Is heemijzer de reden waarom vlees kankerverwekkend is?

Het Amerikaans patentnummer 9.700.067 was de droom van Impossible Foods om plantaardige vleesvervangers te verbeteren door de aroma's en smaak van vlees beter na te bootsen door het gebruik van plantaardig heem.

Ok, maar wat dan met de vorming van nitrosoverbindingen als gevolg van heem?

Wanneer we veel vlees eten, worden er in onze stoelgang alsmaar meer nitrosoverbindingen teruggevonden, waaronder een kleine fractie die direct afkomstig zou kunnen zijn van heem.

Het toxicologisch belang hiervan moet nog worden vastgesteld aangezien maar enkele nitroso-verbindingen ons zorgen baren.

Maar mochten de nitrosoverbindingen die gevormd worden in de darmen als gevolg van heemconsumptie mutageen of carcinogeen blijken, dan zou dit het verband kunnen helpen verklaren tussen de consumptie van rood vlees en colorectale kanker.

Maar dat weet je niet... tot je het onderzoekt.

"DNA-schade wordt beschouwd als een essentiële component in de [ontwikkeling] van darmkanker" en dus richtten onderzoekers hun blik op de "genotoxiciteit van fecaal water".

Heb je wel eens gehoord van groene thee, zwarte thee?

Wel dit is eerder een bruinachtige thee, kortweg een gefilterde fecale smoothie.

Om er zo eentje te maken, wil je zeker en vast dubbel controleren dat het deksel goed op de blender zit.

Maar ze ontdekten dat de DNA-beschadigende effecten van het fecaal water los stonden van de hoeveelheid nitrosoverbindingen die ze aantroffen.

Nu, het gebrek aan correlatie tussen de concentraties schijnbare totale nitrosoverbindingen (ATNC) en DNA-schade zou toe te schrijven kunnen zijn aan veel lagere gehaltes nitrosoverbindingen die men aantreft in fecaal water in vergelijking met in feces zelf.

Als je nu gewoon kijkt naar fecaal water, zijn de nitrosoverbindingen +/- hetzelfde over de hele lijn bij de vleesgroepen, maar de massa zie je bij de echte merde.

Maar idealiter zouden we willen weten wat zich afspeelt in de menselijke darmen.

Dus namen onderzoekers biopsieën zowel voor als na een week die enkele dagelijkse porties rund- en kalfsvlees inhield.

Ze zagen niet alleen een meer dan "dubbele stijging in genotoxiciteit van het fecaal water" die samenging met veranderingen in de procarcinogene genexpressie in de voor-en-na biopsiespecimens, na amper één week.

En toch is er tot hiertoe enkel "indirect bewijs dat de [N-nitrosostoffen] die zich vormen in de dikke darm na het eten [van vlees] belangrijke genotoxines zouden kunnen zijn," tot ... nu!

Of op z'n minst tot deze studie.

Een aanzienlijke stijging in nitrosoverbindingen in aanzienlijke correlatie met een aanzienlijke stijging in DNA-schade kenmerkend voor N-nitroso-genotoxiciteit. Je kunt de DNA-schade visualiseren door middel van rectale biopsieën: die bruine vlekken rechts, na een maand van drie porties rund en lam per dag.

Onderzoekers opperen dat dieetgerelateerde heem een redelijke verklaring kan zijn, maar de laagste dosis heem die bewijs vertoont van directe DNA-schade, in dit geval uit vers weggesneden darmweefsel, bedroeg 10 micromol.

Ik contacteerde Impossible en ze zeiden dat dat het equivalent is van drie keer de concentratie heem die in hun burgers kan worden aangetroffen.

Nadat ik uit dit "heembad" kwam was het bijgevolg in mijn ogen niet duidelijk dat heem bij typische dieetdoses schade zou berokkenen, en het is me nog minder duidelijk dat heem schuld treft in het verband tussen vlees en kanker.

Maar als het niet heem is, wat dan wel?

Wel, er zijn "redenen om betrokkenheid te vermoeden van infectueuze factoren van runderen bij colorectale kanker."

Er bestaan hittebestendige, tumorveroorzakende virussen die in bleu of saignant gebakken vlees zouden kunnen overleven.

Een specifieke klasse infectueuze agenten die werden geïsoleerd bij zowel koeien als rond

menselijk darmkankerweefsel, om nog maar te zwijgen over de hersenen van MS-slachtoffers.

"Wat hebben borst- en colorectale kankers en multiple sclerose allemaal gemeen?"

Meerdere mogelijk infectueuze factoren afkomstig van runderbloed en -melk, maar dat is een volledige video op zich.

Minder speculatief kunnen het ook gewoon de verzadigde en transvetten zijn, of zwavelbevattende aminozuren die in vlees geconcentreerd zitten en die interageren met onze darmmicroben, wat resulteert in oxidatieve stress en ontsteking die de kanker stuurt.

Wanneer je de darmbacteriën in de stoelgang van kankerpatiënten vergelijkt met die van gezonde personen, lijkt een hoog ratio vlees vs fruit & groenten geassocieerd te zijn met de uitgroei van bacteriën die zouden kunnen bijdragen aan een vijandigere darmomgeving.

Een zoektocht naar "globale microbiële handtekeningen specifiek voor colorectale kanker" wees op een metabolische link tussen kankergerelateerde darmmicroben en een vet- en vleesrijk dieet."

Misschien komt het door het vlees dat ligt te rotten in je darmen.

Het rotten betreft de afbraak van onverteerde proteïnen in de darmen.

Enkele van de producten van dit rottingsproces, zoals ammoniak, putrescine en uremische toxins zoals cresol, indool en fenol waren betrokken in de ontwikkeling van colorectale kanker.

Maar als je vlees laat vallen dan zakken de waarden van enkele van deze stoffen misschien wel met meer dan de helft, misschien omdat ze minder rottende bacteriën kweekten.

Slechte bacteriën produceren ook secundaire galzuren, die geassocieerd worden met zowel kankerrisico als kankerprogressie als een potentieel promotor van colorectale tumorvergroting,  deels door de darmwand te beschadigen, waardoor de darmen gaan lekken.

Zet mensen op een dieet vol dierlijke etenswaren en op enkele dagen krijg je een massale stijging in bacteriële productie; maar als je vlees schrapt, kan het de andere kant op.

Zelfs gewoon meer plantaardig eten, door het standaard Amerikaans dieet in te ruilen voor een gezonder dieet drong secundaire galzuren merkwaardig terug met 70% op amper twee weken.

Er is misschien ook een "sterke link tussen colorectale kanker en trimethylamine N-oxide (TMAO), een microbieel darmmetaboliet van dieetgerelateerd vlees en vet."

Misschien is dat de link tussen wat onze darmbeestjes doen met vlees en het risico op colorectale kanker.

Misschien door de ontsteking die wordt veroorzaakt door TMAO, of misschien de oxidatieve stress, of DNA-schade of proteïneverstoring.

Of wat met het niet-menselijke siaalzuur gekend als Neu5Gc dat opgenomen is in het weefsel van vleeseters en dat een inflammatoire immuunreactie uitlokt?

En antilichaamgehaltes tegen deze vreemde stof uit vlees zijn geassocieerd met colorectaal kankerrisico.

Zo kunnen we blijven doorgaan.

De essentie op vlak van gezondheid is: Terwijl voedingsleerexperts begrijpelijk bezorgd zijn dat je die Impossible Whopper met frietjes en cola zult bestellen...

Wel hey, het is beter dan frietjes en cola met een gewone Whopper te bestellen.

N-nitrosoverbindingen en vetoxidatie veroorzaakt door heem

In een evaluatie die de rol van heem in de relatie tussen vlees en kanker probeerde af te zwakken, die werd gesponsord door de National Cattleman's Beef Association, merkte men op dat het belangrijk is om te onthouden dat al de rat- en muisstudies die wezen op schade door heem geen blootstellingsomstandigheden representatief voor enigerlei realistische menselijke blootstelling evalueerden.

In plaats daarvan werd de ratten heem toegediend equivalent aan tot 360.000 keer de hoeveelheid vlees die in de dieetrichtlijnen wordt aanbevolen.

Maar hey, je weet op z'n minst wat er zou kunnen gebeuren als je 20 ton vlees per dag at en... een knaagdier was.

Maar hoe zit het met de mensenstudies?

Heemijzer kan de vorming van N-nitrosoverbindingen (NOCs) bevorderen.

Waarom zouden we ons iets van de vorming van die stoffen in onze darmen aantrekken?

Omdat een aantal van deze stoffen er om bekend staat DNA-schade aan te richten; Eén ervan, methylnitrosourea, wordt zelfs gebruikt om darmkanker te veroorzaken.

En bij hogere vleesconsumptie werden er concentraties schijnbare totale nitrosoverbindingen (ATNCs) aangetroffen van hetzelfde kaliber als de concentratie NOC die in sigarettenrook wordt aangetroffen.

Ok, maar dat was bij een dagelijkse portie vlees van zo'n 2 tot 4 burgers.

Bij ongeveer een halve burger per dag, poepten mensen niet méér NOC uit dan mensen die geen burgers aten.

Vier burgers per dag eten in plaats van een halve burger geeft je een grote piek, maar vlees volledig laten vallen bracht je maar terug op het niveau van 1/2 burger.

Maar wat dan bij normale vleesconsumptie, zowat één burger per dag?

Het effect gaat niet enkel op voor 2 of 4 burgers... één burger van 120 g is al genoeg.

Het ziet er naar uit dat dat het punt is waarbij de niveaus de hoogtes in schieten.

Dat is één mogelijke manier waarop heemijzer een belangrijke rol kan spelen bij colorectale kankerbevordering: via het N-nitrosopad.

De andere manier is vetperoxidatie: geoxideerd vet dat ook kan leiden tot mutagene DNA-schade.

Gewoon een paar dagen maar ongeveer een burger per dag eten verhoogde een biomarker van vetoxidatie in de stoelgang aanzienlijk bij mensen.

Hoe weten we of het heem zelf is dat verantwoordelijk is voor beide processen?

Wel, wanneer je mensen enkel een heemsupplement geeft, kun je fecale waarden verhogen.

Terwijl een niet-heemijzersupplement geen effect leek te hebben.

Een hobbel bij heemijzer, maar terug een daling bij niet-heemijzer, wat erop wijst dat de NOC afkomstig uit de inname van heem verantwoordelijk zouden kunnen zijn voor het verhoogde kankerrisico.

Maar dat zogeheten heemsupplement was helemaal geen supplement.

Ze gaven mensen gewoon zo'n 120 g leverpaté en bloedworst te eten.

Dat zou ook als dusdanig moeten worden bestempeld; geen grootse ontdekking dus.

En hetzelfde voor vetoxidatie: Was het heem zelf of een/meerdere andere dingen aanwezig in een bloedworstdieet?

Het beste bewijs dat we hebben dat heem zelf een rol speelt: wanneer je de heem verwijdert, kun je een aanzienlijke daling in de vorming van N-nitrosoverbindingen bekomen.

Noteer wel, het was maar ongeveer 1/4, dus er moeten ook andere factoren meespelen.

En inderdaad, er was een sterke correlatie met de hoeveelheid nitrieten in hun feces, wat direct kan worden betrokken bij de productie van en wordt aangetroffen in zowel bewerkte als, in mindere mate, onbewerkte vleeswaren.

Nu, de soja lijkt een aanzienlijk onderdrukkend effect te hebben op fecale N-nitrosoconcentraties.

Dat greep mijn aandacht gezien de trigger voor mijn "heembad" de poging was van Impossible Food om de smaak van vlees te recreëren met een plantaardig heemeiwit in plaats van een spierheemeiwit.

Het bedrijf vertelt graag hoe het heem in de Impossible Burger atoom per atom identiek is aan het heem uit vlees met bijgevolg allicht gelijkaardige effecten.

Maar soja zou een bemiddelend effect kunnen hebben en dat zou, gezien de Impossible Burger gebaseerd is op soja, de zaken kunnen veranderen.

Men liet mensen een vleesrijk dieet mét en zonder soja eten; resultaat: een daling van +/- 40% in de concentratie van die potentieel carcinogene stoffen terwijl ze dezelfde hoeveelheid vlees aten als wanneer er soja werd toegevoegd.

Nu blijkt dat ze niet minder feces produceerden, hun fecale productie werd geboost met zo'n 40%.

Een +/- 40% grotere ontlasting omdat ze zo'n 100 g sojabonen aten.

Maar dat is goed want grotere ontlasting betekent lagere carcinogeenconcentraties en verlaagde intestinale transittijd, wat allemaal resulteert in minder mogelijk carcinogeen contact met de darmwand.

Maar dit was omdat ze volwaardige sojabonen gebruikten, wat hen zo'n 6 g vezels zou opleveren, terwijl de Impossible Burger maar de helft daarvan bevat gezien deze gemaakt is van een soort sojaproteïneconcentraat.

De kwestie van veiligheid wordt dan of de NOC die in onze darmen worden gevormd als resultaat van de heem al dan niet DNA-beschadigend of kankerverwekkend zijn?

Wanneer je de term ATNC ziet, staat dat voor schijnbare totale N-nitroso stoffen,  een maatstaf van gewoon een niet-specifieke brede klasse verbindingen, waarvan sommige zeker genotoxisch en carcinogeen zijn.

Maar verder werk is vereist om vast te stellen dat de specifieke ATNC die verschijnen wanneer we vlees eten...

Verder werk voor onze volgende sessie!

Veroorzaakt heemijzer kanker?

Spiervlees bevat een heemeiwit dat bijdraagt aan de vlezige smaak van vlees.

Wel, er zit ook een heemeiwit in de wortel van de sojaplant dat kan worden bereid om een gelijkaardige smaak en aroma in plantaardig vlees te creëren en dat wordt gebruikt om de Impossible Burger "possible" te maken.

De vraag is: zijn er ook nadelen?

Toen de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid zich boog over de veiligheid van heemijzer als voedseladditief, was hun hoofdbekommernis een potentieel verhoogd risico op darmkanker.

We weten dat vlees kanker veroorzaakt:

Bewerkte vleeswaren —spek, ham, hotdogs, charcuterie, worst — worden beschouwd als Groep 1 carcinogenen, wat betekent dat we weten dat ze kanker veroorzaken bij mensen, met hetzelfde niveau van zekerheid dat iets zoals roken kanker veroorzaakt.

Iets als een burger daarentegen veroorzaakt slechts waarschijnlijk kanker bij mensen, een beetje zoals DDT.

Maar wat is de rol van heemijzer?

Er zijn toch allerlei mechanismen die het kankerrisico zouden kunnen verklaren?

Vlees bevat het ontstekingsbevorderend langketenig omega-6 arachidonzuur; meer verouderings- en kankergerelateerde methionine; transvet; endogene hormonen zoals IGF-1; om nog maar te zwijgen over de stoffen die bij dieren worden ingeplant als hormonale groeibevorderingsmiddelen; en al de giftige vervuilende stoffen die zich opbouwen in de voedselketen zoals pesticides...

Ik was me zelfs niet bewust van de formaldehyde.

Volgens het prestigieuze IARC, het Internationaal Agentschap voor Kankeronderzoek, is er sterk bewijs dat heterocyclische aromatische aminen bijdragen aan het mechanism dat kanker veroorzaakt.

Deze DNA-beschadigende stoffen worden gevormd wanneer spierweefsel wordt blootgesteld aan hoge, droge hitte — grillen, roosteren, bakken, braden — in principe alles boven stomen en stoven.

Er is ook sterk bewijs dat de vorming van zogeheten N-nitroso stoffen bijdraagt aan het mechanism dat kanker veroorzaakt.

Dit zijn carcinogenen die zich kunnen vormen in onze darmen bij vleesconsumptie.

Maar er is ook sterk bewijs, volgens het IARC, dat heemijzer bijdraagt aan het mechanisme dat kanker veroorzaakt.

Normaal zou ik het daar op houden, maar andere gezaghebbende instanties die ik respecteer, zoals het Amerikaans Instituut voor Kankeronderzoek en het Wereldkankeronderzoekfonds, gaan hier voorzichtiger mee om.

Ze zijn het eens zijn dat er bewijs is dat de consumptie van voeding die heemijzer bevat het risico op colorectale kanker verhoogt, maar ze beschouwen het bewijs dat zulk verband suggereert als beperkt.

Een groot deel van het beschikbaar bewijs is gebaseerd op gegevens van labodieren zoals dit hier waarin werd vastgesteld dat voedingsheem de darmflora verstoort, ontsteking verergert en de ontwikkeling van intestinale tumors mogelijk versterkt ... bij muizen.

Maar het is cruciaal om te noteren dat in alle gebruikte labodiermodellen de knaagdieren een hoeveelheid vlees of heem innamen equivalent aan een menselijke dosis van tot 18.000 kg vlees per dag.

Zelfs de kleinste dosis zou dan zo'n 12 Impossible Burgers per dag zijn.

Niet verbazend dat de toevallige lezer wel eens in de war zou kunnen geraken.

In deze studie werd een centrale rol toegeschreven voor heemijzer in de darmkankerontwikkeling die wordt geassocieerd met vlees.

De auteurs beweerden dat ze erop mikten om met nutritionele doses te bepalen wat de voornaamste factor die betrokken was bij kankerbevordering.

Dus werden er doses heem bepaald om roodvleesconsumptie na te bootsen en...

Boem!

Een aanzienlijke stijging in tumorlading.

De onderzoekers besloten dat hun resultaten sterk suggereren dat, aan concentraties die in lijn zijn met menselijke vleesconsumptie, heemijzer geassocieerd wordt met de bevordering van darmkankerontwikkeling.

Maar als je kijkt naar het werkelijk dieet dat hen werd toegediend en wat rekent, komt dat neer op 500 keer het heemgehalte uit een mensendieet — meer dan 30 kg vlees per dag.

Maar zelfs al hadden ze wél de juiste dosering gehanteerd, dan zouden ze nog steeds uitkomen op gegevens over de verkeerde diersoort...

Wat ons brengt bij de klinische studies die we hierna zullen verkennen.

De voordelen van boerenkool en kool voor cholesterol

LDL "slecht" cholesterol is slecht, maar geoxideerd LDL kan slechter zijn.

Welke rol kan onze voeding spelen?

Verhoogde groente- en fruitconsumptie heeft aangetoond het risico te verminderen van het ontwikkelen van hart- en vaatziekten, hartaanvallen en beroertes.

Misschien komt het voor een deel door de antioxidanten in gezond plantaardig voedsel het voorkomen van de oxidatie van LDL-cholesterol.

En inderdaad, de LDL-oxidatieweerstand was het grootst onder de diegenen die meer plantaardig eten.

Dus dat zou in aanvulling zijn op de verlaagde bloeddruk en een lager LDL-totaal in termen van gunstige effecten.

Maar je weet niet of het oorzaak en gevolg is ... totdat je het op de proef hebt gesteld.

Zet mensen voor slechts 3 weken op een op "whole foods" gebaseerd dieet en de vordering en mate van LDL-oxidatie vermindert.

De effecten van boerenkool op LDL-oxidatie werden op de proef gesteld.

Boerenkool is voedsel dat het beste van alle werelden biedt. laag in calorieën en barstensvol met voeding-vitaminen, mineralen, ontstekingsremmende verbindingen, antioxidante fytonutriënten, noem maar op.

Geen verrassing, gezien de hoge antioxidantcapaciteit, boerenkool vertoonde een beschermend effect op de oxidatie van LDL zelfs bij lage concentraties.

Maar dit was in vitro, in een reageerbuis.

Boerenkool werd ook op de proef gesteld bij muizen, maar hoe zit het met mensen?

Ik heb een video gemaakt over deze studie, over hoe boerenkool hartziekte risicofactoren verbetert. bij mannen met een hoog cholesterol.

Buitengewone resultaten, 20% minder LDL onder de niet-rokers; maar ze dronken het equivalent van ongeveer 10 kopjes boerenkool per dag.

Toch, het feit dat ze in staat waren een ​​dergelijke verbetering te zien, ondanks dat er bijna geen vezels meer inzaten, omdat het gewoon sap was, laat zien dat er iets speciaals in de plant lijkt te zitten.

Maar kun je het voordeel krijgen door het spul gewoon te eten?

Laten we het uitzoeken.

Het effect van zwarte en rode kool op geoxideerd LDL, en met zwarte kool bedoelen ze lacinato boerenkool, ook bekend als dinosaurus- of Toscaanse boerenkool.

Ze lieten mensen een zak per dag bevroren boerenkool eten en ook kool voor slechts 2 weken, dat is geweldig omdat je het gewoon in de vriezer houdt, voorgewassen, voorgesnoeid- doe het gewoon in elke maaltijd die je maakt- en je krijgt aanzienlijke dalingen van totaal cholesterol, LDL-cholesterol, en zelfs de bloedsuikerspiegel, en de antioxiderende capaciteit van hun bloed ging omhoog; dus, het was geen verrassing dat ze ook een significante afname zagen in geoxideerd LDL.

Zou het beter zijn geweest om die rode kool te nemen?

en het laten fermenteren tot zuurkool?

Rode of paarse kool is een van mijn favoriete groenten, boordevol antioxidanten, maar ook spotgoedkoop en het lijkt eeuwig goed te blijven in de koelkast, en het is mooi, en sappig en smakelijk - Ik probeer stukjes te versnijden in elke maaltijd die ik maak.

Maar als je het fermenteert, voeg je er niet alleen veel te veel zout aan toe, maar verwijder je ook een deel van de voedingsstoffen.

Dit is de grote piek in antioxidantencapaciteit van je bloedbaan in de uren na het eten van verse rode kool, vermindert met bijna 30% als je dezelfde hoeveelheid neemt in gefermenteerde vorm.

Moet kool toch rauw zijn?

Nee, sommige kooktechnieken kunnen de antioxidantactiviteit verbeteren in boerenkool en rode kool.

De effecten van het kookproces kunnen positief zijn, omdat koken de plantaardige weefsels zacht maakt, en het je lichaam helpt de actieve bestanddelen te onttrekken.

Koken kan echter ook negatief zijn, omdat warmtebehandeling sommige van de verbindingen kan afbreken.

Ze keken naar verschillende kookmethodes en concludeerde dat stomen beschouwd wordt als de beste thuiskooktechniek om boerenkool en rode kool te bereiden.

Maar met voedsel dat gezond is, de allerbeste manier om ze voor te bereiden is die manier die er voor zorgt dat je er het meeste van eet.

Voordelen van koolbladeren voor artrose van de knie

In een sectie van het British Medical Journal, genaamd Minerva, waar ze interessante, kleine artikelen verzamelen, publiceerden ze een foto van een vrouw die ze hadden gevonden met een koolblad bevestigd aan haar knie met tape.

Ze zei dat dit de enige manier was die verlichting bood voor de symptomen van haar artrose.

Sommige artsen reageerden met verbijstering; anderen reageerden met, "serieus?" verbaasd om de foto te zien, en niet omdat een koolblad werd gebruikt, maar dat dit als nieuwswaardig werd beschouwd.

De arts onthulde dat ze zelf misschien een beetje vooringenomen was, omdat ze toegaf dat ze zelf ook koolbladeren gebruikt.

Deze oude remedie is niets nieuws, schreef een andere lezer, en werd gebruikt om allerlei pijnlijke zwellingen te verminderen.

"Vers gewassen kool-bladeren zijn bekend in de Europese volks-geneeskunde als de pappen van de arme man."

Dus het is zeker niet vreemd of dom om koolbladeren tegen je knieën te houden.

OK. Ik wist niet dat het zo'n gevoelig onderwerp was.

Natuurlijk zullen we het nooit weten of het echt werkt.

Ik bedoel, er is nog nooit een gerandomiseerde gecontroleerde studie geweest van "koolbladeren aanbrengen op de huid voor artrose," en dat zal nooit gebeuren, tot nu toe.

De effectiviteit van koolbladeren bij de behandeling van symptomatische osteoartritis in de knie:

Een gerandomiseerde gecontroleerde studie.

Wacht, hoe werd deze studie eigenlijk gefinancierd?

Een familiestichting nam het voortouw en betaalde ervoor.

Ik hou daarvan.

In feite, het waren de voormalige president en presidentsvrouw van de "Germany" stichting.

Immers, artrose van de knie is een van de meest voorkomende chronische ziekten bij oudere volwassenen; dus waarom niet testen wat er gebeurt wanneer je koolbladeren tegen de huid houdt.

Waarom niet?

Patiënten gediagnosticeerd met osteoarthritis in de knieën werden willekeurig toegewezen tot ofwel 4 weken behandeling met koolbladeren op hun knieën, elke dag, ofwel het aanbrengen van een pijngel op de huid, met een ontstekingsremmend medicijn, of geen van beide.

Het zou zelfs beter zijn geweest als er een vierde groep was geweest die ijsbergslablaadjes zou gebruiken, maar ik kan hier wel genoegen mee nemen.

Hier is een grafiek van de pijnintensiteit tijdens het 28-daagse experiment.

Hier is hoe het medicijn werkte: niet veel beter dan niets doen.

Maar de kool werkte beter.

Over het algemeen vond de studie dat het aanbrenging van koolbladeren gedurende 4 weken effectiever was dan normal met betrekking tot pijn, functionele handicap, en kwaliteit van leven.

In de laatste analyse echter was het niet superieur aan het gebruik van topische medicatie gedurende 4 weken.

Maar hey, koolbladeren zijn veilig, kunnen langdurig worden gebruikt; en dus, waarom zou je het niet proberen?

Het zou ook geen kwaad kunnen als je ze ook zou eten, aangezien kool inwendig potentieel ook ontstekingsremmend kan zijn.

De ontstekingsremmende effecten kan de gezondheidsvoordelen verklaren van groenten in de koolfamilie.

Niet alleen krachtige ontstekingsremmende effecten in petrischalen, maar ook in mensen.

Tien dagen lang eten van broccoli door rokers reduceerden hun CRP-niveaus 40%!

Ok, maar hoe zit het met artritis?

In vitro sulforafaan, de magische chemische stof in kool, beschermt kraakbeen tegen vernietiging, wat suggereert dat een dieet met veel groenten uit de kool- of broccolifamily een nuttig hulpmiddel kan zijn in het voorkomen of vertragen van de progressie van artrose.

Maar zelfs wanneer sulforafaan kraakbeencellen kan beschermen in een petrischaal, hoe kunnen we zeker weten dat deze chemische stof in het gewricht terecht komt wanneer we het eten?

Ik bedoel, niemand heeft ooit een studie gedaan waar je mensen broccoli laat eten en dan een naald in hun kniegewricht steekt om het te controleren.

Niemand, dat is ... tot nu toe.

En sulforafaan werd inderdaad gedetecteerd in de synoviale vloeistof van 40 patiënten met artrose na consumptie van broccoli, gevolgd door significante epigenetische veranderingen van gen-expressie in het gewricht.

De volgende stap is om te zien of het de symptomen van de ziekte kan verbeteren.

Terugblik vrijdag: een tweede strategie om broccoli te koken

Toen ik medicijnen studeerde aan Tufts University, gaf ik een lezing over een verbazingwekkende nieuwe therapie, genaamd iloccorB.

Ik praatte over de laatste onderzoeken, alle dingen die het zou kunnen doen, hoe veilig het was, en net toen iedereen aandelen in het bedrijf wilde kopen, en het wilde voorschrijven aan al hun patiënten, deed ik de grote onthulling, mijn excuses aanbieden voor mijn dyslexie: ik had het verkeerd gelezen.

Al die tijd had ik het over broccoli.

Sulforafaan wordt beschouwd als het actieve ingrediënt in broccoli, welke onze hersenen kan beschermen, ons gezichtsvermogen kan beschermen, ons kan beschermen tegen vrije radicalen, onze ontgiftingsenzymen activeert, kanker helpt te voorkomen en helpt bij de behandeling ervan.

Ik heb bijvoorbeeld eerder gesproken over hoe sulforafaan borstkanker-stamcellen kan aanvallen.

Toen sprak ik over deze verbinding vormt als gevolg van een chemische reactie tussen een bepaalde precursor stof met een enzyme in broccoli, welke door koken wordt vernietigd.

Dit kan verklaren waarom de groei van kankercellen aanzienlijk wordt onderdrukt door rauwe broccoli, bloemkool, spruitjes, maar bijna niet door gekookte, in de magnetron opgewarmde of gestoomde - alhoewel broccoli opgewarmd in de magnetron sommige kankerwerende eigenschappen behoud.

Maar wie wil er nou rauwe spruitjes eten?

Ik deelde echter een strategie om de voordelen van rauw in gekookte vorm te krijgen.

In rauwe broccoli, wanneer de sulforafaan precursor, glucoraphanine genaamd, zich mengt met het enzym, genaamd myrosinase, gevormd door snijden of kauwen, dan zal, als je het voldoende tijd geeft - bijvoorbeeld in je buik, wachtend om verteerd te worden - sulforafaan ontstaan.

Nu is de precursor bestand tegen hitte, en dat geldt ook voor het eindproduct, maar het enzym niet.

En zonder enzym is er geen sulforafaanproductie.

En daarom beschreef ik de hakken-en-houden techniek.

Als je de groentes eerst snijd (oftewel hakt) - bijvoorbeeld brocolli, spruitjes, boerenkool, collards - en dan 40 minuten wacht, dan kun je ze koken zolang je wilt.

De sulforafaan is al gemaakt, het enzym heeft zijn werk al gedaan, dus je hebt het niet meer nodig.

Wanneer de meeste mensen broccolisoep maken, doen ze het dus eigenlijk verkeerd.

De meeste mensen koken eerst de broccoli, en stoppen het daarna in de blender, maar nu weten we dat het precies het tegenovergestelde zou moeten zijn.

Snijd/mix het eerst, wacht, en kook het daarna.

Wat als we bevroren broccoli gebruiken?

Dit is de hoeveelheid sulphorane die in iemands lichaam wordt gevonden nadat ze broccolisoep hebben gegeten die is gemaakt van verse broccoli.

Te zien in de bloedbaan binnen enkele minuten.

Hier met bevroren brocolli.

Commercieel geproduceerde bevroren broccoli mist het vermogen om sulforafaan te vormen omdat de groenten worden geblancheerd (kort gekookt), voordat ze worden ingevroren met als doel het deactiveren van enzymen.

Dit verlengt de houdbaarheid van diepvriesproducten, maar het enzym is niet meer werkzaam tegen

de tijd dat je het uit je vriezer haalt, dus het maakt niet uit hoeveel je het snijd of hoe lang je wacht.

Er zal geen sulforafaan gemaakt worden.

Dit is misschien de reden waarom verse boerenkool de groei van kankercellen tot 10 keer meer onderdrukt dan bevroren.

De bevroren variant zit nog steeds vol met de precursor - onthoud dat dat hittebestendig is - en ze kunnen veel sulforafaan uit de bevroren broccoli maken door het enzym van buitenaf toe te voegen.

Maar waar haal je een beetje myrosinase-enzym vandaan?

Zij kochten het van een chemisch bedrijf, maar we kunnen het ook gewoon uit de supermarkt halen.

Dit is een andere kruisbloemige groente, (chinese) mosterdkool.

Alle kruisbloemige groenten hebben dit enzym.

Mosterdkool groeit uit kleine mosterdzaadjes, die je als mosterdpoeder in de kruidengang kunt kopen.

Dus als je wat mosterdpoeder op je gekookte bevroren broccoli hebt gestrooid, zou het sulforafaan beginnen te maken?

We wisten het niet. Tot nu toe.

Het koken van broccoli voorkomt de vorming van significante niveaus van sulforafaan vanwege de inactivatie van het enzym.

Toevoeging van poedervormige mosterdzaadjes aan de verwarmde broccoli verhoogde de vorming van sulforafaan aanzienlijk.

Dit is de hoeveelheid sulforafaan in gekookte broccoli; dit is hoeveel je krijgt als je een theelepel mosterdpoeder toevoegt.

Dat is wel veel. Wat doet een halve theelepel?

Het werkte net zo goed, wat suggereert dat we misschien zelfs minder zouden kunnen gebruiken.

Koken leidt tot enzym-inactivering van myrosinase en stopt daarmee sulforafaanvorming, maar toevoeging van poedervormig mosterdzaad aan gekookte koolgroenten biedt een natuurlijke bron van het enzyme en dan is het bijna alsof je het rauw eet.

Dus als je vergeet om groenten in de ochtend te snijden, of ingevroren groenten gebruikt, gewoon een beetje mosterdpoeder erover strooien bij het eten en je bent helemaal goed bezig.

Of een beetje witte rammenas, of mierikswortel of wasabi: allemaal kruisbloemige groenten vol met het enzym.

Hier gebruikten ze een kwart theelepeltje voor 7 kopjes broccoli, dus slechts een klein beetje is al genoeg.

Of je kunt een kleine hoeveelheid verse groente aan je gekookte groente toevoegen, toch, omdat de verse groenten het enzym hebben welke zijn effect kan uitoefenen op de precursor in de gekookte groenten.

Een van de eerste dingen die ik 's morgens deed was mijn groenten snijden voor de dag, en wanneer het tijd voor lunch of avondeten is, zijn ze goed om te gebruiken, volgens de hakken-en-houden methode, maar nu met het mosterdpoeder-plan hoef ik niet meer te voor te snijden.

Koemelk & Kinderconstipatie

In de jaren 50, had men het idee dat bepaalde gevallen van constipatie bij kinderen werd veroorzaakt door de consumptie van koemelk, maar het is toen niet getest tot hier 40 jaar later verandering in kwam.

We dachten eerst dat de meeste vormen van chronische constipatie bij baby's en jonge kinderen psychisch was.

Ze waren anaal retentief, of hadden een bepaalde darmaandoening.

Maar deze onderzoekers onderzochten 27 baby's die naar hun pediatrische gastro enterologie kliniek werden gebracht met chronische idiopathische constipatie, ofwel, ze hadden geen idee wat het veroorzaakte, en probeerde koemelk proteïne uit hun dieet te halen.

Binnen drie dagen waren 21 van de 27 kinderen.

Symptomen keerden zich volledig om wanneer koemelkvrije diëten werden toegepast, en er was een klinische terugval tijdens twee daaropvolgende koemelk uitdagingen, toen ze probeerden om koemelk opnieuw te introduceren en de constipatie binnen 24 tot 48 uur weer terugkwam.

Ze probeerden dit twee keer, met hetzelfde resultaat.

Ze hielden vast aan het melkvrije dieet, kwamen een maand later terug, en waren nog steeds genezen en hun eczeem en niesbuien verdwenen ook!

De onderzoekers concludeerden dat vele gevallen van chronische constipatie bij jonge kinderen — voor meer dan driekwart waarschijnlijk door een onderliggende koemelkallergie wordt veroorzaakt.

Chronische constipatie is een veel voorkomend probleem bij kinderen, die vaak vezels en laxeermiddelen krijgen voorgeschreven.

Als dat niet werkt kunnen er diverse laxeermiddelen in steeds hogere doseringen worden toegepast, en dat hoeft nog steeds niet te werken.

Vijf jaar later lijdt nog steeds een aanzienlijk deel van de kinderen hier aan.

Het kan zelfs doorzetten tot aan de volwassenheid.

Het binnen een paar dagen genezen van de aandoening door simpelweg koemelk weg te laten was een echte doorbraak.

Maar het was een open onderzoek wat betekent dat het niet geblindeerd of placebo-gecontroleerd was, tot dat… dit baanbrekende onderzoek werd gepubliceerd in 'the New England Journal of Medicine', een dubbelblind, cross-over onderzoek: koemelk versus sojamelk.

65 kinderen die leden aan chronische constipatie, allemaal eerder behandeld met laxeermiddelen zonder succes; 49 hadden anale kloven, ontstekingen en zwellingen.

Er is sprake van een anale kloof wanneer er sprake is van een scheur of barst in de anus, zeer pijnlijk.

Ze gaven hen of koemelk of sojamelk voor twee weken en wisselde daarna om.

Wat gebeurde er?

Bij twee derde van de kinderen was de constipatie verholpen terwijl ze sojamelk kregen.

En de anale kloven en pijn genazen, terwijl geen van de kinderen die koemelk kregen positief reageerden.

Bij 44 van de respondenten werd de relatie met overgevoeligheid voor koemelkeiwit steeds opnieuw bevestigd door middel van een dubbelblinde uitdaging met koemelk.

Al deze aandoeningen, inclusief de meest ernstige anale kloven, verdwenen op een koemelkvrij dieet en kwamen binnen enkele dagen weer terug wanneer koemelk weer aan hun dieet werd toegevoegd.

Dit kan mogelijk verklaren waarom kinderen die meer dan één glas melk per dag drinken acht keer zoveel kans hebben op het ontwikkelen van anale kloven.

Het weglaten van koemelk kan bij volwassenen ook helpen, maar wanneer je ze weer uitdaagt om koemelk te drinken gaat hun pijn ook weer van 0 terug naar 8 of 9 op een schaal van 1 tot 10.

Zoals ik als zei, het is erg pijnlijk.

Koemelk draagt waarschijnlijk ook voor een belangrijke gedeelte bij aan steeds terugkerende luieruitslag.

Waarom eigenlijk?

Al deze onderzoeken die kijken naar biopsie weefselmonsters van patiënten met chronische constipatie vanwege overgevoeligheid voor koemelkeiwit hebben tekenen van rectale ontstekingen.

Het komt er uiteindelijk op neer dat voor alle kinderen met constipatie die niet reageren op behandelingen, het de moeite waard is om te overwegen om voor een periode koemelk weg te laten.

Onderzoeken van over de hele wereld hebben nadien deze bevindingen bevestigd, door tot wel 80% van kinderconstipatie te genezen met de overstap naar sojamelk of rijstmelk.

Een veel voorkomend probleem met de onderzoeken is echter dat wanneer ze kinderen lieten overstappen van koemelk naar zuivelvrije melk, de kinderen nog steeds andere zuivelproducten gegeten konden hebben — ze controleerden niet het achtergrond dieet… tot nu.

Een onderzoek uit 2013 liet geconstipeerde kinderen stoppen met alle vormen van zuivel en 100% genas, vergeleken met de 68% in het onderzoek uit The New England Journal waar het achtergrond dieet onbelemmerd was.

Het is zelfs zo dat het originele onderzoek van 20 jaar geleden, de koemelk verving met sojamelk of... ezelinnenmelk.

Beiden waren beter dan koemelk, maar helemaal geen moedermelk is waarschijnlijk het beste.

Uitsluitdiëten tegen eczeem

De oorspronkelijke gerandomiseerde, dubbelblinde studie met controlegroep van dieet en eczeem vond dat het verwijderen van eieren, kip, melk en rundvlees eczeem significant verbeterde in 70% van de kinderen die onderdeel van de studie waren.

Latere studies hebben vergelijkbare resultaten gevonden, hoewel in dit geval bijvoorbeeld het maar voor een kwart van de kinderen te werken.

Maar uit 13 studies bleek dat het vermijden van melk, eieren of beide, bij 10 van de 13 studies algemene klinische verbetering gevonden werden.

De economische gevolgen van eczeem veroorzaakt door normale koemelk alleen al kunnen honderden miljoenen dollars per jaar zijn, hoewel eieren nog slechter lijken te zijn, in termen van het voorspellen van volharding en ernst van de ziekte.

Overgevoelig worden voor eiwit en koemelk kan echter ook bij zuigelingen die borstvoeding krijgen voorkomen.

Dus, de bron van de blootstelling is vermoedelijk de doorgang van ei- en koe-eiwitten door de moedermelk.

Maar, je weet het niet zeker totdat je het hebt getest.

Nieuwe moeders werden gerandomiseerd om eieren, koemelk en vis te verwijderen uit hun dieet tijdens de eerste drie maanden van de borstvoeding na de bevalling, of door te gaan met hun reguliere dieet.

En inderdaad, de baby's van moeders die eieren, melk en vis verwijderd hadden uit hun dieet hadden significant minder kans op eczeem op de leeftijd van 6 maanden, hoewel na die leeftijd de verhoogde mate van eczeem in de groep zonder eieren / melk of vis waren niet langer statistisch significant.

Volg deze zelfde kinderen tot vier jaar, en diegenen waarvan de moeders geen eieren, melk en zuivel aten gedurende slechts drie maanden en borstvoeding gaven, hadden significant minder gevallen van eczeem, zelfs jaren later.

Het eten van een hypoallergeen dieet tijdens de borstvoeding vermindert de gevallen van eczeem bij kinderen met 50%.

Het eten van meer plantaardige voedingsmiddelen kan ook helpen.

De meerderheid van de studies over groenten en fruit suggereren dat een hogere consumptive door moeders tijdens de zwangerschap, en kinderen vroeg in het leven, resulteert in vermindering van astma, wat een ander type is van een allergische ziekte.

Misschien zijn het de fenolische phytonutriënten in planten die helpen, wat ondersteund wordt door bewijs dat bepaalde vegetarische diëten de ernst lijken te verlichten van huidziekten bij volwassenen met eczeem.

Maar als je naar die citatie kijkt, dan was het een heel vreemd dieet.

Ze hebben opvallende voordelen in termen gevonden van het verminderen van de ernst van eczeem, en zelfs 2 maanden nadat ze van het dieet afgingen, waren ze nog steeds beter dan toen ze begonnen maar het dieet was gewoon groentesap, bruine rijst, kelp, tofu, tahini en thee van persimmon bladeren, en een zeer beperkt aantal calorieën.

En, zelfs eenvoudig vasten kan eczeem verbeteren, net als een strikt plantaardig dieet, wat niet zo verrassend is gezien de resultaten bij kinderen, die het veel beter deden als ze eieren en zuivelverwijderen uit hun dieet.

Ondanks deze gegevens, dermatologen en kinderartsen hebben jarenlang de rol van voedsel in eczeem ontkend hoewel maar liefst 80% van de kinderen kan profiteren van het verwijderen van melk en / of eieren uit het dieet ongeacht wat de verschillende allergietesten laten zien.

Je kunt per definitie niet weten of het dieet gaat helpen, totdat je het zelf in je eigen lichaam op de proef hebt gesteld.

En dat is wat ouders aan het doen zijn.

Ze wachten niet op hun kinderartsen om te helpen; 75% van de ouders met kinderen met eczeem hebben een vorm van dieet-uitsluiting geprobeerd, meestal met het verwijderen van zuivel en eieren, hoewel slechts ongeveer 40% van de ouders die het probeerden, dachten dat het werkte.

Maar goed, waarom zou je het niet proberen?

Een typische aanbeveling die je in de medische literatuur ziet, is, 'Kijk, als je een kind hebt met eczeem, en de medicijnen werken niet, waarom probeer je dan geen voedsel te elimineren? '

Maar dat lijkt mij verkeerd om.

Als voedsel bijdraagt, waarom dan niet de oorzaak behandelen en de aanstootgevende voedingsmiddelen elimineren, en gebruik medicijnen alleen als het dieet niet genoeg is.

Er zijn een behoorlijk aantal krankzinnige eczeem dieetjes bekend, zoals het zogenaamde "weinig voedsel" dieet, waar je alleen maar lam, aardappelen, Rijst Krispies, broccoli en peren mag eten.

Tot mijn verbazing werd het feitelijk op de proef gesteld:

Ik vertelde je al dat dokters wanhopig waren!

Maar het liet geen voordeel zien.

Kortom, als je niet weet waar je moet beginnen, dan kan de eenvoudigste aanpak zijn om alleen melk en eieren te verwijderen en kijken wat er gebeurt.

Dat is echter een controversiële aanbeveling.

Vermijd vis, rundvlees, eieren en zuivelproducten zonder medisch toezicht?

Dat kan ondervoeding gerelateerde ziektes veroorzaken.

Wat?!

Ik heb deze uitspraak onderzocht en het was gewoon een ander artikel dat een niet-ondersteunde claim maakte.

Nu, als je alles uitsluit, en 99% van je dieet rijstmelk is, dan ja natuurlijk, dat is helemaal onvoldoende, maar voor de meeste ouders, wat het meest toegevoegd wordt aan het dieet van hun kind met eczeem, is groenten, en wat het meest verwijderd wordt is junk food, en ik denk niet dat we ons zorgen hoeven te maken, over een tekort aan junkfood.

Arseen in rijst cornflakes voor baby's

Het Amerikaanse Voedsel- en Drug Bestuur heeft decennia lang het arseengehalte in voedsel bijgehouden, maar ondanks het stevige wetenschappelijk bewijs wat de gezondheidsrisico's gerelateerd aan arseenblootstelling beschrijft, zijn er geen normen vastgesteld om die het toegestane arseengehalte beperken in voedingsmiddelen in de V.S.

In 2001 heeft de EPA een nieuwe, strengere norm voor arseen vastgesteld in drinkwater.

In 2013 heeft de FDA een wettelijke limiet voor appelsap voorgesteld; maar, er zijn nog steeds geen

normen voor arseen in voedsel - ondanks het feit dat voeding de voornaamste bron van blootstelling is.

China heeft normen.

Vanaf 2014 heeft China een maximum limiet van 150 ppb (parts per billion) vastgesteld, strenger dan de 200 ppb-limiet van de World Health Organization.

In de V.S. zou een grens van 200 het kankerrisico niet veel verminderen.

Maar op 150, zoals China's veiligheidsmaatregelen, zou kankerrisico verminderen tot 2% of zelfs 47% met een limiet van honderd, maar dat kan de rijstindustrie ernstig beïnvloeden.

Met andere woorden, Amerikaanse rijst is zo besmet met arseen, als je een veiligheidsnorm instelt die het risico op kanker werkelijk vermindert, zou het de Amerikaanse rijstindustrie vernietigen.

Maar, zonder grenzen, wat is de motivatie voor de rijstindustrie om zijn gewoontes te veranderen?

Arseenlimieten instellen zou niet alleen rechtstreeks consumenten beschermen, maar ook de industrie aanmoedigen om te stoppen met rijst groeien op arseen-besmette grond.

Maar, deze kanker-schattingen zijn gebaseerd op onderzoeken met arseen-besmet water.

Misschien heeft het arseen in rijst een ander effect?

Maar, je weet het niet zeker totdat je het hebt getest.

Ja, rijst bevat veel giftig arseen dat we absorberen in ons lichaam, zo blijkt uit urine-onderzoek;

maar, tot op heden waren er geen onderzoeken die aantoonden dat arseen in rijst schadelijke

gezondheidsgevolgen heeft ... totdat dit onderzoek werd gedaan.

Ze dachten; arseen veroorzaakt blaaskanker; dus laten we kijken wat voor soort DNA mutaties de urine van rijsteters kan hebben op menselijke blaascellen die groeien in een petrischaal.

En inderdaad, ze toonden duidelijk aan dat degenen die dagelijks veel arseen-besmette rijst eten veel genetische schade kunnen oplopen, van het soort dat is gerelateerd aan kanker.

Ja, maar ze gebruikte relatief schone rijst.

Maar ongeveer 10 procent van de rijst in bepaalde delen van Azië zal ooit zulke gehaltes bereiken, maar misschien een kwart van Europa, en meer dan de helft van de V.S., waardoor het aanzienlijke gevolgen heeft op de volksgezondheid.

Dus, er valt weinig te betwisten over de gezondheidsrisico's van de arseengehaltes in rijst.

Het blijft een raadsel waarom nog steeds geen normen voor arseengehaltes in rijst zijn vastgesteld in

de Verenigde Staten, maar dat verandert misschien nu.

Vorig jaar heeft de FDA een limiet op giftig arseen voorgesteld, tenminste in kinder-rijst cornflakes.

Baby's en kinderen onder de 4 eten gemiddeld de meeste rijst, onder andere omdat ze 3 keer zoveel voedsel eten in vergelijking met hun lichaamsgrootte.

Dus, er is een bijzonder dringende behoefte aan wettelijke grenzen voor giftig arseen in babyvoeding.

Kindervoedingsinstituten hebben aanbevolen dat wanneer het gaat om rijst en rijstproducten, de inname van arseen zo laag mogelijk moet zijn. en het liefst zo snel mogelijk.

Ongeveer 90% van alle zwangere vrouwen eet rijst, wat uiteindelijk slechte gevolgen voor de baby's gezondheid kan hebben.

Hoeveel rijst de moeder at tijdens zwangerschap is in te schatten door analyseren van het arseengehalte in de teennagels van de baby.

Een toename van 4 eetlepels rijst per dag bleek verbonden met ongeveer een 17% toename aan arseen in de baby's nagels, wat aangeeft dat arseen in rijst wordt doorgegeven aan de foetus.

Wat is het gevolg van zo'n hoeveelheid arseen?

Het arseen in 4 eetlepels rijst wordt geassocieerd met dingen zoals een laag geboortegewicht, meer luchtweginfecties, en daarbovenop een IQ-afname van 5 tot 6 punten.

Dus op basis van de FDA's aanbevelingen zou het verstandig zijn voor zwangere vrouwen een gevarieerd te eten, met name als het gaat om granen, wat eigenlijk allemaal neer komt op "eet minder rijst."

Om dat expliciet te zeggen, is immers slecht voor de verkoop.

Maar, wanneer de baby minder moedermelk wil drinken, wat moet de ouder dan doen?

Om risico's door arseen te verminderen, beveelt Consumer Reports aan dat baby's gemiddeld niet meer dan één portie rijst-cornflakes per dag eten, en meer op andere granen vertrouwen, die minder besmet zijn.

Zoals de American Academy of Pediatrics heeft benadrukt, zoals aangetoond hebben rijstgranen geen voordelen over andere granen, zoals haver en gerst, die allemaal minder arseen bevatten dan rijstgraan.

Het eten van baby rijst cornflakes verminderen tot maar twee porties per week kan een nog groter effect hebben op het verminderen van risico.

De voorgestelde limiet op giftig arseen in baby rijst cornflakes zou ongeveer het halve assortiment uit de schappen verwijderen.

De FDA heeft recent meer dan 500 baby-en peutervoedingsmiddelen geanalyseerd, en de hoogste giftig arseen-gehaltes werden gevonden in biologische bruine rijst cornflakes en gepofte rijst.

Op basis van de verwoording, (hoewel ik het niet kan bevestigen) lijkt het over dit merk te gaan.

De baby zal niet gelukkig zijn als hij aan hersenletsel lijdt of opgroeit met kanker.

Een enkele portie kan baby's blootstellen aan tweemaal de toegestane arseen-inname zoals ingesteld door de EPA voor water.

Ik heb contact opgenomen met het Happy Baby bedrijf en werd verteld dat ze niet kunnen reageren op de resultaten van de FDA.

Al het rijst- en rijstproducten weghalen uit het voedingspatroon van baby's en kinderen tot 6 jaar kan hun kankerrisico verminderen voor hun hele leven:

6% minder kans op long- of blaaskanker in hun latere leven als baby's stoppen, 23% minder kans als ook jonge kinderen stoppen.

Maar het overstappen op andere granen wordt beschreven als een drastische stap, die een crisis zal scheppen - vermoedelijk voor de rijstindustrie, en is dus daarom blijkbaar 'totaal niet uitvoerbaar'.

De beste voeding voor autisme

U kunt zich wellicht mijn serie video's herinneren over het motor-van-veroudering-enzym, TOR.

Nou, kinderen met autisme hebben vaak hogere TOR-activiteit in hun lichaam en deze hyperactieve TOR-signalering zou wel eens een rol kunnen spelen bij het veroorzaken van autisme, waardoor TOR een potentieel doelwit is om autisme te behandelen of theoretisch zelfs terugdraaien, als we stroomafwaartse TOR-signalering kunnen aanpakken, zoals tussen TOR en S6K1.

Nou, dat is eigenlijk een van de manieren waarop broccoliverbindingen prostaatkankercellen doden, door de signaaltransductie te remmen tussen TOR en S6K1.

Borstkanker ook.

Sulforafaan is een krachtige remmer van borstkankercellen omdat het zich richt op stroomafwaartse elementen van de TOR-weg.

Dus als we broccoli geven aan mensen met autisme en het blokkeert TOR, dan zou het misschien iets van de synaptische dysfunctie blokkeren die bijdraagt aan de eigenschappen van autisme.

En dat is in aanvulling op 't blokkeren van autismekanalen op vier andere manieren:

oxidatieve stress en lagere antioxidantcapaciteit, de mitochondriale dysfunctie, de hersenontsteking.

En niet alleen in een Petrischotel: sulforafaan kan de bloed-hersenbarrière passeren.

Je eet broccoli en sulforafaan bereikt snel je hersenen om daar zijn beschermende effecten uit te oefenen - in theorie dan.

Maar, je weet het niet zeker totdat je het hebt getest.

Maar nu kun je begrijpen waarom zo'n onderzoek onderzoekers kan aantrekken van toonaangevende instellingen, Harvard, Hopkins; en gepubliceerd worden in een van onze meest

prestigieuze vakbladen, PNAS (De Verrichtingen van de Nationale Academie van Wetenschappen).

Maar wat vonden ze?

Nou eerst, wat hebben ze gedaan?

Een placebo-gecontroleerde, dubbelblinde, gerandomiseerde proef met jonge mannen (13 tot en met 27 jaar) met matig tot ernstig autism krijgen sulforafaan uit broccoli-kiemen of een niet te onderscheiden suiker pil.

Ze werden gedoseerd volgens lichaamsgewicht.

Degenen onder 45 kg kregen sulforafaan ter waarde van ongeveer een eetlepel broccoli-kiemen per dag, dat is vergelijkbaar met 100 gram broccoli.

Tussen 45 en 90 kg kregen ter waarde van 200 gram broccoli, of twee eetlepels verse broccoli-kiemen.

En de grote jongens kregen ter waarde van 300 gram broccoli per dag of 3 eetlepels broccoli-kiemen.

Waarom hebben ze geen echte broccoli of spruiten gebruikt?

Dan kon je geen blind onderzoek hebben; de patiënten, artsen en ouders zouden weten wie  de speciale behandeling krijgt en wie niet, en dat kan vooroordeel veroorzaken door middel van het placebo-effect.

Dus in plaats daarvan wist niemand tot het einde wie de sulforafaan kreeg en wie niets-in-een-pil kreeg.

Ze kozen voor eetbare sulforafaan vanwege zijn capaciteit om oxidatie, dysfunctie en ontsteking om te keren.

Ja, maar werkte het eigenlijk toen het getest werd?

Nou, de placebo werkte niet.

Geef mensen met autism niets, en er gebeurt niet veel.

Maar geef ze een beetje broccoli in het geheim, en aanzienlijke verbeteringen in gedrag, sociale interactie en verbale communicatie vinden plaats.

Maar het verdween allemaal zodra de broccoli stopte.

Ik laat je zien hoe het eruit ziet.

Dit is de ABC score, de afwijkend-gedrag-checklist, die dingen zoals herhalend gedrag omvat.

In de placebogroep, geen grote verandering, wat je zou verwachten, maar het abnormale gedrag dook omlaag in de sulforafaangroep; de groep die de sulforafaan kreeg, gevonden in ongeveer 5 cent aan broccoli-kiemen per dag.

Maar het onderzoek eindigde in week 18 en een maand later waren ze weer terug bij af.

Soortgelijke bevindingen voor een maatschappelijke responsiviteitsschaal: significante verbeteringen tot de behandeling werd gestopt, en dan weer even slecht als diegenen in de placebogroep bleven functioneren.

En dit waren niet alleen scores op een pagina.

De aanzienlijke verbeteringen waren opvallend; de dokters konden het zien, hun ouders en verzorgers konden de verbeteringen zien.

Geen medicijn heeft ooit dit soort effecten laten zien.

En kijk, dit waren jonge mannen, beginnende leeftijd, weet je, 13.

Men zou zich kunnen voorstellen dat het ook goed werkt of zelfs beter bij jongere kinderen, omdat hun hersenen zich nog steeds ontwikkelen.

En kijk, wat is het nadeel?

Broccoli-kiemen worden over de hele wereld op grote schaal geconsumeerd zonder melding van nadelige effecten.

Onthoud dat we het hebben over het hele voedingsmiddel, niet over broccoli- of sulforafaansupplementen.

Onthoud, ik heb er video's over gemaakt.

Broccoli-kiemen werken; commerciële broccolispruitsupplementen - nauwelijks.

Broccoli heeft sulforafaan, floretten meer dan de stammen.

Broccoli-kiemen hebben 10 keer meer, maar broccoli-pillen, -poeders en -supplementen hebben weinig of geen.

Dus, broccoli en kruisvormige groenten voor alle kinderen, autisme of niet, en hee, misschien ook voor zwangere vrouwen, voor de mogelijke prenatale preventie van autisme in de eerste plaats.