke voedingsmiddelen die rijk aan vet en eiwitten zijn, maar we verwachten minder interne nieuwe aanmaak vanwege vermoedelijk lage niveaus van methylglyoxal, door de lagere suikerspiegel als je geen koolhydraten eet.

Onderzoekers van Dartmouth waren echter verrast dat ze méér methylglyoxal vonden.

Een paar weken op het Atkins-dieet leidde tot een aanzienlijke toename in methylglyoxal niveaus, en wie in actieve ketose was deed het nog slechter, een verdubbeling van het niveau van dit glycotoxine in hun bloedbaan.

Een hoge suikerspiegel lijkt niet de enige manier om dit toxine te maken.

Eén van de ketonen die je aanmaakt op een ketogeen dieet is aceton, bekend om zijn hoofdrol in nagellak verwijderen.

Aceton doet meer dan keto-diëters de blaastest fallen en "rotte appel-adem" ontwikkelen.

Aceton kan in het bloed oxideren tot acetol, wat een voorloper zou kunnen zijn voor methylglyoxal.

Dat is misschien waarom keto-diëters kunnen uitkomen op niveaus van dit glycotoxine net zo hoog als iemand met onbeheerste diabetes, wat de zenuw- en bloedvatbeschadiging kan veroorzaken die je ziet bij diabetici.

Dat is nog een manier waarop keto-diëters op een hartaanval kunnen uitkomen.

Dus de ironie van het behandelen van diabetes met een keto-dieet kan verder gaan dan enkel de onderliggende diabetes erger te maken, door ook een aantal van de verschrikkelijke gevolgen van de ziekte na te bootsen.

Referentiebronvermelding:

• Hussain TA, Mathew TC, Dashti AA, Asfar S, Al-zaid N, Dashti HM. Effect of low-calorie versus low-carbohydrate ketogenic diet in type 2 diabetes. Nutrition. 2012;28(10):1016-21.

• Henry K. Published study reports use of nutritional ketosis with mobile app intervention could reverse Type 2 diabetes. Purdue U. Research Foundation News. 2018.

• Sweeney JS. Dietary factors that influence the dextrose tolerance test. JAMA. 1927;40(6):818-830.

• Himsworth HP. Dietetic factors influencing the glucose tolerance and the activity of insulin. J Physiol (Lond). 1934;81(1):29-48.

• O'Keefe SJ, Chung D, Mahmoud N, et al. Why do African Americans get more colon cancer than Native Africans?. J Nutr. 2007;137(1 Suppl):175S-182S.

• Parry SA, Woods RM, Hodson L, Hulston CJ. A Single Day of Excessive Dietary Fat Intake Reduces Whole-Body Insulin Sensitivity: The Metabolic Consequence of Binge Eating. Nutrients. 2017;9(8).

• Robertson MD, Henderson RA, Vist GE, Rumsey RD. Extended effects of evening meal carbohydrate-to-fat ratio on fasting and postprandial substrate metabolism. Am J Clin Nutr. 2002;75(3):505-10.

• Hernández EÁ, Kahl S, Seelig A, et al. Acute dietary fat intake initiates alterations in energy metabolism and insulin resistance. J Clin Invest. 2017;127(2):695-708.

• Hallberg SJ, Mckenzie AL, Williams PT, et al. Effectiveness and Safety of a Novel Care Model for the Management of Type 2 Diabetes at 1 Year: An Open-Label, Non-Randomized, Controlled Study. Diabetes Ther. 2018;9(2):583-612.

• Anderson JW, Ward K. High-carbohydrate, high-fiber diets for insulin-treated men with diabetes mellitus. Am J Clin Nutr. 1979;32(11):2312-21.

• Angeloni C, Zambonin L, Hrelia S. Role of methylglyoxal in Alzheimer's disease. Biomed Res Int. 2014;2014:238485.

• Semba RD, Nicklett EJ, Ferrucci L. Does accumulation of advanced glycation end products contribute to the aging phenotype?. J Gerontol A Biol Sci Med Sci. 2010;65(9):963-75.

• Uribarri J, Woodruff S, Goodman S, et al. Advanced glycation end products in foods and a practical guide to their reduction in the diet. J Am Diet Assoc. 2010;110(6):911-16.e12.

• Beisswenger BG, Delucia EM, Lapoint N, Sanford RJ, Beisswenger PJ. Ketosis leads to increased methylglyoxal production on the Atkins diet. Ann N Y Acad Sci. 2005;1043:201-10.

• Jones AW, Rössner S. False-positive breath-alcohol test after a ketogenic diet. Int J Obes (Lond). 2007;31(3):559-61.

• Franz MJ. Protein and diabetes: much advice, little research. Curr Diab Rep. 2002;2(5):457-64.

• Sheikh M, Chahal M, Rock-willoughby J, Grubb BP. Carbohydrate-restricted diet and acute coronary syndrome: a case report and review of this conflicting and yet unknown association. Am J Ther. 2014;21(2):e41-4.

Vermindert vitamine D-supplementatie het risico om te sterven aan kanker?

Vermindert vitamine D-supplementatie het risico om te sterven aan kanker?

Het begon allemaal met dit beroemde onderzoek die werd gepubliceerd in 1980.

Johns Hopkins onderzoekers probeerde te achterhalen waarom in staten

zoals New Mexico en Arizona, dikke darm kanker de helft minder voorkomt vergeleken met staten zoals New York, New Hampshire en Vermont.

Misschien komt het omdat ze zoveel zon kregen.

En zo stelden zij dat het misschien de zon vitamine, vitamine D, een beschermende factor vormt tegen dikkedarmkanker.

Sindsdien is blootstelling aan de zon ook in verband gebracht met een verlaagde kans op 14 andere vormen van kanker.

Vitamine D kan ook invloed hebben op de overleving van kanker.

Hogere bloedspiegels van vitamin D worden in verband gebracht met een lagere mortaliteit van patiënten met dikkedarmkanker.

Hoeveel lager?

Bijna de helft van de mortaliteit.

En hoe hoger de vitamine D niveaus, hoe lager het sterftecijfer leek te vallen.

Dit kan verklaren waarom de kans om darmkanker te overleven mogelijk gedeeltelijk afhangt van het seizoen waarin de diagnose wordt gesteld --- de reden dat de kans op een snelle dood het laagst is als je gediagnosticeerd wordt in de herfst, nadat je de zomer hebt besteed aan het opbouwen van je vitamine D-reserves.

Maar er zijn ook andere risicofactoren die mogelijk seizoensgebonden zijn.

Misschien is het zo dat mensen hun voordeel doen met de oogst in de herfst en gezonder eten.

Misschien is dat de reden voor het lagere risico in het herfst seizoen.

Of misschien wordt er meer gedronken in de winter.

En het in de zomer buiten rondrennen, zorgt ervoor dat je niet alleen meer zon krijgt, je rent rond buiten, krijgt meer beweging, wat op zichzelf beschermend kan zijn.

Dus dit soort onderzoeken bieden slechts indirect bewijs.

Het tot stand brengen van een causaal verband tussen darmkanker en een vitamine D-tekort met behulp van observationele onderzoeken is een uitdaging vanwege verstorende factoren, zoals beweging, ofwel onderliggende variabelen.

Zo kan er bijvoorbeeld sprake zijn van een nauwe correlatie tussen ijsverkoop en het aantal verdrinkingsdoden, maar dat betekent niet dat ijs verdrinking veroorzaakt.

Een meer waarschijnlijke verklaring is dat er sprake is van een onderliggende derde variabele zoals warm weer, de zomerperiode, dat verklaart waarom verdrinkingssterfgevallen het hoogst zijn wanneer de ijsconsumptie het hoogst is.

Dit is een voor de hand liggend voorbeeld, maar dit is daadwerkelijk gebeurd met hormonale substitutietherapie.

Vrouwen die medicatie namen zoals Premarin, leken 50% minder risico te hebben op hart-en vaatziekten, en dus schreven de artsen het aan miljoenen vrouwen voor.

Maar als je een beetje dieper in de data graaft, dan is het inderdaad zo dat vrouwen die oestrogeen namen 50% minder kans hadden om te overlijden aan hart-en vaatziekten, maar ze hadden ook 50% minder kans om te overlijden aan ongevallen en doodslag, dus het was waarschijnlijk niet de medicatie.

De enige manier om zoiets zeker te weten is om het op de proef te stellen binnen een gerandomiseerd klinisch onderzoek, waarbij je de helft van de vrouwen de medicatie geeft en kijkt wat er gebeurt.

En een decennium later deden ze dit, en in plaats van dat er sprake was van een 50% risicovermindering bleek binnen een jaar van inname van deze hormonale pillen, dat het aantal hartaanvallen en het sterftecijfers met 50% omhoog schoot.

Achteraf was de onderliggende variabele waarschijnlijk de sociaal-economische klasse.

Arme vrouwen hebben minder kans dat hormoonvervangende therapie aan hun wordt voorgeschreven, en meer kans om te worden vermoord en te sterven aan hart-en vaatziekten.

Vanwege de onderliggende variabele leek een geneesmiddel, waarvan wij nu weten dat deze gevaarlijk is, beschermend.

Naast de onderliggende variabelen, kan er ook sprake zijn van een omgekeerde causaliteit.

Misschien is het niet zo dat lage vitamine D-niveaus de kanker verergeren; maar verslechtert de kanker de vitamine D-niveaus.

Dit is onwaarschijnlijk omdat tumoren niet direct van invloed op vitamine D-niveaus lijken te zijn, maar de kankerbehandeling misschien wel.

Zelfs een eenvoudige knie-operatie kan de vitamine D-niveaus binnen enkele uren drastisch laten dalen, vermoedelijk vanwege slechts het inflammatoire insult van het snijden in iemand.

Dus misschien zou dat het verband tussen lagere vitamine D en een lagere overlevingskans kunnen helpen verklaren.

En hey, als je kanker hebt, misschien breng je dan minder tijd rondrennend op het strand door.

Dus ja, hogere vitamine D-niveaus worden geassocieerd met een verbeterde overleving bij colorectale kanker, en borstkanker.

Het is zelfs zo dat de terugkomst van borstkanker en overlijden dubbel zo vaak voorkomt bij vrouwen met de laagste vitamine D-niveaus.

En vitamine D-niveaus zijn ook in verband gebracht met een langere overleving van eierstokkanker, en andere vormen van kanker, zoals lymfomen, maar het komt erop neer, zoals we hebben geleerd bij hormoonvervanging, dat je het moet testen.

Maar er waren niet veel gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken naar vitamine D-supplementen en kanker, tot nu.

We hebben nu een paar gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken, en vitamine D-supplementen lijken inderdaad het risico op sterfte aan kanker te verlagen.

Welke dosis?

De onderzoekers stellen voor om misschien de bloedspiegels te verhogen tot minstens

75 nanomol per liter, niveaus die niet gehaald worden door wel driekwart van de vrouwen met borstkanker, of de schrikbarende 97% van de longkankerpatiënten.

Om dit soort niveaus te bereiken, 75 of misschien zelfs 100, kan mogelijk 2 tot 4000 internationale eenheden van vitamine D per dag vereisen, niveaus van inname waarvoor er geen betrouwbaar bewijs lijkt te zijn dat dit schadelijk is.

Ongeacht wat het precieze niveau is, de bevindingen van dit soort onderzoeken kan van grote invloed zijn op de toekomstige behandeling van kanker.

Helpen vitamine D supplementen bij diabetes, gewichtsverlies, en bloeddruk?

Helpen vitamine D supplementen bij diabetes, gewichtsverlies, en bloeddruk?

Mijn laatste diepgaande video-serie over vitamine D is meer dan 4 jaar oud.

Sindsdien zijn er 15.950 artikels uitgekomen. Ik had veel in te halen.

Review artikels zoals deze worden steeds gepubliceerd, die beweren dat vitamine D een wondermiddel is.

De vitamine D receptor zit in de meeste weefsels in het lichaam, waaronder de hersenen.

Tot 2.000 genen worden gereguleerd door vitamine D.

Binnen 24 uur na blootstelling aan vitamine D, kan je de expressie veranderen van honderden genen.

Echter is 'vitamine' een foute benaming.

Vitamines worden per definitie niet gesynthetiseerd in ons lichaam, maar we kunnen de nodige D maken bij voldoende blootstelling aan de zon.

D is geen vitamine, maar een hormoon geproduceerd door onze huid bij blootstelling aan zonlicht.

En het is niet alleen een hormoon dat calcium regelt en de gezondheid van de botten, maar een hormoon van vruchtbaarheid, immuniteit en hersenfunctie.

Maar is het een wondermiddel of een valse profeet?

Weet je nog dat vitamine E in de kijker stond, aangeprezen als genezer van vele klinische aandoeningen?

Vitamine E: de radicale beschermer, met een verkoop van supplementen, een miljard dollar business dat inspeelt op de angst van het publiek.

Immers, mensen met een laag niveau van vitamine E in hun bloed hadden een 50% hoger risico op kanker.

Maar hoe zit het met vitamine A of bètacaroteen?

Immers, mensen die veel groenten en zoete aardappelen eten en andere beta-caroteen rijke voedingsmiddelen hebben een lager risico op kanker.

Dus, laten we mensen beta-caroteen pillen geven.

Maar toen ze het testen, bleken beta-caroteen pillen kankercijfers te verhogen.

Beta-caroteen, vitamine A en vitamine E kunnen de mortaliteit verhogen.

Eigenlijk zouden we dus betalen om onze levensduur te verkorten.

Je kan het skepticisme van de medische gemeenschap begrijpen als het gaat over claims over vitamine D, die nu genieten van. . . "hun moment in de zon".

Het hebben van een half miljard dollar vitamine D-supplementenindustrie helpt niet om de waarheid te vinden en niet te vergeten de zeer lucratieve industrie dat vitamine D test en ervan houdt om te praten over studies die suggereren dat een hogere vitamine D-niveau het risico kan verminderen op hartziekte, kanker, diabetes, auto-immuunziekten en infecties.

Maar het meeste van dit onderzoek zijn observationele studies, dus studies die meer vitamine D in het bloed correleren met een lager risico van de ziekte.

Maar dat betekent niet dat vitamine D de oorzaak is.

Het is net als de eerdere beta-caroteen data.

Hogere niveaus in het bloed kunnen een teken zijn van gezond eten.

Wie heeft hoge beta-caroteen niveaus?

Mensen die veel groenten en zoete aardappelen eten.

En veel vitamine D kan ook slechts een teken zijn van gezond gedrag.

Wie heeft hoge vitamine D-niveaus? Wie buiten rondloopt.

En degenen die buiten rondlopen, lopen buiten rond.

Hogere vitamine D-niveaus kunnen bijvoorbeeld gewoon een teken van hogere fysieke activiteit zijn.

Dus bij studies als deze, waaruit blijkt dat aanzienlijk lagere diabetes cijfers voorkomen onder degenen met meer vitamine D, betekent dit niet dat mensen vitamine D geven zal helpen.

Je moet dit testen.

En als je dat doet, vallen vitamine D-supplementen plat op hun gezicht.

Geen voordeel voor het voorkomen of behandelen van type 2 diabetes.

Dus als supplementbedrijven met studies komen zoals deze, die suggereren dat vitamine D-tekort een rol speelt bij overgewicht, omdat studies tonen dat mensen met lagere vitamine D-niveaus lijden aan overgewicht, komt dit dan omdat ze minder bewegen, of omdat het een vetoplosbare vitamine is, en het dan vastzit in vet?

Je zou verwachten dat zwaarlijvige zonnekloppers meer vitamine D aanmaken omdat ze meer huidoppervlakte hebben, maar dezelfde blootstelling zorgt voor minder dan de helft vitamine D, omdat het vast komt te zitten in hun vet.

Daarom hebben zwaarlijvigen 2 tot 3 keer zoveel vitamine D nodig, hoewel ze ze terugkrijgen als ze gewicht verliezen en het terug vrijkomt in hun circulatie.

Dus dat verklaart deze bevolkingsgegevens.

En inderdaad, wanneer je vitamine D op de proef zet, en vitamine D gebruikt tegen overgewicht, werkt het niet.

Een gelijkaardig verhaal met hart- en vaatziekten.

Wie minder vitamine D heeft, heeft een slechtere doorbloeding van de aderen. meer atherosclerose, en ergere slagader functie.

Maar als je dit test in gerandomiseerde gecontroleerde studies, zijn de resultaten teleurstellend.

Vitamine D helpt ook niet in het verlagen van de bloeddruk.

Dus dit alles draagt ​​bij aan het groeiende wetenschappelijke bewijs, dat twijfelt over het vermogen van vitamine D-suppletie om iets te verbeteren buiten breuken, verkoudheid en het sterfterisico in het algemeen -

Wacht! Wat?

Vitamine D-supplementen kunnen je langer doen leven?

Dat is wel belangrijk en bespreek ik hierna.

Gelden de gezondheidsvoordelen van koffie voor iedereen?

Gelden de gezondheidsvoordelen van koffie voor iedereen?

Driekwart van de volwassenen in Amerika drinkt koffie, ongeveer de helft daarvan elke dag.

Dat komt neer op een miljoen ton koffie per jaar.

Hebben we "maling" aan eventuele risico's?

Bevolkingsonderzoeken hebben aangetoond dat koffiedrinkers vaak lager risico hebben op Parkinson, minder prostaatkanker (met name de vrouwen), minder leverkanker, minder diabetes, minder levercirrose en depressie bij vrouwen, en een algemene verlaging van de sterfte, in de zin dat koffiedrinkers langer leven dan niet-koffiedrinkers, met de sterfte op zijn laagst bij ongeveer vier kopjes per dag.

Maar dit zijn allemaal maar associaties.

Maar je kunt niet zeggen of het oorzaak en gevolg is totdat je het getest hebt.

Koffie lijkt bijvoorbeeld echt de lever te beschermen.

Neem mensen met chronische hepatitis en laat ze koffie drinken, of niet, voor een maand, en wissel dan terug.

En de koffie leek echt te helpen.

Geef willekeurige patiënten met Parkinson om de hoeveelheid cafeïne van twee kopjes koffie te krijgen en ze verbeteren aanzienlijk op bewegingssymptomen binnen drie weken.

Hardlopers die gerandomiseerd om koffie dronken, verbeterden hun mijl met ongeveer zes seconden.

Gewichtheffers die gerandomiseerd koffie dronken, konden meer gewicht squatten, ongeveer 600 pond meer aan herhalingen.

En niet alleen sportieve prestaties.

Cafeïne in de hoeveelheid van een kop koffie kan IELT aanzienlijk verbeteren, wat staat voor "intravaginale ejaculatie-latentietijd" van twee minuten tot maar liefst vijf.

Helaas is het zo dat de mensen die toevallig genetisch hebben meegekregen een hogere behoefte hebben om koffie te drinken niet beschermd lijken te worden tegen diabetes of depressie, of Alzheimer, of obesitas of metabool syndroom.

Het lijkt alsof de beschermende associaties het gevolg kunnen zijn van extra factoren, bijvoorbeeld dat degenen die koffie drinken gewoon toevallig meer sporten.

En hetzelfde geldt voor prostaatkanker: geen duidelijk causaal verband, en zelfs de winst op de sterfte leek te verdwijnen.

Zelfs als een onderzoek zou aantonen dat het drinken van koffie je leven verlengt, door ontstekingen te remmen of door het verbeteren van je longfunctie, of je insulinegevoeligheid, dan zou dat alsnog een gemiddelde zijn.

Er is "inter-individuele variabiliteit" na consumptive van belangrijke plantaardige voedingsstoffen, wat inhoudt dat elk mens anders kan reageren.

Bijvoorbeeld, hoe gestoord is dit: bij enkele zeldzame gevallen, lijkt fors gebruik van cafeïne blijkbaar slaperigheid te veroorzaken.

Dat is een extreem voorbeeld.

Meestal is het alleen zo dat sommige mensen meer baat hebben van de gezondheidseffecten van verschillende voedingsmiddelen dan anderen.

Bijvoorbeeld vanwege verschillen in darmbacteriën, slechts een minderheid van westerlingen kan extra voordeel halen uit soja, zoals ik eerder heb beschreven.

Het meest voorkomende verschil in cafeïne-effecten is dat, waar de meeste mensen cafeïne snel afbreken, bepaalde genvarianten in leverontgiftingsenzymen bij sommige mensen een tragere spijsvertering tot gevolg heeft.

Zou dat een verschil kunnen maken?

Wel, de gewoonte om minstens drie kopjes koffie per dag te drinken is geassocieerd met ongecontroleerde bloeddruk bij oudere personen gediagnosticeerd met hoge bloeddruk, wat suggereert dat het matigen van het gebruik van koffie voor sommige mensen een goed idee kan zijn.

Maar zelfs als het oorzaak-gevolg zou zijn, dan gaat het nog steeds over gemiddelden.

Wat zou er gebeuren als je mensen opsplitst naar hoe snel ze cafeïne verteren?

Vergeleken met niet-koffiedrinkers hebben zij die zwakkere cafeïne-metabolisme-genen een verhoogd risico om hoge bloeddruk te krijgen met een tot drie kopjes per dag, en vooral bij vier of meer.

OK, maar kijk hier eens naar.

Voor de snelle verteerders was er niet alleen geen overmatig risico bij één tot drie kopjes, maar werden flinke koffiedrinkers beschermd, wat betekent dat hoe meer koffie ze dronken, hoe lager hun risico werd.

Hoe verklaren we dat?

Koffie is een complexe mix van een groot aantal verschillende onderdelen.

Er zijn beschermende polyfenol-antioxidanten die gunstig zijn.

Koffiebonen zijn tenslotte bonen-nou, eigenlijk zijn het zaden, maar zaden zijn ook echt gezond.

Aan de andere kant is er de cafeïne, die de adrenalinespiegel in het bloed kan laten pieken, maar alleen als je een langzame verteerder bent.

Snelle verteerders kunnen cafeïne zo snel verwijderen dat er geen toename van adrenaline is, zelfs bij vier of meer kopjes per dag.

En dan heb je gewoon de gunstige polyfenolen die eigenlijk juist je bloeddruk verlagen, vandaar het algemene voordeel.

Er lijkt dus een Jekyll en Hyde-aspect aan koffie te zitten waarvan de algehele werking op het cardiovasculaire systeem gereguleerd lijkt te worden door dat gen voor het enzyme dat cafeïne verteert.

De belangrijke vraag is echter of het vrouwen grotere borsten geeft?

Wat?!

Jonge vrouwen die veel koffie drinken en snelle verteerders van cafeïne zijn hebben ongeveer een halve honkbal meer borstvolume, wat een slechte zaak kan zijn omdat borstvolume geassocieerd is met het risico op borstkanker.

Maar nee, de belangrijke vraag is: hoe zit het met het risico op hartaanvallen?

In langzame verteerders leek de dagelijkse koffieconsumptie de kans op een hartaanval te verdubbelen, of zelfs te verviervoudigen met vier kopjes per dag, terwijl de dagelijkse koffieconsumptie bij de snelle verteerders van caffeine juist beschermde, waardoor de kans op een hartaanval ruim gehalveerd werd, of tenminste als je niet vier of meer kopjes per dag neemt.

De beschermende effecten waargenomen bij snelle verteerders suggereren dat de efficiënte afbraak van cafeïne mogelijk de beschermende effecten van andere fytochemicaliën in koffie heeft blootgelegd.

We denken dat het wederom de adrenaline is, omdat als je een langzame verteerder van adrenaline bent, een hoog koffie-verbruik je ook risico's oplevert.

Dus, is koffie vriend of vijand?

Deze studies suggereren de mogelijkheid dat de langzame verteerders van caffeine die cafeïnehoudende koffie consumeren, een verhoogd risico kunnen hebben op hart- en vaatziekten, terwijl de snelle verteerders van caffeine tegen dit risico kunnen worden beschermd; door de aanwezige antioxidanten en andere heilzame stoffen.