Is kaas echt slecht voor je?

In een reeks video's die ik heb gemaakt over verzadigd vet, had ik het over een belangrijke campagne van de wereldwijde zuivelindustrie om het negatieve beeld van melkvet in verband met hartziekten onder regelgevers en gezondheidswerkers te neutraliseren.

Die campagne gaat nog steeds door met de publicatie van een meta-analyse die neutrale, lees: niet-schadelijke associaties demonstreert tussen zuivelproducten en hart- en vaatziekten en overlijden.

Oké, in de eerste plaats, hoe weten we of de zuivelindustrie iets te maken had met deze studie?

Nou, het werd gepubliceerd in een tijdschrift dat auteurs dwingt om financiële belangenconflicten bekend te maken.

Eens kijken, wat ze hebben onthuld. Zuivel, zuivel, zuivel, zuivel, zuivel, zuivel, het vierde grootste zuivelbedrijf ter wereld, zuivel, zuivel, melk, bier, frisdrank, McDonald's, zuivel, zuivel, zuivel, zuivel, zuivel.

Oh en de studie zelf werd expliciet gefinancierd door zuivel, zuivel, zuivel.

Oké dan.

Het andere grote nieuwe ding was de suggestie dat een klein beetje kaas elke dag niet slechts neutraal is, maar eigenlijk goed voor je is.

En ze maken duidelijk dat ze geen belangenconflicten hebben; ze zijn gewoon medewerkers van het Yili Innovatie Centrum en het Yili O&O; Centrum, weet je, de grootste zuivelproducent van China, waardoor het een van 's werelds grootste zuivelondernemingen is.

Oké, maar hoe kan kaasconsumptie worden geassocieerd met betere gezondheid?

Nou, de meeste van deze studies kwamen uit Europa, waar kaasconsumptie geassocieerd wordt met een hogere sociaaleconomische status.

Kijk, in Europa eten ze geen Cheez Whiz en Velveeta.

Kaas is over het algemeen een duur product en wie eet er dus kaas?

Degenen met beter betaalde banen, hogere sociaaleconomische lagen, hogere opleidingsniveaus, wat allemaal samenhangt met betere gezondheidsresultaten, wat wellicht niets te maken heeft met hun kaasgebruik.

Hogere socio-economische groepen consumeren ook meer fruit en groenten en meer snoepjes.

Dus ik wed dat je een bevolkingsonderzoek kunt doen dat aantoont dat snoepconsumptie wordt geassocieerd met een betere gezondheid.

Ssst, vertel het niet aan Jamin.

Te laat!

Wist je dat snoepconsumenten lagere ontstekingsniveaus hebben en een 14% lager risico op verhoogde bloeddruk?

U aangeboden door de snoepindustrie en de USDA, onze regering, die de suikerindustrie met een miljard dollar per jaar ondersteunt.

Net zoiets als belastingdollars gebruiken om overtollige kaas op te kopen.

Paul Shapiro schreef een geweldig redactioneel commentaar.

Stel je de kop voor: "Overheid koopt voor $ 20 miljoen aan overschot Pepsi" onze zuurverdiende belastingdollars die miljoenen ongewenste blikken cola opkochten, allemaal als een gunst voor de frisdrankindustrie, die gewoon bleef produceren wat niemand wilde.

Zo schandalig als een dergelijke uitkering aan de frisdrankenindustrie zou zijn, dat is precies wat de USDA doet voor de zuivelindustrie.

Michele Simon heeft een geweldig rapport geschreven over hoe onze regering samenzweert met de industrie om zuiveljunkfood te promoten.

De federale overheid beheert "check-off-programma's" om melk en zuivel te promoten.

McDonald's heeft zes toegewijde zuivelcontroleprogramma-medewerkers op zijn hoofdkantoor om te proberen meer kaas te pushen.

Dat is hoe we dubbele steakquesadilla's kregen.

Dat is hoe we pizza kregen met drie lagen kaas, met daarop ...... kaas.

Deze fondsen worden gebruikt om voedingsmiddelen te promoten die bijdragen aan de ziekten die onze federale regering zogenaamd probeert te voorkomen.

Is het logisch om Amerikanen te vertellen om voedingsmiddelen met veel zout, suiker en verzadigd vet te vermijden, terwijl je bezig bent met het promoten van diezelfde voedingsmiddelen?

Kijk, de vlees- en zuivelindustrie kan doen wat ze willen met hun eigen geld, maar de openbare macht van belastingen moet worden gebruikt voor het algemeen nut, niet om de zuivel- en snoepindustrie te ondersteunen.

Natrium en Auto-Immuunziekte: Zout in de Wond Wrijven?

Miljoenen mensen lijden aan door inspanning veroorzaakte astma-aanvallen. Binnen 5 minuten nadat ze zijn begonnen met lichamelijke inspanning, kunnen mensen kortademig worden, gaan hoesten, krijgen piepende ademhaling, in die mate dat de longfunctie aanzienlijk daalt.

Maar bij mensen die veel zout eten, is de aanval nog erger; terwijl er bij mensen die zoutarm eten vrijwel geen significante daling in functie is. Om een verklaring daarvoor te vinden, lieten onderzoekers alle deelnemers sputum uit de longen ophoesten, en de mensen die veel zout aten bleken drie keer zoveel ontstekingscellen te hebben en een tot twee keer zo hoge concentratie aan ontstekingsmediatoren. Maar waarom? Wat heeft het eten van zout te maken met ontsteking?

Dat wisten we niet ...

maar nu wel!

Van het "westerse dieet" met veel verzadigd vet en zout wordt al langer vermoed dat het een mogelijke oorzaak is voor het steeds groter wordende aantal auto-immuunziekten in de ontwikkelde landen.

De snelle stijging van het aantal auto-immuunziekten wordt mogelijk veroorzaakt door een over-activering van immuuncellen die helper-17-cellen worden genoemd. Van multiple sclerose, psoriasis, diabetes type 1, het syndroom van Sjögren, astma en reumatoïde artritis is allemaal aangetoond dat deze Th17-cellen hier een rol bij spelen, en een van de aanleidingen voor de activering van die Th17-cellen zou een verhoogd zoutgehalte in ons bloed kunnen zijn.

Het natriumgehalte van bewerkt voedsel en 'fast food' kan meer dan honderd keer zo hoog zijn in vergelijking met net zulke zelfgemaakte maaltijden. Natriumchloride, zout, lijkt auto-immuunziekten aan te wakkeren doordat het deze ziekteverwekkende Th17-cellen in gang zet.

Het blijkt dat er een zoutgevoelig enzym is waardoor de vorming van deze Th17-cellen op gang wordt gebracht. Door het eten van veel zout kan schade aan organen ontstaan, wat ook een ander type ontstekings- bevorderende immuuncellen kan activeren. Door eten met veel zout kunnen de nieren overwerkt raken, waardoor ze niet genoeg zuurstof krijgen, wat leidt tot ontstekingen.

Hoe meer zout ze de mensen gaven, des te meer werden de ontstekings- bevorderende monocytencellen geactiveerd, die in verband worden gebracht met zuurstoftekort in de nieren door teveel zout, maar deze studie duurde slechts twee weken. Hoe zit het met de lange termijn?

Een van de problemen bij experimenten met natrium is dat het moeilijk is om ervoor te zorgen dat los rondlopende mensen een specifieke hoeveelheid zout binnenkrijgen. Je kunt zoiets doen als wat een metabole zaalstudie wordt genoemd, waar je mensen in feite opsluit op een ziekenzaal voor een paar dagen en dan bepaalt wat ze te eten krijgen, maar dat kan je niet doen voor langere tijd, tenzij...

je mensen kunt opsluiten in een ruimtecapsule. Mars520 was een simulatie van een ruimtevlucht gedurende 520 dagen om te bekijken hoe het mensen zou vergaan op weg naar Mars en terug. Wat ze vonden was dat bij degenen die veel zout aten een duidelijk hoger aantal monocyten te zien was, dat is een type immuuncel dat vaak verhoogd is als er sprake is van chronische ontstekingen en auto-immuunziekten.

Hiermee kan worden aangetoond wat een van de gevolgen is van een te hoge zoutconsumptie in ons dagelijks leven, aangezien die zogenaamde hoge zoutconsumptie eigenlijk wel eens gewoon de gemiddelde zoutconsumptie zou kunnen zijn.

Bovendien was er een toename van het aantal ontstekingsbevorderende mediatoren en een afname van het aantal ontstekingsremmende mediatoren, wat doet denken dat veel zout eten mogelijk kan leiden tot een overmatige immuunrespons, waarbij het immuunevenwicht wordt verstoord, waardoor uiteindelijk problemen ontstaan bij het wegwerken van ontsteking of zelfs een verhoogd risico op auto-immuunziekten.

Wat als je al een auto-immuunziekte hebt? Natriumconsumptie is gelinkt aan een verhoogde ziekte-activiteit bij multiple sclerose. Als je MS-patiënten een paar jaar volgt, hebben degenen die meer zout eten een 3 tot 4 keer zo hoge kans op opflakkering van de ziekte; 3 keer meer kans op het ontwikkelen van nieuwe MS-lesies in hun hersenen, en gemiddeld 8 hersenlesies meer, 14 in hun hersenen, vergeleken met 6 in de groep die weinig zout at.

Dus de volgende stap is om te proberen patiënten te behandelen door de zoutconsumptie te verlagen en te bekijken of het beter met ze gaat. Maar aangezien minder zout eten sowieso gezond is, zie ik niet in waarom iemand daarmee zou moeten wachten.

Wacht Niet tot je Dokter z'n Verslaving Opgeeft

Toen de bekende chirurg Michael DeBakey werd gevraagd waarom zijn studies, gepubliceerd in de jaren '30, waarbij roken gelinkt werd aan longkanker, gewoon genegeerd werden, moest hij mensen eraan herinneren hoe het destijds was.

We waren een rokende samenleving. Je zag het in films. Je zag het overal. Medische congressen waren één grote waas van rook. Roken was, kort gezegd, normaal. Net alsof in het Congres de debatten‬ over sigaretten en longkanker‬ zouden plaatsvinden in‬ met rook gevulde zalen.‬

Dat zet me aan het denken over wat er‬ tegenwoordig op het ontbijtbuffet staat bij de bijeenkomsten van ‬ het comité voor voedingsadviezen.‬ Ik had het al eens over‬ een bekende statisticus, Ronald Fisher genaamd, die tekeer ging tegen‬ wat hij propaganda noemde‬ die het publiek ervan moest overtuigen‬ dat sigaretten roken gevaarlijk was.‬

Fisher heeft een waardevolle bijdrage‬ geleverd op het gebied van de statistiek,‬ maar zijn analyse over longkanker‬ en roken bleef gebrekkig‬ doordat hij niet bereid was om‬ alle beschikbare gegevens mee te nemen.‬ Zijn rookgordijn kan zijn ontstaan doordat hij een betaalde consultant was voor de tabaksindustrie, maar ook‬ omdat hij zelf rookte.‬

Misschien had hij er moeite mee‬ om de samenhang te zien omdat hij zelf zo graag rookte,‬ wat me aan het denken zet‬ over sommige voedingsmiddelen waar voedingswetenschappers nog steeds dol op kunnen zijn.‬

Ik vind het nog altijd ironisch als‬ wetenschappers aangeven vegetariër te zijn‬ en aangeven dat hun eetpatroon een mogelijke belangenverstrengeling kan zijn,‬ terwijl ik in geen van de 70.000 artikelen‬ over vlees in de medische vakbladen ooit heb gezien dat een wetenschapper‬ aangaf niet-vegetarisch te eten,‬ want dat is normaal.‬ Net zoals roken ooit normaal was.‬

Hoe kan iets dat zo normaal is‬ zo slecht voor je zijn?‬ En het is niet dat je dood neervalt als je één sigaret rookt. Kanker heeft tientallen jaren nodig‬ om zich te ontwikkelen.‬ Omdat destijds de meeste artsen zelf rookten‬ en ze niet meteen eventuele‬ schadelijke gevolgen konden waarnemen,‬ aarzelden ze om zelfs maar de mogelijkheid‬ van zo'n samenhang te aanvaarden,‬ ondanks de berg aan bewijzen.

Het mag 25 jaar hebben geduurd totdat‬ het rapport van de inspecteur uitkwam‬ en nog langer tot de geneeskundige wereld‬ er ook in wilde meegaan,‬ maar nu zijn er geen advertenties meer‬ waarin mensen worden aangemoedigd met:‬ "Inhaleer naar hartenlust!" Nu zijn er advertenties waarmee‬ de GGD weerwoord geeft.‬

Voor advertenties over eten hoef je niet helemaal terug te gaan tot:‬ "Vlees...voor een goede gezondheid"‬ of "Voedzaam spek"‬ of artsen die vlees voorschrijven,‬ of frisdrank, wat dat betreft.‬ "De hemel zij dank dat Trix goede gewoonten aanleert!" Je weet dat er iets echt niet klopt als je adviezen over verstandig eten krijgt‬ in advertenties voor sigaretten.‬

Tegenwoordig kun je zien dat hotdogs‬ een certificaat krijgen van‬ de Amerikaanse Hartstichting,‬ of biefstukpuntjes, wat dat betreft.‬ En wat was van alle voedingsmiddelen het eerste dat‬ van de vereniging van diëtisten‬ het label "Kids Eat Right" mocht voeren?‬ Was het een appel? Broccoli misschien? Nee hoor, kaashapjes van Kraft.

Welnu, net zoals er in de jaren '30, '40‬ en '50 een voorhoede was‬ die probeerde levens te redden, zijn er nu‬ van die advertenties die het omdraaien van wat je met varkensdijen kunt doen‬ tot wat varkensvlees met je dijen doet.‬

Het Physician's Committee ‬ for Responsible Medicine‬ met hun campagne‬ "Vlees is het nieuwe roken".‬ Zoals dr. Barnard probeerde duidelijk te‬ maken in een redactioneel schrijven‬ in het Journal of Ethics ‬ van de American Medical Association:‬ "Plantaardig eten is nu‬ de voedingsequivalent‬ van stoppen met roken."

Hoeveel mensen moeten er nog sterven‬ totdat de GGD mensen aanraadt niet‬ te wachten tot een openhartoperatie nodig is‬ maar ook gezond te gaan eten?‬ Net zoals we niet hoeven te wachten‬ totdat onze dokter‬ stopt met roken,‬ om zelf te stoppen met roken,‬ hoeven we niet te wachten tot onze dokter‬ een cursus over voeding doet,‬ of zijn eigen eetpatroon verbetert,‬ om zelf gezonder te gaan eten.‬

Artsen bezitten geen beroepsmonopolie‬ meer op informatie over gezondheid.‬ Er is een democratisering ‬ van kennis gaande,‬ en tot het systeem verandert,‬ moeten we zelf de verantwoordelijkheid nemen‬ voor onze eigen gezondheid,‬ en die van ons gezin.‬ We kunnen niet wachten tot de samenleving de wetenschap inhaalt, want het is een kwestie van leven of dood.

Toen dr. Kim A. Williams voorzitter werd‬ van het American College of Cardiology,‬ werd hem gevraagd waarom hij zijn‬ eigen advies opvolgt en plantaardig eet.‬ "Sterven vind ik niet erg," antwoordde dr. Williams. "maar het moet niet mijn eigen schuld zijn."

Is Aspartaam Kankerverwekkend?

De goedkeuring van aspartaam was destijds omstreden. De hoofdinspecteur van de FDA concludeerde dat het redelijk was om aan te nemen dat het gebruik van aspartaam voor mensen geen risico geeft op hersenletsel gevolgd door verminderde hersenfunctie, hormonale stoornissen, of allebei; en dat het geen hersentumoren veroorzaakt.

De openbare onderzoeksraad van de FDA zelf echter trok zijn goedkeuring in vanwege zorgen wat kanker betreft. Bovendien adviseerden diverse wetenschappers van de FDA geen goedkeuring te verlenen, waarbij ze verwezen naar testen over hersentumoren van de fabrikant zelf.

De hoofdinspecteur verleende desondanks goedkeuring voor aspartaam, vlak voordat hij wegging bij de FDA en voor 1000 dollar per dag adviseur werd bij het reclamebureau dat voor de fabrikant van aspartaam werkte. Vervolgens verhinderde de FDA dat het Nationale Toxicologieprogramma (NTP) nog verdere kankertesten uitvoerde, dus bleven we zitten met mensen die ruzieden over diverse studies met knaagdieren. Uit sommige studies bleek een verhoogd risico op kanker, uit andere niet.

Dat doet me denken aan het hele verhaal rond saccharine, dat bij ratten tot blaaskanker leidde, maar bij muizen niet, wat ons liet zitten met onbeantwoorde vragen, zoals: "Lijken wij nou meer op ratten of op muizen?" Uiteraard had aspartaam voor mensen getest moeten worden, maar de langste studie naar de veiligheid voor mensen duurde maar 18 weken. Er waren betere gegevens over gebruik door mensen nodig.

Uit de grootste studie met ratten kwamen lymfomen en leukemie naar voren, dus keek de NIH-AARP-studie naar de diagnoses van bloedkanker... en een hogere inname van aspartaam werd niet in verband gebracht met een risico op kanker.

Het is een omvangrijke studie, maar er was veel kritiek op, omdat alleen een relatief korte blootstelling werd beoordeeld – mensen werden slechts vijf jaar gevolgd. Hé, nog altijd beter dan 18 weken. Maar waarom geen 18 jaar?

Vervolgens werden alle ogen gericht op Harvard, waar ze al begonnen met het opvolgen van de gezondheid en de voeding van medische professionals zelfs voordat aspartaam maar in de handel kwam.

In de meest omvangrijke langdurige populatiestudie om het verband te beoordelen tussen aspartaam en het risico op kanker bij de mens, werd inderdaad een verband gevonden tussen zowel light frisdrank als de totale inname van aspartaam en risico's op non-Hodgkin-lymfoom en multipel myeloom bij mannen en leukemie bij mannen én vrouwen.

OK, maar waarom meer kanker bij mannen dan vrouwen? Een soortgelijk resultaat werd gevonden voor pancreaskanker en light frisdrank. Niet soda in het algemeen, de enige suiker die een verhoogd risico op pancreaskanker opleverde, was melksuiker, lactose. Het lag aan de light frisdrank. Dus het verschil tussen de mannen en de vrouwen kon gewoon een statistische toevalstreffer zijn geweest, maar ze besloten om nog iets dieper graven.

Aspartaam wordt afgebroken tot methanol, en methanol wordt omgezet in formaldehyde, een bewezen kankerverwekker bij mensen, door dit enzym hier, alcoholdehydrogenase. Het enzym dat gewone alcohol ontgift is gelijk aan het enzym dat methanol in formaldehyde omzet. Zou het kunnen dat mannen gewoon meer hebben van dit enzym dan vrouwen? Ja, daarom hebben vrouwen hogere waarden alcohol in hun bloed terwijl ze dezelfde hoeveelheid alcohol drinken.

Als je kijkt naar levermonsters van mannen en vrouwen, is de activiteit van de enzymen beduidend groter bij de mannen. Dat kan een verklaring zijn voor het verhoogde kankerrisico bij mannen – de hogere omzettingsgraad van aspartaam naar formaldehyde. Maar hoe kunnen we dat testen?

Ethanol –gewone alcohol– concurreert met methanol om de aandacht van hetzelfde enzym. In feite wordt gewone alcohol gebruikt als tegengif bij methanolvergiftiging. Dus mannen die niet drinken kunnen een hogere omzetting van formaldehyde naar aspartaam hebben, als deze theorie over formaldehyde klopt. En inderdaad, in lijn met deze redenering, waren het de mannen die de minste alcohol dronken, die het grootste risico op kanker door aspartaam bleken te hebben.

Inmiddels is er een derde cohortstudie gepubliceerd, waaruit geen hoger risico op lymfoom naar voren kwam in verband met light frisdrank gedurende een periode van 10 jaar waarin mensen gevolgd werden. Er werd dus geen risico aangetroffen in de studie van 18 weken, de studie van 5 jaar noch de studie van 10 jaar, alleen in de studie van 18 jaar.

Wat kunnen we hieruit opmaken? Sommigen hebben gezegd dat aspartaam opnieuw beoordeeld moet worden. Het is nu veel te laat om het nog te laten tegenhouden, met een productie van 34 miljoen pond per jaar van het spul, maar dat betekent niet dat we het moeten eten, en dat geldt wellicht vooral voor zwangere vrouwen en kinderen.

Hoe Niet te Sterven aan Diabetes

Type 2 diabetes kan worden voorkomen, gestopt en zelfs worden omgekeerd met een plantaardig dieet, iets wat we sinds de jaren '30 weten. Binnen 5 jaar, kon bijna een kwart van de diabetici helemaal stoppen met insuline. Maar plantaardige diëten zijn relatief caloriearme diëten. Misschien werd hun diabetes alleen beter, omdat ze zo veel gewicht verloren?

Om dat uit te vogelen moet je een onderzoek doen waar je mensen over laat schakelen naar een gezond dieet, maar hen dwingt zoveel voedsel te eten dat zij niet afvallen. Dan kunnen we zien of plantaardige diëten specifieke voordelen hebben naast het gemakkelijk gewichtsverlies. Nou ja, we hebben er 44 jaar op moeten wachten, maar hier is het dan.

De proefpersonen werden elke dag gewogen en zodra ze begonnen af te vallen, werden ze gedwongen om meer te eten in feite, zo veel meer voedsel dat sommige deelnemers er problemen mee hadden om het allemaal op te eten. Zij reageerden als: "Oh, niet nog een salade. Ugh!" Maar ze pasten zich aan, zodat er geen duidelijke gewichtsverandering ontstond ondanks het beperken van vlees, eieren, zuivel en junk.

Dus zonder gewichtsverlies helpt een plantaardig dieet nog steeds? Over het algemeen was de behoefte aan insuline met 60% verminderd, en de helft van de diabetici konden helemaal van hun insuline af komen ondanks het zelfde gewicht. Hoeveel jaar heeft dat geduurd? Nee, 16 dagen - 16 dagen later.

Dus we praten over diabetici die al 20 jaar diabetes hebben - 20 eenheden insuline per dag injecteren. En maar 13 dagen later, zijn ze al helemaal van hun insuline verlost, door minder dan twee weken op een plantaardig dieet, zelfs zonder gewichtsverlies. 20 jaar diabeet en dan van alle insuline af in minder dan twee weken. 20 jaar diabeet, omdat niemand hen over een plantaardig dieet had verteld.

Dit is patiënt nr. 15: 32 eenheden insuline op het controle dieet, en dan 18 dagen later op niets --lagere bloedsuikers op 32 eenheden minder insuline. Dat is de kracht van planten. En dat gebeurde zonder enig gewichtsverlies. Zijn lichaam begon gewoon veel beter te werken! En als bonus, zakte zijn cholesterol als een baksteen, onder de 150 - in 16 dagen. Zoals een matige verandering in voeding meestal alleen resulteert in een matige reductie in cholesterol, hoe gematigd wil je jouw diabetes hebben?

"Alles met mate" kan meer waarheid bevatten dan sommige mensen zich realiseren. Matige veranderingen in dieet kunnen diabetici opzadelen met matige blindheid, matig nierfalen, matige amputaties - misschien alleen een paar tenen of zo. Matiging in alles is niet per se een goede zaak. Vergeet niet dat de studie die beweerde te bewijzen dat diëten hoog in vlees, eieren en zuivel even schadelijk voor de gezondheid zouden zijn als roken, wat suggereert dat mensen die veel dierlijke eiwitten eten vier keer zoveel kans hebben om aan kanker of diabetes te sterven.

Maar als je kijkt naar het eigenlijke onderzoek, zie je dat dat gewoon niet klopt. Degene die veel dierlijke eiwitten aten, hadden niet maar vier keer meer risico om aan diabetes te sterven, ze hadden 73 keer het risico op sterfte door diabetes. Alleen degenen die gematigdheid kozen (en een matige hoeveelheid dierlijk eiwit aten) hadden slechts 23 keer het risico op overlijden door diabetes.