De beste voeding voor hoog cholesterol

De beste voeding voor hoog cholesterol

Geneeskrachtige planten noemt men wel "het cadeau van de natuur voor mensen dat 'n ziektevrij gezond leven bevordert"; hier in verwijzing naar amla, een vrucht, "de Indiase Kruisbes", beschreven als het ayurvedische wonder.

Je hoort veel van dat soort groter-dan-leven-praat over amla, afkomstig uit Indiase medische tijdschriften.

Wie kan "Amla, een wonderbes, vergeten bij de behandeling en preventie van kanker."

Amla is zo eerbiedwaardig dat je serieuze wetenschappers vindt, bij serieuze academische instellingen, in serieuze medische tijdschriften getoetst door medici, die uitspraken doen als:

"Elk deel van de amla heeft zijn unieke therapeutische eigenschap voor de oplossing van bijna alle kwalen en kan worden aangenomen als een remedie tegen ziekte."

Oké dan.

Ik liep er tegenaan in dit beroemde artikel, waarin wordt gekeken naar hoeveel antioxidanten duizenden verschillende voedingsmiddelen bevatten.

Eeuwen geleden heb ik een reeks video's hierover gedaan.

En tot mijn verbazing was het # 1 meest antioxidanten bevattende afzonderlijke onbewerkte voedingsmiddel op de planeet, gemiddeld genomen, de amla:

gedroogd amlapoeder, daarmee de voormalige zwaargewicht kampioen verslaand:

kruidnagels, met, alleen ter vergelijking, tot honderd keer of meer antioxidanten in gewicht dan bosbessen.

Dus, hier is dat fruit dat "Een heilige positie in Ayurveda" heeft genoten, het oude systeem van geneeskunde in India - zo heilig dat het mythologisch verankerd was als de eerste boom in het universum.

Dus duizenden Jaren voordat we zelfs wisten wat een anti-oxidant was, vereerden ze deze planten die blijken het meest antioxidantrijke fruit op de planeet aarde op te zijn.

Oké je hebt mijn aandacht.

Maar ik moest het nog steeds onderzocht zien.

Nou, genezers van inheemse stamen gebruikten amla om diabetes te behandelen.

Dus onderzoekers besloten om het eens te proberen.

Dit is het onderzoek dat me oorspronkelijk van mijn stuk bracht.

In feite was het het onderwerp van een van mijn eerste NutritionFacts video's van alle tijden meer dan 5 jaar geleden:

Het effect van amlafruit op de bloedsuikers en cholesterolgehaltes van normale patiënten en type 2 diabetische patiënten.

In mijn video heb ik gepraat over de effecten waar je mond van openvalt

Van poeder van deze vrucht ter waarde van 5 cent - een stuiver maar - in vergelijking met een diabetesmedicijn.

Maar hoe zit het met de cholesteroleffecten?

Als u gezonde personen een placebo suikerpil geeft, gebeurt er niets met hun cholesterol.

Idealiter willen we ons totale cholesterol lager dan 150 hebben.

Dit was een tamelijk gezonde groep; het gemiddelde cholesterol in de VS is hoger dan 200, en dat is ook waar de diabetic in deze studie zijn begonnen.

En als je ze placebopillen geeft, gebeurt er eigenlijk niets.

Maar geef mensen ongeveer een halve theelepel amlapoeder per dag - geen extract ofzo, gewoon gedroogde amla, - een poedervrucht - en dit is wat er gebeurt.

Dat is een daling van zo'n 35-40% in drie weken - absoluut adembenemend.

Dat is het soort dingen dat we zien nadat mensen 6 maanden statines hebben geslikt.

Het meest zorgelijk is LDL, het zogenaamde slechte cholesterol, dat we idealiter zeker onder de 70 willen houden.

Geen effect van de placebos.

Maar nogmaals, ongeveer een halve theelepel amla, wat u ongeveer 5 cent per dag zou kosten, dus $ 1,50 per maand en vooruit!

Deze resultaten kwamen nogal aan bij mij.

Ik bedoel, het is moeilijk te geloven.

Daarom was ik na al die jaren zo enthousiast gaan teruggraven in de amlaliteratuur om te zien of deze bevindingen inmiddels elders bevestigd of gerepliceerd zijn.

Dus ik heb amla in PubMed ingetypt en moest waden door alle geschriften over het gebruik van amla om methaan te verminderen in koeienscheten en om de kippengroei te versnellen, of hee, wat dacht je van amla-ijs?

Amla zit immers vol met vezels en fytonutriënten.

Ijs daarentegen niet.

Daarom ...

En inderdaad, amla opgenomen in ijs verhoogt de antioxidantcapaciteit; hoewel ik het niet aanraden voor cholesterolverlaging.

Ah, maar hier gaan we.

Een vergelijkende klinische studie van amla met het cholesterolverlagende statine-geneesmiddel

Simvastatine, verkocht als Zocor.

Maar daarover in de volgende aflevering meer.

Hart van goud: kurkuma versus beweging

Het endotheel is de bekleding van onze bloedvaten.

Helemaal uitgespreid kunnen de endotheelcellen van een enkel mens ruim vier keer de wereld inpakken.

En het is niet alleen een inerte laag; het is zeer metabolisch actief.

Ik heb het gehad over hoe gevoelig ons endotheel is voor oxidatie en ontsteking.

En als we er niet voor zorgen, kan endotheeldysfunctie ons hartziekten of een beroerte bezorgen.

Willen we gehoor geven aan het vroege waarschuwingssignaal van ons endotheel?

Nou, als het allemaal om oxidatie en ontsteking gaat, dan zouden groenten en fruit moeten helpen. En dat doen ze inderdaad.

Elke dagelijkse portie fruit of groenten werd geassocieerd met een verbetering van 6% in de endotheliale functie.

Nu zijn deze met fruit en groente geassocieerde endotheliale verbeteringen in contrast met verschillende negatieve vitamine C-pilstudies die geen voordeel lieten zien.

Geconcludeerd kan worden dat de positieve bevindingen van de groente- en fruitstudie er niet alleen zijn vanwege een voedingsstof in fruit en groenten.

In plaats van te zoeken naar het enige magische micronutriënt, is een meer praktische benadering waarschijnlijk om hele voeding te overwegen.

Dus, het verhogen van de consumptie van groenten en fruit heeft waarschijnlijk tal van gunstige effecten vanwege synergetische effecten van alle prachtige dingen in planten.

Oefening helpt ook, maar welk type oefening helpt het beste?

Patiënten werden gerandomiseerd in vier groepen:

aerobic oefening (een uur fietsen per dag), weerstandstraining (met gewichten en elastische banden), beide of geen van beide.

De aerobicgroep deed zijn best.

De weerstandsgroep ging ook tekeer.

En de aerobic- en weerstandsgroep deed ook lekker mee, vergeleken met degenen die op hun gat zaten.

Je endotheel geeft er niet om als je op een fiets zit of gewichten heft, zolang je maar fysieke activiteit krijgt.

En wel regelmatig beweegt.

Als je stopt met trainen, daalt je endotheliale functie.

Antioxidant-pillen werkten niet. Hoe zit het met anti-inflammatoire pillen?

Geneesmiddelenbedrijven zullen het niet gemakkelijk opgeven.

Er is immers niet zoveel te verdienen met salades.

Liever planten dan pillen? Een van de meest ontstekingsremmende voedingsmiddelen is de specerij kurkuma.

Onderzoekers in Japan vergeleken de endotheliale voordelen van lichaamsbeweging met die van curcumine, het gele pigment in kurkuma en kerriepoeder.

Ongeveer een theelepel per dag aan kurkuma gedurende acht weken vergeleken met 30 tot 60 minuten aerobic training per dag.

Welke groep verbeterde hun endotheliale functie meer?

De groep die niks deed ondervond geen voordeel, maar de oefeningsgroep verhoogde hun endotheliale functie aanzienlijk, en dat deed de curcuminegroep ook.

De kracht van de verbetering die werd bereikt door curcuminebehandeling was vergelijkbaar met die verkregen met oefening.

Daarom kan het regelmatig innemen van curcumine een preventieve maatregel zijn tegen cardiovasculaire aandoeningen bij postmenopauzale vrouwen.

Bovendien suggereren de resultaten dat curcumine mogelijk een alternatieve behandeling kan zijn voor patiënten die niet kunnen oefenen, maar idealiter zouden we beide moeten doen.

In deze studie keken ze naar centrale arteriële hemodynamica.

Kortom, als ons endotheel is aangetast, verstijven onze aderen, waardoor het moeilijker wordt voor ons hart om te pompen.

Maar in vergelijking met placebo kunnen we die druk laten dalen met kurkuma of oefening, maar als je beide combineert, dan komt er echt muziek in.

Ze concluderen dat dus mogelijk regelmatige uithoudingsvermogenoefeningen gecombineerd met dagelijkse inname van curcumine de druk kan verminderen waartegen uw hart moet vechten in grotere mate dan slechts het een of het ander.

Dus gezond eten en jezelf inspannen voor je endotheel.

Afremmen van de Bloedplaatjes met knoflook en uien

Afremmen van de Bloedplaatjes met knoflook en uien

Naarmate we ouder worden, verstijven onze bloedvaten.

Dit zijn metingen van de stijfheid van onze aorta, de belangrijkste slagader die uit het hart komt, naarmate we ouder en ouder worden.

Terwijl onze aorta verstijft leidt het tot een reeks pathologische veranderingen zoals het blootstellen van onze hersenen en nieren aan grotere drukschommelingen, hetgeen het risico op een beroerte en een verslechtering van de nierfunctie verhoogt.

Degenen die echter knoflook consumeren, iets minder dan een kwart theelepel knoflookpoeder per dag, blijken een minder stijve aorta te hebben.

Wij denken dat dit komt omdat knoflook de functie van de binnenkant van onze slagaderen lijkt te verbeteren, wat onze bloedvaten helpt te ontspannen.

Maar de beschermende mechanismen van knoflook tegen hart- en vaatziekten zijn meervoudig, en beschikken over een combinatie van anti-stolling, anti-klonter, antioxidant, bloeddruk en cholesterol verlagende effecten.

De laatste herziening suggereert dat een lange termijn knoflook inname het slechte cholesterol kan laten afnemen met ongeveer 10%, maar de bloedverdunnende effecten hiervan zijn zodanig dat de Amerikaanse Gemeenschap van Anesthesiologie aanraadt om de knoflook inname een week voor electieve operatie te stoppen.

Of, vermoedelijk, kan je het ook gewoon doodkoken.

Anders dan de antistolling componenten die zich concentreren in de gele vloeistof rond tomatenzaad, deze zijn warmtebestendig, gaat de plaatjesremmende activiteit in knoflook en uien verloren bij het koken.

Hier zie je de bloedplaatjes remming van rauwe knoflook in vergelijking met gekookte knoflook, die was ongeveer net zo laag als rauwe ui.

Dus knoflook lijkt ongeveer 13 maal krachtiger te zijn dan ui, en knoflook rauw eten lijkt beter te zijn dan gekookt, wat suggereert dat knoflook en uien meer krachtige remmers van bloedstolling kunnen zijn wanneer deze in rauwe in plaats van gebakken of gekookte vorm wordt geconsumeerd.

Zo vlak voor de operatie zou het goed kunnen zijn om knoflook te koken, maar hoe zit het met de rest van de tijd waarin we proberen de bloedplaatjes overactiviteit te onderdrukken om het risico op hartaanvallen en beroertes te verlagen?

Aangezien knoflook en ui normaal gesproken worden geconsumeerd in gekookte vorm, wordt hun doeltreffendheid als preventieve kruiden bij hart-en vaatziekten in twijfel getrokken.

Maar kijk, we kunnen de rauwe ui op onze salades doen, of doe rauwe knoflook in salsa, dressings, dips of pesto.

Of we kunnen het pletten of hakken, waarna je tien minuten wacht om het daarna te koken.

Hier is de bloedplaatjes remmende kracht van rauwe knoflook, en als je het een paar minuten kookt is er niks aan de hand, maar na vijf minuten zijn de voordelen verloren gegaan.

Maar als je het eerst plet en wacht, blijft een deel van de plaatjesremmende activiteit wat langer behouden.

Dat komt omdat het enzym dat de antiplatelet verbindingen maakt wordt geactiveerd door het pletten, maar sneller door de warmte wordt vernietigd dan de verbindingen die het creëert. Dus door eerst te pletten en het enzym zijn werk te laten doen voor het koken kan het functieverlies worden vertraagd.

Nog beter, net zoals we broccoli enzymen kunnen toevoegen in de vorm van rauwe radijs of mosterdpoeder om de voordelen van broccoli te stimuleren, kan de toevoeging van een beetje rauwe knoflooksap aan gekookte knoflook de volledige aanvulling van plaatjesremmende activiteit herstellen die volledig verloren was gegaan zonder de rauwe knoflook toevoeging.

Wanneer uien worden gekookt, gaat de plaatjesremmende activiteit op dezelfde wijze binnen tien minuten verloren.

Maar dan gebeurt er iets vreemds. Na 20 of 30 minuten koken is het effect op de bloedplaatjes omgedraaid en lijkt het de zaken nog erger te maken.

Significante pro-bloedplaatjes activerende effecten suggereert dat uitvoerig gebakken uien de bloedplaatjes stimuleren in plaats van afremmen.

Dit was echter in een reageerbuis.

Gelukkig wanneer het wordt getest bij mensen, zelfs wanneer uien in kokend water worden gedaan, vervolgens gedurende tien minuten worden gebakken, en men het tot slot voor 30 minuten laat sudderen, daalt de bloedplaatjes activering binnen een uur en drie uur na uiensoep consumptie.

Voordelen van theeboomolie voor wratten en koortsblaasjes

Voordelen van theeboomolie voor wratten en koortsblaasjes

Het is al langer bekend dat essentiële oliën niet alleen antibacterieel en anti-schimmel zijn - maar ook antivirale activiteiten hebben.

Maar er is ook gemeld dat Bigfoot een houthakker als liefdeslaaf hield.

Wat zegt de wetenschap hierover?

Wat dacht je van het gebruik van essentiële oliën voor HSV-1, het herpesvirus dat koortsblaasjes veroorzaakt.

Er is een medicijn genaamd acyclovir dat helpt, maar nu zijn er medicijn-resistente stammen, en dus waren ze op zoek naar andere alternatieven en ze vonden dat een verscheidenheid aan essentiële olein in een concentratie van slechts 1% de replicatie van het virus volledig kon onderdrukken, inclusief theeboomolie, pepermunt en vele anderen.

Maar dit gebeurde in een petrischaaltje.

Hoe zit het met mensen?

Recidiverende koortsblaasjes komt voor bij maar liefst 20 - 40%.

Theeboomolie bleek in vitro te werken, dus begonnen ze een gerandomiseerde, placebo-gecontroleerde studie om de werkzaamheid van gebruik van theeboomolie op de huid te evalueren bij de behandeling van recidiverende koortslippen.

Een 6% theeboomolie-gel versus placebo-gel 5 keer per dag en de gemiddelde genezingsduur leek een paar dagen korter te zijn en het virus was iets eerder weggevaagd.

Maar geen van de verschillen tussen de groepen bereikte statistische significantie, wat betekent dat een klein verschil ook toeval had kunnen zijn.

Ze gaven de steekproef de schuld, maar misschien werkte theeboomolie gewoon niet.

Het zou interessant zijn om citroengrasolie op de proef te stellen, omdat het de enige was die effectief is in het tenietdoen van virale activiteit met een 10 keer lagere dosis, 0,1%, maar het ziet er niet naar uit dat dit ooit gedaan is.

Hoe zit het met wratten? Wratten worden ook veroorzaakt door virussen.

Ierse onderzoekers meldden een geval van een succesvolle lokale behandeling van handwratten bij een kind met theeboomolie.

Een 7-jarig meisje met zes wratten op een van haar vingers, die zo dicht op elkaar zaten dat het uiterlijk van haar vinger er onder leed, en haar schrijf- en piano-lessen in de weg zat.

Ze had de standaard bijtende behandeling ondergaan waar je ze met zuur besprenkelt, maar ze kwamen weer terug.

Dus haar doktoren dachten, waarom niet, en stelden voor om onverdunde theeboomolie toe te passen, en na 5 dagen waren alle wratten aanzienlijk kleiner geworden, en een week later waren ze allemaal weg en kwamen niet meer terug.

Niet slecht in vergelijking met conventionele wratbehandelingen, die erg pijnlijk kunnen zijn.

Terwijl in dit geval de theeboomolie geen bijwerkingen had, en alleen invloed had op de wratten, in tegenstelling tot de zuurbehandelingen wat het omliggende weefsel kan beschadigen.

Ze doen een dringende oproep voor gerandomiseerde, gecontroleerde onderzoeken, maar wie gaat dat financieren? Het kost slechts een paar centen per dosis.

Maar de reden waarom we vooral graag gerandomiseerde studies voor wratbehandelingen willen zien is dat ze de neiging hebben om vanzelf beter te worden, en kunnen verdwijnen zonder enige behandeling, meestal binnen een jaar of twee.

Dat is de reden waarom sinds de oudheid wordt geloofd dat wratten kunnen worden verwijderd m.b.v. verschillende magische processen.

Je betaalt een of andere medicijnman, en je wratten verdwijnen vanzelf, maar zij krijgen de eer.

Verrassend genoeg werd deze 'behandeling' echt op de proef gesteld, en had geen effect op de wratten.

Het is echter interessant hoe ze deze studies uitvoeren.

Zoals deze studie over de vraag of wratten kunnen worden weggebeden.

Ze gebruikten een placebo-gebed, dus mensen wisten niet of ze in de gebeden-voor-groep zaten of niet, om de mogelijkheid uit te sluiten dat hun eigen geestelijke krachten hun wratten zouden genezen.

En dat is ook op de proef gesteld.

Ze gebruikten een "toverstaf" die in het geheim verbonden was met een elektrisch circuit, zodanig dat het tintelde wanneer de toverstok de wrat raakte om elk placebo-effect te maximaliseren.

En de patiënten waren meestal "ongeschoolde negers" schreven deze wetenschappers in de jaren '60.

Maar ondanks hun vermeende 'diepe geloof in magie' verdwenen meer wratten spontaan in de onbehandelde groep in vergelijking met de toverstokjes-groep, zonder enige aanwijzing dat de suggestive van magische genezingen effectief zijn.

Ik was verbaasd dat studies zoals deze niet alleen werden uitgevoerd, maar zelfs gepubliceerd in fatsoenlijke tijdschriften.

Blijkbaar werd publicatie gevolgd door een aanzienlijk debat op de redactie van het tijdschrift, maar ze wilden geestelijk een open instelling hebben, maar niet zo open dat hun hersens eruit zouden vallen.

Benzoylperoxide versus theeboomolie voor acne

Benzoylperoxide versus theeboomolie voor acne

Acne blijft een van de meest voorkomende ziekten bij mensen.

Uit online enquêtes blijkt dat theeboomolie de op een na meest gebruikte topische behandeling is, na benzoylperoxide.

Hoewel crowdsourcing een "nieuwe onderzoeksmethode kan zijn voor de evaluatie van acnebehandelingen," en voordat je te gecharmeerd raakt van dit soort wijsheid, moet je weten dat het volgende op het internet circuleert: de toepassing van urine op het gezicht als een huisremedie voor acne.

Urinetherapie-voorstanders noemen het historische gebruik hiervan als bewijs voor het therapeutische potentieel, als een gratis remedie voor vele systemische ziekten, terwijl men blijkbaar de geschiedenis van deze behandelingen vergeet.

Het recyclen van wat het lichaam opzettelijk verwijdert lijkt misschien niet intuïtief voor een goede gezondheid, maar hoe zit het met Premarin?

Het beste argument dat deze auteur kan verzinnen om urine op je gezicht te smeren, is, vrouwen slikken toch ook pillen die gemaakt zijn van urine van zwangere paarden.

Ik kan deze logica niet echt volgen.

Natuurlijk zijn er medicijnen tegen acne; er zijn altijd medicijnen, maar medicijnen hebben bijwerkingen.

Antibiotica voor het onderdrukken van de bacteriën die acne veroorzaken is de standaardbehandeling voor acne, maar worden minder effectief vermoedelijk vanwege de opkomst van antibioticaresistente stammen.

De prevalentie van resistente stammen is blijkbaar snel gegroeid, zodanig dat antibiotica voor acne niet langer wordt aanbevolen als enige behandeling, met her-evaluaties om de zes tot acht weken.

De bacteriën lijken te reageren op theeboomolie in een petrischaal, maar dit soort studies werden uitgevoerd met bacteriën die vrij kunnen rondbewegen, terwijl bij puistjes de bacteriën een biofilm vormen, waardoor ze over het algemeen moeilijker uit te roeien zijn.

De bacterie vormt een soort van lijm die de follikel blokkeert, dus studies met petrischalen kunnen je slechts een beperkte hoeveelheid informatie geven.

Zelfs als theeboomolie de bacteriën niet zou kunnen doden, is het wel aangetoond dat het huidontsteking onderdrukt.

Wanneer je de huid van mensen irriteert met een allergeen en het dan probeert te kalmeren, dan deed theeboomolie het goed in vergelijking met een vrij verkrijgbare zalf of een matig-sterke steroïde crème.

Theeboomolie zou kunnen helpen met acne via een antibacteriele werking of vanuit een ontstekings-remmend standpunt, maar je weet het niet zeker totdat je het op de proef hebt gesteld.

Tweemaal daags een gel met 20% theeboomolie en een vermindering van acne laesies na één, twee, drie maanden. Een daling van 24 puistjes tot ongeveer 11.

Ze concluderen dat de studie heeft aangetoond dat theeboomolie acne aanzienlijk kan verbeteren, maar wie kan mij vertellen wat het probleem was met dit onderzoek?

Inderdaad, er was geen controlegroep.

Hoe weten we dat ze niet nog sneller waren genezen zonder de gel?

In dit overzicht van gerandomiseerde klinische studies met theeboomolie, is de meest opvallende bevinding dat ze er nauwelijks een konden vinden.

Gezien het wijdverspreide gebruik van theeboomolie, is dit zowel teleurstellend als belangrijk om op te merken.

Maar eindelijk dan, een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde studie van een 5% topische theeboomolie-gel voor milde tot matige acne.

De theeboomoliegroep had na 6 weken een daling van 40% in puistjes en mee-eters, een daling van 40% in rode en gevoelige acne pukkels, en een 47% daling in puistjes met pus, vergeleken met relatief weinig veranderingen in de controlegroep.

In het algemeen, in termen van het totale aantal laesies, was de theeboomolie-gel 3,5 keer effectiever dan de placebo, 3,5 keer effectiever dan niets doen.

Maar de meeste tieners gebruiken niets voor hun puistjes.

Hoe goed is theeboomolie in vergelijking met benzoylperoxide?

We gaan het eindelijk weten!

Benzoylperoxide is verreweg de populairste vrij verkrijgbare acnebehandeling, ondanks de bijwerkingen.

Het kan irriterend zijn, wat roodheid, droogheid, schilfers, en branderigheid kan veroorzaken.

Echter, de recept-optie, het langdurig gebruik van lokale of orale antibiotica, wordt afgeraden vanwege de ontwikkeling en verspreiding van antibioticaresistentie.

Als gevolg hiervan is de aandacht gericht op niet-antibiotische producten zoals theeboomolie.

Benzoylperoxide veroorzaakte meer bijwerkingen - droogte, jeuk, branderigheid, roodheid, maar het werkte ook beter, het aantal ontstoken puistjes verminderde binnen drie maanden met tweederde vergeleken met slechts de helft in de theeboomoliegroep, hoewel de meest recente studie hen meer gelijkwaardig vond.

Alle studies samengevoegd, en theeboomolieproducten verslaan niet alleen de placebo, maar zijn bijna even goed als standaard-behandelingen zoals benzoylperoxide of topische antibiotica, wat suggereert dat theeboomolieproducten een geschikte optie kunnen zijn voor de behandeling van milde tot matige acne.

Heeft theeboomolie hormonale bijwerkingen?

Heeft theeboomolie hormonale bijwerkingen?

Er is bezorgdheid geuit over een mogelijk verband tussen gynaecomastie, en huidapplicatie van lavendel- en theeboomoliën.

Gynaecomastie is de abnormale ontwikkeling van borstweefsel.

Ik heb eerder over lavendel gesproken, maar hoe zit het met theeboomolie?

Het begon allemaal met een studie gepubliceerd in het New England Journal of Medicine.

Ze beschrijven drie jonge jongens bij wie borstgroei samenviel met de toepassing op de huid van producten die lavendel- en theeboomoliën bevatten.

Hoe weten we dat dit de schuldigen zijn?

Nou, het probleem verdween bij alle patiënten nadat het gebruik van producten die deze oliën bevatten werd gestopt.

Bovendien gaven studies met menselijke cellen aan dat de twee oliën pro-vrouwelijke hormoon- en anti-mannelijke hormoonactiviteiten vertoonden.

Dus concluderen ze dat herhaaldelijke blootstelling op de huid van lavendel- en theeboomoliën waarschijnlijk de oorzaak was.

Maar een vertegenwoordiger van een theeboomolie bedrijf wees er op, dat slechts een van de drie jongens blootgesteld was aan theeboomolie en dat deze persoon was ook blootgesteld aan lavendelolie, dus lavendelolie kon mogelijk in alle drie gevallen ook de schuldige zijn.

De onderzoekers antwoordden, OK, dat is een geldig argument, maar de theeboomolie had echter effecten die vergelijkbaar waren met die van lavendelolie met betrekking tot de in vitro effecten.

Laten we daar eens wat dieper op in gaan.

Hier meten ze de groei van menselijke borstkankercellen in een petrischaal.

Je druppelt er een klein beetje oestrogeen op, en je kunt hun groei met meer dan een factor tien versnellen.

Maar als je een oestrogeenblokker tegelijk met het oestrogeen toevoegt, dan is er netto geen effect.

OK. Nu gaan we steeds meer theeboomolie toevoegen aan de borstkankercellen.

Ze groeien sneller en de reden dat we weten dat dit een oestrogeen effect is is omdat wanneer je ook de oestrogeenblokkeerder toevoegt, de groei minder wordt.

Behoorlijk overtuigend, maar in vitro testen alleen is geen voldoende reden om traditioneel gebruikte producten te beschuldigen, betoogden sommige voorstanders- inclusief Paula Gardiner, ik was blij verrast om een van mijn klasgenoten van de artsenopleiding te zien. Hallo, Paula!

Specifiek, betoogde de Associatie van de Theeboomolie Industrie, dringen slechts een paar componenten van theeboomoliën daadwerkelijk door de huid heen, dus wat ze hadden moeten doen is gewoon de hormonale effecten meten van die drie chemische verbindingen.

Maar dat is pas later dat jaar gebeurd.

Ja, druppel toenemende concentraties van theeboomolie op borstkankercellen in een petrischaal en je kunt ze groter laten groeien, vergeleken met een olie zonder oestrogeen effect zoals eucalyptusolie.

Maar als je alleen kijkt naar de drie componenten van theeboomolie die daadwerkelijk in je bloedbaan terechtkomen wanneer je het aanbrengt op je huid dan lijkt het geen enkele oestrogene werking te hebben, dus geen van de componenten die de huid binnendringen lijken te werken als oestrogenen, niet alleen, of in combinatie met anderen.

En dus kun je de petrischaaleffecten van de olie niet extrapoleren naar wat men zou kunnen zien wanneer het op de huid wordt aangebracht.

Dus wat in een petrischaal gebeurt, is misschien niet identiek aan wat in een mens gebeurt.

Deze nieuwe gegevens hebben ertoe geleid dat Europese ambtenaren voor consumentenveiligheid tot het besluit zijn gekomen dat de zogenaamde link tussen gynaecomastie en het gebruik op de huid van theeboomolie daarom als ongeloofwaardig moet worden beschouwd.

Als de anti-mannelijke hormoon componenten van theeboomolie op de huid blijven, hoe zit het dan met het gebruik bij vrouwen die denken last te hebben van overmatige beharing?

Zulke vrouwen kregen de opdracht om een verstuiver met een verdunde lavendel / theeboomoliespray te gebruiken, versus placebo, tweemaal daags op "probleemgebieden", 's morgens en 's avonds gedurende drie maanden.

Haren werden voor en na onderzocht uit vier verschillende lichaamsdelen: kin, borst, dij en bovenarmen.

Na drie maanden was er geen verandering in de haardiameter in de placebogroep, zoals verwacht, maar in de lavendel / theeboomolie groep waren alle haren dunner geworden.

Dit toonde aan dat op zijn minst de combinatie van lavendel- en theeboomoliën wanneer aangebracht op de huid effectief kunnen zijn bij het verminderen van milde overmatige beharing, wat mogelijk een veilig, economisch en praktisch middel is in de genezing van deze 'ziekte'.

Is theeboomolie veilig?

Is theeboomolie veilig?

Is theeboomolie giftig?

Anekdotisch bewijs suggereert dat gebruik van de olie op de huid relatief veilig is en dat de weinige bijwerkingen zelflimiterend en incidenteel zijn.

Onderzoekers voegden daar een aantal waarschuwingen bij: het kan giftig zijn als het wordt ingenomen; het kan ook huidirritatie veroorzaken bij hogere concentraties.

Normaliter vermindert theeboomolie huidontsteking.

27 vrijwilligers kregen histamine in hun huid geïnjecteerd, zoveel als het equivalent als gebeten worden door een vuurmier, maar de grote rode zwelling werd significant minder na het aanbrengen van theeboomolie.

Hier zie je de zwelling 20 minuten na de injectie.

Breng een placebo-olie aan en het wordt nog erger voordat het eindelijk minder begint te worden.

Maar als je na 20 minuten de helft van een enkele druppel pure theeboomolie aanbrengt, dan stop de ontsteking en begint het meteen beter te worden.

Sommige mensen zijn er echter gevoelig voor en het kan in plaats daarvan uitslag veroorzaken.

Dit is echter relatief zeldzaam met slechts ongeveer 1% van de oudere kinderen en volwassenen met een dergelijke reactie.

En geen van de 40 geteste jongere kinderen had een reactie, en dat is goed omdat het in 5% van de luierdoekjes en lotions gevonden kan worden.

De meeste reacties, wanneer ze zich voordoen, worden veroorzaakt door de toepassing van pure olie, er zijn dus aanbevelingen om de concentratie van theeboomolieprodukten die aangebracht worden op de huid onder de 1% te houden.

Bovendien kunnen fabrikanten anti-oxidanten en donkere flessen gebruiken om blootstelling aan licht te minimaliseren, omdat oudere, geoxideerde oliën de kans op het veroorzaken van allergische reacties vergroten.

Honderden verschillende chemische verbindingen zijn geïdentificeerd in theeboomolie, maar de samenstelling verandert bij blootstelling aan licht, lucht, vochtigheid en hogere temperaturen.

Het kan een groen-bruinachtige kleur beginnen  te krijgen, de viscositeit verandert, en de geur wordt terpentijnachtig.

Allemaal slechte voortekenen.

Zelfs verse theeboomolie mag echter niet worden ingenomen.

Twee uur voordat hij op de pediatrische intensive care-afdeling aankwam, had de moeder van een vierjarige hem ongeveer 2 theelepels theeboomolie gegeven.

Binnen 30 minuten had hij moeite met lopen, en kort daarna geraakte hij in een coma.

Ze merkten op dat de theeboomolie in een fles zat zonder een kindveilige dop, maar het maakte in dit geval niet uit, omdat de dop ook niet moeder-veilig was.

Soortgelijke gevallen worden gemeld bij zelfs minder dan twee theelepels, hoewel gevallen van vergiftiging bij volwassenen meestal met een grotere doses gepaard gingen.

Gelukkig zijn er geen menselijke sterfgevallen veroorzaakt door theeboomolie gemeld, merk op de kwalificatie van 'menselijk'.

Het is geïmpliceerd in de sterfgevallen van huisdieren wanneer het niet correct gebruikt wordt bij het behandelen van vlooien of zoiets.

Met name katten lopen gevaar vanwege hun gewoonte om hun vacht te likken.

Bij de mens kan het echter blijkbaar veilig worden gebruikt wanneer je inslikken vermijdt, breng alleen verdunde olie op de huid aan en gebruik alleen olie die op de juiste manier is bewaard.

Werkt Theeboomolie tegen Nagelschimmel?

Onychomycose is een schimmel-infectie van onze nagels, meestal teennagels, maar soms ook vingernagels, gekenmerkt door nagelverkleuring, misvorming, onthechting, verdikking, afbrokkelen, aanaarden.

Hier is een voorbeeld van hoe het eruit kan zien.

Schattingen met behulp van geraporteerde gevallen tonen een prevalentie aan

van 1 op de 25 mensen hoewel het vaker voorkomt bij oudere personen: 1 op de 5 bij 60 jaar of ouder, en zelfs bij de helft van de 70-jarigen.

Het is echter moeilijk te behandelen, omdat de schimmel zich diep in de nagel kan verbergen, beschermd tegen de bloed-toevoer aan één kant en alles wat je op je huid wil smeren aan de andere kant.

Dus, het terugkomen na de behandeling is gebruikelijk vanwege restschimmel, zelfs als je in staat bent om het in eerste instantie te overwinnen.

Veel van de orale behandelingen kunnen giftig zijn, en veel huid crèmes vereisen langdurig gebruik wat de patiënt behandelings-moe kan maken, vooral bij patiënten die nagellak willen gebruiken of iets dergelijks om het te verbergen. Dus, gezien alle probleme met veel voorgeschreven antischimmelmiddelen, is er hernieuwde belangstelling voor natuurlijke remedies. Nou ja, als theeboomolie voetschimmel en roos kan beinvloeden, hoe zit het met nagelschimmel?

Welnu, er was deze studie van een combinatie van het antischimmelgeneesmiddel in Lotrimin-crème en theeboomolie, dat behoorlijk effectief leek - vergeleken met niets. Maar wat als je het met elkaar vergelijkt?

Welnu, er was een studie dat theeboomolie vergeleek met een algemeen antischimmelmiddel, een dubbelblinde, gerandomiseerde studie met controle groep, tweemaal daags aanbrengen van ofwel het medicijn of pure theeboomolie op de nagel gedurende 6 maanden.

Debridement werd om de paar maanden uitgevoerd, waar een deel van de schimmelmassa wordt afgebroken, afgeschraapt, afgeslepen.

En, na 6 maanden deed alleen het medicijn de schimmel volledig verdwijnen in ongeveer 1 van de 10 gevallen, maar het zag er beter uit, met gedeeltelijk of volledig herstel van hoe het er uit zag bij de meerderheid van de patiënten, na beoordeling van de arts of van de patiënt.

En de theeboomolie deed het net zo goed. De twee cremes hadden vergelijkbare effectiviteit m.b.t. genezing, klinische beoordeling, en subjectieve verbetering - en zelfs de prijzen waren ongeveer hetzelfde.

Dus voor patiënten die een "natuurlijke" behandeling wensen voor voetschimmel of nagelschimmel is theeboomolie een redelijk alternatief voor een recept of vrij verkrijgbare antischimmelmiddelen.

Over natuurlijke behandelingen gesproken, wat dacht je van een echt natuurlijke behandeling.

Een mogelijke reden voor de verminderde voordelen op lange termijn van een therapie voor nagel schimmel is dat het misschien alleen maar een symptoom behandelt van een onderliggende ziekte, zoals gegeneraliseerde immuunsuppressie of perifere micro- of macrovasculaire ziekte.

Misschien zijn schimmel-infectieinfecties gewoon een manifestatie van slechte periferie bloedsomloop dat normaal gezien de natuurlijke afweer van je lichaam inschakelt om te verkomen dat de schimmel überhaupt wortel schiet.

Blijkbaar was er een studie in een niet-Engels taal met 400 patiënten dat keek naar de "relatie tussen de bloedcirculatie van de huid en de ontwikkeling van schimmelziekte "- dat was de titel – en "Vond een reductie van meer dan 50% in de bloedstroming bij patiënten met [voetschimmel en nagelschimmel] ... vergeleken met patiënten zonder deze stoornissen. "

Dus als schimmelinfectie slechts symptomen zijn van een onderliggend proces, dan kan behandeling gericht op uitroeiing van een pathogen onrealistisch zijn.

Geen wonder dat het gewoon weer teruggroeit.

Een meer realistisch doel kan dan zijn om het gewoon op te geven en ermee te leven.

Maar wacht eens even...

Als het een bloedsomloopprobleem is, waarom probeer je de bloedsomloop dan niet te verbeteren?

We weten al sinds de jaren vijftig dat je effectief de perifere circulatie aan en uit kunt zetten, net zoals een lichtschakelaar, en binnen enkele dagen door mensen te laten switchen tussen een vetarm plantaardig dieet en een meer conventioneel dieet dat in de eerste plaats heeft bijgedragen aan het ontstaan van dit probleem.

Werkt theeboomolie bij roos en voetschimmel?

Ons hele begrip van de oorzaak van roos veranderde met dit monumentale artikel gepubliceerd in 1984.

In plaats van te vertrouwen op secundaire bronnen, recensies, en opiniestukken, keek hij naar de primaire literatuur, de oorspronkelijke studies, en was verbaasd toen hij erachter kwam hoe overweldigend het bewijs van de ware oorzaak was, en hoe het werd genegeerd, omdat het zo goed begraven lag onder een berg van fouten, aangezien een expert in de 19e eeuw een of andere valse theorie had verkondigd.

We weten nu dat roos veroorzaakt wordt door een schimmel dat leeft op, en zich voedt met de menselijke hoofdhuid, en de twee belangrijkste gevolgen zijn: ten eerste, hoe verontrustend het is dat een of andere nep-theorie een eeuw lang onbetwist kon blijven in de medische literatuur ondanks bewijs van het tegendeel; en ten tweede, als het een schimmel is, hoe zit het met het gebruik van theeboomolie, wat componenten bevat die schimmelwerende activiteit hebben tegen een hele reeks schimmels.

Dat was echter gebaseerd op studies als deze waar theeboomolie in een petrischaal pathogene huidschimmels kan bestrijden.

Maar je weet niet of het voor roos werkt totdat je het op de proef hebt gestelt.

Honderdzesentwintig mannen en vrouwen werden gerandomiseerd voor dagelijks gebruik van een shampoo met 5% theeboomolie of een placebo gedurende een maand.

De placebo werkte een beetje, de ernst van de roos verminderde met ongeveer 10%, maar de shampoo met theeboom olie werkte beter, ongeveer 40% minder roos.

Ziet eruit als meer dan 40% als je naar de grafiek kijkt, maar dat is omdat de Y-as misleidend  op min 60 begint.

Dit is een klassieke vorm van misleiding, zie hoofdstuk 5 van de klassieker uit 1954, "How to Lie with Statistics."

De grafiek zou er echt zo uit moeten zien, waardoor het effect minder indrukwekkend is, maar het was nog steeds statistisch significant.

Slechts één patiënt in de theeboomoliegroep had een 100% vermindering in roos, hoewel bij iemand in de placebo-groep dat ook gebeurde.

Het lijkt er dus op dat theeboomolie shampoo continu moet worden aangebracht om roos onder controle te houden.

Over schimmel gesproken, hoe zit het met thee-boomolie bij de behandeling van voetschimmel?

Dat is misschien wel een van de meest voorkomende schimmelinfecties van de huid, waar tot 1 op 10 last van kan hebben.

Dus, ongeveer honderd patiënten werden wilekeurig ingedeeld in een van drie groepen: een 10% theeboomoliecrème, tinactin, wat een antischimmelmiddel is, of een placebocrème.

Een maand later was de schimmel in 85% van de geneesmiddelengroep weggevaagd, maar in slechts ongeveer een kwart van de placebo en theeboomolie groepen.

Dit is enigszins verrassend, omdat theeboomolie de schimmel kan doden in een petrischaal, maar

blijkbaar niet op tenen.

Dat doet me denken aan enkele gegevens m.b.t.orale gezondheid en theeboomolie.

Het kan sommige orale ziekteverwekkers in een petrischaal wegvagen, maar laat mensen met een theeboom-olieoplossing hun mond spoelen, en hier is de hoeveelheid tandplak na 4 dagen zonder poetsen, spoelen met een placebo.

Hier is spoelen met een medicinale chloorhexidine mondspoeling, wat de groei van tandplak een beetje vermindert.

Maar spoelen met theeboomolie? Geen effect.

Dus, als theeboomolie de hoeveelheid tandplak niet beïnvloedt, dan zal het vermoedelijk niet helpen met gingivitis, de tandvleesontsteking die wordt veroorzaakt door de opbouw van tandplak.

Maar nee, hier is de verrassing.

Geen vermindering van tandplak na gebruik van een gel met 2.5% theeboomolie.

Maar toch significante vermindering van gingivitisscores.

Omdat er verminderde ontsteking van het tandvlees was zonder een afname van de tandplak, leek het meer te helpen als een ontstekingsremmer dan antimicrobieel.

Zou hier hetzelfde kunnen gebeuren?

Ja, vanuit een mycologisch (schimmel) behandelingsstandpunt deed theeboomolie het niet echt beter dan een placebo.

Maar hoewel het medicijn de schimmel in 85% van de gevallen heeft weggevaagd, in sommige gevallen merkten de patiënten eigenlijk geen verbetering op van de symptomen, of ze voelden zich zelfs slechter na het medicijn, waarschijnlijk een gevolg van de irriterende bijwerkingen van tinactin.

Als je in plaats van mycologische genezing kijkt naar symptoomverbeteringen, dan werkt theeboomolie net zo goed als het medicijn.

Dit kan dus de reden zijn voor het populaire gebruik van theeboomolie bij de behandeling van voetschimmel, maar mensen moeten zich realiseren dat het slechts symptomatische verlichting is, en ze elimineren niet noodzakelijkerwijs de onderliggende oorzaak.

Misschien gebruikten ze een concentratie die niet sterk genoeg was.

En inderdaad, als je niet een 10% crème gebruikt, maar 25 of 50%, dan kun je mycologische genezingspercentages krijgen die hoger zijn dan die van een placebo, maar nog steeds niet zo goed als het medicijn.

En bij die hoge concentraties, ontwikkelden sommige van de patiënten die theeboomolie gebruikten matige tot ernstige dermatitis - ze braken uit in een uitslag.

Maar hey, als je een patiënt hebt die de medicinale crèmes niet wil gebruiken, dan heeft gebruik van crème met 25% theeboomolie een behoorlijke kans om van het probleem af te komen zonder te riskant te zijn.

Maar de vrij verkrijgbare antischimmel-crèmes werken mogelijk beter.

Desinfecteren biologische en zelf-gemaakte thee-boomolie producten net zo goed als bleekmiddelen?

Huishoudelijke schoonmaakproducten kunnen gevaarlijk zijn, honderdduizenden kinderen in de VS belanden op de spoedeisende hulp.

En het product dat het vaakst geassocieerd werd met letsel was bleekmiddel, wat giftig kan zijn, zelfs als het wordt gebruikt zoals voorgeschreven.

We weten dat mensen met astma die elke dag met reinigingsproducten werken nadelige ademhalingseffecten kunnen ondervinden, een verslechtering van de symptomen, verminderde longfunctie, ontstoken luchtwegen.

Maar zelfs schoonmakers zonder astma kunnen effecten ondervinden.

Zelfs met lager dan de zogenaamde aanvaardbare blootstellingsniveaus, kunnen schoonmakers met of zonder reactieve luchtwegen een aanzienlijke afname van de longfunctie hebben.

OK, maar dat zijn mensen die als schoonmaker werken.

We weten dat beroepsmatig gebruik van bleekwater nadelige gevolgen kan hebben voor de luchtwegen, maar het was onbekend of gewoon huishoudelijk gebruik van bleekwater de longen in gevaar kan brengen, tot nu toe.

Bleekmiddelgebruik was significant geassocieerd met bijna 5 keer de kans op niet-allergische astma by volwassenen, evenals aanhoudende luchtwegklachten, zoals chronische hoest.

De manier waarop bleekwater werkt, omdat een zodanig sterke pro-oxidant is, is dat het kan leiden tot 'lekkende' longen, waardoor allergenen kunnen binnendringen.

Dit fenomeen van door reinigingsproducten veroorzaakte astma is al decennia bekend.

Meer dan driekwart van de tientallen relevante bevolkingsonderzoeken hebben een verhoogd risico op astma of neusontsteking gevonden.

Idealiter zouden veiliger reinigingsmiddelen beschikbaar moeten zijn.

Helaas is dit bewijsmateriaal grotendeels genegeerd door de fabrikanten en commerciële schoonmaakbedrijven.

En de meeste werknemers die in gevaar komen, zijn vrouwen.

Dit kan helpen bij het verklaren van enkele van de geslachtsverschillen bij astma.

De relatief hoge frequentie van bleekwatergebruik voor het reinigen van huizen door vrouwen over de hele wereld, samen met de sterke associatie tussen bleekwater gebruik en niet-allergisch astma, benadrukt de noodzaak om het gebruik van bleekwater voor reininging te heroverwegen.

Er zijn natuurlijke, milieuvriendelijke schoonmaakproducten wat een veiliger alternatief kan bieden.

Veiliger misschien, maar zijn ze net zo effectief?

We wisten het niet, tot nu toe.

De effectiviteit van drie huishoudelijke producten bij reiniging en desinfectie van Staphylococcus aureus, de bacterie die stafylokokkeninfecties veroorzaakt, en E. coli op oppervlakken voor thuisgebruik.

Het eerste rapport ooit van de prestaties van ogenschijnlijk veiliger alternatieven.

Voor thuisgebruik selecteren sommige personen conventionele producten, zoals bleekmiddel als gevolg van bekendheid; en een geur die geassociëerd wordt met reinheid.

Anderen zijn op zoek naar minder gevaarlijke en met voorkeur ecologische, organische of natuurlijke ontsmettingsmiddelen die je kunt kopen of die je zelf maakt, de zogenaamde doe-het-zelf recepten die meestal ingrediënten zoals azijn gebruiken, of soda, en etherische oliën van planten, zoals theeboomolie, geprezen om zijn anti-microbiële eigenschappen.

Dus onderzoekers vergeleken Clorox bleekmiddelen met een natuurlijk desinfectiemiddel op basis van thymol, wat gemaakt is van tijm etherische olie, versus een doe-het-zelfrecept - half sodawater, half witte azijn, met een paar druppels theeboomolie.

Je zou het bleekmiddel waarschijnlijk voor ongeveer $3 kunnen kopen, de natuurlijke producten voor meer dan $7, maar de doe-het-zelf mix voor minder dan een dollar.

Ja, maar werkt het?

Op de fles staat dat bleekwater 99,9% van de bacteriën kan doden, wat de standaard is voor het desinfecteren van oppervlakken die niet in aanraking komen met voedsel, zoals de wastafel in de badkamer of zoiets.

Ze claimen 99,9%, maar toen het op de proef werd gesteld, doodde het bleekmiddel 99.9999% van de bacteriën, en werden de E. coli en stafylokokken volledig vernietigd, wat zelfs de standaard overschrijdt voor oppervlakken die gebruikt worden voor voedsel, zoals het aanrecht, en dat gold ook voor het dure natuurlijke spul - het werkte net zo goed als het bleekmiddel.

Maar het spuitwater, azijn, theeboomolie brouwsel flopte, wat maar liefst enkele procenten van de stafylokok bacterien liet overleven.

Misschien hebben ze niet genoeg van de theeboomolie gebruikt, misschien maar een druppel per 200 mL, maar kijkend naar prestaties dan was het milieuvriendelijke product een effectief alternatief voor traditioneel bleekwater, en ik zou zeggen dat het zelfs beter is, omdat bleekwater bekend staat als irriterend voor de luchtwegen, en het is ook corrosief en kan tot beschadigingen aan oppervlakken leiden.

Wat ik interessant zou vinden is om te testen hoe effectief een goedkope doe-het-zelf mix met tijmolie zou zijn.