Amandelen voor Osteoporose/Botontkalking

Momenteel is er een schatting dat tien miljoen mensen lijden aan osteoporose, botontkalking, meer dan een miljoen breuken veroorzakend, waaronder honderdduizenden heupfracturen, een veel voorkomende reden dat mensen in verpleeghuizen belanden. Veel oudere vrouwen zeggen dat ze liever dood gaan dan dat ze hun heup breken en in een verpleeghuis belanden.

Bot is een dynamisch, levend orgaan dat voortdurend wordt ververst door een proces van remodellering en modellering met behulp van botafbraak door cellen die botweefsel eten, de zogenaamde osteoclasten en botformatie door cellen die bot maken, de zogenoemde osteoblasten.

Osteoporose wordt veroorzaakt door een onbalans tussen botverlies en botopbouw, meestal gerelateerd aan hormonale veranderingen die optreden tijdens de menopauze. Is er iets wat we kunnen doen om te helpen om de balans weer terug te krijgen in het voordeel van het bot?

Er zijn een aantal specifieke verbindingen in plantaardige voedingsmiddelen die er veelbelovend uitzien, maar die zijn gebaseerd op in vitro studies waar ze eigenlijk alleen wat plantaardige bestanddelen toevoegen aan botcellen in een petrischaal en ze zien dan een verhoging van het aantal botopbouw-cellen, of een daling van de botafbraak-cellen.

Maar het maakt niet uit hoeveel mensen er houden van cranberrysaus, want ze injecteren het niet in hun aderen. Willen fytonutriënten het bot kunnen bereiken, dan moeten ze eerst geabsorbeerd worden vanuit het maagdarmkanaal in onze bloedbaan en voorbij de lever zien te komen voordat het naar ons skelet gestuurd kan worden.

Dus wat leuk zou zijn, is een zogenaamde ex vivo-studie, waar je mensen een voedingsstof toedient-of niet-en vervolgens een paar uur later bloed bij ze afneemt en vervolgens hun bloed toevoegt aan botcellen en kijken of er een verschil is. Maar niets van dat is ooit geprobeerd... totdat deze studie werd gedaan.

Normaal gesproken ben ik niet onder de indruk van studies gefinancierd door productschappen die betalen voor studies zoals deze, die uitvond dat het eten van amandelen verbeterde fietsafstand en atletische prestaties gaf... ten opzichte van het eten van koekjes. Maar deze studie was nogal briljant, wat niet zo verrassend was, aangezien het werd uitgevoerd in het wereldberoemde lab van Dr. David Jenkins.

Er was een populatie-studie die suggereerde dat het eten van amandelen kon beschermen tegen osteoporose, dus wat ze hadden kunnen doen was amandelextract aan botcellen toevoegen, maar daarbij wordt niet het hele product getest. In plaats daarvan zou je botcellen kunnen behandelen met het bloed van donors die gevoed zijn met het hele product om zo de effecten van deze voedingsmiddelen direct te testen op cellulair niveau.

Dus, ze stelden humane osteoclasten, de botafbrekende cellen, bloot aan bloed dat vier uur vóór en vier uur ná het eten van een handvol amandelen werd afgenomen. Maar wacht eens even, voordat ik naar de resultaten ga kijken, als je elke dag een handvol amandelen zou eten, wordt je dan niet zwaarder? dat is bijna 200 calorieën! Laten we het uitzoeken.

Als je een handvol of anderhalve handvol toevoegt zoals 35 amandelen als een tussendoortje in aanvulling op de reguliere voeding van vrouwen als een tussendoortje, halverwege de ochtend, en je vertelde hen om zo veel te eten als ze willen bij de lunch en het avondeten die dag, dan eten mensen minder; in feite zo veel minder, dat de calorieën van de noten worden opgeheven.

Ze hadden allemaal hetzelfde ontbijt, dan nul, 173 of 259 calorieën in de vorm van amandelen als een tussendoortje. Vervolgens aten zoveel lunch als ze wilden, maar de noten bleken zo verzadigend te werken dat ze minder lunch of diner aten zodanig, dat aan het eind van de dag, er geen significant verschil was in de totale calorie-inname tussen elk van de drie groepen.

Een deel van de reden waarom mensen niet neigen aan te komen door het toevoegen van noten aan hun dieet, kan zijn omdat we eindigen met bijna een derde deel van de calorieën in het toilet, omdat we niet goed genoeg kauwen. Dit is de reden waarom wij denken dat er zo veel minder vet in onze bloedbaan zit na het eten van hele amandelen vergeleken met dezelfde hoeveelheid amandelolie uit de noten.

Maar goed, ze wilden zien of ze de activiteit van de cellen die onze botten eten kunnen onderdrukken. En zij vonden uit dat bloedserum verkregen na de consumptie van een amandelmaaltijd de vorming, functie en genexpressie van humane osteoclasten remt, wat het directe bewijs vormt voor het verband tussen regelmatige amandelconsumptie en een verlaagd risico op osteoporose.

Ze probeerde ook vóór en ná het eten van andere maaltijden, met rijst of aardappelen, om ervoor te zorgen dat er niet zomaar een effect was van het eten in het algemeen. En nee, het beschermende effect leek specifiek te gelden voor de amandelen.

Hoe Kun je de Onstekingen bij Veroudering Tegengaan?

Een van de meest bekende gevolgen van veroudering is een afname van het immuunsysteem, dat wordt geïllustreerd door de kwetsbaarheid om te sterven aan griep en een slechte reactie op vaccinaties.

Maar ongeveer 20 jaar geleden werd er een onderzoek gepubliceerd waaruit blijkt dat de immuuncellen van 80-jarigen significant meer pro-inflammatoire signalen produceerde, wat het slechtste van twee werelden suggereert: een daling in het deel van het immuunsysteem dat specifieke infecties bestrijdt, maar daarentegen ook een verergering van niet-specifieke overreacties die kunnen leiden tot ontstekingen.

Dit is inmiddels geformaliseerd in een concept aangeduid als "Inflamm-ageing," een chronische lichte ontsteking die we nu kennen is een typisch voorbeeld van het ouder worden, die mogelijk verantwoordelijk is voor zowel de afname als het ontstaan van ziekten bij ouderen. Dus wat kunnen we eraan doen?

Inflamm-ageing (onsteking-veroudering) lijkt een belangrijk gevolg te zijn van ouder worden. Kan het worden voorkomen of worden genezen? De sleutel tot succesvol ouder worden en een lange levensduur kan de chronische ontsteking verminderen zonder afbreuk te doen aan een acute reactie wanneer men wordt blootgesteld aan ziekteverwekkers. Hoe gaan we dat doen? Voeding. Wat we eten is waarschijnlijk het meest krachtige en buigzame instrument dat we hebben om een chronische en systematische modulatie van het verouderingsproces te bereiken.

In de eerste systematische review van de associaties tussen voedingspatronen en biomarkers van ontstekingen die ooit werd gepubliceerd waren de voedingspatronen die geassocieerd werden met ontstekingen bijna allemaal gebaseerd op vlees of zogenaamde "westerse" voedingspatronen, terwijl de op groente en fruit gebaseerde, ofwel "gezonde" voedingspatronen vaak neigde naar een omgekeerd evenredig verband, ofwel meer op planten gebaseerd, minder ontstekingen.

De reden waarom vlees wordt geassocieerd met ontstekingen komt mogelijk door zowel de dierlijke eiwitten als de dierlijke vetten. De eerste interventionele studie evalueerde afzonderlijk de effecten van plantaardige en dierlijke eiwitten op de ontstekingsstatus gerelateerd aan obesitas en metabool syndroom als je probeert om gewicht te verliezen.

Wat ze vonden was dat een hogere inname aan dierlijk eiwit - met name vlees - geassocieerd wordt met hogere plasmaniveaus van inflammatoire markers in obese volwassenen. De reden dat obesitas geassocieerd wordt met een verhoogd risico op veel soorten kankers kan komen door de ontstekingen die worden geassocieerd met obesitas.

Obesitas-gedreven ontstekingen stimuleren mogelijk prostaglandine-gemedieerde oestrogeen biosynthese in borstweefsel. Dat betekent dat de ontsteking mogelijk het enzym activeert die het mogelijk maakt dat borsttumoren hun eigen oestrogeen aanmaken via deze ontstekingsbevorderende stof die prostaglandine wordt genoemd.

Als je het niveau van prostaglandines in de urine van vrouwen meet correleert het met het risico op borstkanker. En hoe krijg je hoge niveaus aan deze ontstekingsbevorderende verbinding? Roken, een dieet hoog aan verzadigde vetten, en obesitas. Waarom leidt het eten van verzadigde vetten tot prostaglandine productie?

Omdat prostaglandinen gemaakt worden uit arachidonzuur, en arachidonzuur is een belangrijk ingrediënt in dierlijke vetten. Dierlijke vetten bevatten arachidonzuur; arachidonzuur is hetgeen waarmee ons lichaam ontstekingsbevorderende verbindingen produceert zoals prostaglandines, en ze kunnen vervolgens borstkankergroei stimuleren, en spelen mogelijk ook een rol bij dikke darmkanker, longkanker, alsook hoofd- en halskanker, terwijl geheel plantaardig voedsel ontstekingsremmende effecten heeft, hoewel sommige planten beter zijn dan anderen.

De mensen die vijf stuks per dag aan vruchten en groenten moesten eten die rijk waren aan antioxidanten, zoals bessen en bladgroente, hadden een significant betere impact op het verminderen van systematische ontstekingen en het disfunctioneren van de lever, vergeleken met vijf stuks per dag aan de meest voorkomende fruitsoorten en groente die weinig antioxidanten bevatten, zoals bananen en sla.

Is Aspartaam Kankerverwekkend?

De goedkeuring van aspartaam was destijds omstreden. De hoofdinspecteur van de FDA concludeerde dat het redelijk was om aan te nemen dat het gebruik van aspartaam voor mensen geen risico geeft op hersenletsel gevolgd door verminderde hersenfunctie, hormonale stoornissen, of allebei; en dat het geen hersentumoren veroorzaakt.

De openbare onderzoeksraad van de FDA zelf echter trok zijn goedkeuring in vanwege zorgen wat kanker betreft. Bovendien adviseerden diverse wetenschappers van de FDA geen goedkeuring te verlenen, waarbij ze verwezen naar testen over hersentumoren van de fabrikant zelf.

De hoofdinspecteur verleende desondanks goedkeuring voor aspartaam, vlak voordat hij wegging bij de FDA en voor 1000 dollar per dag adviseur werd bij het reclamebureau dat voor de fabrikant van aspartaam werkte. Vervolgens verhinderde de FDA dat het Nationale Toxicologieprogramma (NTP) nog verdere kankertesten uitvoerde, dus bleven we zitten met mensen die ruzieden over diverse studies met knaagdieren. Uit sommige studies bleek een verhoogd risico op kanker, uit andere niet.

Dat doet me denken aan het hele verhaal rond saccharine, dat bij ratten tot blaaskanker leidde, maar bij muizen niet, wat ons liet zitten met onbeantwoorde vragen, zoals: "Lijken wij nou meer op ratten of op muizen?" Uiteraard had aspartaam voor mensen getest moeten worden, maar de langste studie naar de veiligheid voor mensen duurde maar 18 weken. Er waren betere gegevens over gebruik door mensen nodig.

Uit de grootste studie met ratten kwamen lymfomen en leukemie naar voren, dus keek de NIH-AARP-studie naar de diagnoses van bloedkanker... en een hogere inname van aspartaam werd niet in verband gebracht met een risico op kanker.

Het is een omvangrijke studie, maar er was veel kritiek op, omdat alleen een relatief korte blootstelling werd beoordeeld – mensen werden slechts vijf jaar gevolgd. Hé, nog altijd beter dan 18 weken. Maar waarom geen 18 jaar?

Vervolgens werden alle ogen gericht op Harvard, waar ze al begonnen met het opvolgen van de gezondheid en de voeding van medische professionals zelfs voordat aspartaam maar in de handel kwam.

In de meest omvangrijke langdurige populatiestudie om het verband te beoordelen tussen aspartaam en het risico op kanker bij de mens, werd inderdaad een verband gevonden tussen zowel light frisdrank als de totale inname van aspartaam en risico's op non-Hodgkin-lymfoom en multipel myeloom bij mannen en leukemie bij mannen én vrouwen.

OK, maar waarom meer kanker bij mannen dan vrouwen? Een soortgelijk resultaat werd gevonden voor pancreaskanker en light frisdrank. Niet soda in het algemeen, de enige suiker die een verhoogd risico op pancreaskanker opleverde, was melksuiker, lactose. Het lag aan de light frisdrank. Dus het verschil tussen de mannen en de vrouwen kon gewoon een statistische toevalstreffer zijn geweest, maar ze besloten om nog iets dieper graven.

Aspartaam wordt afgebroken tot methanol, en methanol wordt omgezet in formaldehyde, een bewezen kankerverwekker bij mensen, door dit enzym hier, alcoholdehydrogenase. Het enzym dat gewone alcohol ontgift is gelijk aan het enzym dat methanol in formaldehyde omzet. Zou het kunnen dat mannen gewoon meer hebben van dit enzym dan vrouwen? Ja, daarom hebben vrouwen hogere waarden alcohol in hun bloed terwijl ze dezelfde hoeveelheid alcohol drinken.

Als je kijkt naar levermonsters van mannen en vrouwen, is de activiteit van de enzymen beduidend groter bij de mannen. Dat kan een verklaring zijn voor het verhoogde kankerrisico bij mannen – de hogere omzettingsgraad van aspartaam naar formaldehyde. Maar hoe kunnen we dat testen?

Ethanol –gewone alcohol– concurreert met methanol om de aandacht van hetzelfde enzym. In feite wordt gewone alcohol gebruikt als tegengif bij methanolvergiftiging. Dus mannen die niet drinken kunnen een hogere omzetting van formaldehyde naar aspartaam hebben, als deze theorie over formaldehyde klopt. En inderdaad, in lijn met deze redenering, waren het de mannen die de minste alcohol dronken, die het grootste risico op kanker door aspartaam bleken te hebben.

Inmiddels is er een derde cohortstudie gepubliceerd, waaruit geen hoger risico op lymfoom naar voren kwam in verband met light frisdrank gedurende een periode van 10 jaar waarin mensen gevolgd werden. Er werd dus geen risico aangetroffen in de studie van 18 weken, de studie van 5 jaar noch de studie van 10 jaar, alleen in de studie van 18 jaar.

Wat kunnen we hieruit opmaken? Sommigen hebben gezegd dat aspartaam opnieuw beoordeeld moet worden. Het is nu veel te laat om het nog te laten tegenhouden, met een productie van 34 miljoen pond per jaar van het spul, maar dat betekent niet dat we het moeten eten, en dat geldt wellicht vooral voor zwangere vrouwen en kinderen.

Verstopt Kokosolie de Slagaders?

Zelfs als er geen wetenschappalijk bewijs is, waarom zou je niet tenminste proberen om Alzheimer te behandelen met kokosolie?

Nou, in tegenstelling tot andere natuurlijke remedieën zoals saffraan, dat in staat was om beter te presteren dan het placebo en ook net zo goed leek te werken als het beste medicijn zonder de bijwerkingen, is kokosolie een van de zeldzame plantaardige bronnen van verzadigd vet, dat normaal alleen te vinden is in dieren, en dat de neiging heeft om LDL of slecht cholesterol te verhogen, de belangrijkste risicofactor voor onze nummer één doodsoorzaak: hartziekte.

Dus, ik bedoel, je wilt gedurende een paar dagen kokosolie geven aan iemand die de ziekte van Alzheimer heeft om te kijken of het een verschil uitmaakt? Prima! God, ik zou bijna alles proberen. Maar als je zoals verwacht geen verbetering ziet, zou ik aarzelen om het iemand op de lange termijn voor te schrijven.

Degenen die kokosolie verkopen zeggen dat je je geen zorgen hoeft te maken omdat kokosolie een verzadigd vet bevat dat geen cholesterol verhoogd. Je hoort hetzelfde van de vleesmensen.

De 'National Cattlemen's Beef Association' heeft het constant over hoe rundvlees verzadigd vet genaamd stearinezuur bevat, in tegenstelling tot die kwaadaardige verzadigde vetten, (palmitine, myristine en laurinezuren) die wel het cholesterolgehalte in het bloed verhogen, is van stearinezuur aangetoond dat het een neutraal effect heeft op het cholesterolgehalte in het bloed.

Nou, dat klopt ook, en rundvlees bevat inderdaad stearinezuur, maar raad eens wat er nog meer in zit? Het heeft twee keer zoveel palmitine en myristine zuren, waarvan ze dus hebben toegegeven dat dat het cholesterol verhoogd.

Het is net alsof Coca Cola zegt dat ze met zekerheid weten dat je niet aankomt door frisdrank doordat cola water bevat, en water heeft een neutraal effect heeft op gewichtstoename. Dat klopt, maar dat is niet het enige dat erin zit.

En hetzelfde geldt voor rundvlees, en hetzelfde met kokosolie. Jaren geleden heb ik dit onderzoek geprofileerd die had aangemerkt dat het cholesterolgehalte een stuk lager was bij een dieet met kokosolie, maar alleen in vergelijking met een boterdieet.

Je weet dat je een probleem hebt als de vergelijking met boter-rijke diëten de enige manier is om je product in een goed daglicht te zetten. Ja, het zorgde ervoor dat het slechte cholesterol omhoog ging, maar niet zo veel als bij boter, maar hoeveel zegt dat nou echt?

Dat was het qua wetenschap in de afgelopen tien jaar, maar vier nieuwe onderzoeken zijn recentelijk gepubliceerd: één bevolkingsonderzoek en drie klinische onderzoeken. Het bevolkingsonderzoek was gericht op Filipijnse vrouwen, en hoewel degenen die het meeste kokosolie aten ook het slechtste cholesterol hadden, hadden degenen die het meeste kokosolie aten ook meer overgewicht, wat alleen al je cholesterol kan verhogen.

Toen het feit dat de kokosolie-eters meer calorieën aten en meer overgewicht hadden, toen dat soortvan weggelaten werd, verloor de verhoging van cholesterol haar statistische significantie. Om daadwerkelijke factoren te controleren moet je het op de proef stellen.

De eerste klinische proef betrof twee eetlepels kokosolie per dag gedurende drie maanden. Het slechte cholesterol ging een beetje omhoog, maar niet aanzienlijk. Gedurende deze periode werd iedere persoon gedwongen om af te vallen door een caloriebeperkt dieet te volgen. Wanneer je afvalt, zou het LDL cholesterol op natuurlijke wijze moeten dalen. Het feit dat dat niet gebeurde, suggereert een nadelig effect van de kokosolie.

Het meest bemoedigende onderzoek was deze: een open-label (niet dubbelblind, geen controlegroep) pilot-onderzoek waarbij twee eetlepels kokosolie per dag gedurende een maand werd toegevoegd aan het normale dieet, verhoogde het cholesterol niet. Wanneer het getest werd in een beter ontworpen onderzoek (gerandomiseerd, cross-over onderzoek), verhoogde kokosolie het slechte cholesterol aanzienlijk.

Vandaar de aanbeveling van Walt Willett van Harvard, "Als je het gaat gebruiken, gebruik het spaarzaam." Kijk, als je zo gezond eet dat je LDL-cholesterol lager is dan 60 of 70, dan is het misschien geen probleem.

In tegenstelling tot verzadigde dierlijke vetten, veroorzaakt kokosolie niet die piek in ontstekingen onmiddellijk na het eten van dierlijke voeding, wat logisch is omdat, zoals je je zult herinneren, de dode bacteriële endotoxinen in dierlijke producten die door verzadigd vet in het lichaam worden meegevoerd, schuldig kunnen zijn.

In dit onderzoek, om een voorbeeld te noemen, werden de effecten van chocoladetaart gemaakt van kokosolie vlaszaadolie of levertraan vergeleken op de effecten op inflammatoire markers. Er was niet veel verandering in de inflammatoire genexpressie bij de kokos- of vlasolie koekjes, maar de levertraan koekjes leken inderdaad slechter te zijn.

Kan Groene Thee Helpen bij de Behandeling van Kanker?

Het drinken van thee kan het risico op mondkanker verminderen. Het drinken van thee kan niet alleen het aantal antioxidanten in ons bloed stimuleren, binnen enkele minuten na consumptie, en de schade aan DNA door vrije radicalen verminderen die in ons lichaam optreedt na verloop van tijd, maar het kan ook de werking van de antioxidanten in ons speeksel vergroten, bij rokers de DNA-schade verminderen in de cellen aan de binnenkant van de wang, maar niet zoveel als helemaal stoppen met roken. Kan dit voorkomen dat gezwellen in de mond die nog geen kanker zijn veranderen in kankertumoren in de mond?

Elk jaar krijgen wereldwijd meer dan 100.000 mensen mondkanker, en de kans op overleving na 5 jaar is minder dan de helft. Mondkanker ontstaat vaak uit laesies die nog geen kanker zijn, met elk een kans van een paar procent om in kanker te veranderen, dat is dus een perfecte kans om te zien of groene thee kan helpen.

59 patiënten met mondzweren die nog geen kanker waren werden opgedeeld in een thee-groep, die capsules met poeder van groene thee kreeg, en de zweren werden aangestipt met poeder van groene thee, versus een controlegroep die eigenlijk suikerpillen kreeg, en niet aangestipt werd.

Binnen 6 maanden waren de zweren bij 11 van de 29 in de theegroep geslonken, vergeleken met maar 3 van de 30 in de placebogroep. De resultaten wijzen erop dat een behandeling met thee tot verbetering leidt van de klinische uitingen van laesies in de mond. De belangrijkste vraag is echter: "Kon hiermee voorkomen worden dat ze in kanker veranderden?"

De proef duurde maar enkele maanden, dus dat konden ze niet zeggen, maar toen ze wat cellen van de zweren afschraapten, waren er beduidend minder cellen met DNA-schade in de behandelde groep na 3 maanden, wat erop wijst dat het de goede kant op ging. Idealiter zouden we een langere studie doen om te kijken of ze uiteindelijk minder kanker kregen, en nu we toch bezig zijn, waarom geen studie waarbij de thee gewoon wordt doorgeslikt, aangezien de meeste mensen hun thee niet in hun mond smeren.

Zo'n studie hadden we niet, totdat... we er wel eentje hadden.

Dezelfde buitengewone klinische resultaten, waarbij sommige zweren krompen, en de studie duurde lang genoeg om te kunnen bekijken of er minder mensen daadwerkelijk kanker kregen, maar er waren net zoveel nieuwe kankergevallen in de groep met groene thee als in de placebogroep.

De behandeling sloeg vaker aan – d.w.z. de zweren zagen er beter uit, maar geen verbetering als het gaat om een kankervrije overleving, waarom het uiteindelijk gaat. Deze studies werden meestal uitgevoerd met rokers en ex-rokers. Hoe zit het met longkanker?

Uit studies met mensen lijkt het erop dat thee beschermend kan werken, maar laten we dat eens testen. Zeventien patiënten met gevorderde longkanker kregen het equivalent van zoiets als 30 koppen groene thee per dag, maar er kon niet objectief worden vastgesteld of het aansloeg.

In een studie met 49 kankerpatiënten, waarvan 21 longkanker hadden, werd het equivalent van 4 tot 25 koppen groene thee per dag gegeven, en ook hier hielp het niet. De enige baat die longkankerpatiënten misschien kunnen hebben bij groene thee is dat het kan helpen om brandwonden van bestralingen te verzachten, op de huid aangebracht als kompressen van groene thee, kunnen de brandwonden wellicht sneller helen.

Het beschermende effect van plaatselijk aangebrachte groene thee werd eveneens waargenomen bij voorstadia van baarmoederhalskanker, waarbij tweemaal daags rechtstreeks aangebrachte zalf van groene thee een gunstige uitwerking had bij zo'n drie kwart van de patiënten vergeleken met slechts zo'n 10% bij de onbehandelde controlegroep, wat overeenkomt met de kankerbestrijdende werking van groene thee op cellen van baarmoederhalskanker in een petrischaaltje, maar toen de vrouwen enkel pillen met extract van groene thee kregen, leken de pillen niet te helpen.

Ik sprak al over mogelijke baten van wikkelingen met groene thee bij huidkanker, maar zijn er nog meer soorten kanker waar groene thee direct in contact komt? Ja, bij darmkanker, dat uit de binnenste bekleding van de darm groeit die in contact komt met voedsel en drank. In de dikke darm worden stoffen uit thee gefermenteerd door goede darmbacteriën in verbindingen zoals 3,4DHPA, dat darmkankercellen lijkt uit te roeien maar in een reageerbuis normale darmcellen relatief ongemoeid laat.

Dus werden 136 patiënten met eerdere poliepen willekeurig ingedeeld en kregen al dan niet pillen met extract van groene thee. Nu betrof het hier een studie in Japan, waar iedereen al groene thee drinkt. In feite werd hierbij 3 koppen thee per dag vergeleken met 4 koppen per dag, maar een jaar later bij de colonscopie was bij de groep met extra groene thee de helft minder van de poliepen teruggekeerd, en de poliepen die groeiden waren 25% kleiner. Dat is behoorlijk spannend!

Waarom is er sindsdien geen grotere vervolgstudie gedaan? Misschien lag het eraan dat het lastig was die studie gefinancierd te krijgen, omdat groene thee een goedkope drank is en geen geneesmiddel.

Maar er is goed nieuws: dankzij een groot kankerfonds in Duitsland zijn wetenschappers nu bezig met het grootste onderzoek over groene thee ooit, waarbij meer dan 2000 kankerpatiënten worden gerandomiseerd. Als de resultaten binnen zijn, zal ik ze graag presenteren.

Kan Lactose het Verband Tussen Melk en de Ziekte van Parkinson Verklaren?

De ziekte van Parkinson is de tweede meest voorkomende neuro-degeneratieve ziekte na Alzheimer. In de VS worden ongeveer 60.000 nieuwe gevallen gediagnosticeerd elk jaar, waardoor het totale aantal huidige gevallen tot ongeveer een miljoen oploopt, met tienduizenden die er aan sterven, elk jaar.

De voedingskundige component die het vaakst betrokken is, is melk, waarbij verontreiniging van de melk door neurotoxines werd beschouwd als de enige mogelijke verklaring. Hoge niveaus van residuen van het bestrijdingsmiddel organochlorine werden gevonden in melk, en in de meest getroffen gebieden in de hersenen van slachtoffers van de ziekte van Parkinson, tijdens autopsie.

Omdat er overal in de melk pesticiden zijn gevonden, moet de zuivelindustrie misschien verplicht worden om op de aanwezigheid van toxines in melk te testen. En er zijn nu inderdaad goedkope, gevoelige, draagbare testen beschikbaar. Geen vals positieven; geen vals negatieven, het verstrekken van snelle detectie van zeer giftige bestrijdingsmiddelen in melk. Nu hoeven we alleen maar de zuivelindustrie te overtuigen om dit daadwerkelijk te doen.

Anderen zijn echter niet zo overtuigd van het pesticide verband. Ondanks duidelijke associaties tussen inname van melk en de incidentie van de ziekte van Parkinson, is er geen rationele verklaring voor het feit dat melk een risicofactor is voor de ziekte van Parkinson.

Als het de pesticiden in de melk zouden zijn, die in de hersenen konden ophopen, dan konden we aannemen dat de pesticiden in het vet zouden ophopen, en het verband tussen magere melk en Parkinson is net zo sterk.

Dus suggereren ze een omgekeerd verband- de melk veroorzaakte geen Parkinson, Parkinson veroorzaakte de melk. Parkinson maakt sommige mensen depressief, redeneerden ze, en depressieve mensen zouden meer melk kunnen drinken. Dus moeten we zuivelopname voor Parkinson-patienten niet beperken vooral omdat ze zo gevoelig zijn voor heupfracturen, maar nu weten we dat melk niet schijnt te beschermen tegen heupfracturen, en zelfs het risico kan vergroten van zowel botbreuken als de dood - maar ironisch genoeg een aanwijzing kan bieden over wat er gaande is met Parkinson.

Maar eerst dit omgekeerde oorzakelijkheid argument. Heeft melk tot Parkinson geleid of heeft Parkinson tot melk geleid? Wat men nodig heeft zijn prospectieve cohortstudies waar je eerst de melkconsumptie meet en dan de mensen volgt in de toekomst, en zulke studies vonden een aanzienlijk verhoogd risico in verband met zuivel inname. Het risico neemt toe met 17% voor elk klein glas melk per dag en met 13% voor elk half plakje kaas per dag.

Nogmaals, de standaard verklaring is dat het van de pesticiden en andere neurotoxische stoffen in zuivelproducten komt, maar dat verklaart niet waarom er meer risico is verbonden aan sommige zuivelproducten dan aan anderen. Residuen van bestrijdingsmiddelen zijn gevonden in alle zuivelproducten dus waarom zou melk meer geassocieerd worden met Parkinson dan kaas?

Nou, er zijn andere neurotoxische verontreinigingen in melk naast de pesticiden zelf, zoals tetrahydroisochinolinen, gevonden in de hersenen van slachtoffers van de ziekte van Parkinson, maar in hogere niveaus in kaas dan in melk, alhoewel mensen meer melk kunnen drinken dan ze kaas eten.

De relatie tussen zuivel en Huntington lijkt vergelijkbaar. De ziekte van Huntington is een vreselijke degeneratieve ziekte van de hersenen die in families voorkomt, waarvan het vroege begin kan worden verdubbeld door zuivelconsumptie, maar ook hier kan dit meer melk-consumptie zijn dan consumptie van kaas. Dat brengt ons terug naar de aanwijzing in de meer-melk-meer-sterfte studie.

Iedere keer als je hoort dat de ziekte- risico's meer samenhangen met melk dan kaas- meer oxidatieve stress, onsteking- dan moeten we denken aan galactose, de melksuiker in plaats van melkvet, eiwit of pesticiden. Dat is waarom wij denken dat melk drinkers in het bijzonder hogere risico's op botbreuken en de dood leken te hebben, en het kan ook de neurodegeneratieve bevindingen verklaren, aangezien zeldzame individuen. met een onvermogen om galactose, dat wordt aangetroffen in melk, te ontgiften, niet alleen schade lijden aan hun botten, maar ook aan hun hersenen.

Wat is Beter: Chiazaad of Lijnzaad?

We eten al meer dan 5.000 jaar chiazaad. Historisch gezien een van de belangrijkste gewassen van het westelijk halfrond. Ze zijn uitzonderlijk rijk aan vezels en aan omega-3 vetzuren, maar net zoals lijnzaad, is het beter om ze te vermalen.

Zelfs het eten van twee eetlepels hele chiazaden elke dag gedurende 10 weken leidde tot geen verandering in omega-3 niveaus, maar dezelfde hoeveelheid gemalen chiazaad leidde tot 'n flinke stijging in bloedspiegels van de korte-keten en de lange-keten omega-3 vetzuren.

Maar er bleek geen invloed te zijn op ontsteking of ziekterisicofactoren. Geen verandering in lichaamsvet, bloedsuiker, cholesterol, bloeddruk, in C-reactief proteïne, of in andere ontstekingsindicatoren.

Een eerdere studie beweerde een aanzienlijke vermindering te zien in C-reactieve proteïnewaarden (een indicator van systemische ontsteking) vergeleken met de controlegroep, maar kijkend naar de data, is dat alleen omdat er een aanzienlijke verslechtering was in de placebogroep die in plaats daarvan een paar eetlepels tarwezemelen per dag kregen. Dus het is niet zo dat de chiagroep beduidend beter werd; de controlegroep werd gewoon aanzienlijk slechter.

Wanneer onderzoekers hun resultaten lijken te overdrijven, is dat een alarmbel om hun financieringsbron te controleren, maar ze maakten geen belangenconflicten bekend. Vijf jaar later echter, kwam de waarheid uit. De studie werd inderdaad gefinancierd door een chiabedrijf. Bovendien had de hoofdonderzoeker een patent om chiazaden te gebruiken om ziekten te behandelen. Waarom meldden ze dit niet? Omdat het beleid van het tijdschrift ten aanzien van belangenverstrengeling klaarblijkelijk niet specifiek openbaring van dergelijke informatie vereist.

Hoe dan ook, het patent is inmiddels verstreken, waarschijnlijk omdat latere studies geen grote voordelen vonden voor gewichtsverlies, bloedsuiker, cholesterol, bloeddruk, of ontsteking chiazaden per dag gedurende 3 maanden. De oorspronkelijke studie toonde een significante daling van de bloeddruk, wat herhaald werd door andere onderzoekers, hoewel het niet zo'n krachtig effect had als gemalen lijnzaad.

De belangrijkste reden dat ik liever lijnzaad heb dan chiazaad, echter, is hun gehalte lignaan, gemiddeld zo'n 15 keer meer dan andere zaden met inbegrip van sesam- en chiazaden, wat de anti-kanker-effecten van lijnzaad zowel voor preventie als voor overleving kan verklaren.

Chiazaden zijn zeker beter dan eieren en olie, dat wel. Door het mengen van 1 deel chia en 9 delen water en ze te laten wellen, maak je chiagel te gebruiken als ei of olievervanger in bakproducten.

Kurkuma of Curcumin: Planten versus Pillen

Fabrikanten van supplementen trappen vaak in dezelfde reductionistische val als de farmaceutische bedrijven. Van kruiden wordt aangenomen dat ze slechts één werkzaam hoofdbestanddeel hebben en als je deze kan isoleren en zuiveren tot een pil, wordt er gedacht, dat de effecten vergroot worden.

Curcumin wordt beschreven als het actieve ingrediënt in kurkuma, maar is het DE werkzame stof of één van de werkzame stoffen? Het is gewoon één van de vele verschillende componenten van de hele wortel. Er is ook cyclocurcumin en curcumenes, en turmerine, turmeron, tumeronol.

Slechts een beperkt aantal studies hebben het potentieel van kurkuma vergeleken met curcumin, maar sommigen suggereren dat kurkuma, de hele wortel, zelfs beter kan werken en niet alleen maar tegen darmkankercellen.

Deze groep van onderzoekers van het 'Anderson Kanker Centrum' in Texas testten curcumin op zeven verschillende typen menselijke kankercellen in vitro. En ook kurkuma.

Curcumin laat borstkankercellen bijvoorbeeld een poepie ruiken, maar kurkuma, de hele wortel, laat ze nog meer poepies ruiken. Curcumin tegen alvleesklierkanker; kurkuma tegen alvleesklierkanker, darmkanker, meervoudige beenmergtumoren, bloed- en beenmergkanker en dikke darmkanker.

Ze vonden dat kurkuma krachtiger was vergeleken met curcumin, wat erop wijst dat componenten anders dan curcumin ook kunnen bijdragen aan anti-kanker activiteiten.

De meeste klinische studies die ziekten bij mensen behandelen gebruikten curcumin-supplementen in plaats van de hele kurkuma, maar niemand heeft geprobeerd om andere componenten te gebruiken dan curcumin. Maar kijk, zelfs curcumin-vrije kurkuma vertoont ontstekingsremmende en antikanker activiteiten.

Hoewel wordt aangenomen dat curcumin de meeste activiteit van kurkuma veroorzaakt, heeft onderzoek in de afgelopen decennia aangetoond dat curcumin-vrije kurkuma - dus kurkuma zonder de zogenaamde actieve stof - net zo doeltreffend is of zelfs meer doeltreffend dan curcumin-bevattende kurkuma.

Er zijn bijvoorbeeld turmerones in kurkuma die verwijderd worden bij het maken van curcumin-supplementen, die zowel antikanker-eigenschappen vertonen als ontstekingsremmende activiteiten.

Dus veronderstelde ik dat deze beschouwing af zou sluiten met het stopzetten van het verschaffen van curcumin-supplementen aan mensen en mensen gewoon het hele kruid kurkuma laten eten, maar in plaats daarvan zeiden ze: Hé, laten we allerlei verschillende kurkuma-supplementen gaan maken!

Voordelen van Gember bij Menstruatiepijn

Ik beschreef al eens dat gember even goed werkt als het meest gebruikte middel bij de behandeling van migraine, beschreven als een van de meest voorkomende pijnsyndromen, waardoor maar liefst 12 procent van de bevolking getroffen wordt. Noem je dat veel voorkomend? Wat dacht je van menstruatiepijn, wat tot 90% van de jongere vrouwen treft?

Je kan wel zien dat dit is geschreven door een man, omdat hij de nadruk legt op ziekteverzuim, en het verlies aan productiviteit in ons land, maar het doet ook gewoon pijn.

Kan gember helpen? Een kwart theelepel gemalen gember, gemberpoeder, driemaal daags tijdens de eerste drie dagen van de menstruatie, en de pijn daalde van 7 naar 5 op een schaal van 1 tot 10, terwijl er in de placebogroep geen wezenlijke verandering was.

Volgens de meeste vrouwen in de placebogroep bleef de pijn gelijk, terwijl degenen in de gembergroep meldden dat ze zich veel beter voelden.

Een volgende studie wees uit dat zelfs een achtste theelepel driemaal daags net zo goed werkte, waarbij de pijn daalde van 8 naar 6, vervolgens in de tweede maand naar 3. De verlichting van menstruatiepijn was opmerkelijker tijdens de tweede maand van de behandeling, en ze hadden maar 4 dagen gember gekregen, niet de hele maand, wat erop wijst dat gember nog beter werkt als vrouwen het bij elke menstruatie nemen.

Hoe zit het met de duur van de pijn? Met een kwart theelepel gemalen gember driemaal daags ging niet alleen de heftigheid van de pijn van 7 naar 5, maar daalde ook de totale duur van de pijn van 19 uur naar ongeveer 15 uur, wat erop wijst dat drie kwart theelepel gemberpoeder per dag gedurende drie dagen een veilig en werkzaam middel voor pijnverlichting is voor studentes die last hebben van pijn en krampen bij menstruatie, vergeleken met placebocapsules met verpulverd geroosterd brood. Maar vrouwen nemen geen broodkruimels tegen menstruatiepijn.

Hoe werkt gember in vergelijking met ibuprofen? Een achtste theelepel gember viermaal daags gedurende drie dagen, of 400 milligram Nurofen? En gember werkte minstens zo goed als het medicijn van keus. Als je toch voor het medicijn kiest: ik ontdekte tot mijn verrassing, dat je geneesmiddelen zoals ibuprofen en naproxen beter op een lege maag kan innemen, want daardoor zakt de pijn eerder en dat draagt ertoe bij dat mensen geen hogere doses nemen.

Hoe Niet te Sterven aan Hoge Bloeddruk

Hoge bloeddruk is de nummer 1 doodsoorzaak in de wereld, die bijna 78 miljoen Amerikanen treft - dat is een op de drie volwassenen. En naarmate we ouder worden, wordt onze bloeddruk hoger en hoger, zodat het op een leeftijd van 60 jaar meer dan de helft treft.

Nou, als het van invloed is op de meeste van ons als we ouder worden, misschien is het geen ziekte en gewoon een onvermijdelijk gevolg van veroudering? Nee, we weten sinds de jaren 1920 dat hoge bloeddruk niet hoeft op te treden.

Onderzoekers maten de bloeddruk van duizend mensen op het platteland van Kenia, die een dieet gecentreerd rond de hele plant aten - volle granen, bonen, groenten, fruit en donkergroene bladgroenten. Onze bloeddruk stijgt bij het ouder worden; hun bloeddruk daalt eigenlijk. En hoe lager hoe beter.

De hele 140 over 90 ideale bloeddruk is arbitrair. Zelfs mensen die beginnen met een bloeddruk van 120 over 80 lijken te profiteren van een bloeddruk verlaging.

Als je naar je arts gaat met een bloeddruk van 120 over 80 zou je een gouden ster krijgen; maar de ideale bloeddruk, de-geen-voordelen-opleveren-bij-verdere-verlaging bloeddruk, zou eigenlijk 110 over 70 moeten zijn.

110 over 70? Is het zelfs mogelijk om een bloeddruk zo laag te krijgen? Het is niet alleen mogelijk; 't is normaal voor wie gezond genoeg eet. Twee jaar lang werden in een Keniaans ziekenhuis, 1800 patiënten opgenomen. Hoeveel gevallen van hoge bloeddruk hebben ze gevonden? Nul. Wauw!

Zij moeten lage ratio's van hart-en vaatziekten hebben gehad. Nee, ze hadden geen hart-en vaatziekten ratio's. Geen enkel geval van arteriosclerose- onze nr. 1 doodsoorzaak -werd gevonden. Landelijk China, ook, rond 110 over 70 hun hele leven; 50-jarigen met dezelfde gemiddelde bloeddruk als 16-jarigen.

Nu Afrika, China - sterk verschillende diëten, maar wat ze met elkaar deelden is dat zij dagelijks plantaardig eten, en er alleen vlees wordt gegeten bij speciale gelegenheden. Nu, waarom denken wij dat het de plantaardige aard van hun dieet is dat zo beschermend is? Omdat in de Westerse wereld, zoals de American Heart Association heeft opgemerkt, de enige mensen die het echt zo laag kregen diegenen waren die strikt plantaardig eten-  komen op ongeveer 110 over 65.

Dit is de grootste studie van degenen die een plantaardig dieet volgen - 89.000 Californiërs, vergelijkt niet-vegetariërs met zogenaamde semi-vegetariërs of flexitariers, die vlees meer op een wekelijkse dan een dagelijkse basis eten; vergeleken met degenen die geen vlees eten, behalve vis; vergeleken met degenen die helemaal geen vlees eten; vergeleken met degenen die geen vlees, eieren of melk gebruiken.

Nu was dit een Adventist studie, dus zelfs de niet-vegetariërs eten niet veel vlees, en neigen naar het eten van veel fruit en groenten, te sporten en niet te roken. Dus zelfs in vergelijking met een groep relatief gezonde vleeseters, bleek er een stapsgewijze daling van de bloeddruk te ontstaan wanneer mensen meer en meer plantaardig eten.

Hetzelfde met diabetes en obesitas. Dus ja, we kunnen de meeste risico's uitvagen door strikt plantaardig te eten. Maar het is niet alles-of-niets; het is niet zwart-wit. Elke beweging langs het spectrum in de richting van gezonder eten kan aanzienlijke gezondheidsvoordelen geven. Je kan dit experimenteel laten zien.

Je neemt vegetariërs, je geeft ze vlees (en betaalt ze om genoeg te eten), en hun bloeddruk gaat omhoog; of je verwijdert vlees uit de voeding van mensen en hun bloeddruk daalt-in slechts 7 dagen! En dit gebeurt er nadat de overgrote meerderheid vermindert of stopt volledig met hun bloeddruk medicatie. Ze moesten hun medicatie te stoppen.

Zodra je de oorzaak aanpakt, zodra je de ziekte elimineert, kan je de bloeddruk pillen met een normale bloeddruk niet meer nemen. Je bloeddruk kan te te laag worden, je wordt duizelig, valt om, verwondt jezelf- Dus je arts moet je met de pillen laten stoppen. Lagere bloeddruk op minder medicijnen; dat is de kracht van planten.

Dus, raad de American Heart Association een vleesloos dieet aan? Nee, ze raden een laag vlees dieet aan, dhet zogenaamde DASH dieet. Waarom niet geheel plantaardig?

Toen het DASH-dieet werd gecreëerd waren ze niet op de hoogte van dit mijlpaal onderzoek, van Harvard's Frank Sacks? Nee, ze waren op de hoogte. De voorzitter van het Ontwerp Comité dat met het DASH-dieet kwam was Frank Sacks.

Kijk, het DASH-dieet werd expliciet ontworpen met het nummer 1 doel om de bloeddrukverlagende voordelen van een vegetarisch dieet te vangen, toch bevat het genoeg dierlijke producten om het verteerbaar te maken voor de doorsnee bevolking. Ze dachten dat het publiek niet met de waarheid kon omgaan.

Nu, tot hun verdediging, kun je zien wat ze dachten. Net zoals meedeinen nooit werken, tenzij je ze eigenlijk inneemt, werken diëten niet, tenzij je ze werkelijk eet. Dus dachten ze, kijk, niemand gaat eten op strikt plantaardige basis, dus als we ze het bericht afzwakken en komen met een soort van compromis dieet, dan zouden ze misschien op een brede schaal meer goed doen voor de bevolking.

OK, vertel dat de duizend Amerikaanse gezinnen per dag dat een geliefde verliest aan een te hoge bloeddruk. Misschien wordt het tijd om het Amerikaanse publiek de waarheid gaan vertellen.