Het rapport van het instituut van geneeskunde over de gezondheidseffecten van marihuana

Het rapport van het instituut van geneeskunde over de gezondheidseffecten van marihuana

Wanneer sommige verkeerd geinformeerde mensen horen dat er een op planten gebaseerde medische praktijk wordt geopend, dan schiet al gauw een bepaalde plant te binnen.

In de loop der jaren heb ik veel vragen gekregen over cannabis, en ik vind het hoog tijd om te proberen de verwarring te verwijderen.

Ik wilde niet gewoon even met de losse hand een gooi doen en alles in rook doen opgaan.

Er zijn brandende problemen als het gaat om een groeiende industrie, met zo veel ophef en rook en spiegels, kan de wetenschap een behoorlijke tik oplopen.

Ik bedoel, zijn er acute chronische effecten?

Zware beschadigingen aan lijf en leden door het rijden onder de invloed misschien?

Ik wilde de echte waarheid geven en dubieus onderzoek eruit filteren en dat is nog een hele trip geweest.

Alleen al in de afgelopen maanden zijn er 420 artikelen uitgegeven!

Dit is de recensie waar iedereen op zat te wachten, al het bekende bewijs in 2017 van het Instituut voor Geneeskunde belast met het uitvoeren van een uitgebreide beoordeling over de gezondheidseffecten van cannabis.

Ze zijn gestart met 24.000 bronnen, en reduceerde het tot ongeveer 10.000 om dit 468 paginas tellende document te produceren.

Wat vonden ze?

Ik denk dat het eerlijk is om samen te vatten dat ze tot de conclusie kwamen dat de beweerde voordelen veel kleiner en zwakker zijn dan vaak wordt gerapporteerd, maar dat geldt ook voor de vermeende risico's.

Dus, goed nieuws voor de recreatieve gebruiker, die meestal bezorgd is over het krijgen van kanker, maar slecht nieuws voor de patient die hoopt dat het helpt tegen kanker.

De enige drie voordelen waar ze substantieel bewijs voor konden vinden was een behandeling van chronische pijn bij volwassenen, misselijkheid en braken veroorzaakt door chemotherapie en het verlichten van zelfgemelde stijve spieren bij patiënten met MS.

Zelfs archetypische medische marihuana-indicaties, zoals glaucoom, voldeden niet aan de verwachtingen.

Ondanks het populaire geloof in het tegendeel, uitgebreid onderzoek over decennia heeft gedocumenteerd dat marihuana niet effectief is bij het behandelen van klinische glaucoom, een ziekte van verhoogde druk in de oogbol.

Ik bedoel, het verlaagt wel de druk, maar slechts voor ongeveer een uur.

Dus, je zou een dozijn jointjes per dag moeten roken, en zelfs als je die paar duizend per jaar  zou roken, dan wordt je lichaam er aan gewend.

Dus, het kleine beetje voordeel verdwijnt binnen enkele maanden bij de meeste patiënten.

Aan de andere kant, is het zeer opvallend dat uit deze lijst van nadelige bijwerkingen van langdurig of zwaar gebruik er geen melding wordt gemaakt van chronisch obstructieve longziekten zoals emfyseem, die je kunt krijgen van het roken van tabak.

En het lijkt er ook niet op dat het roken van marihuana de risico's verhoogt van kankers aan de luchtwegen, zoals longkanker of hoofd- en nekkanker, hoewel cannabis wel het risico op testikelkanker zou kunnen verhogen.

Er zijn tot nu toe drie studies geweest op het gebruik van marihuana en testikelkanker, waarbij marihuana het risico ongeveer 50% lijkt te verhogen, maar alleen, zo lijkt het, voor diegenen die een keer per week of meer roken, of voor een periode van 10 jaar of langer.

Dus wat concluderen ze in het algemeen, waren ze voor of tegen legalisatie?

In principe concludeerden zij, dat er gewoonweg niet genoeg onderzoek is, waardoor patiënten, gezondheidszorg professionals, en beleidsmakers zonder het bewijs zitten dat ze nodig hebben om gezonde beleidssbeslissingen te kunnen maken.

Dit gebrek aan op bewijs gebaseerde informatie vormt een risico voor de volksgezondheid.

Dat is één ding waar iedereen aan beide zijden het over eens is, de behoefte aan definitief klinisch onderzoek.

Anders blijven we zitten met anekdotes, blogs en advertenties, die niet "een goede basis bieden voor de beoordeling van de veiligheid en werkzaamheid van farmacologische middelen. "

Omdat cannabis gewoon een natuurlijk voorkomende plant is en niet gepatenteerd kan worden, is de farmaceutische industrie nergens te vinden.

Wat we nodig hebben zijn grote klinische onderzoeken.

Tot dan krabben we ons allemaal op het achterhoofd.

Maar waar gaat de financiering vandaan komen jongen?

Wat de farmaceutische bedrijven betreft, is interesse in de plant erg schaars- waar kunnen ze geld verdienen?

Big Pharma is echter geïnteresseerd in een onderbouwde aanpak.

"De ontwikkeling van nieuwere cannabinoïde modulatoren in winstgevende pilvorm zal op een dag, schrijft deze farmacologie professor, het gebruik van cannabis kruiden tot het verleden laten behoren. “

Kan cannabis kanker genezen?

Kan cannabis kanker genezen?

Cannabis en kanker: realiteit of kwakzalverij?

In de groep van alternatieve kankerbehandelingen, neemt cannabis een erg gepolitiseerde positie in, door sommigen geprezen als een onderdrukt wondermiddel, door anderen betiteld als een gevaarlijk medicijn.

Aan het ene uiterste van het spectrum staan ​​degenen die heilig geloven dat cannabis hun kanker hielp genezen.

"De belofte, en zelfs de hype, kan hysterische proporties bereiken, met claims van cannabiskanker- kuren die in een razend tempo circuleren in cyberspace.

Het probleem is dat een patiënt soms kanker heeft dat te genezen is met conventionele therapieën, zoals je kunt het er uitsnijden voordat het zich verspreidt maar doet die behandeling niet ten gunste van iets dat online goede recensies had.

Ja, stoffen in cannabis zoals THC kunnen het volume van hersentumoren verminderen in muizen, of de groei van kankercellen onderdrukken in een petrischaal.

Maar het blijkt dat muizen en ratten geen mensen zijn, en wat in vitro wordt waargenomen, vertaalt zich niet noodzakelijkerwijs naar humane klinische geneeskunde.

Waarom dan toch niet gewoon proberen?

Omdat er andere aanwijzingen zijn dat stoffen in cannabis mogelijk de groei van kanker kunnen bevorderen.

Zoals THC immuniteit tegen kanker afremt, of kankercelproliferatie induceert, wat de groei en de uitzaaiing van borstkanker vergroot, door onderdrukking van de anti-tumor immuunrespons.

Ja, maar dat was in borsttumoren in een muis.

Je weet niet wat er gebeurt in mensen totdat ... je het op de proef hebt gesteld.

Maar vanwege juridische redenen zijn er weinig menselijke studies uitgevoerd.

Maar gelukkig, na jaren met weinig aktiviteit in cannabisgerelateerd onderzoek, financiering en materialen, begint het weer wat op te leven.

Maar waar begin je?

Nou, als bepaalde stoffen in cannabis, zoals cannabinoïden, gepostuleerd worden als het hebben​​ van een potentieel antikankereffect, werkend op de cannabinoïde receptoren, dan zou daar logisch uit volgen dat het proberen ervan op kanker van de hersenen, waar de receptoren het meest geconcentreerd zijn de beste plek zou zijn om te beginnen.

OK, nou een van de meest verwoestende vormen van kanker is glioblastoma, een snelgroeiend type kwaadaardige hersentumor.

En dat is de eerste kanker die op de proef werd gesteld.

Stoffen in cannabis remmen soms de tumorgroei bij proefdieren, anti-tumoreffecten waren echter nog nooit bij mensen getest.

Dus, hier gaan we, de eerste klinische studie over kanker: meer specifiek, een studie waarin negen patiënten met recidiverende glioblastoma, wat betekent dat ze de tumor hadden laten verwijderen, ze hadden de bestralingen, maar de kanker is terug en groeit.

Ze hebben de THC rechtstreeks in de tumor aangebracht.

Ze gingen in principe terug naar de operatiekamer, er werd een gleufje gesneden in het midden van hun tumoren en een katheter werd in het midden aangebracht met het andere uiteinde dat uit hun hoofden stak, zodat ze de THC rechtstreeks aan konden brengen in de tumor met een spuit.

THC was al getest op biopsie monsters wat aantoonde dat het in staat was om een deel van de kankercellen te doden ​​in een petrischaaltje.

Wat gebeurde er toen het werd uitgeprobeerd op de patiënten zelf?

De patiënten stierven allemaal, binnen enkele maanden.

Bij een paar patiënten leek het een paar weken lang te werken maar toen ging de tumor toch weer groeien ondanks herhaalde behandelingen.

Dit lijkt hun meest dramatische resultaat te zijn.

Hier is de tumor vóór de behandeling, en na vier weken was het dramatisch geslonken.

Een 35-jarige man.

Oh, de hele familie moet buiten zichzelf zijn geweest.

Maar toen begon de tumor aan een groeispurt, en ondanks meer infusies ging het slechter met hem, en toen stierf hij.

Zonder controlegroep is het effect van de behandeling op overlevingkans onduidelijk.

Dit was zowel het eerste klinische onderzoek naar kanker, en het enige klinische onderzoek naar kanker, hoewel het meer dan tien jaar geleden werd gepubliceerd.

Maar het goede nieuws is: er zijn momenteel meer dan 15 proeven aan de gang.

Misschien wel de meest opwindende daarvan is een fase 2-studie in Israël, dat opnieuw kijkt naar geavanceerde vormen van kanker die erger worden ondanks alle standaardbehandelingen.

In de tussentijd, wanneer je een een standaardbehandeling zoals chemo ondergaat, weten we tenminste dat cannabis kan helpen met enkele van de bijwerkingen.

Kan morbide obesitas, ziekelijk overgewicht omgekeerd worden met dieet?

Kan morbide obesitas, ziekelijk overgewicht omgekeerd worden met dieet?

Dr. Walter Kempner introduceerde het eerste uitgebreide dieetprogramma voor de behandeling van chronische nierziekte, en revolutioneerde daarbij ook de behandeling van andere aandoeningen, waaronder obesitas.

Kempner was emeritus hoogleraar geneeskunde aan de Duke-universiteit, waar hij het zogenaamde "rijstdieet" uitvond, wat voornamelijk bestond uit rijst, suiker, fruit en vruchtensappen.

Een extreem laag natriumgehalte (zout), weinig vet, geen dierlijk vet, geen cholesterol, geen dierlijke eiwitten.

De suiker werd toegevoegd als bron van calorieën zodat mensen niet teveel gewicht zouden verliezen.

Maar sommige mensen moesten wel gewicht verliezen, dus hij begon obese patiënten te behandelen met een versie van het dieet met minder calorieën.

Hij publiceerde deze analyse van 106 patiënten die tenminste 45 kilo verloren, niet omdat er slechts 106 patiënten waren.

Hij koos gewoon de laatste 100 mensen die meer dan 45 kg verloren.

En tegen de tijd dat hij klaar was met het doorkijken van hun ziektegeschiedenis waren er nog zes extra toegetreden tot de zogenaamde club van de eeuw.

Het gemiddeld gewichtsverlies was 64 kilo.

Deze studie toont aan dat ernstig obese personen aanzienlijke gewichtsreductie kunnen bereiken, zelfs normalisering van gewicht, zonder ziekenhuisopname, operatie of tussenkomst van geneesmiddelen.

Hier is een grafiek van iemand's gewicht die in een jaar bijna 136 kilo verloor, van wel 195 kilo naar 59 kilo.

Een belangrijk les die uit deze studie te leren is, dat ondanks de misvatting van het tegendeel, ziekelijke obesitas geen onherstelbare kwaal is.

Gewichtsverlies is haalbaar.

Ziekelijke obesitas kan worden gecorrigeerd, en het kan worden gedaan zonder ingrijpende behandeling.

Nou, het rijstdieet is vrij drastisch.

Probeer dit zeker niet thuis.

Het rijstdieet is gevaarlijk.

Het is zo restrictief dat het ernstige verstoringen van de electrolyten kan veroorzaken, tenzij de patient zorgvuldig medisch wordt gecontroleerd met frequente bloed- en urine-laboratoriumtests.

Gevaarlijk? Zegt wie?

Zei 's werelds nummer 1 pleiter voor het rijstdieet ... Dr. Kempner zelf.

De meest veilige benadering van het dieet, zo laag in natrium en ook geen dierlijk vet, eiwitten en cholesterol zou een dieet zijn, verrijkt met vitamine B12 wat gericht is op onbewerkt plantaardig voedsel, maar zelfs een rijstdieet onder medisch toezicht kan worden beschouwd als niet drastisch in vergelijking met bijvoorbeeld het aan elkaar nieten van inwendige organen of het herschikken ervan, iemands kaken dicht naaien, of zelfs hersenchirurgie.

Pogingen zijn gedaan om de delen van de hersenen geassocieerd met het hongergevoel, te vernietigen door bestraling of door de schedel heen te gaan en ze eruit te branden.

Het laat zien hoe ineffectief de meer eenvoudige vormen van behandeling zijn dat iemand zou denken dat het gerechtvaardigd is om onherstelbare intracraniële hersenletsels te veroorzaken bij zeer zwaarlijvige patiënten.

De chirurgen verdedigden deze procedures, door uit te leggen dat hun rechtvaardiging in het doen van de operatie, natuurlijk de zeer slechte resultaten van de conventionele therapie in ziekelijke obesitas waren en de slechte prognose, mentaal en fysiek, van de ongecorrigeerde toestand.

Waarop een criticus antwoordde, zulke sterke gevoelens over hoe slecht de prognose is, lopen het risico om overgebracht te worden op de patiënt, met het effect van het maskeren van de operatiegevaren van experimentele chirurgie en het snel doordrukken van de goedkeuring van de patiënt.

Waarop de chirurg antwoordde, als het doordrukken al plaatsvindt, komt het eerder van obese patiënten die soms dreigen met zelfmoord tenzij ze worden geaccepteerd voor experimentele chirurgie.

Met ingang van 2013, verklaarde de AMA, Amerikaanse Medische Associatie obesitas officieel als een ziekte, door het identificeren van de enorme humanitaire gevolgen van obesitas als het nodig hebben van medische zorg en aandacht net als andere ziekten.

Maar de manier waarop we ziekten tegenwoordig behandelen behelst medicijnen en chirurgie.

Anti-obesitas medicijnen zijn van de markt afgehaald, keer op keer, nadat ze dodelijk bleken te zijn.

De meedogenloze afgang van de behandeling van obesitas met geneesmiddelen.

Hetzelfde is gebeurd met medische ingrepen voor obesitas.

De procedure waar Kempner over schreef, werd stopgezet vanwege de complicatie waarbij onomkeerbare levercirrose ontstond.

Hier zijn de huidige procedures, waaronder verschillende nieuwe rangschikkingen van het spijsverteringskanaal.

Complicaties van chirurgie komen in bijna 20% van de patiënten voor, waarbij één van de tien kan eindigen met de dood.

In één van de grootste studies stierf 1,9% van de patiënten binnen een maand na de operatie.

Zelfs als operatief ingrijpen blijvend effectief blijkt te zijn, lijkt de noodzaak om te vertrouwen op de herschikking van onze anatomie als alternatief voor het beter gebruik van voeten en vorken-dieet en beweging-een maatschappelijk aanfluiting.

Marihuana roken versus het gebruik van een cannabisverstuiver

Marihuana roken versus het gebruik van een cannabisverstuiver

Er zijn veel manieren waarop mensen marihuana inhaleren.

De meeste mensen roken het met behulp van een glazen bol, pijp, joint of waterpijp.

Dit is zorgwekkend, omdat in sommige opzichten rook nog altijd rook is en het gebruik van een waterpijp niet helpt met de blootstelling aan teer; waar vuur is, is rook, en waar rook is, zijn er irriterende stoffen die ontstekingen veroorzaken.

Sterker nog, het regelmatig roken van cannabis is geassocieerd met het soort luchtwegontsteking die je ziet in de longen van sigarettenrokers, wat kan resulteren in langdurige luchtwegklachten, zoals chronische hoest, overmatige sputumproductie, piepende ademhaling en kortademigheid, evenals een verhoogde incidentie van bronchitis en andere luchtweginfecties.

Rook is in vele opzichten rook, of het nou komt van brandende planten in een bosbrand of het verbranden van planten in een joint of sigaret.

Er zijn schadelijke bijproducten van verbrandingen - elke verbranding - zoals koolmonoxide.

Sterker nog, je krijgt vijf keer meer koolmonoxide per trekje van cannabis dan van tabak, omdat wietrokers dieper inademen en de rook dan binnen houden.

Je kunt dat volledig vermijden door cannabis in plaats daarvan te eten, maar de langzame, grillige absorptive geeft niet dezelfde soort van onmiddellijk stoned zijn.

Inademen van cannabisdamp echter kan mogelijk het beste van twee werelden combineren, dezelfde soort high geven in termen van subjectieve beoordelingen in vergelijking met roken, maar met aanzienlijk minder blootstelling aan koolmonoxide.

Dus, vergelijkbare effecten met minder giftige bijproducten, hoewel dat niet noodzakelijkerwijs geldt voor alle giftige bijproducten. Zowel cannabisrook als damp kan blijkbaar hoge concentraties van ammoniak bevatten, en soms kan de damp nog slechter voor je zijn.

Dus, ja, damp heeft minder teer, maar kan meer ammoniak bevatten.

Dit was met een directe warmteverdamper, de zogenaamde Blue Meanie.

Het gebruik van een heteluchtverdamper, zoals van het merk Volcano, resulteert in ammoniakniveaus in de bloedbaan, die meer vergelijkbaar zijn met roken.

Maar de enige reden waarom we om verontreinigende stoffen geven is omdat we willen proberen om de ontstekingen te verminderen.

Levert cannabisdamp minder luchtwegklachten op dan rook?

Volgens deze studie de eerste in zijn soort, ja.

Verdamping helpt niet met verslaving of verminderde rijvaardigheid, of hersenbeschadiging bij zware adolescente gebruikers, maar kan de veiligheid van cannabis verbeteren door longproblemen te minimaliseren.

Ze concluderen dat gewone gebruikers van joints en pijpen, en waterpijpen luchtwegklachten kunnen verminderen door over te schakelen op een verdamper, maar dit was gebaseerd op een momentopname in de tijd van een internetonderzoek door mensen te vragen over hun symptomen.

Je weet het niet zeker tot je ... het op de proef hebt gesteld.

In een studie gefinancierd door een pro-legalisatie groep, erkenden ze dat luchtwegklachten een struikelblok zijn in hun inspanningen, en dus stelden ze dat het inademen van cannabisdamp in plaats van roken luchtwegklachten zou kunnen minimaliseren.

Dus lieten ze 20 frequente cannabisrokers met symptomen van luchtwegklachten overschakelen en in plaats van roken een verdamper te gebruiken gedurende een maand.

En degenen die niet toevallig ziek werden met een ziekte van de luchtwegen tijdens die periode ervaarden een aanzienlijke verbetering in hun luchtwegklachten.

Maar wacht eens even... 8 van de 20?

40% - kreeg een luchtwegaandoening binnen een maand?

Dat klinkt niet goed.

En inderdaad, dat is iets dat ze zelf ook opmerkten.

Bovendien, de zelf-gerapporteerde verbeteringen zijn mogelijk getint met vooroordelen, omdat rokers misschien denken dat dergelijke resultaten goed kunnen zijn voor het imago.

Dit kan echter een averechts effect hebben, aangezien er oproepen zijn in de medische literatuur om rookloze vormen te legaliseren, of om de wetten in ieder geval zo op te stellen dat voor gerookte marihuana een hogere accijns moet worden betaald of iets dergelijks.

Beïnvloedt wifi-straling de werking van de hersenen?

Beïnvloedt wifi-straling de werking van de hersenen?

Ik heb het al gehad over de invloed van mobiele telefoons op de hersenfunctie en het effect van mobiele telefoons en wifi op de vruchtbaarheid van mannen, maar hoe zit het met de effecten van wifi op de werking van de hersenen?

De mogelijkheid van cognitieve effecten van dit soort radiofrequentie-krachten is een van de meer omstreden discussies in de eeuwig omstreden kwestie welke gevolgen blootstelling voor de gezondheid zou kunnen hebben.

Van wifi wordt gezegd dat het een ongecontroleerd wereldwijd experiment is met de gezondheid van de mensheid.

De effecten van radiofrequentie-velden werden weer belangrijk toen de Wereldgezondheidsorganisatie officieel verklaarde dat telefoonstraling mogelijk kankerverwekkend voor mensen is gezien de risico's op hersentumoren.

Maar hun besluit is niet direct van belang voor de mogelijke effecten van wifi op de gezondheid, aangezien de soorten blootstelling zo verschillend zijn.

We nemen wel 100 keer minder straling op bij een gemiddelde blootstelling aan wifi, in vergelijking met mobiele telefoons, maar je weet niet of er gevolgen zijn totdat je het op de proef hebt gesteld.

Kan wifi de werking van de hersenen beïnvloeden?

Tot nu toe zijn meer dan 100 studies gepubliceerd over de effecten van dit soort uitstralingen op hersengolfpatronen bij mensen, gemeten via EEG's.

De resultaten zijn divers, maar een redelijk vaste bevinding is dat zelfs een kortdurende blootstelling op het hoofd kan leiden tot kleine maar statistisch significante veranderingen in het EEG bij rustende en slapende personen.

De meeste gezondheidsinstanties erkennen dat dit effect er is, maar de vraag is, wat doe je met die informatie?

Zo concludeerde een beoordeling door de Europese Commissie dat de relevantie van dergelijke kleine veranderingen onduidelijk blijft en dat we zelfs niet weten hoe dat überhaupt plaatsvindt.

Sommigen denken dat het inherent is aan de test, en dat de EEG-draadjes wellicht fungeren als antennes die de golven direct naar de hersenen leiden, waardoor die bijdragen aan de veranderingen waarnaar de metingen op zoek zijn.

Hoe dan ook, je ziet met wifi niet het soort neuro-cognitieve effecten die je met mobiele telefoons ziet.

Zo werden er geen meetbare effecten gevonden wat betreft reactietijd of aandachtsspanne.

Nu was dit een test met wifi van 2,4 gigahertz, maar als er al iets is, verwachten we een nog lager niveau van blootstelling met de nieuwe wifi van 5 gigahertz, want die dringt minder diep door.

Preciezer gezegd, een persoon die urenlang per dag geplakt zit aan een mobieltje of tablet kan heel goed last krijgen van allerlei neuro-cognitieve effecten, maar dan door het gebruik van die technologie, niet door de straling.

Het is interessant dat er veel literatuur is over de gezondheidsgevolgen van die nieuwe technologieën op jonge mensen, maar dat gaat over de inhoud.

Zo is er nooit eerder zoveel seksueel expliciet materiaal zonder onderscheid beschikbaar geweest voor de jeugd, en we moeten onszelf als maatschappij afvragen wat daarvan de gevolgen kunnen zijn.

Meisjes en jongens krijgen een enorme hoeveelheid aan digitale media te zien op smartphones, waardoor de toegang tot pornografisch materiaal heel gemakkelijk, goedkoop en anoniem is.

Het is niet langer beperkt tot thuis en de slaapkamer; jongeren kunnen nu pornografie kijken op school en in openbare ruimtes, met één druk op de knop, en wetenschappers staan pas aan het begin met uitzoeken welke gevolgen dit heeft op de houding en het gedrag van jongeren.

Tegenwoordig vertellen de meeste studenten dat ze online pornografie hebben gezien toen ze minderjarig waren, voor hun achttiende.

Van de 1500 ondervraagde scholieren op de middelbare school geeft de overgrote meerderheid toe dat ze op internet naar porno kijken, waarvan bijna een op de drie langer dan een uur per keer.

Wat wordt daarmee geleerd aan onze toekomstige generatie mannen?

Wetenschappers zetten zich aan het coderen van de inhoud van 400 video's op reguliere pornosites op internet, en meer dan een derde van de video's bevatte daden van fysiek geweld tegen vrouwen, zoals knevelen of verstikken.

Ja, maar leidt kijken naar zulk materiaal tot seksueel agressief gedrag?

Vijftienhonderd 10- tot 15-jarigen werden jarenlang opgevolgd om te kijken of er een link was tussen bewuste blootstelling aan zulk materiaal en later seksueel agressief gedrag zoals aanranding. Ontdekt werd dat blootstelling aan gewelddadige porno een zes keer zo grote toename voorspelde van de kans op door mensen zelf gemelde seksuele agressie.

De vraag is uiteraard: wat was er het eerst?

De grote moeilijkheid bij het duiden van dit soort onderzoek is dat tieners die vatbaar zijn voor zulk gedrag uiteraard degenen zijn die zich mogelijk sowieso al aangetrokken voelen tot zulk materiaal, dus is niet vast te stellen wat de koppeling is tussen oorzaak en gevolg.

Als ouders kunnen we alleen maar onze kinderen goed in de gaten houden naar ons beste vermogen.

Voor- en nadelen van glutenvrije, caseïnevrije dieten voor autisme

Voor- en nadelen van glutenvrije, caseïnevrije dieten voor autisme

Wanneer u leest in alternatieve-geneeskunde-tijdschriften dat er een groot aantal bewijzen is dat voedsel dat caseïne of gluten bevat ​​aanzienlijk bijdraagt aan autisme en uit het dieet moet worden verwijderd, bijna altijd leidend tot symptomatische verbetering, dan spreken ze vermoedelijk over de gepubliceerde anekdotes en casussen die wild succes beweren, maar geen controlegroep hadden.

Hoewel er twee gecontroleerde proeven waren van een jaar met opmerkelijke voordelen, maar zonder verdiscontering van placebo-effecten.

De dubbelblinde onderzoeken die wel rekening hielden met placebo-effecten konden geen voordelen vinden, maar deze duurden maar een paar weken.

Dit zou het onderzoek moeten zijn om de impasse te breken, een maandenlange dubbelblind gecontroleerd onderzoek.

Ze zetten 14 kinderen met autisme op een glutenvrij, caseïnevrij dieet gedurende 4 tot 6 weken en dan, voor de volgende drie maanden, worden ze elke week uitgedaagd met dubbelblinde, placebo-gecontroleerde voedseltests, waarbij ze stiekem gluten krijgen, alleen gluten, of slechts caseïne, of beide, of niet, elke week, maand na maand.

Dit gebeurde er met elk van de 14 kinderen in termen van hun sociale relaties en hun taalvaardigheden tijdens elk van de uitdagingen.

En, bottom-line?

Niets.

Geen schijnbare invloed op gedragstoornissen of autismegerelateerd gedrag.

Dus, betekent dat geval gesloten?

Nou, voorstanders van autismediëten kunnen de implementatiefase van 4 tot 6 weken voorafgaand aan de uitdagingen beschouwen als te kort om het glutenvrije, caseïnevrije dieet volledig effect te laten hebben.

Met andere woorden, men zou kunnen betogen dat dit wederom een dubbelblind onderzoek is dat het dieet niet lang genoeg tijd gaf om te werken.

En misschien voelden de kinderen nog steeds de effecten van gluten en caseïne die ze meer dan een maand eerder nuttigden.

En dus geen wonder dat extra gluten of caseïne ze nog erger maakten?

Het is mogelijk, denk ik, zodoende zie je systematische reviews van het totaal van bewijs, zoals deze in 2017 gepubliceerd in het vakblad van het Amerikaanse Genootschap van Kinderartsen concluderend dat, hoewel sommige onderzoeken voordelen lieten zien, de gegevens ontoereikend waren om conclusies te trekken, met andere woorden, de "SOE" - de kracht van het bewijs - wordt beschouwd als onvoldoende om dergelijke diëten aan te bevelen.

Maar kan het kwaad om 't eens te proberen?

Nou, gezien de moeite, tijd en geld dat een glutenvrij, caseïnevrij dieet kost zou weten of het eigenlijk werkt fijn zijn.

Ik bedoel, er zijn nadelen.

Een speciaal dieet kan onbedoelde negatieve sociale gevolgen hebben, wanneer kinderen niet gewoon kunnen deelnemen aan verjaardagsfeesten en traktaties in de klas of aan eten in restaurants of bij andere mensen thuis.

Autisme kan al genoeg isoleren.

Het algemene bewijs voor de effectiviteit van deze diëten is zwak.

En dus kunnen deze diëten niet doorgaans worden aanbevolen als een behandeling.

Toch blijven de ouders het proberen redenerend: 'Kijk, de medicijnen werken niet, in termen van het verhelpen van de kernsymptomen.

Dus, waarom proberen we het gewoon niet; de onderste steen boven."

Ik kan dat begrijpen; er zijn echter de mogelijke nadelen, zoals verdere stigmatisering, het weghalen van middelen bij andere behandelingen, en suggeren ze, een bezorgdheid over voedingstekort.

Ze maken zich zorgen over botgezondheid.

Degenen met autisme hebben een verhoogd risico op botbreuken.

Kijk, lagere botmineraaldichtheid bij personen met autisme kan het gevolg zijn van een aantal factoren: gebrek aan vitamine D, chronisch gebruik van medicijnen die botten kunnen verzwakken, gebrek aan krachttraining - maar misschien spelen dieetbeperkingen een rol.

Hebben kinderen met autisme op glutenvrije, caseïnevrije diëten een lagere calciuminname?

Ja in feite 9 keer zo'n grote kans om de aanbevolen calciuminname niet te halen.

Vertaalt zich dit naar verminderde botmassa?

Misschien wel, zoals diegenen op caseïnevrije diëten een minder goede botontwikkeling leken te hebben.

Nu is er controverse over of zuivelproducten de beste bron zijn van calcium, maar dat is waar de meeste kinderen hun calcium vandaan krijgen.

En dus, als je zuivel verwijdert, moet je het vervangen door andere calciumrijke voedingsmiddelen.

Zoals het door hen aangehaalde onderzoek uitwijst, zijn er veel bronnen van calcium behalve zuivel - maar, ze geven alleen calcium als je ze echt eet.

Covid-19-symptomen v. de griep, verkoudheid en allergieën

Covid-19-symptomen v. de griep, verkoudheid en allergieën

Hoe ziet het klinisch verloop van covid-19 eruit?

Het begint gewoonlijk met een koorts en hoest, maar daarvoor schijnt de gemiddelde incubatieperiode, tussen het moment dat je voldoende blootgesteld wordt aan het virus en het moment dat je symptomen vertoont, ongeveer 5 dagen te zijn, en dus gaat bijna een week voorbij  wanneer je geïnfecteerd bent en mogelijk besmettelijk bent,  voordat je er weet van hebt.

Ongeveer 98% van wie symptomen gaat vertonen doet dat tegen de twaalfde dag, wat verklaart waarom je gevraagd wordt je voor twee weken af te zonderen na mogelijke blootstelling.

Na de besmetting kun je het virus verspreiden voor meer dan een maand (met een gemiddelde van 20 dagen), alhoewel het niet duidelijk is hoe besmettelijk overlevenden zijn —als ze dat überhaupt zijn— gedurende die lange periode.

De meest gebruikelijke symptomen zijn koorts en hoest, die respectievelijk bij ongeveer 90% en 70% van patiënten voorkomen, gebaseerd op een analyse van meer dan 50.000 covid-19-patiënten.

Wat minder voorkomende symptomen betreft, slechts zo'n vier op de tien ondervinden vermoeidheid, drie op tien hoesten flegma op, en twee op tien ervaren spierpijn.

Slechts zo'n één op tien lijdt aan gastro-intestinale symptomen, zoals duizeligheid, overgeven of diarree, of verschijnselen van verkoudheid, zoals een lopende of verstopte neus, hoofd- of keelpijn.

Dat komt overeen met de regionale concentratie van ACE2— de receptoren waar het virus zich aan vastklampt, in de longen, en niet in de neus of keel; hoewel in schubdieren ACE2 gevonden wordt op hun snelle mierenetertongen.

Hier is een grafiek die je kan helpen om covid-19 te onderscheiden van verkoudheid, de griep  of seizoensgebonden allergieën.

De enige covid-19-symptomen die een ernstiger verloop voorspellen zijn ademhalingsnood, wat resulteert in een meer dan zes keer zo hoge kans om op de IC te belanden.

Dat is de reden dat dit zo'n belangrijk symptoom is om vroeg te herkennen en een rode vlag om onmiddelijk medische hulp te zoeken.

Als je ademhalingsnood ervaart begint dat meestal een week na het begin van symptomen.

De notie dat het verloop van zo'n 80% van gevallen "mild' is komt van een analyse door het Chinese ziektecontrole-instituut dat was gebaseerd op bijna 45.000 bevestigde gevallen.

Hoewel er zeker milde en zelfs asymptomatische gevallen zijn is het belangrijk om te begrijpen wat "mild" betekent voor het Chinese instituut.

Hun definitie omvat gevallen met zogenaamde "lopende longontsteking", een longontsteking niet ernstig genoeg dat het extra zuurstof of ziekenhuisopname vergt, maar wél longontsteking is— zeker niet de verkoudheidachtige gevallen dat het woord "mild" oproept, hoewel de gevallen toch wel mild genoeg waren dat mensen zichzelf thuis zouden kunnen verzorgen.

De overige 20 procent van bevestigde gevallen werden geclassificeerd als ernstig (zo'n 15%), wat moeite betreft genoeg zuurstof binnen te krijgen, of kritisch (5%), wat respiratoir falen omvat, septische schok, en het falen van meerdere organen.

Ongeveer de helft van die kritische gevallen overleed.

Dus ongeveer 80% mild, 15% ernstig en 5% kritisch, alhoewel dat niet alle asymptomatische  gevallen omvat die helemaal aan de ontdekking ontsnapten en dus nooit bevestigd werden.

Omdat tot wel 4 op de 5 gevallen asymptomatisch zijn ligt de overlijdenskans na besmetting ergens tussen de 1 op 1000 en 1 op 300, maar als je wel symptomen vertoont zou die kans in de buurt van 1 op 150 kunnen liggen.

Bij een autopsie lijkt het respiratoir vlak van de longen onder de microscoop vernietigd door littekenweefsel.

Men verwacht dat longfibrose (littekens op de longen) een van de langdurige complicaties zal zijn bij overlevenden van ernstige covid-19-infecties.

Een vervolgstudie na zes maanden bij SARS-overlevenden vond dat zo'n één op de drie littekens op  röntgenfoto's van de borstkas vertoonde, en tot één op de zes leed aan significante verslechtering van longfunctie.

Aan covid-19 overlijden komt door progressieve "consolidatie" van de longen, wat betekent dat je longen zich beginnen te vullen met iets anders dan lucht.

In het geval van normale longontsteking is dat vooral pus.

Bij covid-19-longontsteking laten postmortems zien dat je verdrinkt in longen die "gevuld zijn met  heldere vloeibare gelei."

Maar het goede nieuws is dat er modificeerbare risicofactoren zijn voor sterfte en invaliditeit door covid-19, namelijk dingen waar je controle over hebt die je risico kunnen verminderen, en dat gaan we de volgende keer verkennen.

Is gewichtsverlies op ketose vol te houden?

Is gewichtsverlies op ketose vol te houden?

De nieuwe gegevens weerleggen, naar men zegt, "sommige, zo niet alle, van de populaire claims voor extreme koolhydraatbeperking."

Maar hoe zit het met het onderdrukken van honger door ketonen?

In de streng gecontroleerde studie op de metabolische afdeling waar het ketogene dieet de toestand verergerde, moest iedereen hetzelfde aantal calorieën eten.

Dus inderdaad, eet hetzelfde aantal calorieën op een keto-dieet en je verliest minder lichaamsvet, maar in de werkelijkheid zouden al die ketonen misschien zodaing je eetlust bederven dat je uiteindelijk beduidend minder zou eten.

Op een koolhydraat-arm dieet sloegen mensen elke dag 300 vetcalorieën méér op.

Maar buiten het laboratorium, als je in een staat van ketose verkeert, zou je dat misschien kunnen compenseren als je in staat zou zijn om op lange duur aanzienlijk minder te eten.

Paradoxaal genoeg zouden mensen minder honger kunnen ervaren bij totaal vasten vergeleken met een extreem calorie-arm dieet.

Dit zou te danken kunnen zijn aan ketonen; in deze staat van ketose, wanneer je hoge niveaus van ketonen in je bloedstroom hebt, is je honger getemperd.

Hoe weten we dat het door de ketonen komt?

Als je ketonen rechtstreeks injecteert in de aderen, verliest zelfs wie niet vast de eetlust, soms zelfs zo erg dat je misselijk wordt of overgeeft.

Dus kunnen ketonen verklaren waarom je je na enkele dagen hongeriger kan voelen op een caloriearm dieet dan op een geheel calorieloos dieet (vasten)?

Kunnen we de eetlustremmende effecten van ketose benutten door een ketogeen dieet te volgen?

Als je te weinig koolhydraten eet om de hersenfunctie te ondersteunen, kan je dan je lichaam niet misleiden zodat het denkt dat je aan het vasten bent en je lever een hoop ketonen begint te maken?

Natuurlijk!

Maar is het veilig én effectief?

Een meta-analyse van 48 gerandomiseerde studies met verschillende merkdiëten vondt dat wie werd geadviseerd om een koolhydraatarme dieeten te eten vergeleken met wie werd aangeraden om een vetarme dieet te eten na een jaar bijna dezelfde hoeveelheid afviel.

Een hoog verloop en slechte naleving van het dieet compliceren uiteraard de vergelijking van de werkzaamheid – ik bedoel maar, mensen werden niet echt op deze diëten gezet; hen werd alleen verteld dat ze zo moesten eten.

Maar je kan zien hoe je door enkel in een bepaalde richting te bewegen je veel CRAP kan verwijderen.

Dit is Jeff Novicks acroniem voor "Calorie-Rich And Processed" voedsel.

Want de vier grootste bijdragers aan calorieën in het Amerikaanse dieet zijn geraffineerde granen, vlees en toegevoegde vetten en suikers.

Koolhydraat-arme diëten beperken graan en suiker, en vetarme diëten beperken vet en vlees.

Ze raden dus allebei aan om minder donuts te eten.

Elk dieet dat dit advies geeft heeft al een voorsprong.

Ik stel me voor dat een eet-niets-dat-met-de-letter-D-begint-dieet ook zou leiden to succesvol gewichtsverlies omdat je minder donuts en Doritos zou eten zelfs als je er geen baat bij hebt om zoiets als dille te vermijden.

Het geheim om op een dieet langdurig gewicht te verliezen is het strikt te volgen.

Maar een dieet navolgen is moeilijk, omdat elke keer als je probeert calorieën te verminderen je lichaam de eetlust opvoert in een poging tot compensatie.

Dit is de reden dat traditionele methodes voor gewichtsverlies zoals portiecontrole vaak mislukken. Voor langdurig succes, niet in weken of maanden gemeten maar in jaren en decennia, moet dit dagelijkse hongerprobleem worden overwonnen.

Op een gezond plantaardig dieet kan dit worden bereikt mede dankzij de caloriedichtheid – je eet gewoonweg zóveel voedsel.

Op een ketogeen dieet zou dit kunnen worden bereikt door ketose.

In een systematische recensie en meta-analyse getiteld "Onderdrukken ketogene diëten echt de eetlust?"

Vonden ze dat het antwoord "ja" was.

Ook bieden ketogene diëten het unieke voordeel dat dieetnaleving in real time kan worden gevolgd. Met keton-teststrips waar je op plast om te zien of je nog steeds in een ketosestaat verkeert.

Er is geen plas-strip die je vertelt of je genoeg groenten en fruit eet.

Je hebt alleen de weegschaal.

Maar ketodieet-navolging kan meer theorie zijn dan praktijk.

Zelfs in studies waar ketogene diëten worden gebruikt voor epileptische aanvallen, kan na enkele maanden de naleving dalen tot minder dan 50 procent.

Dit kan tragisch gevolgen hebben voor mensen met hardnekkige epilepsie, maar voor alle anderen kan de moeilijkheid om een ketogene diëten langdurig te volgen juist een levensredder zijn.

Ik praat de volgende keer over hoe veilig het ketodieet is.

Referentiebronvermelding:

• Roberts SB, Das SK. One Strike against Low-Carbohydrate Diets. Cell Metab. 2015;22(3):357-8.

• Hall KD, Chen KY, Guo J, et al. Energy expenditure and body composition changes after an isocaloric ketogenic diet in overweight and obese men. Am J Clin Nutr. 2016;104(2):324-33.

• Hall KD, Bemis T, Brychta R, et al. Calorie for Calorie, Dietary Fat Restriction Results in More Body Fat Loss than Carbohydrate Restriction in People with Obesity. Cell Metab. 2015;22(3):427-36.

• Duncan GG, Jenson WK, Fraser RI, Cristofori FC. Correction and control of intractable obesity. Practicable application of intermittent periods of total fasting. JAMA. 1962;181:309-12.

• Gibson AA, Seimon RV, Lee CM, et al. Do ketogenic diets really suppress appetite? A systematic review and meta-analysis. Obes Rev. 2015;16(1):64-76.

• Johnston BC, Kanters S, Bandayrel K, et al. Comparison of weight loss among named diet programs in overweight and obese adults: a meta-analysis. JAMA. 2014;312(9):923-33.

• Kelly JH. Comparison of diets for weight loss and heart disease risk reduction. JAMA. 2005;293(13):1590.

• Huberman M. An Interview with Jeff Novick. Health Science. 2012.

• Rehkamp S. A Look at Calorie Sources in the American Diet. USDA Economic Research Service. 2016.

• Freedhoff Y, Hall KD. Weight loss diet studies: we need help not hype. Lancet. 2016;388(10047):849-51.

• Ye F, Li XJ, Jiang WL, Sun HB, Liu J. Efficacy of and patient compliance with a ketogenic diet in adults with intractable epilepsy: a meta-analysis. J Clin Neurol. 2015;11(1):26-31.

• Klonoff-cohen HS, Natarajan L, Chen RV. A prospective study of the effects of female and male marijuana use on in vitro fertilization (IVF) and gamete intrafallopian transfer (GIFT) outcomes. Am J Obstet Gynecol. 2006;194(2):369-76.

• Jaques SC, Kingsbury A, Henshcke P, et al. Cannabis, the pregnant woman and her child: weeding out the myths. J Perinatol. 2014;34(6):417-24.

Pesticiden in marihuana

Pesticiden in marihuana

Californië was de eerste staat welke medicinale marihuana legaliseerde.

Echter, toen labs hoge niveaus van bestrijdingsmiddelen residuen rapporteerden, heeft de LA-stadsregering in het geheim drie monsters van apotheken genomen en getest, en vond dat twee van de drie samples zeer hoge pesticide niveaus hadden, tot duizend keer de wettelijke limiet.

Oke, maar hoeveel komt er daadwerkelijk in de consument terecht?

Slechts ongeveer 10 procent van pesticiden in tabak gaat door een gefilterde sigaret.

Dit bleek vergelijkbaar te zijn met het roken van cannabis middels een waterpijp met filter.

Maar bij gebruik van een gewone waterpijp komt ongeveer de helft van de pesticiden je longen terecht, en dit is nog erger bij het gebruik van een glazen pijp.

Omdat de meeste gebruikers geen koolstoffilter aan hun waterpijp bevestigen - met zeven en een halve gram actieve koolstof, "is in het algemeen het gedeelte van pesticiden [in cannabis rook] alarmerend hoog en zorgwekkend."

Alhoewel we niet precies weten hoe schadelijk deze chemicaliën zijn, zou het feit dat ze in zulke hoge waarden in rook aanwezig zijn, zorgwekkend moeten zijn.

"Gezien deze resultaten, is hoge blootstelling aan pesticiden door het roken van cannabis goed mogelijk, wat kan leiden tot verdere gezondheidscomplicaties in cannabis consumenten," vooral als we het hebben over medicinale marihuana.

Voor zieke en kwetsbare mensen zijn de gevolgen mogelijk nog erger.

"De mogelijke blootstelling van cannabis gebruikers aan pesticiden en chemicaliën is aanzienlijk en kan een significant gezondheidsrisico vormen bij gebrek aan adequate regelgeving."

Oké, dus wat doen individualen staten eraan?

Colorado moest onlangs grote partijen marihuana terugroepen welke besmet waren met schadelijke pesticiden, ook deels terug te vinden eetwaren.

Telers worden soms overweldigd door ongedierte problemen en nemen vervolgens hun toevlucht tot 'nucleaire tactieken', waarbij ze alles proberen om hun gewas te beschermen.

Dit heeft een gevaar voor de volksgezondheid gecreëerd, met "verhoogde toxiciteit in geconcentreerde producten als voornaamste zorg."

"Pesticide niveaus bleken ongeveer 10x hoger te zijn in geconcentreerde cannabis producten" zoals de oliën en de wax welke soms worden gebruikt in eetwaren of direct worden geconsumeerd in geconcentreerde vorm.

Een onderzoek naar het gebruik van pesticiden op cannabis gewassen in Oregon vond een soortgelijk probleem.

Een onderzoek van monsters uit winkelschappen in de staat Washington vond besmetting in vijf van de zes samples, inclusief besmetting met mogelijke neurotoxische en kankerverwekkende stoffen.

Veel monsters bevatten meerdere giftige stoffen, met buitenproportionele concentraties, inclusief 24 verschillende bestrijdingsmiddelen, insecticiden en fungiciden welke niet zijn goedgekeurd voor gebruik op cannabis gewassen.

Maar het is niet hun fout - de EPA heeft er namelijk geen een goedgekeurd, aangezien het landelijk gezien nog steeds een illegaal gewas is.

Sterker nog, test laboratoria in Californië "terughoudend geworden met het publiceren van hun service of een mogelijke lijst van stoffen [waarvoor getest kan worden], omdat ze vermoedden dat dergelijke informatie" misschien alleen als handleiding word gebruikt door gewetenloze telers om nog meer giftige stoffen te gebruiken.

Oké, reguleer het dan gewoon.

Dat hebben ze geprobeerd, maar raad eens wat het grootste opstakel was waar ze tegen aan kwamen?

Verrassing, de cannabis industrie zelf - de miljarden-dollar-cannabis industrie.

Zoals eerder bij de tabaksindustrie, probeert de cannabis industrie regelgeving voor pesticiden gebruik juist te verminderen.

Naar verluidt had de landbouw afdeling van Colorado "aanvankelijk gehoopt om toegestane pesticiden te beperken tot de meest onschadelijke," maar dit voorstel werd vernietigd door de cannabis industrie, net zoals de tabaksindustrie op soortgelijke wijze eerder deed.

Big Tobacco geeft eigenlijk een gedetailleerde handleiding aan King Cannabis: "Ontken de verslavingde werking, bagatelliseer eventuele nadelige gezondheidseffecten, creëer zo snel mogelijk een zo groot mogelijke markt, en bescherm die markt middels lobbywerk [en campagnes.]"

Gesteund door enorme winsten, was de tabaksindustrie in staat om vrijstelling te krijgen van elke belangrijke wet voor consumentenbescherming.

Dat zou dus een waarschuwing voor ons moeten zijn, aangezien voorstanders van de volksgezondheid minder miljarden hebben om mee te werken.

Big Tobacca levert niet alleen de handleiding, maar wacht nu om het product over te nemen.

"Als gevolg van [rechtszaken] tegen de tabaksindustrie, kwamen er meer dan 80 miljoen pagina's aan interne bedrijfsdocumenten beschikbaar."

Deze onthullen dat "sinds 1970, ondanks ontkenningen, grote intenationale tabaksondernemingen" zoals Philip Morris voorbereid zijn om de gelegaliseerde marihuanamarkt over te nemen, om Big Blunt te worden.

"Vanwege de bewezen bekwaamheid en bereidheid van de tabaksindustrie om zijn producten aan te passen om de verslavende werking te vergroten, informatie te verbergen, het publiek te misleiden en zich te richten op kwetsbare groepen om de vraag te vergroten, heeft deze industrie aanzijnlijke macht [om de markt te veranderen]."

Meer eten om minder te wegen

Meer eten om minder te wegen

Wat gebeurt er als je mensen fruit aan hun normale dieet laat toevoegen?

Drie appels of drie peren per dag als snacks tussen maaltijden bovenop wat ze nog meer aten.

Fruit bevat weinig calorieën maar niet nul, dus als je eten toevoegt aan het dieet van mensen, zelfs gezond voedsel, zullen ze niet aankomen?

Nee, ze verloren een paar pond.

Misschien was het al die vezels?

Misschien herinner je je dat we onze darmbacteriën hebben geleerd om anti-obesitasverbindingen uit vezels aan te maken, dat is waarom ze ook een koekjesgroep hadden.

Drie appels, drie peren of drie koekjes met voldoende haver erover om dezelfde hoeveelheid vezels te hebben als de vruchten.

Ondanks de vezels, leidt het toevoegen van koekjes aan iemands dieet niet tot gewichtsverlies.

Ze denken dat het gewichtsreducerende geheim van fruit zijn lage energiedichtheid is, wat betekent dat je heel veel voedsel krijgt voor slechts een paar calorieën  en zo vult het je nogal.

Energiedichtheid is een relatief nieuw concept dat is geïdentificeerd als een belangrijke factor bij lichaamsgewichtbeheersing bij zowel volwassenen als kinderen als pubers.

Energiedichtheid wordt gedefinieerd als de hoeveelheid calorieën per gewichtseenheid van een voedingsmiddel of drank.

Water bijvoorbeeld, levert een aanzienlijke hoeveelheid gewicht op zonder calorieën toe te voegen. Vezels ook.

Dus voedsel rijk aan vezels en water is over het algemeen lager in energiedichtheid.

Aan de andere kant, omdat voedingsvet de grootste hoeveelheid calorieën per gewichtseenheid geeft, hebben voedingsmiddelen met hoog vetgehalte in 't algemeen hoge energiedichtheid.

De CDC biedt enkele voorbeelden.

Voedingsmiddelen met een hoge energiedichtheid zijn dingen als bacon - veel calorieën in een klein pakketje.

Een voedsel met een middelmatige energiedichtheid is bijvoorbeeld een bagel en voedingsmiddelen met een lage dichtheid zijn doorgaans fruit en groenten.

Over het algemeen geldt: hoe lager hoe beter, met twee uitzonderingen.

Frisdrank is zo zwaar dat qua energiedichtheid het er minder schadelijk uitziet dan het is.

En noten hebben zoveel vet dat ze minder gezond lijken dan ze zijn.

Verder echter, ondersteunt de wetenschap een relatie tussen energiedichtheid en lichaamsgewicht,

zodanig dat diëten consumeren die een lagere energiedichtheid hebben een effectieve strategie zijn kan zijn voor gewichtsbeheersing.

Dit komt doordat mensen de neiging hebben om een consistent gewicht van voedsel tot zich te nemen, dus minder calorieën per pond, betekent lagere calorie-inname.

Een kleine daling in energiedichtheid kan leiden tot een kleine daling in gewicht en hoe groter de afname in energiedichtheid des te groter het gewichtsverlies.

Energiedichtheid kan op verschillende manieren worden verminderd zoals het toevoegen van groenten of fruit aan recepten of door het verlagen van het vet- of suikergehalte.

En inderdaad, dat is hoe we evolueerden, voornamelijk voedsel met een lage energiedichtheid eten zoals fruit, groenten, planten en knollen; met zetmeel gevulde wortels zoals zoete aardappelen.

De eerste studie die benadrukte hoe fruit en groenten de energiedichtheid en voedselinname kunnen beïnvloeden werd meer dan 30 jaar geleden uitgevoerd.

Onderzoekers konden de calorie-inname van mensen verminderen met bijna de helft.

Van 3000 calorieën per dag tot 1570 zonder portie-reductie gewoon door minder calorierijk voedsel te vervangen, wat betekent veel fruit, groenten, volle granen en bonen, vergeleken met een maaltijd met hoge energiedichtheid met veel vlees en suiker.

Bijna de helft van de calorieën, maar ze genoten net zoveel van de maaltijden.

Ze probeerden dit in Hawaii, mensen op een traditioneel Hawaiiaans dieet zetten met alle plantaardig voedsel dat ze konden eten.

Ze verloren gemiddeld 8 kilo in slechts 21 dagen, resulterend in betere cholesterol, triglyceriden, bloedsuikers en bloeddruk.

Calorische inname daalde met 40%, maar niet door minder voedsel te eten.

In feite verloren ze 8 kilo in 21 dagen door meer eten te eten - bijna twee kilo.

Maar omdat planten de neiging hebben om calorisch te verdunnen, kan men zichzelf vullen zonder dezelfde soort gewichtstoename te krijgen.

En de energiedichtheid van voedsel is van belang voor gewichtsbeheersing niet alleen omdat het mensen toestaat om bevredigende porties te eten terwijl je calorieën beperkt, maar ook omdat reducties in energiedichtheid worden geassocieerd met een verbeterde voedingskwaliteit.

Zo is er een verband gelegd tussen diëten met een lagere energiedichtheid en een lager risico op alvleesklierkanker.

Lagere energiedichte diëten bestaan meestal uit gezonder voedsel, dus we krijgen het beste van beide werelden.