Chocolade en Risico op Beroerte

Het probleem met het publiceren van onderzoek over chocolade is dat de pers erop springt en er te eenvoudig en sensatiegericht over praat. Dan begint het geld te rollen bij de snoepbedrijven, en vertroebelt de berichtgeving; maar verloren in dat alles is er wel een belangrijk punt, namelijk dat de flavonoïden fytonutriënten in cacao heilzaam lijken te zijn.

De suiker in de chocolade is niet goed voor ons. Het vet en de overtollige calorieën in chocolade zijn niet goed voor ons. Maar natuurlijke cacaopoeder kan worden beschouwd als gezonde voeding. Dus het toevoegen van cacao aan een smoothie of havermout of wat dan ook, zou gezondheidsbevorderend zijn.

Maar idealiter kies je onbewerkte, rauwe cacao, aangezien de flavonoïden de bitterheid aan cacao geven, dus proberen ze om cacao te bewerken met alkali om ze opzettelijk te vernietigen. Dus als het gaat om cacao, hoe bitterder hoe beter. In mijn video over chocolade en slagader werking liet ik zien hoe donkere chocolade de werking van de kransslagaders in het hart zou kunnen verbeteren binnen twee uur na de consumptie ervan, met gebruik van angiografie, maar er zijn enkele bloedvaten die je kunt visualiseren met je ogen, de bloedvaten in je ogen.

Twee uur na het eten van pure chocolade is er een significante verbetering in het vermogen van de kleine bloedvaten in de ogen om te verwijden. Hoe zit het met de bloedvaten in je benen?

Perifere slagader ziekte, de atherosclerose in de slagaders die je ledematen voeden leidt tot claudicatio, een krampachtige pijn in de kuiten wanneer je oefeningen probeert te doen. Dit komt door de verminderde doorbloeding. Dus werden de maximale loopafstand en de maximale wandeltijd onderzocht bij 20 patiënten met perifere slagader ziekte, twee uur na het eten van pure chocolade, met een respectabele 85+% cacao, of na het eten van een reep melkchocolade.

Degenen die de donkere chocolade aten, konden ongeveer 11 meter meer lopen en ongeveer 17 seconden langer dan vóór de inname van donkere chocolade, maar na de melkchocolade waren ze zelfs niet in staat om zo ver te lopen als dat ze gewend waren. Dus cacao lijkt wel iets te bevatten dat nuttig is, maar een paar seconden hier en daar is niet voldoende.

Hoe zit het met genezing van atherosclerose, waarvan we tot aan 1977 niet eens dachten dat dat mogelijk was. Wacht even, wat is er gebeurd in '77? Dean Ornish begon pas in 1979 met publiceren over de genezing van hart-en vaatziekten. Nou, eigenlijk was het eerste bewijs van atherosclerose genezing met een cholesterolverlagend dieet en medicijnen niet bij de kransslagaders naar het hart, maar bij de femorale slagaders naar de benen.

Hoe zit het met de slagaders naar de hersenen? Nou, er is een non-invasieve manier om het arteriële functioneren in de hersenen te meten met behulp van transcraniële echografie. Als je iemand vraagt om z'n adem in te houden, dan zegt het brein, oh-oh, en begint het de slagaders te openen om de toegenomen bloedstroming te compenseren.

Maar als de slagaders in de hersenen verstijfd en verlamd zijn door atherosclerose, zijn ze niet in staat om zo veel en zo snel te openen zoals normaal gesproken, en er wordt dus gezegd dat ze een kleinere ingehouden adem index hebben, wat een risicofactor kan zijn voor beroerte.

Dus ontwierpen onderzoekers een experiment waarin zij de resultaten van chocolade vergeleken met iets neutraals zoals havermout. Dus kozen ze een lepel cacaopoeder of iets dergelijks? Nee. Een gerandomiseerde crossover studie van havermout versus een gefrituurde Mars bar. Wacht even, waarom een efrituurde Mars reep?

Nou, dit werd gepubliceerd in de Scottish Medical Journal, en blijkbaar zijn gefrituurde Mars repen snacks die sterk geassocieerd zijn met Schotland. Wacht even... Is dit gewoon een broodjeaapverhaal of zo? Nee. 627 fish & chips zaken in Schotland werden gekozen om de beschikbaarheid van deze delicatesse te bepalen. En meer dan 1 op de 5 zei: "Ja," en gaven aan dat ze tot 200 stuks per week verkopen. Je hoeft alleen de borden te volgen.

Dat ziet er ongeveer zo uit. In beslag gedompelde en gefrituurde Snickers repen en pizza waren blijkbaar minder populair. De onderzoekers concluderen dat het niet een broodjeaapverhaal is. Wat bemoedigend is, is dat ze enig bewijs van de penetrantie van het mediterrane dieet vonden, zij het in de vorm van een gefrituurde pizza.

Zou dit bij kunnen dragen aan een Schotland dat het hoogste aantal beroertes heeft in heel Europa? Nou, dit hebben ze op de proef gesteld en, interessant genoeg, bij mannen was er was een aanzienlijke daling ten opzichte van vrouwen. Misschien komen mannen van Mars, en vrouwen van Snickers? Ongeacht, hoe zit het met chocolade die niet is gefrituurd?

Er zijn al een paar bevolkingsstudies geweest die mensen over een bepaalde tijd hebben gevolgd, en hieruit is gekomen dat degenen die chocolade aten een lagere kans op een beroerte bleken te hebben, sindsdien is dit bevestigd in een ander onderzoek. Maar misschien is de consumptie van chocolade simpelweg gerelateerd aan ander gedrag dat gezond is voor het hart en hersenen. Net als dat mensen die veel bewegen meer voedsel moeten eten, dus misschien eten ze wel meer chocolade?

Ze hadden hier geen bewijs voor, maar je kan niet alles verklaren. Ik bedoel, om oorzaak en gevolg te bewijzen zou je mensen steekproefsgewijs moeten verdelen over twee groepen en de ene helft chocolade laten eten en de andere helft niet, en ze dan voor een decennium of twee volgen. Waarop één onderzoeker antwoordde: "dikke kans." Probeer jij maar eens mensen te vinden voor een onderzoek waar ze gerandomiseerd worden om 16 jaar lang geen chocolade te eten.

Het Rapport van het Instituut van Geneeskunde over de Gezondheidseffecten van Marihuana

Wanneer sommige verkeerd geinformeerde mensen horen dat er een op planten gebaseerde medische praktijk wordt geopend, dan schiet al gauw een bepaalde plant te binnen. In de loop der jaren heb ik veel vragen gekregen over cannabis, en ik vind het hoog tijd om te proberen de verwarring te verwijderen. Ik wilde niet gewoon even met de losse hand een gooi doen en alles in rook doen opgaan.

Er zijn brandende problemen als het gaat om een groeiende industrie, met zo veel ophef en rook en spiegels, kan de wetenschap een behoorlijke tik oplopen. Ik bedoel, zijn er acute chronische effecten? Zware beschadigingen aan lijf en leden door het rijden onder de invloed misschien?

Ik wilde de echte waarheid geven en dubieus onderzoek eruit filteren en dat is nog een hele trip geweest. Alleen al in de afgelopen maanden zijn er 420 artikelen uitgegeven!

Dit is de recensie waar iedereen op zat te wachten, al het bekende bewijs in 2017 van het Instituut voor Geneeskunde belast met het uitvoeren van een uitgebreide beoordeling over de gezondheidseffecten van cannabis. Ze zijn gestart met 24.000 bronnen, en reduceerde het tot ongeveer 10.000 om dit 468 paginas tellende document te produceren. Wat vonden ze?

Ik denk dat het eerlijk is om samen te vatten dat ze tot de conclusie kwamen dat de beweerde voordelen veel kleiner en zwakker zijn dan vaak wordt gerapporteerd, maar dat geldt ook voor de vermeende risico's.

Dus, goed nieuws voor de recreatieve gebruiker, die meestal bezorgd is over het krijgen van kanker, maar slecht nieuws voor de patiënt die hoopt dat het helpt tegen kanker.

De enige drie voordelen waar ze substantieel bewijs voor konden vinden was een behandeling van chronische pijn bij volwassenen, misselijkheid en braken veroorzaakt door chemotherapie en het verlichten van zelfgemelde stijve spieren. bij patiënten met MS. Zelfs archetypische medische marihuana-indicaties, zoals glaucoom, voldeden niet aan de verwachtingen.

Ondanks het populaire geloof in het tegendeel, uitgebreid onderzoek over decennia heeft gedocumenteerd dat marihuana niet effectief is bij het behandelen van klinische glaucoom, een ziekte van verhoogde druk in de oogbol. Ik bedoel, het verlaagt wel de druk, maar slechts voor ongeveer een uur.

Dus, je zou een dozijn jointjes per dag moeten roken, en zelfs als je die paar duizend per jaar zou roken, dan wordt je lichaam er aan gewend.

Dus, het kleine beetje voordeel verdwijnt binnen enkele maanden bij de meeste patiënten. Aan de andere kant, is het zeer opvallend dat uit deze lijst van nadelige bijwerkingen van langdurig of zwaar gebruik er geen melding wordt gemaakt van chronisch obstructieve longziekten zoals emfyseem, die je kunt krijgen van het roken van tabak.

En het lijkt er ook niet op dat het roken van marihuana de risico's verhoogt van kankers aan de luchtwegen, zoals longkanker of hoofd- en nekkanker, hoewel cannabis wel het risico op testikelkanker zou kunnen verhogen. Er zijn tot nu toe drie studies geweest op het gebruik van marihuana en testikelkanker, waarbij marihuana het risico ongeveer 50% lijkt te verhogen, maar alleen, zo lijkt het, voor diegenen die een keer per week of meer roken, of voor een periode van 10 jaar of langer.

Dus wat concluderen ze in het algemeen, waren ze voor of tegen legalisatie? In principe concludeerden zij, dat er gewoonweg niet genoeg onderzoek is, waardoor patiënten, gezondheidszorg professionals, en beleidsmakers zonder het bewijs zitten dat ze nodig hebben om gezonde beleidssbeslissingen te kunnen maken. Dit gebrek aan op bewijs gebaseerde informatie vormt een risico voor de volksgezondheid.

Dat is één ding waar iedereen aan beide zijden het over eens is, de behoefte aan definitief klinisch onderzoek. Anders blijven we zitten met anekdotes, blogs en advertenties, die niet "een goede basis bieden voor de beoordeling van de veiligheid en werkzaamheid van farmacologische middelen. " Omdat cannabis gewoon een natuurlijk voorkomende plant is en niet gepatenteerd kan worden, is de farmaceutische industrie nergens te vinden.

Wat we nodig hebben zijn grote klinische onderzoeken. Tot dan krabben we ons allemaal op het achterhoofd. Maar waar gaat de financiering vandaan komen jongen? Wat de farmaceutische bedrijven betreft, is interesse in de plant erg schaars- waar kunnen ze geld verdienen? Big Pharma is echter geïnteresseerd in een onderbouwde aanpak. "De ontwikkeling van nieuwere cannabinoïde modulatoren in winstgevende pilvorm zal op een dag, schrijft deze farmacologie professor, het gebruik van cannabis kruiden tot het verleden laten behoren. “

Kan Groene Thee Helpen Kanker te Voorkomen?

Het drinken van thee is in verband gebracht met een lager risico op hart- en vaatziekten, beroerte en voortijdig overlijden in het algemeen, waarbij elke extra kop groene thee per dag een 4% lager risico op overlijden oplevert. En zo zou het drinken van een paar koppen thee per dag de dokter buiten de deur kunnen houden, en de begrafenisondernemer ook. Maar hoe zit het met kanker?

Uit allerlei studies in laboratoria en met mensen blijkt steeds vaker dat thee kan helpen bij het voorkomen van ziekten en dat thee de voortgang van kanker daadwerkelijk kan vertragen. Laten we eens kijken naar een paar van die aanwijzingen.

Niet alleen blijken mensen die veel thee drinken jaren langer te leven dan mensen die minder thee drinken, het drinken van veel thee kan het ontstaan van kanker vertragen. Nu gaat hier over Japanse theekopjes, die maar de helft van een kop bevatten, dus de hoogste categorie hier is groter dan of gelijk aan 5 koppen thee, geen 10.

De vrouwen die kanker kregen, bleken dat 7 jaar later te krijgen als ze veel thee hadden gedronken vergeleken met degenen die minder dronken, terwijl bij mannen een vertraging met 3 jaar te zien was. Het verschil tussen mannen en vrouwen kwam waarschijnlijk door roken. Groene thee kan invloed hebben op elk stadium van kankervorming, het ontstaan van de eerste kankercel, het uitgroeien tot een tumor, en de daarop volgende verspreiding en uitzaaiing.

Kanker begint vaak als een vrije radicaal ons DNA oxideert en een mutatie veroorzaakt, maar binnen 40 minuten na het drinken van groene thee is er een mooie piek te zien in het aantal antioxidanten in je bloed. Door deze toename wordt dan weer de oxidatieve schade aan het DNA verlaagd en daarmee het risico op kanker.

Bovendien, als het gaat over genbeschermende effecten–bescherming van onze genen– was bij reeds bestaande oxidatie de schade aan het DNA lager na het drinken van groene thee, wat erop wijst dat groene thee ook het herstel van DNA kan bevorderen, maar dat wisten we niet zeker...tot nu toe.

Er is een enzym in ons lichaam dat DNA kan repareren, OGG1 genaamd, en binnen een uur na het drinken van één kop groene thee kunnen we de werking van dat enzym stimuleren, en na een week thee drinken kunnen we de werking zelfs nog vergroten, dus het regelmatig drinken van groene thee kan extra voordelen hebben voor de preventie en/of het herstel van beschadigd DNA.

Thee kan DNA zo goed beschermen dat het te gebruiken is om sperma te bewaren, de verse monsters sperma, totdat ze in de koeling kunnen; en groene thee is zo ontstekingswerend dat het te gebruiken is als pijnbestrijding in de vorm van een mondspoeling na operatief verwijderen van verstandskiezen.

En als het gaat over het beheersen van de groei van kanker, met een dosis van de verbindingen in groene thee die iemands organen bereiken na 6 koppen thee, dat kan kankercellen ertoe brengen zelfmoord te plegen, apoptosis, geprogrammeerde celdood, waarbij normale cellen niet aangetast worden. Er zijn allerlei chemokuren waarmee kanker met bruut geweld gedood kan worden, maar die kunnen ook gewone cellen aantasten.

Groene thee lijkt dus een ideaal middel om kanker te voorkomen: geen of weinig bijwerkingen, werkzaam tegen allerlei soorten kanker, in haalbare doses, via de mond in te nemen. We weten ook een beetje hoe het werkt, door de groei van kankercellen te stoppen, waardoor ze zichzelf uitschakelen. Het is goedkoop en het is bekend hoe het veilig gebruikt kan worden.

Maar dit was allemaal gebaseerd op in-vitrostudies in een reageerbuis. Nu moet het worden beoordeeld in testen bij mensen – geef mensen met kanker groene thee om te bekijken of het helpt. Daar gaan we het over hebben in de volgende aflevering...

Wacht Niet tot je Dokter z'n Verslaving Opgeeft

Toen de bekende chirurg Michael DeBakey werd gevraagd waarom zijn studies, gepubliceerd in de jaren '30, waarbij roken gelinkt werd aan longkanker, gewoon genegeerd werden, moest hij mensen eraan herinneren hoe het destijds was.

We waren een rokende samenleving. Je zag het in films. Je zag het overal. Medische congressen waren één grote waas van rook. Roken was, kort gezegd, normaal. Net alsof in het Congres de debatten‬ over sigaretten en longkanker‬ zouden plaatsvinden in‬ met rook gevulde zalen.‬

Dat zet me aan het denken over wat er‬ tegenwoordig op het ontbijtbuffet staat bij de bijeenkomsten van ‬ het comité voor voedingsadviezen.‬ Ik had het al eens over‬ een bekende statisticus, Ronald Fisher genaamd, die tekeer ging tegen‬ wat hij propaganda noemde‬ die het publiek ervan moest overtuigen‬ dat sigaretten roken gevaarlijk was.‬

Fisher heeft een waardevolle bijdrage‬ geleverd op het gebied van de statistiek,‬ maar zijn analyse over longkanker‬ en roken bleef gebrekkig‬ doordat hij niet bereid was om‬ alle beschikbare gegevens mee te nemen.‬ Zijn rookgordijn kan zijn ontstaan doordat hij een betaalde consultant was voor de tabaksindustrie, maar ook‬ omdat hij zelf rookte.‬

Misschien had hij er moeite mee‬ om de samenhang te zien omdat hij zelf zo graag rookte,‬ wat me aan het denken zet‬ over sommige voedingsmiddelen waar voedingswetenschappers nog steeds dol op kunnen zijn.‬

Ik vind het nog altijd ironisch als‬ wetenschappers aangeven vegetariër te zijn‬ en aangeven dat hun eetpatroon een mogelijke belangenverstrengeling kan zijn,‬ terwijl ik in geen van de 70.000 artikelen‬ over vlees in de medische vakbladen ooit heb gezien dat een wetenschapper‬ aangaf niet-vegetarisch te eten,‬ want dat is normaal.‬ Net zoals roken ooit normaal was.‬

Hoe kan iets dat zo normaal is‬ zo slecht voor je zijn?‬ En het is niet dat je dood neervalt als je één sigaret rookt. Kanker heeft tientallen jaren nodig‬ om zich te ontwikkelen.‬ Omdat destijds de meeste artsen zelf rookten‬ en ze niet meteen eventuele‬ schadelijke gevolgen konden waarnemen,‬ aarzelden ze om zelfs maar de mogelijkheid‬ van zo'n samenhang te aanvaarden,‬ ondanks de berg aan bewijzen.

Het mag 25 jaar hebben geduurd totdat‬ het rapport van de inspecteur uitkwam‬ en nog langer tot de geneeskundige wereld‬ er ook in wilde meegaan,‬ maar nu zijn er geen advertenties meer‬ waarin mensen worden aangemoedigd met:‬ "Inhaleer naar hartenlust!" Nu zijn er advertenties waarmee‬ de GGD weerwoord geeft.‬

Voor advertenties over eten hoef je niet helemaal terug te gaan tot:‬ "Vlees...voor een goede gezondheid"‬ of "Voedzaam spek"‬ of artsen die vlees voorschrijven,‬ of frisdrank, wat dat betreft.‬ "De hemel zij dank dat Trix goede gewoonten aanleert!" Je weet dat er iets echt niet klopt als je adviezen over verstandig eten krijgt‬ in advertenties voor sigaretten.‬

Tegenwoordig kun je zien dat hotdogs‬ een certificaat krijgen van‬ de Amerikaanse Hartstichting,‬ of biefstukpuntjes, wat dat betreft.‬ En wat was van alle voedingsmiddelen het eerste dat‬ van de vereniging van diëtisten‬ het label "Kids Eat Right" mocht voeren?‬ Was het een appel? Broccoli misschien? Nee hoor, kaashapjes van Kraft.

Welnu, net zoals er in de jaren '30, '40‬ en '50 een voorhoede was‬ die probeerde levens te redden, zijn er nu‬ van die advertenties die het omdraaien van wat je met varkensdijen kunt doen‬ tot wat varkensvlees met je dijen doet.‬

Het Physician's Committee ‬ for Responsible Medicine‬ met hun campagne‬ "Vlees is het nieuwe roken".‬ Zoals dr. Barnard probeerde duidelijk te‬ maken in een redactioneel schrijven‬ in het Journal of Ethics ‬ van de American Medical Association:‬ "Plantaardig eten is nu‬ de voedingsequivalent‬ van stoppen met roken."

Hoeveel mensen moeten er nog sterven‬ totdat de GGD mensen aanraadt niet‬ te wachten tot een openhartoperatie nodig is‬ maar ook gezond te gaan eten?‬ Net zoals we niet hoeven te wachten‬ totdat onze dokter‬ stopt met roken,‬ om zelf te stoppen met roken,‬ hoeven we niet te wachten tot onze dokter‬ een cursus over voeding doet,‬ of zijn eigen eetpatroon verbetert,‬ om zelf gezonder te gaan eten.‬

Artsen bezitten geen beroepsmonopolie‬ meer op informatie over gezondheid.‬ Er is een democratisering ‬ van kennis gaande,‬ en tot het systeem verandert,‬ moeten we zelf de verantwoordelijkheid nemen‬ voor onze eigen gezondheid,‬ en die van ons gezin.‬ We kunnen niet wachten tot de samenleving de wetenschap inhaalt, want het is een kwestie van leven of dood.

Toen dr. Kim A. Williams voorzitter werd‬ van het American College of Cardiology,‬ werd hem gevraagd waarom hij zijn‬ eigen advies opvolgt en plantaardig eet.‬ "Sterven vind ik niet erg," antwoordde dr. Williams. "maar het moet niet mijn eigen schuld zijn."

Wat is het Gezondste Dieet?

Bob en Sally zijn in de war. Ze willen gezond eten, maar er is zo veel verwarrende informatie. Welk dieet is nou echt het beste?

Ja, er zit calcium in kaas, eiwit in varkensvlees, en ijzer in rundvlees, maar hoe zit het met al die andere dingen die je samen met deze voedingsstoffen binnenkrijgt: de dosis hormonen in zuivel, de reuzel, de verzadigde vetten?

Burger King kan verkondigen dat je alles naar jou wensen kunt krijgen, maar je kan niet naar de kassa en een hamburger bestellen—doe maar zonder verzadigde vetten en cholesterol. Voeding is een all-in deal.

Zuivel is de nummer één bron van calcium in de Verenigde Staten, maar het is ook de nummer één bron van verzadigd vet. Maar wat krijg je nog meer mee als bagage, samen met het calcium in donkergroene bladgroenten? Vezels, foliumzuur, ijzer, antioxidanten— enkele voedingsstoffen die ontbreken in melk.

Plantaardige voeding bevat gemiddeld 64 keer meer antioxidanten dan dierlijke voeding. Door het verkrijgen van de meeste nutriënten uit onbewerkte plantaardige voeding, krijg je een betere bonus in plaats van bagage.

Als de National Pork Board ham promoot als een uitstekende bron van eiwitten, dan doet dat me denken aan het beroemde citaat van de senior vice-president marketing van McDonald's, die onder ede in een rechtbank vertelde dat Coca Cola voedzaam is omdat het water bevat.

Onderzoek toont aan dat een plantaardig dieet je kan helpen gewicht te verliezen, het kan gebruikt worden om diabetes en hartziekten te voorkomen en genezen, bloeddruk te verlagen, en kan je helpen om langer te leven.

Het lijkt erop dat oma gelijk had toen ze zei: "Eet je groenten."

Avocados Verlagen Klein Gebonden LDL Cholesterol

Als je krantenkoppen ziet zoals, "Avocado's kunnen uw cholesterol verbeteren" dan hebben ze het voornamelijk over substitutie experimenten, waarbij avocado aan het dieet wordt toegevoegd door het vervangen van dierlijke vetten. Dus geen wonder dat cholesterol naar beneden gaat.

Dus, als u bijvoorbeeld mensen neemt die een standaard Noord-Amerikaanse dieet eten, inclusief dierlijke vetten - dan zijn zuivel en pluimvee de twee grootste bijdragers aan cholesterolverhogende verzadigde vetinname - ze kunnen met een LDL niveau beginnen dat ergens hier ligt.

Voeg gewoon avocado toe aan hun dieet zonder iets anders te doen en cholesterol gaat niet naar beneden, maar voeg avocado toe en tegelijkertijd verlaag de inname van verzadigd vet, en het cholesterol niveau zakt, maar niet meer dan wanneer je alleen maar verzadigd vet vermindert. en niets anders toevoegt.

Oké, maar hoe zit het als je helemaal geen vlees eet, tegenover geen vlees met avocado toegevoegd? Zij namen mensen met torenhoog cholesterol van rondom 300 en schakelde ze over naar een relatief laag-vet vegetarisch dieet met ongeveer 20% van de calorieën uit vet tegenover een vegetarisch dieet met toegevoegde avocado, waardoor het tot een typischer vetgehalte komt, 30% van de calorieën uit vet.

Deze groep begon met LDL's die door het dak gingen en alhoewel het verwijderen van vlees geholpen kan hebben, vlees weglaten en avocado toevoegen leek nog meer te helpen. En het lijkt het beste te helpen met het ergste type LDL.

Zoals ik eerder heb besproken, alle vormen van LDL-cholesterol zijn slecht cholesterol, maar groot, pluizig LDL doet de kans op hartaandoeningen, zoals hartaanvallen, met 31% toenemen. terwijl kleine, dichte LDL nog erger is.

Voed mensen veel havermout en haverzemelen, en niet alleen zakt hun LDL in het algemeen, maar het verlaagt specifiek de slechtste vorm van LDL. Voeg walnoten toe aan een dieet met een laag vetgehalte, en niet alleen gaat LDL naar beneden, maar ook de grootteverdeling van LDL verschuift een beetje naar meer goedaardig.

En als je mensen op een plantaardig dieet zet met veel vezels en noten, dan kun je een gigantische LDL daling zien van 30%, vergelijkbaar met een cholesterol- verlagend statine drug. En dit betreft ook het kleine, dichte gevaarlijkste LDL.

Let op, dit gebeurt niet met extra-virgin olijfolie. Dus, het is niet alleen een enkelvoudig onverzadigd vet effect. Als je naar de beroemde PREDIMED studie kijkt, dan zie je dat de groep die gerandomiseerd was naar extra noten een aanzienlijke daling ondervond in het kleinste, dichtste LDL, maar de groep die gerandomiseerd was naar de extra-virgin olijfolie kreeg dit niet.

Kortom, het blijkt dat er speciale componenten in noten zitten die het slechtste van het slechtste verlagen. Bieden Avocados soortgelijke voordelen? Dat wisten we niet... tot nu toe.

In de eerste gerandomiseerde gecontroleerde voedingstoets die naar avocado's en LDL-grootte kijken, verwijderden ze het dierlijk vet uit het dieet van mensen en vervingen ze het met ofwel koolhydraten, of avocado's, of plantaardige oliën dat een soortgelijk vetprofiel had als avocado's.

Dus, de twee laatste diëten waren zeer vergelijkbare diëten, maar één had de voedingsstoffen die alleen in avocado's voorkomt en de andere niet. Wat gebeurde er?

Nou, wanneer je verzadigd vet laat vallen, dan gaat je LDL naar beneden, ongeacht of u dierlijk vet vervangt met plantaardig vet, olie in dit geval, of met koolhydraten. Maar wat als je dierenvet vervangt met het onbewerkte plantenvoedsel avocado - een nog beter effect.

En om te zien hoe dat komt, deelden ze het LDL op in groot versus klein. Ze brachten allemaal het gevaarlijkste grote LDL naar beneden, maar de avocado had het extra effect van het verlagen van het super gevaarlijke kleine LDL. Dat is waar die extra verlaging vandaan kwam.

Dus, het is niet alleen een kwestie van het vervangen van dierlijk vet met plantaardig vet; er zijn extra voordelen te behalen met de vezel- en phytonutriënten van onbewerkte plantaardige voeding zoals avocado's.

Oh, zit er iets goeds in avocado's? Nou, laten we dan gewoon avocado-extracten toevoegen aan het vlees. Avocado-extracten toevoegen aan varkensvlees verlaagt duidelijk cholesterol- oxidatieproducten, varkensvlees is uitgebreid gedocumenteerd als giftig, kankerverwekkend en atherosclerotisch, maar minder, blijkbaar, met wat avocado erin gemengd.

Wat Veroorzaakt Insulineresistentie?

In studies van bijna een eeuw geleden werd iets opmerkelijks ontdekt. Neem jonge, gezonde mensen en verdeel ze in twee groepen, de ene helft krijgt eten met veel vet, de andere helft met veel koolhydraten, en dan gebeurt er binnen twee dagen dit. De glucose-intolerantie schiet omhoog in de groep met het vette eten.

Als reactie op dezelfde lading suikerwater kreeg de groep die vet naar binnen had zitten proppen een twee keer zo hoge bloedsuikerspiegel. Zodra de hoeveelheid vet in het eten stijgt, pieken ook de bloedsuikers. Het kostte wetenschappers bijna 70 jaar om dit mysterie te ontrafelen, maar uiteindelijk leidde het tot wat we tegenwoordig weten over de oorzaken van diabetes type 2.

Als atleten koolhydraten schuiven voor een wedstrijd, proberen ze daarmee de brandstoftoevoer in hun spieren op te bouwen. Zetmeel wordt in glucose omgezet in ons spijsverteringsstelsel; dat circuleert als bloedglucose, bloedsuiker, en wordt door onze spieren opgenomen en verbrand om energie te leveren.

Bloedsuiker is evenwel een soort vampier. Het moet uitgenodigd worden om onze cellen binnen te komen. En insuline is die uitnodiging.

Hier is een spiercel. Hierbuiten staan een paar bloedsuikers geduldig te wachten tot ze naar binnen mogen. Insuline is de sleutel die de deur opent om de suiker in ons bloed de spiercel binnen te laten gaan. Als de insuline zich hecht aan de insulinereceptor, wordt er een enzym geactiveerd, dat weer een ander enzym activeert, dat nog twee enzymen activeert, wat uiteindelijk het glucosetransport in gang zet, wat fungeert als een poort voor de glucose om de cel binnen te komen.

Insuline is dus de sleutel waarmee de deur naar onze spiercellen open gaat. Wat als er nu geen insuline was? Nou, dan zou de bloedsuiker vastzitten in de bloedbaan, op de deur bonzen bij de spieren en niet naar binnen kunnen, en omdat de suiker nergens heen kan, blijven de suikerspiegels stijgen. Dat is wat er gebeurt bij diabetes type 1.

De cellen in de alvleesklier die insuline aanmaken worden vernietigd, en zonder insuline kan het suiker in het bloed niet vanuit het bloed naar de spieren, waardoor de bloedsuikerspiegel stijgt. Maar er is nog een manier waardoor we een hoge bloedsuikerspiegel kunnen krijgen.

Wat als er genoeg insuline is, maar de insuline werkt niet? De sleutel is er, maar het slot zit dichtgeplakt. Dat heet insulineresistentie. Onze spiercellen zijn ongevoelig voor de werking van insuline. Wat zit er in het slot van de deur naar onze spiercellen zodat insuline de suiker niet binnenlaat?

Vet. Dat heet intramyocellulaire lipide, het vet in onze spiercellen. Het vet in de bloedbaan kan zich ophopen in de spiercellen, waardoor giftige vetafbraakproducten ontstaan en vrije radicalen die de signalen voor de doorgifte blokkeren. Hoeveel insuline we ook hebben in ons bloed, de poorten voor de glucose gaan niet open en de bloedsuikerspiegel stijgt.

Dit mechanisme waardoor vet, met name verzadigd vet, insulineresistentie in gang zet, was niet bekend totdat sjieke MRI-technieken ontwikkeld werden om te kijken wat er bij mensen in hun spieren gebeurt als vet in hun bloedbaan werd gebracht. Op die manier kwamen ze erachter dat een hogere hoeveelheid vet in het bloed insulineresistentie veroorzaakt doordat de glucose de spieren niet in kan.

En dat kan binnen drie uur plaatsvinden. Eén voltreffer met vet kan de insulineresistentie in gang zetten, en de opname van glucose remmen, na slechts 160 minuten. Hetzelfde gebeurt bij jongvolwassenen. Je brengt vet in hun bloedbaan. Dat bouwt zich op in hun spieren en vermindert hun gevoeligheid voor insuline, waaruit blijkt dat meer vet in het bloed in belangrijke mate bijdraagt aan insulineresistentie.

En dan kun je het tegenovergestelde experiment doen. Verlaag de hoeveelheid vet in het bloed van mensen en de insulineresistentie daalt meteen. Haal je het vet uit het bloed, dan haal je de suiker uit het bloed. Dat is dus de verklaring voor deze bevinding.

Bij een dieet met veel vet, het ketogene dieet, werkt de insuline niet goed. Ons lichaam is insulineresistent. Maar als de de hoeveelheid vet in ons eten steeds lager wordt, werkt de insuline steeds beter.

Dat is een duidelijk bewijs dat zelfs de suikertolerantie van gezonde mensen kan worden aangetast door het toedienen van een dieet met weinig koolhydraten en veel vet.

Maar we kunnen insulineresistentie verlagen, de oorzaak van pre-diabetes, de oorzaak van diabetes type 2, door de inname van verzadigd vet te verlagen.

Referentiebronvermelding:

• H P Himsworth. The dietetic factor determining the glucose tolerance and senility to insulin of healthy men. Clinical Science 2, 67-94.

• H P Himsworth, E M Marshall. The diet of diabetics prior to the onset of the disease. Clinical Science 2, 95-115, 1935. NA.

• M Roden, T B Price, G Perseghin, K F Petersen, D L Rothman, G W Cline, G I Shulman. Mechanism of free fatty acid-induced insulin resistance in humans. J Clin Invest. Jun 15, 1996; 97(12): 2859–2865.

• S Lee, C Boesch, J L Kuk, S Arsianian. Effects of an overnight intravenous lipid infusion on intramyocellular lipid content and insulin sensitivity in African-American versus Caucasian adolescents. Metabolism. 2013 Mar;62(3):417-23.

• M Roden, K Krssak, H Stingl, S Gruber, A Hofer, C Furnsinn, E Moser, W Waldhausl. Rapid impairment of skeletal muscle glucose transport/phosphorylation by free fatty acids in humans.

• M Krssak, K Falk Petersen, A Dresner, L Dipetro, S M Vogel, D L Rothman, M Roden, G I Shulman. Intramyocellular lipid concentrations are correlated with insulin sensitivity in humans: a 1H NMR spectroscopy study. Diabetologia. 1999 Jan;42(1):113-6.

• J Shirley Sweeney. DIETARY FACTORS THAT INFLUENCE THE DEXTROSE TOLERANCE TEST A PRELIMINARY STUDY. JAMA Int Med, Dec, 1927, Vol 40, No. 6.

• E W Kraegen, G J Cooney. Free fatty acids and skeletal muscle insulin resistance. Curr Opin Lipidol. 2008 Jun;19(3):235-41.

• A T Santomauro, G Boden, M E Silva, D M Rocha, FR F Santos, M J Ursich, P G Strassmann, B L Wajchenberg. Overnight lowering of free fatty acids with Acipimox improves insulin resistance and glucose tolerance in obese diabetic and nondiabetic subjects. Diabetes. 1999 Sep;48(9):1836-41.

• HP Himsworth. The dietetic factor determining the glucose tolerance and sensitivity to insulin of healthy men. J Physiol. 1934 Mar 29; 81(1): 29–48.

Dieet en Reumatoïde Artritis

Reumatoïde artritis misvormt het lichaam. Het wordt vaak behandeld met de meest giftige medicijnen, zoals steroïden, chemotherapie-medicijnen en thalidomide. We weten al tien jaar dat het eten van vlees een cruciale rol kan spelen, gebaseerd op dit soort data, waaruit blijkt dat hoe meer vlees in een land wordt gegeten, hoe meer de ziekte in dat land voorkomt.

Vegetarisch eten kan de kans dat je reumatoïde artritis krijgt verminderen. Maar als je het al hebt, maakt het dan nog uit wat je eet?

'Vegetarische diëten zijn succesvol bij het behandelen van reumatoïde artritis.' Feit of fictie? Feit. Bijna ieder onderzoek dat over dit onderwerp wordt gepubliceerd, heeft laten zien dat vegetarische diëten inderdaad gebruikt kunnen worden om de ziekte succesvol te behandelen.

Sommigen hebben vegetarische diëten met en zonder vasten getest. Sommigen testten veganistische diëten, sommige rauw-veganistische diëten, sommigen gebruikten zelfs glutenvrij rauw-veganistische diëten. Wat ze allemaal gemeen hadden, was dat ze allemaal vegetarisch waren en dat ze allemaal werkten.

De enige vraag die overblijft is: waarom? Is reumatoïde artritis een door vlees veroorzaakte aanval van ons eigen immuunsysteem op onze gewrichten? Of zijn de eiwitten in het vlees zelf betrokken bij het aanvallen van de gewrichten?

Dit is van eerder dit jaar: een case-studie van een vrouw die vlees, zuivel en eieren at, met zulke heftige gewrichtsontstekingen dat ze chemokuren en steroïden kreeg. totdat ze stopte met het eten van dierlijke producten en haar symptomen verdwenen toen ze slechts plantaardige eiwitten at.

Ze kon haar ziekte aan- en uitschakelen alsof het een lichtknop was. Er staat zelfs dat ze een dag voor haar afspraak bij de dokter, vlees at, om de dokter te bewijzen dat ze echt heel erg last van artritis had.

Als vatbare mensen al die lichaamsvreemde dierlijke eiwitten in hun lichaam stoppen kan één van deze twee dingen gebeuren: Als we knagen aan het kraakbeen aan het eind van een kippenpoot, reageert ons immuunsysteem op deze lichaamsvreemde kraakbeen-eiwitten door kraakbeen-antilichamen te maken. Die kunnen in de war raken en ons eigen kraakbeen gaan aanvallen. Dat bedoelen ze met 'door vlees veroorzaakte gewrichtsaanvallen.'

De andere mogelijkheid is dat zelfs als er geen kruisreactieve verwarring is, de immuuncomplexen die worden gevormd door de dierlijke eiwitten in onze antilichamen zich in onze gewrichten kunnen verplaatsen en op die manier ontstekingen uitlokken.

Het is wel interessant om te zien hoe ze deze experimenten doen, Als onderzoekers willen weten of iemand allergisch reageert op dierlijke eiwitten, kunnen ze iemand niet zomaar eieren met spek geven en vragen hoe ze zich voelen, want je moet een placebo als controle hebben, om het eten mee te vergelijken. En mensen zullen het doorhebben of ze eieren met spek eten of een suikerpil.

Dus hoe krijg je voedsel bij iemand naar binnen, op zo'n manier dat je de smaakpapillen omzeilt? Je stopt het in hun kont. 'Reactiviteit na het rectaal inbrengen van voedsel bij patiënten met reumatoïde artritis.' Nogmaals; probeer dit niet thuis.

Dierlijke Eiwitten, Zwangerschap, en Obesitas bij Kinderen

Als je zwangere krekels blootstelt aan een roofzuchtige wolfspin, zullen haar baby's, die uitkomen, verhoogd anti-roofdier gedrag vertonen, en als gevolg daarvan een verbeterde overleving van een wolfspin aanval hebben.

De moeder krekel bleek te in staat zijn om haar baby's te waarschuwen over de dreiging toen ze nog steeds binnenin haar zaten dus ze zouden vooraf worden aangepast aan hun externe omgeving. Dit gebeurt ook in planten.

Als je twee genetisch identieke planten kweekt - een in de zon, een in de schaduw, dan zal de zon-geteelde plant zaden produceren die beter groeien in de zon en de schaduwrijke plant zal zaden laten groeien die beter groeien in de schaduw - ook al zijn ze genetisch identiek. Dus waar we mee te maken hebben is epigenetica, externe factoren veranderen de gen-expressie.

Veldmuis jongen die worden geboren in de winter worden geboren met een dikkere vacht. Veldmuis moeders zijn in staat om over het seizoen te communiceren hun baby in de baarmoeder en hen te zeggen een as aan te trekken nog voordat ze geboren zijn, en mensen zijn niet anders.

Je weet hoe verschillende mensen verschillende temperatuur toleranties hebben, wat resulteert in veldslagen in de slaapkamer - heb je de airco aan- of uitgeschakeld, de ramen opengezet? Het is niet alleen de genetica. Of je bent geboren in de tropen of in een koude omgeving bepaalt hoeveel actieve zweetklieren je hebt in je huid. Maar wat heeft dit te maken met een dieet?

Kan wat een zwangere vrouw eet de biologie van hun kinderen permanent veranderen in de zin van welke genen zijn ingeschakeld of uitgeschakeld in het leven? Of wat ze niet eten? Wat gebeurde er met de kinderen geboren tijdens de 1945 Nederlandse hongersnood, opgelegd door de nazi's? Meer gevallen van obesitas 50 jaar later.

De baby's DNA gen-expressie is voor de geboorte geherprogrammeerd vanwege de verwachting om geboren te worden in een wereld van hongersnood, ten koste van alles calorieën te besparen, maar toen de oorlog voorbij was, werd deze neiging om vet op te slaan een nadeel. Wat zwangere vrouwen eten en niet eten helpt niet alleen het geboortegewicht van het kind te bepalen maar ook het volwassen gewicht van het kind. Bijvoorbeeld, moeders eiwitinname tijdens de zwangerschap kan een rol spelen in de obesitas epidemie en niet eiwitten in het algemeen.

Eiwit uit dierlijke bronnen, voornamelijk vleesproducten, geconsumeerd tijdens de zwangerschap kan het risico verhogen dat hun kinderen opgroeien met overgewicht. Aanvankelijk dacht men dat het misschien de IGF-1 zijn, een groeihormoon gestimuleerd door consumptie van dierlijke producten die de aanmaak van vetweefsel zou verhogen, maar gewichtstoename was meer gebonden aan vlees dan aan zuivel.

Elke dagelijkse portie vlees tijdens het derde trimester van de zwangerschap resulteerde in ongeveer een extra procent lichaamsvet bij hun kinderen op hun 16e verjaardag, een mogelijke verhoging van het risico op obesitas op latere leeftijd, los van hoeveel calorieën ze aten of hoeveel ze sporten Maar zo'n verband werd niet gevonden bij koemelk consumptie, die vermoedelijk de IGF-1-spiegels net zo hoog laten stijgen.

Dus misschien zijn de obeso-genen in vlees, de chemische stoffen die de groei van vetweefsel te stimuleren. Opkomend bewijs toont aan dat omgevingsfactoren betreffende personen vatbaarder maakt om extra gewicht te verkrijgen, ongeacht dieet en lichaamsbeweging. Want, zelfs onze kinderen zijn dikker - je kunt dat niet de schuld geven aan dieet en lichaamsbeweging.

Zelfs dieren. En niet alleen onze verwende huisdieren, zelfs ratten in laboratoria en metrostations. De kans dat 24 verschillende dierpopulaties uit acht verschillende rassen allemaal een positieve trend in gewicht laten zien was in de afgelopen decennia minder dan één op een miljoen, en dus lijkt er iets anders aan de hand te zijn, zoals obesogene chemicaliën.

Een dergelijke kandidaat is polycyclische aromatische koolwaterstof gevonden in sigaretten, uitgespuwd door uitlaatpijpen en in gegrild vlees. Deze landelijke studie van duizenden kinderen ontdekte dat hoe meer de kinderen worden blootgesteld, hoe dikker ze neigden te worden - ze konden de niveaus van deze stoffen meten rechtstreeks in hun urine.

En het kan al beginnen in de baarmoeder; prenatale blootstelling aan deze chemicaliën kan verhoogde vetmassa veroorzaken tijdens de kindertijd en een hoger risico van obesitas bij kinderen. Als deze verontreinigende stoffen bekend in de oren klinken - Ik heb ze eerder behandeld in relatie tot het verhogen van het risico op borstkanker in de Long Island Breast Cancer Study, dus misschien zijn ze niet alleen obesogens maar evengoed kankerverwekkende stoffen, wellicht de verhoging van 47% verklaart op het risico van borstkanker bij oudere vrouwen in relatie tot een gemiddelde levensduur van gegrilde en gerookte gerechten.

Als je kijkt naar een van de meest voorkomende van deze giftige stoffen, rokers krijgen ongeveer de helft uit de voeding, en de helft van sigaretten, maar voor niet-rokers, komt 99% uit voeding. De hoogste niveaus zijn gevonden in vlees, met varkensvlees blijkbaar erger dan rundvlees, maar zoals je kunt zien, zelfs donkergroen blad zoals boerenkool kunnen besmet raken door verontreinigende stoffen uit de lucht, dus pluk uw paardenbloem -blaadjes niet langs de snelweg en zorg ervoor dat je je salade-bladeren wast onder stromend water.

Aangezien het in vet oplosbare verontreinigende stoffen zijn; moeten ze veel vet absorberen, dus zelfs zwaar verontreinigde plantaardige bronnen zijn waarschijnlijk veiliger, tenzij je veel olie op je eten sprenkelt, waardoor de toxinen vermoedelijk even gemakkelijk opgenomen worden dan de toxines in het vlees. Het goede nieuws is dat ze zich niet ophopen in je lichaam.

Als je mensen blootstelt aan gegrilde kip op tijdstip nul hier, kan je zien dat zij een grote piek in deze chemicaliën krijgen wel tot een honderdvoudige toename, maar je lichaam kan zich er binnen ongeveer 20 uur van ontdoen. Het probleem is natuurlijk dat mensen die dit soort voedsel elke dag eten zichzelf voortdurend blootstellen, wat niet alleen van invloed op hun gezondheid en de gezondheid van hun kinderen is, maar misschien zelfs op de gezondheid van hun kleinkinderen.

Zwanger zijn tijdens de Nederlandse hongersnood leidde niet alleen tot een toename van ziekten onder hun kinderen, maar zelfs blijkbaar onder hun kleinkinderen. Dus, wat een zwangere vrouw nu eet kan invloed hebben op toekomstige generaties.

De kwestie van generatie- overschrijdende effecten van de slechte omstandigheden tijdens de zwangerschap kan helpen enig licht te werpen op de explosieve epidemieën van diabetes, obesitas, cardiovasculaire ziekte geassocieerd met deze overgang naar een westerse levensstijl.

Hoe Astma te Behandelen met een Zoutarm Dieet

In de jaren '60 en '70 ontstond er een mysterie. Waarom waren kinderastma-cijfers in de eerste wereld tussen 2 en 5%, maar in de derde wereld slechts 0,007%? Dus in plaats van 1 op de 20 - of 1 op de 50 kinderen getroffen, zou het meer als 1 op de 10.000 kinderen zijn - uiterst zeldzaam dus.

En als ze verhuisden van een gebied met laag risico naar een gebied met oog risico, ging hun risico omhoog, dus het was niet genetisch bepaald. Wat was er aan de hand? Werden ze blootgesteld aan iets nieuws? Of lieten ze een soort van beschermende factor achter?

Wel, lang geleden in 1938, toonden wetenschappers aan dat ze astma-aanvallen konden stoppen door verlagen van 't natriumpeil bij kinderen. Maar dit werd gedaan door middel van een plaspil, terwijl latere dieetexperimenten aantoonden dat diëten hoog in zout astmatische symptomen leken te verergeren en verlagen van het zout leek astmatische symptomen te verminderen.

Maar dit bewijsmateriaal was blijkbaar vergeten... totdat het opnieuw werd opgepakt in de jaren '80 als mogelijke verklaring voor waarom westerse landen hogere astmacijfers kenden. Misschien was het het zout.

Ze maakten 'n grafiek van astma-kinderdood versus zoutaanschaf door 't gezin en het leek erop dat meer zout meer dood betekende. Maar dat 'n gezin meer zout koopt betekent niet noodzakelijkerwijs dat de kinderen meer zout eten. De manier waarop je erachter komt hoeveel zout iemand daadwerkelijk eet is je verzamelt hun urine over een periode van 24 uur en meet de hoeveelheid natrium. Want hoeveel zout we eten is vrij gelijk aan hoeveel zout we uitscheiden.

De manier waarop je test voor astma is 'n zogenaamde bronchiale uitdagingtest, waarin je zoekt naar een overdreven reactie op een inhalatie van een stofje. En er was inderdaad een sterke correlatie tussen hoe hun longen reageerden en hoeveel natrium ze innamen.

Maar kijk, er zijn allerlei additieven, zoals conserveringsmiddelen, die deze zogenaamde overgevoeligheidsreacties kunnen opwekken. En dus was een hoge inname van natrium misschien gewoon een indicator voor hoge inname van bewerkt voedsel. Misschien was het helemaal niet het zout. Of misschien waren het andere componenten van het dieet. Een reden kan bijvoorbeeld zijn dat natrium een isicofactor is voor een andere ontstekingsziekte, reumatoïde artritis, dat inname van natrium gewoon een indicator is van hogere vlees- en vis-inname of verminderde fruit- en groente-inname.

Wat we nodig hadden was een studie waarin astmapatiënten, de hoeveelheid zout in hun voeding veranderden en dan zien wat er gebeurt. En dat is wat er toen dus kwam. Neem 10 astmalijders, geef ze het dubbele van hun normale zoutinname en in 9 van de 10 gevallen verslechtert hun longgevoeligheid. Geen controle groep echter. Misschien zouden ze sowieso slechter geworden zijn?

Dat brengt ons naar de jaren '90: een gerandomiseerde dubbelblinde placebo-gecontroleerde studie. Zet iedereen op een zoutarm dieet, maar geef dan de helft van hen deze langdurige-afgifte-natriumpillen om hun zoutinname weer omhoog te brengen naar meer gebruikelijke hoeveelheden. De andere helft krijgt een placebo. Je probeert dat 5 weken, dan wissel je de pillen per groep voor nog eens 5 weken. Dat is hoe je mensen willekeurig op een cht zoutarm dieet kan zetten zonder dat ze het zelfs realiseren - geniaal!

Dus wat gebeurde er? Astmapatiënten op 't zout werden slechter. Hun longfunctie werd slechter, hun astmasymptomen erger en ze moesten meer puffjes nemen met hun inhalers. Dit is het vergelijken van astmapatiënten die ongeveer 3 theelepels zout per dag gebruiken met degenen die minder dan 1 consumeren; dus ze waren effectief in staat om hun inname van natrium te verlagen naar het equivalent van 2 theelepels zout.

Als je een meer pragmatische proef doet en de zoutinname slechts verlaagt met een halve theelepel per dag, werkt het niet. Maar zelfs als je in staat bent om je natriumpeil genoeg te verlagen voor een herapeutisch effect, is dit wel een aanvullende behandeling. Stop niet met uw astmamedicatie zonder goedkeuring van uw arts.