Lijnzaad tegen hoge bloeddruk

Een recent artikel in het tijdschrift 'Vleeswetenschap' erkent dat een deel van de bevolking vlees beziet als een voedingsmiddel dat schadelijk is voor hun gezondheid vanwege studies die vleesconsumptie associëren met hartaandoeningen en kanker.

Om deze redenen gaan deze vleesconsumenten op zoek naar gezondere voedselalternatieven als middel om een goede gezondheid te behouden.

Een goede kans voor de industrie dus om een aantal nieuwe producten te ontwikkelen.

Natuurlijk voedsel kan aan vlees worden toegevoegd om die gezondheidsgerichte consumenten te bereiken, door het verhogen van antioxidantenniveaus bijvoorbeeld.

Voedingsmiddelen zoals lijnzaad en tomaten zijn gezond, geassocieerd met verminderd risico op kanker en hart- en vaatziekten.

Dus door het maken van lijnzaad-tomaatburgers, denken ze dat ze wellicht de inname van verzadigd vet en suiker kunnen verminderen?

Het is net als hun idee om varkens lijnzaad te voeren om 'verrijkt reuzel' te maken.

Wellicht eenvoudiger om het 'tussenvarken' eruit te halen en zelf lijnzaad te eten?

Lijnzaadcitaat: een 'wonderbaarlijke verdediging tegen enkele kritieke kwalen'.

Nu ben ik een fan van vlas, maar deze titel leek een beetje overdadig.

Ik vermoedde dat er iets verloren ging in de vertaling, maar toen ik de studie las, realiseerde ik me dat die titel er niet zo ver naast zat.

Zelden zien we een voedingsonderzoek van dit kaliber.

Een prospectieve dubbelblinde placebo-gecontroleerde gerandomiseerde proef -weet je hoe moeilijk dat is in een voedingsonderzoek?

Ik bedoel, voor medicijnen is het gemakkelijk: je neemt twee identiek uitziende pillen -

de ene is actief, de andere is placebo - en tot het einde van het onderzoek weet noch de onderzoeker, noch de patient wat wat is, dus dubbelblind.

Maar mensen hebben de neiging om op te merken wat ze eten.

Dus hoe gluip je een kwart kopje gemalen lijnzaad in de diëten van de helft van de

mensen zonder dat zij het weten?

Ze creëerden deze verschillende lijnzaad-of placebo-bevattende voedingsmiddelen en voegden zelfs zemelen en melasse toe om de kleur en textuur te laten overeenkomen dus het was allemaal een groot geheim tot zes maanden later toen ze de code braken om te zien wie wat at.

Waarom testen op hoge bloeddruk?

Omdat het hebben van een systolische bloeddruk (bovendruk) boven de 115 misschien wel de belangrijkste bepalende factor is voor de dood, vandaag de dag.

Als je een stel oudere mensen neemt; de meesten slikken bloeddrukpillen en verbeteren hun dieet helemaal niet, ondanks de medicijnen kunnen ze na zes maanden nog steeds hoge bloeddruk hebben.

Maar degenen die onbewust gemalen lijnzaad aten elke dag lieten hun systolische bloeddruk

ongeveer 10 punten zakken, en hun diastolische, de onderdruk, met ongeveer 7 punten.

Dat klinkt misschien niet als veel, maar zo'n daling kan het risico op een beroerte verminderen met 46%; hartziekte 29%, en die 10-punts daling van de bovendruk kan een soortgelijk effect hebben.

En degenen die boven de 140 zijn begonnen kregen een daling van 15 punten.

Samenvattend, lijnzaad veroorzaakte een van de krachtigste anti-hoge bloeddruk-effecten ooit bereikt door een dieetinterventie.

Met andere woorden, de omvang van deze daling van de bloeddruk, aangetoond door lijnzaad, is net zo goed of beter dan enige andere voedingsinterventie en vergelijkbaar met veel medicijnen,

die ernstige bijwerkingen kunnen hebben.

En ze overdrijven niet over het vergelijkbaar-met-medicijnen-ding.

Het lijnzaad deed systolisch en diastolisch met tot wel 15 en 7 dalen.

Vergelijk dat eens met krachtige ACE-remmers zoals Vasotec, waarbij de druk slechts zo'n 5 en 2 dalen.

Calciumantagonisten zoals Norvasc of Cardizem, 8 en 3 - de helft van wat het lijnzaad kon doen.

En bijwerkingen zijn ...

Vergelijk deze lijst met die voor de bijwerking van lijnzaad: zijn aangename nootachtige smaak.

Tijdens de proefperiode van 6 maanden beroertes en hartaanvallen in beide groepen.

Echter, zelfs als de vlaszaden het risico met de helft kunnen verminderen; elk vermijdbaar risico is onaanvaardbaar.

Welnu, is hoge bloeddruk niet gewoon onvermijdelijk naarmate we ouder worden?

Nee, hypertensieprevalentie neemt sterk toe met de leeftijd, maar niet bij iedereen.

Bij mensen die meer plantaardige voeding eten of hun zoutinname laag genoeg houden zien we doorgaans geen verandering in de bloeddruk bij het ouder worden.

Dus lijnzaad is geweldig, maar voorkomen is beter dan genezen.

Hoe behandel je hoge bloeddruk met voeding?

Hoge bloeddruk staat bekend als de voornaamste risicofactor voor overlijden en invaliditeit ter wereld.

Ik heb al eerder laten zien hoe een plantaardig eetpatroon hoge bloeddruk kan voorkómen, maar wat als je het al hebt?

De Amerikaanse hartstichting, de Amerikaanse vereniging voor cardiologie en de centra voor ziektepreventie en -bestrijding adviseren als de behandeling van eerste keus: aanpassing van de leefstijl.

Als dat niet werkt, geef je de patient thiazide-diuretica, plastabletten, en dan blijf je er medicijnen bijgooien tot je hun bloeddruk naar beneden hebt.

Doorgaans zullen mensen uitkomen op drie medicijnen, hoewel onderzoekers experimenteren met vier medicijnen tegelijkertijd, en sommige mensen er zelfs vijf krijgen.

Waarom niet meteen aan de medicijnen?

Die doen niets aan de onderliggende oorzaak, en kunnen bijwerkingen hebben.

Minder dan de helft van de patiënten blijft bij de medicijnen van eerste voorkeur, wellicht vanwege de bijwerkingen zoals erectiestoornissen, vermoeidheid en spierkrampen.

En wat houden deze aanbevolen veranderingen in leefstijl in?

Het advies is om te letten op gewicht, op zout- en alcoholgebruik, regelmatig te bewegen, en te eten volgens het DASH-plan.

Het DASH-dieet staat bekend als een lacto-vegetarisch dieet, maar dat is het niet.

Het legt de nadruk op fruit en groente en magere zuivel, en verder slechts minder vlees.

Waarom niet vegetarisch?

We weten al decennia dat voedsel van dierlijke oorsprong in grote mate gerelateerd is aan hoge bloeddruk.

Sterker nog, neem je vegetariërs en geef je ze vlees, dan kun je hun bloeddruk meteen zien stijgen.

Ik heb het al eens gehad over hoe goed het is om de bloeddruk zo laag als 110 over 70 te krijgen, maar wie krijgt dat voor elkaar?

Bevolkingsgroepen die plantaardig eten.

Zoals het platteland van China, rond 110 over 70 hun hele leven lang, waar ze vlees alleen bij speciale gelegenheden eten.

Of landelijk Afrika, waar ouderen een perfecte bloeddruk hebben in plaats van hypertensie.

In het westen, zoals de Amerikaanse hartstichting al heeft opgemerkt, zijn de enigen die echt zo laag uitkomen de strikte vegetariërs, met een bloeddruk van zo'n 110 over 65.

Dus, toen ze het DASH-dieet bedachten, wisten ze toen dan niet van dit baanbrekende onderzoek, gedaan door Frank Sacks in Harvard?

Nee, ze wisten het wel. De voorzitter van de commissie die het onderzoek opzette en met het DASH-dieet kwam, was dr. Sacks.

In feite is het DASH-dieet specifiek bedacht met als doel uit te komen op de bloeddrukverlagende voordelen van een vegetarisch eetpatroon, met nog genoeg dierlijke producten om 't smakelijk te maken voor het grote publiek.

Sacks ontdekte zelfs dat hoe meer zuivel de lactovegetariërs aten, hoe hoger hun bloeddruk, maar

ze moesten het dieet acceptabel maken.

Later onderzoek heeft aangetoond dat het de extra plantaardige voeding is, en niet de olie, zoetigheid of zuivel die het verschil lijkt uit te maken, dus waarom dan niet plantaardig eten?

Recent werd in een meta-analyse aangetoond dat een vegetarisch eetpatroon goed is, maar een strikt plantaardig eetpatroon wellicht nog beter.

Vegetarisch eten biedt in het algemeen bescherming tegen hart- en vaatziekten, sommige vormen

van kanker en overlijden, maar volledig plantaardig eten lijkt daarnaast nog te beschermen tegen obesitas, hoge bloeddruk, diabetes type 2 en sterfte aan hart- en vaatziekten.

Op basis van een studie met 89.000 mensen, bleken degen die geen vlees aten hun risico op hoge bloeddruk met 55% te verminderen, maar voor degenen die geen vlees, eieren en zuivel aten, was dat 75%.

Als je echter al volwaardig plantaardig eet, geen bewerkte voeding, geen keukenzout, en je komt nog steeds niet op 110 over 70, onlangs zijn er enkele voedingsmiddelen gevonden die extra bescherming bieden.

Gemalen lijnzaad, enkele eetlepels per dag, leidde tot een van de krachtigste bloeddrukverlagende effecten ooit bereikt met dieet-interventie, 2 tot 3 keer zo krachtig als het instellen van een aerobisch programma voor uithoudingsvermogen.

Watermeloen blijkt ook buitengewoon goed te werken, maar daar moet je zo'n twee pond per dag van eten.

Echt mijn soort medicijn, maar ze zijn niet het hele jaar door verkrijgbaar.

Rode wijn kan helpen, maar alleen als de alcohol eruit gehaald is.

Rauwe groenten of gekookt?

En het antwoord is: allebei, hoewel rauw nog beter schijnt te zijn.

Bonen, spliterwten, kikkererwten en linzen kunnen een beetje helpen.

Kiwi's daarentegen lijken helemaal niet te helpen, ook al werd het onderzoek gefinancierd door een kiwi-producent.

Misschien hadden net zoiets moeten doen als de Californische adviesraad ter promotie van rozijnen die met deze studie kwam waaruit blijkt dat rozijnen de bloeddruk kunnen verlagen, maar kennelijk alleen in vergelijking met snoep, zoutjes en koekjes.

Wat eet je om een beroerte te voorkomen?

Wereldwijd zijn beroertes zijn een zeer grote oorzaak van dood en invaliditeit, de meest voorkomende oorzaak van toevallen bij ouderen, en de op één na belangrijkste oorzaak van dementie en een vaak voorkomende oorzaak van zware depressie.

In het kort, is beroerte een belastende, maar te voorkomen hersenaandoening.

Volgens de Wereldwijde Ziektelast Studie, het grootste onderzoek naar risicofactoren voor humane ziekten in de geschiedenis - gefinancierd door de Gates stichting - is meer dan 90% van de beroertelast toe te schrijven aan veranderbare risicofactoren, hoewel sommige makkelijker aan te passen zijn dan andere.

Ongeveer 10% bijvoorbeeld van gezonde levensjaren verloren gegaan door beroerte, kunnen te wijten zijn aan omringende luchtvervuiling.

Dus ja, ik bedoel technisch is dat een veranderlijke risicofactor.

Je kunt gewoon de stad uit verhuizen naar een plek met schonere lucht, maar misschien makkelijker om gewoon te stoppen met roken, wat goed is voor 18% van beroerte-overlijdens en -invaliditeit, ongeveer evenveel als natriumrijke diëten.

Diëten met veel zout zijn zo slecht als roken als het gaat om een ​​beroerte, maar niet zo erg als onvoldoende consumptie van groente en fruit.

Ja, er zijn ook andere dingen zoals een zittende levensstijl, wat niet zo erg is als niet genoeg volle granen eten, maar van de 89% van overlijden en invaliditeit door beroerte toe te schrijven aan veranderbare risicofactoren lijkt de helft volledig verschuldigd aan gewoon niet genoeg fruit en groente te eten.

Consumptie van groenten en fruit gaat gepaard met een lager risico van een dozijn verschillende ziekten, en beroerte staat ongeveer bovenaan.

Er lijkt een lineaire dosis-responsrelatie te zijn, een rechtlijnige relatie tussen meer groenten en fruit en lager beroerte-risico, wat suggereert dat het risico op een beroerte afneemt met 32% voor elke toename van 200 gram fruit - dat is ongeveer één appel per dag - en 11% lager risico voor elke equivalente hoeveelheid groenten.

Bijzonder krachtig: citrusvruchten, appels en peren, en donkergroene bladgroenten, waarvan je er eentje kunt drinken: de groene bladeren van groene thee.

Elke dag drie kopjes groene thee gaat gepaard met 18% lager beroerte-risico.

Maar associatie betekent niet noodzakelijk oorzakelijk verband. Zijn er ooit groentes getest in gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken?

Ja. Knoflook is zo krachtig dat je knoflookpoeder in een capsule of tablet kunt stoppen, om het met een suikerpil te vergelijken.

En knoflook versloeg placebo voor de preventie van CIMT-progressie, wat betekent dat de belangrijkste slagaderwanden tot de nek verdikken tot aan de hersenen, een belangrijke voorspeller van het risico op een beroerte—de placebogroep bleef verslechteren, maar niet de knoflookgroep die slechts een kwart theelepel knoflookpoeder per dag had ingenomen.

Dat kost ongeveer een cent per dag en maakt je eten sowieso gewoon lekkerder.

Oké, maar is er ooit een interventieproef geweest waarin echt mensen werden gevolgd om te bewijzen dat bepaald voedsel het aantal beroertes verminderde?

Ja, noot-a-bene. De PREDIMED-studie toonde aan dat een handje noten per dag, wat ik aanbeveel in mijn dagelijkse dozijn, het risico op een beroerte bijna halveert.

Maar wacht, PREDIMED? Wacht eens even, was dat niet de studie die was ingetrokken?

De PREDIMED-studie is een van de meest invloedrijke gerandomiseerde studies ooit, maar in 2018 ingetrokken om het later opnieuw te publiceren, na het maken van de nodige correcties vanwege foutjes in hun randomisatieprocedures.

Het originele onderzoeksverslag is ingetrokken, maar in hun her-analyse vonden ze dezelfde resultaten. Dezelfde daling van 46% van beroerte-risico in de "notengroep", waardoor 10-jaars-risico op beroerte dealt van ongeveer 6% tot 3%.

Het goede nieuws is dat het risico op een beroerte aanzienlijk kan worden verminderd door een actieve levensstijl, stoppen met roken en gezonde voeding.

Het enige wat we nu moeten doen, is mensen informeren en overtuigen van de te verwachten voordelen van een gezonde levensstijl en voeding.

Terugblik vrijdag: de beste manier om groenten te bereiden

Ik heb video's gemaakt over hoe niet te sterven aan hartziekten, hoe niet te sterven aan kanker, hoe niet te sterven aan andere dodelijke ziekten zoals diabetes, maar sommige van de meest populaire video's op de site zijn videos zoals "de beste manier om zoete aardappelen te koken."

Oké, wat is de beste manier om paprika's te koken?

Hier is de antioxidante kracht van rauwe groene paprika's en rode paprika's, en de magnetron of roerbakken lijkt dat niet veel te veranderen, hoewel koken een daling veroorzaakt.

Maar als je dan de antioxidante werking van het gebruikte kokende water meet, dan werden de antioxidanten niet vernietigd maar gewoon uitgeloogd in het kookwater.

De conclusie van de onderzoeker is dus dat het van vitaal belang is om het water te consumeren dat gebruikt is voor het koken - in aanvulling op de paprika - omdat bioactieve stoffen in het water achterblijven.

Maar dat is niet de belangrijkste conclusie die ik uit deze studie heb getrokken. Of je het water drinkt of niet, rode paprika's hebben bijna twee keer zoveel antioxiderende kracht als groene, ongeacht wat je ermee doet.

Dus terwijl beide paprikas per definitie "groen licht" voedsels zijn, zijn de rode paprika's, ironisch genoeg, nog groener...

Hoe zit het met paddenstoelen?

Het is het beste om ze niet rauw te eten, maar wat is de beste manier om ze te koken?

Omdat kooktechnieken de voedingswaarden van paddenstoelen beïnvloeden, kan de selectie van de juiste kookmethode belangrijk zijn om vermindering van de voedingswaarde te voorkomen of te verminderen, en de magnetron en grillen werden bestempeld als de beste manier om het voedingsprofiel van paddenstoelen te behouden.

Er werd bijvoorbeeld een significante afname gedetecteerd in de antioxidantactiviteit van paddestoelen, vooral na het koken en frituren, terwijl gegrilde en in de magnetron bereide paddenstoelen in sommige gevallen hogere antioxidantactiviteit bereikten.

Koken had een vergelijkbare negatieve invloed op de antioxiderende kracht van bloemkool, wat dient als een voorbeeld voor hoeveel fytonutriënten met potentieel voordeel we mogelijk verliezen.

Blancheren was beter, waar de bloemkool in kokend water werd ondergedompeld gedurende drie minuten en dan onder koud water om te voorkomen dat het kookt.

Ik had nog nooit gehoord van blancheren met stoom, maar dat is hetzelfde idee. Stoom gedurende drie minuten, dan afkoelen, wat beter lijkt te zijn omdat je het niet onderdompelt in water.

Let op: er is niet veel verschil tussen zes minuten stomen en stomen gedurende drie minuten, en dan onder koud water houden.

Jammer dat ze niet hebben gekeken naar roosteren; zo kun je bloemkool lekker laten smaken. Sterker nog, ik heb twee recepten voor geroosterde bloemkool in mijn "Hoe Overleef Je" kookboek, waarvan de opbrengst natuurlijk naar liefdadigheid gaat.

Er zijn bepaalde antioxidanten waar we vooral in geïnteresseerd zijn, zoals het gezichtsvermogen en hersenbeschermende plantaardige stofje genaamd luteïne. Hier is de achterkant van de oogbol.

Wat luteïne doet, is die gevoelige lichtgevoelige zenuwen beschermen door blauwe lichtstralen te blokkeren, waardoor we beter kunnen zien, en het helpt ons ook beter te denken.

Dus keken onderzoekers naar de effecten van vier verschillende kookmethoden op luteïne concentraties.

Het eerste dat je zal opvallen is dat broccoli 50 keer meer heeft dan bloemkool. Geen verrassing, want luteïne is een plantenpigment en de bloemkool is te wit. Hier zie je de grafiek zodat je het verschil beter kunt zien.

Daarna vergeleken ze het koken, stomen, in de magnetron en sous vide koken, wat een mooie naam is om in een plastic zak te koken.

En het koken deed de luteïne-niveaus omhoog gaan!

Hoe is dat mogelijk?

Warmte kan zelfs invloed hebben op de celwanden en alle kleine subcellulaire compartimenten wat de afgifte van anti-oxidanten kan verbeteren.

Sous vide was vergelijkbaar, de magnetron was schadelijk voor de broccoli, en stomen was het beste, met bijna een verdubbeling van luteïne niveaus.

Warmte is echter niet de enige manier om luteïne uit groenten te bevrijden.

Als je spinazie fijn snijdt, kun je de hoeveelheid beschikbare luteïne verdubbelen tijdens de spijsvertering in dit experimentele model.

En maak een groene smoothie of pesto of een soort gepureerde spinazie en je kunt de biologische beschikbaarheid verdrievoudigen.

Maar je moet de temperatuur in de gaten houden.

Stomen of koken is mag, maar super hoge hitte, zoals roerbakken, kan luteïne niveaus tot bijna niets verminderen.

Frituren is ook slecht voor de paarse pigmenten in blauwe aardappelen; zelfs met hete lucht frituren, ze lijken gevoelig voor extreem hoge temperaturen.

Deze speciale antioxidante planten-pigmenten lijken gevoelig te zijn voor echt hoge temperaturen, dus we moeten proberen om frituren te vermijden, vooral frituren op erg hoge temperatuur.

Dat was een van de conclusies van experts over de kookmethoden: vermijd gefrituurd voedsel.

Niet alleen de verliezen aan voedingsstoffen, maar ook alle toegevoegde olie, om nog maar te zwijgen van de productie van sommige giftige stoffen bij die temperaturen.

Dus dat blijft een uitdaging voor de voedingsindustrie. Wat is hun oplossing? Vergeet frituren met vet.

Laten we proberen te frituren in zuivere gesmolten suiker.

Hetzelfde als wat met het SnackWell-koekje gebeurde.

Oh, je wilt weinig vet? Dan frituren we toch gewoon in suiker.

Het Beste Voedsel voor je Brein: Groenten en Bieten Getest

De productie in onze hersenen van stikstofmonoxide - het molecuul dat onze bloedvaten verwijdt en wordt verkregen door de consumptie van nitraatrijke groenten - en de rol van stikstofmonoxide in de controle van zenuwfunctie is uitgebreid onderzocht bij proefdieren.

Er was echter weinig bewijs over de rol in de functie van de menselijke hersenen... totdat het op de proef werd gesteld.

Voed mensen veel groene bladgroenten samen met wat bietensap, en meet vervolgens de cerebrale bloedstroom.

Zie je die plek daar met verhoogde stroming?

Dat is een kritisch hersengebied waarvan bekend is dat het betrokken is bij uitvoerende functies.

OK, maar een verbeterde bloedstroom vertaalt zich niet noodzakelijkerwijs naar verbeterde cognitieve functie.

Voed mensen bijvoorbeeld zure kersen, en ondanks tekenen van een verbeterde bloedstroom, leek zich dat niet te manifesteren als verbeterde cognitieve prestaties.

En inderdaad, sommige van deze eerste studies waren teleurstellend.

Geef mensen 225 gram gekookte spinazie en er was geen verbetering in het vermogen om eenvoudige taken uit te voeren, maar dat kan zijn omdat de testen niet moeilijk genoeg waren.

Geef mensen een vergelijkbare reeks van eenvoudige taken na het nuttigen van cacao en geen significant effect.

Maar geef mensen een reeks van meer veeleisende taken, en je ziet acute verbeteringen in de cognitieve prestaties na consumptie van cacao.

Voorbeelden van taken waar ze het over hebben zijn achteruit tellen met stapjes van 3 gedurende een paar minuten.

Stel dat je hetzelfde zou hebben geprobeerd na het drinken van 240 mL biologische bietensap, wat ongeveer dezelfde hoeveelheid aan nitraat heeft als 450 gram gekookte rucola?

Aanzienlijk betere prestaties, wanneer je kijkt naar meer correcte antwoorden met de test van het terugtellen.

Deze resultaten suggereren dat een enkele dosis van nitraatrijke groenten de hersenfunctie kunnen wijzigen, en dat dit waarschijnlijk het gevolg kan zijn van verhoogde stikstofoxidesynthese.

OK, maar hoe weten we dat nitraat dit veroorzaakt?

Bieten zitten boordevol met allerlei fytonutriënten zoals het rode pigment betalain.

Een manier om dit te testen is om een soort van nitraat-arme bietensap te maken - wat alle andere dingen wat in bieten zit heeft, maar geen nitraat - om te zien of dat net zo goed werkt, en dat is precies wat onderzoekers deden.

Ze ontwikkelden een nitraatarme bietensap-placebo.

En vergeleken met de placebo, binnen twee weken na suppletie met echte bietsenap, was in een groep met diabetici de reactietijd aanzienlijk verbeterd.

Nu hebben we hier over slechts 13 milliseconden, maar andere interventies zoals balanstraining, wat de reactietijd verlaagde met slechts 7 milliseconden, waren geassocieerd met een aanzienlijk lager valrisico.

En natuurlijk bij atleten, die fracties van een seconde kunnen soms een verschil maken.

Bij zeer hoge trainingsintensiteiten verslechteren cognitieve taakprestaties, met een duidelijk nadelig effect op de reactietijd, en dat kan nou net zijn op het moment dat je dat het meest nodig hebt.

Wanneer je aan het voetballen bent of zo en snel de juiste beslissingen moet nemen terwijl je tegelijkertijd alles eruit haalt.

En nogmaals, bieten kunnen je hier helpen, omdat de reactietijd aanzienlijk wordt verkort; dus niet alleen de fysieke prestaties verbeteren maar ook de mentale prestaties.

Ja, maar kan het de structuur van je hersenen verbeteren?

Dingen zoals cognitieve training en aërobe inspanningen kunnen daadwerkelijk de structuur van het menselijk brein beïnvloeden.

Er is iets dat neuroplasticiteit heet, waar je hersenen zich kunnen aanpassen, door het veranderen van de structuur wanneer je piano leert te spelen of zoiets.

We dachten dat alleen jongere hersenen dit konden doen, maar nu weten we dat het ook in het ouder wordende brein kan voorkomen.

Behoorlijk goed, of kan het nog beter?

Dat wisten we niet...tot nu toe dan.

Hier zijn je hersenen voor en na een trainingsprogramma van zes weken, waarmee de connectiviteit wordt gemeten tussen verschillende delen van je brein die de bewegingen aansturen.

Geen grote verandering.

Maar hoe zit het met dezelfde hoeveelheid beweging voor... en na het drinken van wat bietensap?

Een groot verschil.

Mensen in de groep met bewegingen en bietensap ontwikkelden hersennetwerken die meer leken op die van jongere volwassenen, wat het potentieel van neuroplasticiteit toont verkregen door het combineren van bewegen en nitraatrijke groenten.

Is kaas echt slecht voor je?

In een reeks video's die ik heb gemaakt over verzadigd vet, had ik het over een belangrijke campagne van de wereldwijde zuivelindustrie om het negatieve beeld van melkvet in verband met hartziekten onder regelgevers en gezondheidswerkers te neutraliseren.

Die campagne gaat nog steeds door met de publicatie van een meta-analyse die neutrale, lees: niet-schadelijke associaties demonstreert tussen zuivelproducten en hart- en vaatziekten en overlijden.

Oké, in de eerste plaats, hoe weten we of de zuivelindustrie iets te maken had met deze studie?

Nou, het werd gepubliceerd in een tijdschrift dat auteurs dwingt om financiële belangenconflicten bekend te maken.

Eens kijken, wat ze hebben onthuld. Zuivel, zuivel, zuivel, zuivel, zuivel, zuivel, het vierde grootste zuivelbedrijf ter wereld, zuivel, zuivel, melk, bier, frisdrank, McDonald's, zuivel, zuivel, zuivel, zuivel, zuivel.

Oh en de studie zelf werd expliciet gefinancierd door zuivel, zuivel, zuivel.

Oké dan.

Het andere grote nieuwe ding was de suggestie dat een klein beetje kaas elke dag niet slechts neutraal is, maar eigenlijk goed voor je is.

En ze maken duidelijk dat ze geen belangenconflicten hebben; ze zijn gewoon medewerkers van het Yili Innovatie Centrum en het Yili O&O; Centrum, weet je, de grootste zuivelproducent van China, waardoor het een van 's werelds grootste zuivelondernemingen is.

Oké, maar hoe kan kaasconsumptie worden geassocieerd met betere gezondheid?

Nou, de meeste van deze studies kwamen uit Europa, waar kaasconsumptie geassocieerd wordt met een hogere sociaaleconomische status.

Kijk, in Europa eten ze geen Cheez Whiz en Velveeta.

Kaas is over het algemeen een duur product en wie eet er dus kaas?

Degenen met beter betaalde banen, hogere sociaaleconomische lagen, hogere opleidingsniveaus, wat allemaal samenhangt met betere gezondheidsresultaten, wat wellicht niets te maken heeft met hun kaasgebruik.

Hogere socio-economische groepen consumeren ook meer fruit en groenten en meer snoepjes.

Dus ik wed dat je een bevolkingsonderzoek kunt doen dat aantoont dat snoepconsumptie wordt geassocieerd met een betere gezondheid.

Ssst, vertel het niet aan Jamin.

Te laat!

Wist je dat snoepconsumenten lagere ontstekingsniveaus hebben en een 14% lager risico op verhoogde bloeddruk?

U aangeboden door de snoepindustrie en de USDA, onze regering, die de suikerindustrie met een miljard dollar per jaar ondersteunt.

Net zoiets als belastingdollars gebruiken om overtollige kaas op te kopen.

Paul Shapiro schreef een geweldig redactioneel commentaar.

Stel je de kop voor: "Overheid koopt voor $ 20 miljoen aan overschot Pepsi" onze zuurverdiende belastingdollars die miljoenen ongewenste blikken cola opkochten, allemaal als een gunst voor de frisdrankindustrie, die gewoon bleef produceren wat niemand wilde.

Zo schandalig als een dergelijke uitkering aan de frisdrankenindustrie zou zijn, dat is precies wat de USDA doet voor de zuivelindustrie.

Michele Simon heeft een geweldig rapport geschreven over hoe onze regering samenzweert met de industrie om zuiveljunkfood te promoten.

De federale overheid beheert "check-off-programma's" om melk en zuivel te promoten.

McDonald's heeft zes toegewijde zuivelcontroleprogramma-medewerkers op zijn hoofdkantoor om te proberen meer kaas te pushen.

Dat is hoe we dubbele steakquesadilla's kregen.

Dat is hoe we pizza kregen met drie lagen kaas, met daarop ...... kaas.

Deze fondsen worden gebruikt om voedingsmiddelen te promoten die bijdragen aan de ziekten die onze federale regering zogenaamd probeert te voorkomen.

Is het logisch om Amerikanen te vertellen om voedingsmiddelen met veel zout, suiker en verzadigd vet te vermijden, terwijl je bezig bent met het promoten van diezelfde voedingsmiddelen?

Kijk, de vlees- en zuivelindustrie kan doen wat ze willen met hun eigen geld, maar de openbare macht van belastingen moet worden gebruikt voor het algemeen nut, niet om de zuivel- en snoepindustrie te ondersteunen.

Hogere Bloeddruk kan Leiden tot Hersenkrimp

Het is duidelijk dat verharding van de slagaders in onze hersenen en cognitieve achteruitgang hand in hand gaan. Iets wat ik al eerder heb besproken.

Echter, de onafhankelijke associatie van de ziekte van Alzheimer met meerdere atherosclerotische vaatziekte-risicofactoren suggereert dat cholesterol niet de enige schuldige is aan dementie.

Een van de meest consistente bevindingen zijn verhoogde bloeddrukniveaus op middelbare leeftijd, wat betekent dat de leeftijd 40 tot 60, in verband wordt gebracht met een verhoogd risico van cognitieve stoornissen en van de ziekte van Alzheimer op latere leeftijd.

In feite, meer nog dan het zogenaamde Alzheimer-gen. De normale arteriële boom, de bloedvaten in de hersenen, is uitgevoerd als zowel een leiding en een kussen.

Maar wanneer de vaatwanden verstijfd raken, elke keer dat ons hart bloed pompt tot in onze hersenen, kan de druk van de hartslag kleine bloedvaten beschadigen in onze hersenen.

Dit kan leiden tot wat men microbloedingen noemt, in onze hersenen, die vaak gevonden worden bij mensen met hoge bloeddruk, zelfs als ze nog nooit zijn gediagnosticeerd met een beroerte.

Deze microbloedingen kunnen een van de belangrijke factoren zijn die cognitieve beperkingen veroorzaken, misschien niet verrassend, want bij autopsie kunnen microbloedingen worden geassocieerd met hersenweefselnecrose, wat zoveel betekent als dood hersenweefsel.

En, sprekend van dood weefsel, hoge bloeddruk wordt ook geassocieerd met zogenoemde lacunaire infarcten, van het Latijnse woord lacune, wat leemte betekent. Dit zijn gaten in de hersenen die verschijnen wanneer kleine slagaders verstopt raken in onze hersenen en ze resulteren in de dood van een klein rond gebied in de hersenen.

Tot een kwart van de ouderen heeft deze kleine miniberoertes en de meeste weten het niet eens, de zogenaamde stille infarcten, maar zwarte gaten in de hersenen zijn nooit goedaardig.

Dit is hoe ze eruit zien - het is alsof je hersenen geperforeerd zijn geweest. Ofschoon bij stille infarcten, per definitie, openlijke beroerte-achtige symptomen ontbreken, worden ze geassocieerd met subtiele tekorten in fysieke en cognitieve functie die vaak onopgemerkt blijven. En ze kunnen het risico van dementie verdubbelen.

Dat is een van de manieren waarop hoge bloeddruk is gekoppeld aan dementie. Zoveel schade dat hoge bloeddruk kan leiden tot volumereductie van de hersenen, letterlijk hersenkrimp, specifiek in de hippocampus, het geheugencentrum van de hersenen.

Dit helpt verklaren hoe hoge bloeddruk mee kan doen bij de ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer. Men kan eigenlijk de kleine bloedvaten in de achterkant van de ogen visualiseren, met behulp van een oftalmoscoop, die een noninvasief venster geeft, om de gezondheid van iemands intracraniële slagaders te bestuderen; de kleine schepen in ons hoofd.

De onderzoekers vonden een significante associatie tussen arterieel vaatlijden en hersenkrimp op de MRI. Maar, dit was een correlationele studie, slechts een momentopname; dus je kunt geen oorzaak en gevolg aantonen.

Wat je nodig hebt is een prospectieve studie, die personen langere tijd volgt; en ja, dat is wat ze deden.

Over een periode van 10 jaar, hadden degenen met tekenen van vaatziekten twee keer zoveel kans om een aanzienlijk verlies te lijden van hun hoeveelheid hersenweefsel.

Natrium en Auto-Immuunziekte: Zout in de Wond Wrijven?

Miljoenen mensen lijden aan door inspanning veroorzaakte astma-aanvallen. Binnen 5 minuten nadat ze zijn begonnen met lichamelijke inspanning, kunnen mensen kortademig worden, gaan hoesten, krijgen piepende ademhaling, in die mate dat de longfunctie aanzienlijk daalt.

Maar bij mensen die veel zout eten, is de aanval nog erger; terwijl er bij mensen die zoutarm eten vrijwel geen significante daling in functie is. Om een verklaring daarvoor te vinden, lieten onderzoekers alle deelnemers sputum uit de longen ophoesten, en de mensen die veel zout aten bleken drie keer zoveel ontstekingscellen te hebben en een tot twee keer zo hoge concentratie aan ontstekingsmediatoren. Maar waarom? Wat heeft het eten van zout te maken met ontsteking?

Dat wisten we niet ...

maar nu wel!

Van het "westerse dieet" met veel verzadigd vet en zout wordt al langer vermoed dat het een mogelijke oorzaak is voor het steeds groter wordende aantal auto-immuunziekten in de ontwikkelde landen.

De snelle stijging van het aantal auto-immuunziekten wordt mogelijk veroorzaakt door een over-activering van immuuncellen die helper-17-cellen worden genoemd. Van multiple sclerose, psoriasis, diabetes type 1, het syndroom van Sjögren, astma en reumatoïde artritis is allemaal aangetoond dat deze Th17-cellen hier een rol bij spelen, en een van de aanleidingen voor de activering van die Th17-cellen zou een verhoogd zoutgehalte in ons bloed kunnen zijn.

Het natriumgehalte van bewerkt voedsel en 'fast food' kan meer dan honderd keer zo hoog zijn in vergelijking met net zulke zelfgemaakte maaltijden. Natriumchloride, zout, lijkt auto-immuunziekten aan te wakkeren doordat het deze ziekteverwekkende Th17-cellen in gang zet.

Het blijkt dat er een zoutgevoelig enzym is waardoor de vorming van deze Th17-cellen op gang wordt gebracht. Door het eten van veel zout kan schade aan organen ontstaan, wat ook een ander type ontstekings- bevorderende immuuncellen kan activeren. Door eten met veel zout kunnen de nieren overwerkt raken, waardoor ze niet genoeg zuurstof krijgen, wat leidt tot ontstekingen.

Hoe meer zout ze de mensen gaven, des te meer werden de ontstekings- bevorderende monocytencellen geactiveerd, die in verband worden gebracht met zuurstoftekort in de nieren door teveel zout, maar deze studie duurde slechts twee weken. Hoe zit het met de lange termijn?

Een van de problemen bij experimenten met natrium is dat het moeilijk is om ervoor te zorgen dat los rondlopende mensen een specifieke hoeveelheid zout binnenkrijgen. Je kunt zoiets doen als wat een metabole zaalstudie wordt genoemd, waar je mensen in feite opsluit op een ziekenzaal voor een paar dagen en dan bepaalt wat ze te eten krijgen, maar dat kan je niet doen voor langere tijd, tenzij...

je mensen kunt opsluiten in een ruimtecapsule. Mars520 was een simulatie van een ruimtevlucht gedurende 520 dagen om te bekijken hoe het mensen zou vergaan op weg naar Mars en terug. Wat ze vonden was dat bij degenen die veel zout aten een duidelijk hoger aantal monocyten te zien was, dat is een type immuuncel dat vaak verhoogd is als er sprake is van chronische ontstekingen en auto-immuunziekten.

Hiermee kan worden aangetoond wat een van de gevolgen is van een te hoge zoutconsumptie in ons dagelijks leven, aangezien die zogenaamde hoge zoutconsumptie eigenlijk wel eens gewoon de gemiddelde zoutconsumptie zou kunnen zijn.

Bovendien was er een toename van het aantal ontstekingsbevorderende mediatoren en een afname van het aantal ontstekingsremmende mediatoren, wat doet denken dat veel zout eten mogelijk kan leiden tot een overmatige immuunrespons, waarbij het immuunevenwicht wordt verstoord, waardoor uiteindelijk problemen ontstaan bij het wegwerken van ontsteking of zelfs een verhoogd risico op auto-immuunziekten.

Wat als je al een auto-immuunziekte hebt? Natriumconsumptie is gelinkt aan een verhoogde ziekte-activiteit bij multiple sclerose. Als je MS-patiënten een paar jaar volgt, hebben degenen die meer zout eten een 3 tot 4 keer zo hoge kans op opflakkering van de ziekte; 3 keer meer kans op het ontwikkelen van nieuwe MS-lesies in hun hersenen, en gemiddeld 8 hersenlesies meer, 14 in hun hersenen, vergeleken met 6 in de groep die weinig zout at.

Dus de volgende stap is om te proberen patiënten te behandelen door de zoutconsumptie te verlagen en te bekijken of het beter met ze gaat. Maar aangezien minder zout eten sowieso gezond is, zie ik niet in waarom iemand daarmee zou moeten wachten.

Wat is de Optimale Vitamine C Inname?

Voor vele jaren was de ADH, de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid, voor vitaminen alleen gebaseerd op het voorkomen van een tekort, met een kleine speling voor veiligheid, maar de minuscule hoeveelheid vitamine C die bijvoorbeeld nodig is om scheurbuik te voorkomen is niet noodzakelijkerwijs de ideale inname voor optimale gezondheid. Dus wat zou de optimale inname van vitamine C zijn?

Laten we het vragen aan ons lichaam. Hoe kunnen we dat doen? Door te zien hoeveel het lichaam absorbeert en uitscheidt. Als je 15 mg vitamine C slikt, dat is wat je binnen zou krijgen met het eten van ongeveer een kwart sinaasappel, neemt je lichaam bijna 90% ervan op. Maar als je een supplement met 1250 mg inneemt, lijkt je lichaam te beseffen dat dat teveel is, en dus is er verminderde absorptie bij de darmwand, waardoor je uiteindelijk minder dan de helft absorbeert.

Dus door zelf experimenten te doen waarbij langzaamaan de inname verhoogd wordt kun je zien wanneer het lichaam begint te zeggen: Oké, dit is genoeg, en dat magische niveau van inname blijkt ongeveer 200 mg per dag te zijn. Wanneer je tot 200 mg per dag inneemt, neemt je lichaam alles op, maar bij een hogere inname probeert je lichaam verdere absorptie te blokkeren, wat suggereert dat onze intestinale vitamine C transportmechanismen zijn geëvolueerd om tot ongeveer 200 mg vitamine C per dag volledig te absorberen.

Daarnaast wordt vitamine C in onze nieren terug geabsorbeerd naar onze bloedsomloop om onze vitamine C bloedspiegels op ongeveer 70 of 80 micromol per liter te houden. Het gearceerde gedeelte dat je hier ziet, dat is wat je bereikt bij een vitamine C inname van ongeveer 200 mg per dag.

Dus zelfs als je 10 keer zoveel vitamine C supplementen inneemt, weet je wel, 2000 mg per dag, zal je lichaam het er gewoon uit plassen en poepen om je bloedspiegels op het juiste niveau te houden.

Dus op basis van dit soort gegevens zou men kunnen stellen dat 200 mg de optimale dagelijkse inname van vitamine C is. Je kunt dit bevestigen met behulp van gegevens over ziekten. Bij welke hoeveelheid dagelijkse inname vitamine C is er het laagste risico op een beroerte, bijvoorbeeld? Blijkbaar bij ongeveer 200 mg per dag.

Terwijl de inname van vitamine C via voeding geassocieerd was met een lager risico op een beroerte, was dat bij inname van vitamine C supplementen niet het geval, wat in lijn is met het totaal aan onderzoeken waaruit blijkt dat antioxidant supplementen in het algemeen niet beschermend lijken te zijn tegen hartaanvallen of beroertes.

Maar wacht even... Kun je tot een inname van 200 mg per dag komen zonder supplementen? Geen probleem. Een enkele portie fruit en groenten kan elk ongeveer 50 mg bevatten, dus een inname van een magere 5 porties fruit en groenten per dag kan je naar een ideale bloedspiegel brengen.

Toeslaan met de Wortel: Kurkuma Curcumine en Colitis Ulcerosa

Ondanks het bewijs die 40 jaar teruggaat dat de component curcumine in de specerij kurkuma, een significante ontstekingsremmende werking bezat, werd het pas in 2005 voor het eerst getest op inflammatoire darmziekte. Waarom duurde het zo lang? Nou, wie gaat een ergelijke studie financieren? Een curry bedrijf?

Maar het gebrek aan corporate ondersteuning weerhield individuele artsen er niet van om het een keer te proberen, dat is wat deze New Yorkse artsen deden. Ze besloten om de komende vijf patiënten die de deur inliepen en colitis ulcerosa hadden, te vragen te suppleren met curcumine supplementen.

Colitis ulcerosa is een slopende, chronische, relapsing-remitting wat betekent dat het komt en gaat. Het is een ontstekingsdarmziekte die miljoenen treft. Zoals met de meeste ziekten, hebben we een heleboel medicijnen om mensen mee te behandelen, maar soms kunnen ze bijdragen aan ziektecomplicaties, waarvan de meest voorkomende misselijkheid, braken, hoofdpijn, uitslag, koorts, en ontsteking van de lever, alvleesklier en nieren zijn evenals het potentieel uitroeien van ons immuunsysteem, en onvruchtbaarheid.

En de meeste colitis ulcerosa patiënten moeten elke dag medicatie nemen voor de rest van hun leven, dus we hebben echt iets veiligs nodig om de ziekte onder controle te houden. Dus, hoe deden ze het op het specerij extract?

Over zijn geheel genomen ondervonden alle vijf patiënten verbeteringen aan het einde van het onderzoek, en vier van de vijf waren in staat om hun medicatie te verminderen of te elimineren. Ze hadden stevigere ontlasting, een minder frequente stoelgang, en minder buikpijn en krampen. Eén meldde zelfs minder last te hebben van de spierpijn die deze normaal voelde na hun trainingsschema. Maar dit was wat men noemt een 'open label' onderzoek, wat betekent dat de patiënten wisten dat ze iets namen, en dus een deel van de verbetering mogelijk toegeschreven kan worden aan een placebo-effect.

In 2013 vond een ander klein open-label pilotonderzoek bemoedigende resultaten bij een pediatrische populatie, maar wat nodig was, was een op grotere schaal, dubbelblind, placebo-gecontroleerd onderzoek. En hier gaan we!

Ze namen een groep mensen met een latente colitis ulcerosa en gaf hen ofwel kurkuma curcumine samen met hun typische anti-inflammatoire geneesmiddelen, of een placebo en hun medicijnen. In de placebogroep vielen 8 van 39 terug, wat betekent dat hun ziekte weer oplaaide. En in de curcumine groep? Slechts 2 van de 43, beduidend minder.

En terugval of niet, klinisch gezien verslechterde de placebogroep en werd de curcumine groep beter. En endoscopisch, het objectief visualiseren van de binnenkant van hun darmen, hetzelfde: een tendens naar slechter of beter. Vijf procent terugval in de curcumine groep, 20% terugval in de net conventionele zorggroep.

Het was een zodanig dramatisch verschil dat de onderzoekers zich afvroegen of hier sprake was van toeval. Hoewel de patiënten willekeurig aan een groep werden toegewezen, was er misschien sprake van een of ander toeval waardoor de curcumine groep uiteindelijk veel gezonder werden, en dus misschien was het een bizar voorval en niet de curcumine die verantwoordelijk was voor de resultaten.

Dus wat ze deden was het onderzoek met zes maanden verlengen, echter kreeg iedereen een placebo. Dus ze stopte met de curcumine om te zien of zij dan ook zouden terugvallen, en dat is precies wat er gebeurde. Ineens worden ze net zo slecht als de suikerpil groep.

Conclusie: Curcumine lijkt een veelbelovende en veilige medicatie te zijn waarbij nauwelijks bijwerkingen werden gerapporteerd voor het handhaven van remissie bij patiënten met rustige colitis ulcerosa.

Dus, "Curry voor de genezing?" vroeg een begeleidend redactioneel commentaar in het tijdschrift van de CCFA (Crohn and Colitis Foundation of America). Kan curcumine worden toegevoegd aan onze lijst met opties met betrekking tot het behouden van de remissie bij colitis ulcerosa?

Wat opmerkelijk is, zoals ik al zei, is het feit dat niet alleen de auteurs een statistisch significante afname aan terugval over zes maanden toonde, maar ook een statistisch significante verbetering in de endoscopische index. Net zo veelzeggend is het feit dat bij het wegnemen van curcumine de terugval snel parallel liep met die van patiënten die in eerste instantie al behandeld werden met de placebo, wat impliceert dat curcumine daadwerkelijk een belangrijk biologisch effect uitoefende.

Een Cochrane-review in 2013 concludeerde hetzelfde: het is mogelijk een veilige en effectieve aanvullende therapie. Cochrane beoordelingen behandelen de beste studies die voldoen aan strenge kwaliteitscriteria en bundelt de beste wetenschap tot een geheel- normaal gesproken is het een gigantische onderneming, maar niet in dit geval, aangezien er alleen één goede onderzoek is.