Het verhaal achter NutritionFacts.org

Het verhaal achter NutritionFacts.org

Welkom bij NutritionFacts.org, waar het allemaal begon met mijn oma.

Ik was nog maar een kind toen mijn oma te horen kreeg dat ze een fatale hartziekte had en naar huis werd gestuurd om te sterven.

Ze had al zoveel omleidingen gehad, met zoveel littekenweefsel, de chirurgen konden niets meer voor haar doen.

Ze zat in een rolstoel, had veel pijn, haar leven was over op haar 65ste.

Toen hoorde ze over deze man, Nathan Pritikin, een van onze pioniers in leefstijlgeneeskunde, en het vervolg staat opgetekend in de biografie van Pritikin.

Mijn oma was een van de mensen die aan de poort van de dood stonden, dit is Frances Greger, mijn oma, ze kwam binnen in een rolstoel.

"Mevrouw Greger had hart- en vaatziekte, angina pectoris, etalagebenen; haar toestand was zo slecht dat ze niet meer kon lopen zonder enorme pijn op haar borst en in haar benen.

Maar binnen drie weken was ze niet alleen van haar rolstoel af, ze liep tien mijl per dag."

Dit is een foto van mijn oma op de bruiloft van haar kleinzoon, vijftien jaar nadat de artsen haar hadden opgegeven.

Ze kreeg haar medische doodvonnis toen ze 65 was, maar dankzij een gezond dieet kon ze nog 31 jaar op deze aarde doorbrengen, tot haar 96ste, met haar zes kleinkinderen, onder wie mijzelf.

En daarom ben ik arts geworden.

Toen dr. Ornish jaren later met zijn onderzoek naar leefstijl en hartziekten kwam, waarbij hij met de zogenoemde kwantitatieve angiografie aantoonde dat hartaandoeningen inderdaad ongedaan gemaakt konden worden bij de meeste patiënten, zonder medicijnen, zonder operaties, enkel met een plantaardig dieet en een gezonde leefstijl, dacht ik dat hierdoor alles zou veranderen.

Ik bedoel, mijn familie had het met eigen ogen gezien, maar hier stond het zwart op wit, gepubliceerd in een van de meest prestigieuze medische tijdschriften.

Maar er gebeurde niets, en dat verbaasde me.

Wacht eens even.

Als de remedie tegen onze voornaamste doodsoorzaak zo goed weggestopt en genegeerd kon worden, zou er dan nog meer in de vakliteratuur kunnen staan ten bate van mijn patiënten, maar waarvoor geen groot reclamebudget beschikbaar was?

Ik maakte het mijn levensdoel om dat uit te zoeken.

Voor wie mijn werk niet kent: elk jaar lees ik elke uitgave van elk Engelstalig vaktijdschrift over voeding ter wereld, zodat jullie drukbezette mensen dat niet hoeven te doen.

Dan verzamel ik de interessantste, de baanbrekendste en de meest praktische bevindingen en maak daarover elke dag nieuwe video's en artikelen voor mijn non-profit website, NutritionFacts.org.

Alles op de website is gratis.

Geen advertenties, geen zakelijke sponsoring.

Er is absoluut geen commercie, geen verkoop.

Ik doe dit als openbare dienstverlening, uit naastenliefde, uit eerbetoon aan mijn grootmoeder.

Ik hoop dat ik voor jouw familie kan doen wat Pritikin voor mijn familie deed.

Het SARS-coronavirus en de natte markten

Het SARS-coronavirus en de natte markten

SARS was de eerste wereldwijde uitbraak van een nieuwe ziekte in de 21ste eeuw, wat leidde tot zo'n 8000 besmettingen en 800 doden.

Veel van de eerste SARS-gevallen konden worden herleid tot dezelfde soort plek als waar veel van de eerste gevallen van COVID-19 een link mee hadden: de "natte markten" met levende dieren in China.

Van vers geslachte dieren denken veel regionale consumenten dat die voedzamer zijn, sommigen gaan voor 'ye-wei', de "wildsmaak," en geloven dat het eten van exotische dieren goed is voor hun gezondheid en sociale status.

Deze samenloop –vers slachten en exotische dieren– creëert een perfecte storm voor overdracht van ziekten, waarbij volle kooien op deze natte markten vervuild raken met bloed, urine en uitwerpselen van ontelbare diersoorten door elkaar tot een broedplaats vol mogelijke infecties.

De handel in wilde dieren breidde zich in de jaren 1990 enorm uit om aan de vraag te voldoen van de groeiende middenklasse, ingegeven, aldus de Wereldbank, vooral door de vraag in China naar producten van wilde dieren.

Veel wilde dieren, doorgaans nog levend, komen China binnen via Vietnam uit Laos, waar de handel in wilde dieren steeg en zo de op twee na grootste inkomstenbron werd voor gezinnen op het platteland.

Op markten verkopen ze een ton aan dieren, letterlijk, waaronder vele ernstig bedreigde diersoorten.

En toen de vraag het aanbod oversteeg, werd de internationale wildhandel aangevuld met de oprichting van intensieve productiefarms met dieren in gevangenschap met allerlei wilde dieren, vaak gehouden onder slechte hygiënische omstandigheden in onnatuurlijke dichtheden, voordat ze worden vervoerd en in kooien terechtkomen op markten voor de verkoop.

Er zijn in China veertien miljoen mensen betrokken bij de agrarische industrie in wilde dieren, geschat op 74 miljard dollar.

De genetische bouwstenen voor het SARS-virus zijn sindsdien geïdentificeerd uit 11 verschillende coronavirus-stammen van Chinese vleermuizen, maar er zijn overal ter wereld corona-virussen die in vleermuizen zijn ontstaan.

De reden dat vooral China ground zero was voor meerdere oplevingen van dodelijke menselijke coronavirus-epidemieën ligt waarschijnlijk in deze natte markten.

In het geval van SARS bleek de tussengastheer de witsnorpalmroller, een katachtige die geliefd is om zijn vlees.

Ze worden niet alleen gefokt vanwege hun vlees; penis van civetkat wordt ook geweekt in rijstwijn als een afrodisiacum.

Deze dieren produceren ook de duurste koffie ter wereld.

Kopi loewak of civetkoffie wordt gemaakt door civetkatten koffiebonen te voeren en dan... de deels verteerde bonen uit hun ontlasting te halen.

Ik weet niet of je het goed kunt zien, maar dat zijn dus civet-drolletjes, een muskus-achtige, smeuïge substantie, uitgescheiden door de anale klieren, waardoor de koffie zijn karakteristieke smaak en geur krijgt.

Je zou kunnen zeggen dat deze unieke drank lekker is tot het laatste dropje.

Coronavirussen uit civetkatten afkomstig van markten met levende dieren waren vrijwel identiek aan het SARS-virus.

Wilde civets op wildboerderijen die aan de markten leveren, bleken grotendeels vrij van infecties te zijn, tot 80% van de bemonsterde civetkatten op markten bleek aan het virus blootgesteld.

Dit wijst erop dat de meeste besmettingen op de markt plaatsvinden, wellicht door een combinatie van menging van diverse soorten dicht op elkaar en de immuunonderdrukkende inwerking van stress.

Markten met levende dieren leiden niet alleen tot overdracht tussen soorten, vermeerdering van virussen en blootstelling van mensen, maar ook ook tot virale aanpassing.

Het SARS-coronavirus kreeg extra mogelijkheden door de natte markten in zuid-China om zich aan te passen voor civetkatten en mensen.

Kennelijk waren de civetkatten niet enkel de passieve doorgevers van het virus: ze blijken een broedplaats te zijn voor mens-gerichte mutaties in het virus zelf.

Het virus gebruikt zijn kroon met uitsteeksels als een sleutel in een slot om gast-receptoren toegang te verlenen tot de cellen van zijn slachtoffer.

Om te kunnen gaan besmetten van de ene soort op de andere, moeten de genen van die uitsteeksels muteren om te passen op de receptoren van de nieuwe gastheer.

Voor een nieuw slot is een nieuwe sleutel nodig.

Zowel het SARS-coronavirus als het SARS-coronavirus 2, het virus dat de oorzaak was van COVID-19, hechten zich aan een specifiek enzyme dat de cellen van onze longen bekleedt.

Tegen dat een mengelmoes van vleermuis-coronavirussen civetkatten had bereikt, waren de landingspunten van het virus nog maar twee mutaties verwijderd van koppeling aan de configuratie die aansloot bij menselijke receptoren, en zo was de SARS-epidemie met een besmetting van mens-tot-mens een feit.

Na het einde van de eerste SARS-uitbraak in 2003, raakten opnieuw mensen besmet, te herleiden tot een restaurant waar civetkatten werden geserveerd.

In tegenstelling tot eerdere gevallen waren de nieuwe slachtoffers niet erg ziek en leken ze het niet door te geven.

Virussen uit witsnorpalmrollers van zowel de lokale markt als het restaurant bleken vrijwel gelijk te zijn aan de virussen die werden ontdekt bij de nieuwe, mildere gevallen bij mensen.

De nieuwe civetvirussen hadden slechts één van de twee civet-op-mens-mutaties die werden aangetroffen bij alle nieuwe, menselijke patiënten, maar geen van de civet-coronavirussen van het voorgaande jaar.

Deze bevindingen wijzen erop dat tussen-gastheren coronavirussen helpen omvormen van het primaire reservoir in vleermuizen naar meer besmettelijkheid voor mensen.

Ja, vleermuizen worden in Azië voor hun vlees gevangen, en veel vleermuisjagers melden dat ze wel eens gebeten zijn.

Ja, verwerking en consumptie van niet goed verhit vleermuizenvlees komt nog steeds voor in China,

Guam en andere delen van Azië.

Maar er blijkt een tussengastheer nodig bij wijze van opstapje voor vleermuis-coronavirussen om zo te muteren dat er een pandemie voor mensen ontstaat.

Een systeem dat onvoorstelbaar goed ingericht is om dat proces te ondersteunen zijn de natte markten met wilde dieren.

Als reactie op de SARS-uitbraak voerde de Chinese regering strenge controles op de wildmarkten in, zoals een verbod op verkoop van civetkat.

Hoewel de definitieve sluiting van wilde-dierenmarkten wordt genoemd als een "sterk afschrikmiddel voor een volgende uitbraak van een zoönose" was het verbod na een paar maanden alweer opgeheven en de handel ging als vanouds.

Civetkatten stonden weer op het menu.

Als de autoriteiten in China lessen hadden getrokken uit SARS, naar de experts hadden geluisterd en de wildedierenmarkten voorgoed verboden, dan had de mensheid nu wellicht niet onder de ergste pandemie in een eeuw geleden.

De rol van beweging in de obesitasepidemie

De rol van beweging in de obesitasepidemie

Obesitas is niets nieuws, maar de obesitasepidemie wél.

Van een paar zwaarlijvige vorsten, zoals Henry VIII en Louis VI, bekend als Louis le Gros, oftewel Louis de Vette, naar een pandemie van obesitas, wat nu beschouwd wordt als misschien de ergste en meest uit de hand lopende gezondheidscrisis van onze tijd.

Ongeveer 37% van Amerikaanse mannen zijn obees en 41% van Amerikaanse vrouwen, met nog geen eind aan zicht.

Eerdere verslagen suggereerden dat de stijging in obesitas aan het afnemen was maar zelfs dat lijkt niet meer het geval te zijn.

We dachten ook al dat we obesitas in kinderen te boven aan het komen waren na 35 jaar van voortdurend slecht nieuws, maar het slechte nieuws blijft maar komen.

Het percentage van jongeren met obesitas blijft maar stijgen, al meer dan 30 jaar lang. Gedurende de laatste eeuw lijkt obesitas vertienvoudigd te zijn, van 1 op 30 tot 1 op 3, maar het was geen gestage groei.

Er schijnt iets te zijn gebeurd aan het eind van de jaren 70, en niet alleen in de VS, maar over de hele wereld.

De obesitaspandemie begon ongeveer op hetzelfde moment in de meeste landen met hoge inkomens in de jaren 70 en 80.

Het feit dat de snelle stijging bijna tegelijkertijd voorkwam in de hele geïndustrialiseerde wereld suggereert een gemeenschappelijke oorzaak.

Wat kan die oorzaak zijn? Mogelijke redenen moeten mondiaal zijn en samenvallen met de snelle toename van de epidemie.

En dus moet de verandering zo'n 40 jaar geleden zijn begonnen en in staat geweest zich snel wereldwijd te verspreiden. Laten we eens kijken welke theorie het best werkt.

Sommigen beschuldigen bijvoorbeeld veranderingen in de "gebouwde omgeving", veranderingen in stadsplanning die buurten minder geschikt maken voor wandelen, fietsen en boodschappen doen.

Maar dat voldoet niet aan onze criteria voor een plausibele oorzaak omdat er geen universele, tegelijktijdige verandering in onze wijken was binnen dit tijdsbestek.

Als je het honderden beleidsmakers vraagt, dan leggen de meesten de schuld voor de obesitasepidemie bij het gebrek aan persoonlijke motivatie.

Maar daar valt geen touw aan vast te knopen.

Hier in de VS, bijvoorbeeld, schoot obesitas omhoog in de hele bevolking aan het eind van de jaren 70.

Je kunt me niet vertellen dat iedere sector van de bevolking op dezelfde tijd aan motivatieverlies leed.

Leeftijds-, geslachts- en etnische groepen met uiteenlopende achtergronden verloren toevallig hun collectieve zelfcontrole op hetzelfde moment?

Geloofwaardiger dan een wereldwijde verandering in de aard van ons karakter is een verandering in de aard van ons leven.

De voedselindustrie verwijt inactiviteit.

"Als alle consumenten oefenen," zei de PepsiCo CEO, "dan is er geen obesitas."

Coca-Cola ging nog verder, en besteedde $1,5 miljoen aan het opzetten van the Global Energy Balance Network, wat de rol van voeding bagatelliseert.

Gelekte emails tonen dat het bedrijf van plan was deze dekmantel te gebruiken als wapen om de discussie over obesitas in de strijd met de gezond-heidszorg te beïnvloeden.

Deze tactiek wordt zoveel gebruikt door voedsel- en drankproducenten dat hij zelfs een naam heeft: "leanwashing". Je hebt vast gehoord van "greenwashing", waar bedrijven net doen alsof ze milieuvriendelijk zijn.

Leanwashing is de naam voor bedrijven die proberen zichzelf te positioneren als helpers om de obesitascrisis te bestrijden terwijl ze echter er rechstreeks toe bijdragen.

De grootste voedselproducent ter wereld, Nestlé, heeft zich geherpositioneerd als de "wereldleider in voedsel, gezondheid en welzijn".

Jawel, Nestlé, de makers van Nesquick en in hun historie van meer dan

100 verschillende merken snoepgoed, waaronder

Nuts, Kit Kat, Smarties, Lion en Rolo.

Eén van hun slogans is "Good Food, Good Life."

Hun Raisinets bevatten wel wat fruit, maar mij doen ze meer aan

Willy Wonka dan aan welzijn denken.

Op hun "Wat doet Nestlé aan obesitas?"

webpagina, leidt de "Lees over ons Nestlé Gezonde Kids programma" link tot een "Pagina niet gevonden" melding.

De voortdurende, overdriven nadruk van producenten op de lichamelijke inactiviteit schijnt te werken.

In antwoord op een enquêtevraag:

"Welke van deze denkt u dat de voornaamste redenen zijn dat obesitas toenam?" koos een grote meerderheid gebrek aan oefening, terwijl slechts 34% teveel calorie-inname koos.

Dat is vastgesteld als één van de meest voorkomende misvattingen over obesitas.

De wetenschap is tot de vrij definitieve conclusie gekomen dat de factoren die calorie-inname bepalen een grotere werking hebben op de caloriebalans.

Het ligt meer aan "fast food" dan aan "slow motion".

Er is zelfs een belangrijk wetenschappelijk debat of veranderingen in lichamelijk activiteit ook maar enige rol spelen in de obesitasepidemie.

De groei in calorie-inname per persoon is meer dan genoeg om de obesitasepidemie in de VS te verklaren, en ook voor de rest van de wereld.

Lichamelijke activiteit is over de laatste tientallen Jaren een beetje gestegen in zowel Europa als Noord-Amerika.

De ironie is dat dit het resultaat zou kunnen zijn van de extra energie dat het rondzeulen van onze zwaardere lichamen vergt, wat het een gevolg van het obesitasprobleem maakt,  in plaats van de oorzaak.

Sportieve oefening vormt maar een klein deel van onze dagelijks activiteit.

Denk eens hoeveel meer lichamelijke arbeid mensen vroeger deden in hun werkplaats, op de boerderij, of zelfs thuis.

Het ligt niet alleen aan de verschuiving van handarbeid naar kantoorbanen.

Groeiende automatisering, computers, mechanisatie en verstedelijking droegen allemaal bij aan een meer stilzittend leefpatroon over de loop van de laatste eeuw.

En dat is het probleem met deze theorie.

De arbeidsveranderingen en de opkomst van arbeidsbesparende apparaten zijn grotendeels overal aan de dramatische groei in gewichtstoename voorafgegaan.

Wasmachines, stofzuigers en autos zijn allemaal uitgevonden voor 1910.

Inderdaad, wanneer we het testen met moderne methoden om energie in en uit te meten, blijkt het  caloriën in, niet lichamelijke activiteit die deze geleidelijke gewichtstoename voorspellen.

Het algemene misverstand dat obesitas voornamelijk veroorzaakt wordt door gebrek aan beweging is misschien meer dan een goedaardige misvatting.

Je theorie over mogelijke oorzaken schijnt een invloed te hebben op je gewicht.

Wie onvoldoende beweging blaamt heeft een veel grotere kans om zwaarlijvig te zijn.

Zet hem in een kamer met chocolade en je kunt stiekem waarnemen  dat hij meer snoept.

Wie dit standpunt heeft kan echter ook op andere manieren verschillen.

Ik bedoel, je kunt oorzaak en gevolg niet vaststellen tenzij je het op de proef stelt.

En inderdaad, randomiseer mensen om een artikel te lezen dat inactiviteit blaamt en  ze snoepen aanzienlijk meer dan wie leest over  onderzoek dat dieet blaamt.

Een soortgelijk onderzoek vond dat wie onderzoek wordt getoond dat de genen blaamt daarna aanzienlijk meer koekjes eet.

Het artikel heette “Een onbedoelde manier waarop het vetgen je dik kan maken."

De rol van bedrijfsinvloed bij de obesitas-epidemie

De rol van bedrijfsinvloed bij de obesitas-epidemie

De plaag van tabaksdoden was niet alleen te wijten aan de massaproductie en marketing van goedkope sigaretten.

Tabaksbedrijven deden actief hun best om hun producten nog gewilder te maken door de vellen tabak te besproeien met nicotine en additieven zoals ammoniak, om een ​​grotere nicotinekick te geven.

De voedingsindustrie heeft smaakingenieurs in dienst om een soortgelijk doel te bereiken: de maximalisatie van de onweerstaanbaarheid van hun producten.

Smaak is de leidende factor bij de voedselkeuze.

Als drie punten van het kompas worden zout, suiker en vet gebruikt om "superstimulerende hypersmakelijkheid" te produceren om mensen te verleiden tot impulsieve aankopen en dwangmatige consumptie.

Voedsel is opzettelijk ontworpen om in te haken op onze evolutionaire triggers en alle  biologische barrières te doorbreken die helpen de consumptie binnen redelijke grenzen te houden.

Big Food is big business.

Alleen al de berwerkte-voedingsindustrie levert meer dan 2 biljoen dollar per jaar op.

Dat geeft hen de economische macht om meer dan louter smaakprofielen te manipuleren, maar ook overheidsbeleid en wetenschappelijk onderzoek.

De voedingsmiddelen-, alcohol- en tabaksindustrie hebben allemaal zulk soort onsmakelijke tactieken gebruikt: het blokkeren van gezondheidsvoorschriften, het coöpteren van professionele organisaties, het creëren van frontgroepen, en het verdraaien van de wetenschap.

Het gemeenschappelijk handelingsrepertoire zou niet verrassend moeten zijn gezien de gemeenschappelijke zakelijke discussies.

Ooit bezat Philip Morris bijvoorbeeld zowel Kraft als Miller Brouwerij.

In één jaar heeft de voedingsindustrie meer dan 50 miljoen dollar uitgegeven om honderden lobbyisten in te huren om wetgeving te beïnvloeden; de meesten van hen waren 'draaideurders', voormalige federale werknemers in de draaideur tussen de industrie en hun toezichthouders die bedrijfsbelangen van binnenuit kunnen pushen, alleen om beloond te worden met fijne  lobby-opdrachten na hun "openbare dienst".

In het volgende jaar verwierf de industrie een nieuw wapen— een stok om die wortels aan te hangen.

Op 21 januari 2010 stelde het Amerikaanse hooggerechtshof een wet vast waardoor bedrijven onbeperkte bedragen konden uitgeven aan advertenties om iedereen die het aandurfde hen te weerstaan in diskrediet te brengen.

Geen wonder dat de gekozen functionarissen nauwelijks nog meedoen aan de strijd; wat we overhouden is een regering van Big Food, door Big Food, voor Big Food.

Wereldwijd bestaat een vergelijkbare dynamiek.

Zwakke oproepen van de volksgezondheids-gemeenschap voor vrijwillige normen worden niet alleen geconfronteerd met gemene gevechten tegen zinvolle verandering maar ook met massale transnationale handel en buitenlandse investeringsdeals dat winsten der voedselindustrie grondig beschermt in de wetten van het land.

De corrumperende commerciële invloed strekt zich uit tot medische verenigingen.

Het doet denken aan sigarettenadvertenties van weleer met rookvoorschrijvende dokters, de Amerikaanse Academie van Huisartsen accepteerde miljoenen van de Coca Cola Company gedeeltelijk expliciet om "inhoud voor consumenteneducatie over dranken en zoetstoffen te ontwikkelen".

Aan de frontlinie worden nep-basisorganisaties gebruikt om de zakelijke boodschap te maskeren.

In de voetsporen van Rot Op Overheidsbemoeienis Kankerzooi (Oftewel ROOK) - een frontgroep opgericht door RJ Reynolds om tabaksregulering te bestrijden - kan de Amerikanen Tegen Voedselbelastingen net zo goed Voedingsmiddelenindustrie tegen Voedselbelastingen worden genoemd.

De kracht van frontgroepsvorming is voldoende om bedrijfsrivalen te binden; de Suikerassociatie en de Maisverwerkers-associatie die de handen ineenslaan met de Nationale Snoepassociatie om samen te werken met Amerikanen voor Keus in Eten en Drinken.

Een andere beproefde tabakstactiek - onderzoeksfrontgroepen kan worden gebruikt om het wetenschappelijke proces te ondermijnen door vorm te geven aan-of door het onderdrukken van wetenschap die afwijkt van de bedrijfsagenda.

Neem het transvetverhaal.

Voedselproducenten ontkenden niet alleen lang dat transvetten geassocieerd worden met ziekte, maar werkten actief aan beperking van onderzoek en aan het diskrediteren van onderzoeksresultaten.

Tegen welke prijs?

Het wereldwijde dodental van voedingsmiddelen met veel transvet, verzadigd vet, zout en suiker staat op 14 miljoen.

Elk jaar.

Het onvermogen van landen over de hele wereld om het tij te keren van obesitas "is geen mislukking van (persoonlijke) wilskracht", zei de directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie.

"Het is een mislukking van de politieke wil om het op te nemen tegen de krachtige voedingsmiddelen- en frisdrankindustrie. ”

Ze eindigde haar lezing voor de Nationale Academie voor Geneeskunde getiteld "Obesitas en diabetes: de slow motion ramp" met de volgende woorden:

"De belangen van het publiek moeten voorrang krijgen boven die van bedrijven."

De filosofie achter NutritionFacts.org

De filosofie achter NutritionFacts.org

Ik krijg vaak de vraag wat mijn mening is over het een of andere voedingsmiddel.

Ik weet wat ze zeggen, maar meningen interesseren me niet;

Overtuigingen interesseren me niet.

De wetenschap, die interesseert me.

Wat is er beschikbaar aan goed afgewogen bewijsmateriaal, zoals gepubliceerd in de peer-reviewed medische literatuur, op dit moment?

Voor alledaagse beslissingen maakt het niets uit.

Zoek je een nieuwe broodrooster?

Koop dan een glimmende, of de mooiste, of eentje die een vriend goed vindt, of anders eentje die een onbekende op internet aanbeveelt.

Wat maakt dat nou helemaal uit?

Wat wel elke dag eten daarentegen bepaalt vóór alles of we gezond oud worden.

Dat is een van de belangrijkste beslissingen van ons leven.

In feite zijn dit de drie belangrijkste beslissingen in ons leven, namelijk wat we eten als ontbijt, lunch en diner.

Het gaat hier over de gezondheid van ons gezin.

Wat is er belangrijker dan dat?

Het gaat hier letterlijk om beslissingen over leven en dood.

En toch, als ik mensen vraag waarom ze eten wat ze eten, hoor ik: "oh, dat heb ik op internet gelezen", of: "dat zeiden ze op de sportschool."

Dat is net zoiets als ouders op een gezinsuitje parachutespringen vragen waarom ze alle parachutes opeens zo vreemd opvouwen en dan te horen krijgen: "nou, dat schijnt de nieuwste mode te zijn, weet je, als je bloedgroep A hebt, moet je je parachute zus en zo opvouwen..."

Als er één ding in ons leven is waar we naar bewijsmateriaal moeten vragen, is het wel wat van invloed is op de gezondheid en het welzijn van onszelf en van onze gezinsleden.

Als er één ding is waar we een beetje kritisch over zouden moeten denken, is het wel over wat we elke dag eten.

Dus als ik, of iemand anders, je wat dan ook vertelt over iets dat zo van levensbelang is als wat je eet, moet je eerste reactie zijn: "laat me de wetenschap zien."

Niemand van ons wordt met die kennis geboren.

Hoe komen we er dan aan?

En noem niet alleen je informatiebron; laat me die zien.

En daarom, als je mijn video's bekijkt, verkoop ik niet enkel praatjes over wetenschap, ik laat je de wetenschap zien.

Ik citeer niet alleen een onderzoek, ik laat je het onderzoek zien, compleet met grafieken, tabellen, cijfers.

Ik deel niet alleen een citaat met je, ik laat het je ook zien.

Vervolgens kun je naast elke video op de knop Sources Cited klikken en dan krijg je een lijst met links naar alle genoemde bronnen.

Daardoor kun je PDF's downloaden en de onderzoeken zelf lezen om er zeker van te zijn dat ik niets uit z'n verband heb getrokken.

Als het om beslissingen van levensbelang gaat volstaat het niet dat een of andere expert maar wat bronnen opnoemt.

Ze moeten jou hun bronnen ook echt geven, zodat jij zelf kunt beslissen.

De optimale dosis vitamine B12-supplementen voor volwassenen

De optimale dosis vitamine B12-supplementen voor volwassenen

Vergeleken met niet-vegetariërs hebben mensen die geen vlees meer eten doorgaans een gezonder gewicht, cholesterol, bloedsuiker, bloeddruk, en een lager sterftecijfer bij ischemische hartklachten, de grootste doodsoorzaak bij mannen en vrouwen.

Maar wordt het belang onderschat van de juiste aanvulling met vitamine B12, dan kunnen deze voordelen teniet worden gedaan.

Momenteel is het officiële standpunt van organisaties en overheidsinstellingen duidelijk en beslist;  bij een vegetarisch eetpatroon, zelfs als je eieren en zuivel eet, wat ik eigenlijk zou willen uitbreiden tot flexitariërs die een paar keer per week vlees eten, is aanvulling met vitamine B12 nodig.

Welnu, het zijn niet alleen degenen die plantaardig eten die zich zorgen moeten maken of ze wel genoeg B12 krijgen.

Ongeveer 1 op 3 niet-vegetariërs krijgt er niet genoeg van binnen voor een goede gezondheid en  dat kan zelfs 1 op 2 zijn voor vrouwen, vooral als ze zwanger zijn.

Maar dit kan oplopen tot bijna 9 op 10 als je uitsluitend plantaardig eet en 10 op 10 als je dat lange tijd doet.

Er zijn drie groepen mensen die moeten zorgen dat ze regelmatig een betrouwbare bron van B12 krijgen door hun eetpatroon aan te vullen met voeding die met B12 is verrijkt of door B12-supplementen.

Mensen die bariatrische chirurgie hebben gehad (wat soms de absorptie kan belemmeren), mensen die plantaardig eten, en de meer dan 100 miljoen Amerikanen die ouder dan 50 zijn.

Waarom kan je niet regelmatig worden getest op tekenen van een B12-tekort, zoals je homocysteïne-gehalte of de methylmalonzuur-test (MMA)?

Hoewel die bijna altijd verhoogd zijn in gevallen van B12-tekort, zijn er ook zeldzame gevallen van ernstig B12-tekort die zich voordoen bij normale B12-bloedwaarden, normale MMA- en homocysteïne-waarden.

Hoe weten we dat het een B12-tekort was?

Omdat ze binnen maanden na behandeling met B12 opmerkelijk hersteld waren.

Dus, beter innemen dan wachten tot zich symptomen gaan voordoen.

De vraag is hoe veel en hoe vaak.

Sommigen raden een enkele dosis van 50 tot 100 microgram per dag aan of 1000 microgram tweemaal per week.

Anderen stellen 50 tot 150 microgram per dag voor.

Sommigen bevelen zelfs 500 microgram per dag aan.

Het hangt allemaal af van de doelwaarden die in je lichaam wilt bereiken.

Mensen met een normale absorptie, oftewel jonger dan 50 jaar met een intact spijsverteringsstelsel en zonder ziekten zoals pernicieuze anemie, verliezen doorgaans zo'n

1 microgram vitamine B12 per dag; dus dat is de hoeveelheid die we moeten vervangen, gemiddeld, elke dag.

Waarom is de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid dan 2,4 microgram per dag?

Welnu, we nemen maar de helft van de kleine doses op van de B12 die we via ons eten krijgen; door die 2,4 zijn we dus zeker dat we die ene microgram opnemen ter vervanging van die ene microgram die we elke dag kwijtraken.

Nemen we grotere doses in, bv. in de vorm van een supplement, wordt zelfs een kleiner deel geabsorbeerd.

Er kan dus een enkele dosis oraal van 10 microgram nodig zijn voor absorptie van die ene microgram.

Maar met 10 per dag ging de homocysteïne-waarde niet altijd genoeg omlaag tot onder de 10, zelfs na een jaar; dus wellicht hebben we een absorptie nodig van meer dan 1,6 microgram elke dag voor de beste gezondheid.

De huidige adh is voornamelijk gebaseerd op een studie uit 1958 waarin maar een klein aantal patiënten werd bekeken en slechts hun bloedwaarden werden gemeten.

Absorptie van 1 microgram per dag kan genoeg zijn voor behoud van de aanmaak van bloedcellen, maar misschien niet genoeg voor alle andere dingen die vitamine B12 doet.

"Op grond van gegevens uit diverse studies over vitamine B12-biomarkers, moet de aanbevolen inname wellicht voor de meeste volwassenen opgehoogd in de richting van 4, zoals bijvoorbeeld in Europa, wat erop wijst dat ze willen dat mensen ten minste elke dag 2 in hun lichaam opnemen."

In dat geval moet je  meer dan 50 per dag innemen.

En nu hebben we gegevens die erop wijzen dat 7 per dag nog beter zou zijn.

Dus, als je 3,5 microgram wilt absorberen, de helft van de inname die de functionele B12-status kan optimaliseren, hoeveel heb je dan nodig in een enkele dagelijkse dosis?

Deze tabel is niet precies genoeg, maar hier is een formule die je kan gebruiken voor de berekening.

U = de opname, de absorptie in je lichaam, en D = je enkele dagelijkse dosis.

Om 3,5 te absorberen moet je in theorie een enkele dagelijkse dosis nemen van zo'n 225, wat ik in mijn aanbeveling afrondt naar 250 per dag.

Dat is maar één van de drie methoden die je kan gebruiken.

Makkelijker en goedkoper is het om een enkele dosis per week te nemen.

Als je 3,5 per dag binnen wilt hebben, dan wil je ten minste 24,5 per week binnen hebben.

Om dat met een enkele dosis te bereiken, moet je theoretisch zo'n 2600 innemen, wat ik afrondt tot 2500 in mijn aanbevelingen.

OK, dat is theoretisch.

Misschien heb je zelfs wel meer nodig?

Integendeel, een nieuwe studie toont aan dat je met minder kunt uitkomen.

Slechts 50 per dag (niet 250), of 2000 eenmaal per week (niet 2500) bracht de bloedwaarden solide omhoog, en nog belangrijker, normaliseerde de methylmalonzuur- en homocysteïne-waarden binnen een paar maanden.

Op grond van deze nieuwe studie heb ik dus mijn aanbevelingen voor aanvulling naar beneden bijgesteld tot 50 per dag of 2000 per week.

De optimale dosis vitamine D op basis van natuurlijke niveaus

De optimale dosis vitamine D op basis van natuurlijke niveaus

Als iedereen 2000 eenheden vitamine D per dag zou nemen, zal de curve van gemiddelde bloedspiegels van ongeveer 50 naar 110 verschuiven, waarover wordt geopperd dat het onze levensverwachting met jaren kan verlengen.

Gegevens uit gerandomiseerde klinische studies hebben een aantal invloedrijke deskundigen overtuigd, zoals de voorzitter van voeding van Harvard, dat we hier naartoe moeten werken, een niveau dat ongeveer 9 van de 10 mensen niet bereiken omdat tussen de 1.800 en 4.000 eenheden per dag nodig kan zijn.

Het Institute of Medicine, zien bloedspiegels van 50 als voldoende en bevelen daarom 600-800 eenheden per dag aan voor wie weinig of niet wordt blootgesteld aan de zon omdat ze enkel kijken naar de gezondheid van de botten.

Maar zelfs als je enkel geeft om je botten en niet hoe lang je leeft bereik je best nog de 75 drempel want honderden autopsies van mensen die overleden in een auto-ongeluk vertonen osteomalacie, verzachting van de botten, waarvan 18 tot 39 procent de aanbeveling van het Institute of Medicine bereikt, maar niet een waarde van 75 bereiken.

Het Institute of Medicine wordt zelfs beschuldigd van een foute berekening, dus als je hun eigen criteria gebruikt zouden ze ook 1.000 eenheden per dag moeten aanbevelen.

Maar de afwezigheid van zachte beenderen is niet bepaald het ideaal van gezondheid of van voldoende vitamine D.

Het is hetzelfde als enkel 10 mg vitamine C aanbevelen om scheurbuik te voorkomen.

Ja, maar we hebben meer nodig voor een optimale gezondheid.

Het Institute of Medicine gaf aan dat er geen bewijs is dat het voordelen oplevert om meer in te nemen dan hun minimale aanbevelingen, dat is een goede aanpak voor medicijnen; waarbij je best zo weinig mogelijk onnatuurlijke stoffen inneemt, tenzij voordelen zijn bewezen.

Maar bij nutriënten zijn de natuurlijke niveaus waaraan onze lichamen zijn afgestemd de afgelopen miljoenen jaren niet een beter minimum?

Het streefniveau van 75 lijkt enkel hoog in vergelijking met het gemiddelde niveau vandaag, maar dezer dagen zijn er onnatuurlijke activiteiten zoals bureauwerk, of het dragen van kleren.

We zijn naakt geëvolueerd in Equatoriaal Afrika en werden constant blootgesteld aan de zon.

Als je vitamine D-niveaus meet bij wie traditionele levens leidt, in de wieg van de mensheid, zou een normale vitamine D-niveau eerder 100 zijn.

Dus misschien moet dat het uitgangspunt zijn, totdat het tegendeel is bewezen; een concept dat, helaas, veel commissies hebben genegeerd.

Maar het natuurlijke niveau is niet altijd het optimale niveau, en misschien is ons lichaam gezonder met minder, dus je moet steeds kijken welke niveaus overeen komen met de laagste ziektecijfer.

En in dit geval lijkt het hoogste niveau inderdaad te correleren met minder ziekte.

Het viel me altijd op toen ik de kindergeneeskunde beoefende, dat borstgevoede baby's vitamine D druppels nodig hebben.

Ik bedoel, zou menselijk moedermelk niet ideaal moeten zijn?

Natuurlijk is de oplossing simpel voor dokters: geef de baby supplementen, de druppels, maar dit lijkt vreemd.

Borstvoeding is toch ideaal. Maar, kijk, meet je menselijke moedermelk van vandaag, dan bevat het vrijwel geen vitamine D en zou het rachitis veroorzaken, tenzij de moeder vitamine D-niveaus heeft rond het natuurlijke niveau voor onze soort, wat natuurlijk steek houdt.

Dus onze moderne wereld zorgt voor een andere verhouding met de omgeving.

Herinner je wat vitamine D werkelijk is, een hormoon, geen vitamine.

Dus als je dat weet, dan is een normale niveau verstandig.

Wij artsen proberen de bloeddruk te handhaven en allerlei parameters binnen de normale grenzen te houden, maar waarom wordt er zo weinig aandacht besteed aan de status van het hormoon "vitamine D"?

De vorige coronaviruspandemie werd wellicht door vee veroorzaakt

De vorige coronaviruspandemie werd wellicht door vee veroorzaakt

Voordat ik me verdiep in covid-19, wil ik eerst even enkele van de nieuwe coronavirussen die van de veestapel komen behandelen.

Zoals we al zagen, covid-19 is één van de vele coronavirusziektes die in de 21ste eeuw van vleermuizen over-sprongen en tot dodelijke uitbraken leden.

We hadden SARS in 2002, MERS in 2012 en SADS in 2016.

Een nieuwe ziekte die tot 90% van jonge biggetjes doodde, vernietigde SADS, Swine Acute Diarrhea Syndrome, grootschalige varkensboerderijen in dezelfde regio in China waar SARS eerder uitbrak.

SADS werd getraceerd naar een coronavirus uit een vleermuizengrot in de nabijheid.

Je kan zeggen: als de vleermuizen uit de grot zijn sterven de varkens in de stal.

De combinatie van ontbossing en intensieve varkenvleesproductie met miljoenen varkens die op de vleermuishabitat indringen kan de overdracht van het virus van vleermuizen op varkens hebben gefaciliteerd.

En dan is er epidemische varkensdiarree, nog een vermoede vleermuis-naar-varken coronavirus

In 2010 verscheen een heel virulente stam in China dat grote uitbraken veroorzaakte toen het enkele jaren later de VS bereikte en zich van kust naar kust verspreidde, en miljoenen varkens doodde, ongeveer 10% van de totale VS kudde.

En dan is er nog het deltacoronavirus in varkens, het derde nieuwe coronavirus dat uit China kwam in de laatste tien jaar en zich snel verpreidde zo gauw het de kust van de VS bereikte in 2014.

Dit patroon van optreden en uitbraak van nieuwe coronavirussen in de veestapel lijkt zich te versnellen, geholpen door intensieve fokpraktijken wat resulteert in duizenden dieren die samen gehuist zijn in een besloten omgeving.

Dit patroon van nieuwe coronavirus-uitbraken lijkt zich ook in mensen te versnellen, maar op dit moment lijkt geen van deze nieuwe varkenscoronavirussen in staat om mensen te besmetten.

Niettemin, het voortdurend observeren van deze varkenscoronavirussen is nodig, niet alleen voor varkens- maar ook publiekegezondheid: coronavirussen staan bekend om hun snelle mutatie en de manier waarop ze recombineren, het proces waardoor virussen delen van hun genetische code verwisselen om zich beter aan te passen aan hun dragers en om nieuwe te vinden.

Het feit dat veel coronavirussen in de veestapel aanhoudende, epidemische infecties veroorzaken verhoogt de kans dat een coronavirusmutatie kan optreden met wat een uitgebreid gastheerbereik heet, wat de mensheid in zicht zou kunnen krijgen.

Om een pandemie te starten moet het virus zich eerst naar de longen verspreiden.

De meeste coronavirussen in vleermuizen en vee waren tot nu toe intestinale infecties.

De uitzondering is het infectieuze bronchitisvirus in kippen, het allereerste coronavirus, dat werd ontdekt in 1931 en wat de belangrijkste oorzaak zou worden van ademhalingsinfecties in 9 miljard kippen die elk jaar voor hun vlees worden gefokt in de VS, maar wat in alle landen voorkomt waar grote kippenfokkerijen zijn, met besmettingsgraden van vaak tegen de 100%.

Op dit moment is de enige zekere manier dat IBV ziektes in zoogdieren kan veroorzaken echter door door het direct in de hersenen te spuiten.

Maar met zoveel verschillende coronavirussen in omloop in zoveel verschillende diersoorten denkt men dat het niet óf, maar wanneer het volgende recombinante corornavirus zal opduiken en in de menselijke populatie zal uitbarsten.

De pieken van het onlangs ontdekte deltacoronavirus in varkens, wat zo'n ernstige bedreiging is voor de varkensfok, kunnen zich nu al klampen aan de receptoren in niet alleen de darmen van varkens, maar ook in de luchtwegen van de mens.

Deze uitgebreide receptorverbindingen van een opkomend globaal coronavirus kunnen de overdracht tussen verschillende diersoorten mogelijk maken.

We weten al dat deltacoronavirussen in varkens zowel menselijke als kippencellen in petrischalen kan besmetten, en we weten dat het kippen zélf kan besmetten, net zoals er een coronavirus in kalveren is dat kalkoenen kan besmetten.

Deze coronavirussen springen van her naar der. En zodra ze dit doen, wat nog verontrustender is, en net als coronavirus in varkens, zo gauw het naar kippen overspringt, kan het zich dan snel van kip naar kip verspreiden.

Dit nieuwe artikel, wat in februari 2020 uitkwam in het Emerging Infectious Diseases tijdschrift van het Amerikaanse CDC concludeert dat gegeven de ontvankelijkheid van mensencellen voor besmetting, het deltacoronavirus in varkens onderzoch moet worden voor zijn pandemische ziektegevaar voor mensen.

Het SADS-coronavirus kan ook menselijke cellen besmetten in een petrischaal zowel als muizen in een laboratorium.

Een groep onderzoekers concludeert in een december 2022 uitgave van het tijdschrift VIrology dat gegeven het vermogen van het SADS-coronavirus om efficient te groeien in menselijk cellijnen, we het gevaar niet moeten onderschatten dat dit van vleermuizen komende coronavirus van varkens naar mensen kan overspringen.

Al met al, varkens, en niet alleen schubdieren, kunnen fungeren als mengvaten voor het kiemen van nieuwe coronavirussen met pandemiepotentieel. Coronavirussen duiken op en circuleren meer en meer in veestapels in de hele wereld.

Hoe meer nieuwe coronavirussen zich mengen in meer en meer dieren, des te groter is de kans dat stammen met pandemiepotentieel opduiken.

Terwijl globale schubdierpopulaties drastisch verminderen, produceren en slachten we meer dan een miljard varkens per jaar, waarvan ongeveer de helft in China alleen, wat het spook oproept dat de volgende pandemie kan opduiken in gedomesticeerde in plaats van wilden dieren, iets wat al daadwerkelijk gebeurd kan zijn.

De vorige coronavirusepidemie kan veroorzaakt zijn door veestapels...

Hé, welke vorige coronaviruspandemie?

Let even goed op.

Coronavirussen zijn de op één na meest voorkomende oorzaak van verkoudheid.

Tot dusver hebben we vier verkoudheid-coronavirussen in mensen ontdekt, en er zijn al met al zeven coronavirussen die ziekten kunnen veroorzaken in mensen, de zes die we hier noemden plus covid-19.

We denken dat we SARS van civetkatten, MERS van kamelen, en het covid-19-virus misschien van schubdieren kregen.

Waar kwamen de vier verkoudheidcoronavirussen vandaan?

De oorsprong van twee van de vier milde coronavirussen blijft een mysterie, maar één, mensellijk coronavirus-229E genaamd, is getraceerd naar kamelen, en de andere, OC43, naar rundvee of varkens.

Welnu, als de sprong van de verkoudheid van kamelen naar mensen de dodelijke MERS-stam die één op de drie mensen zou doden voorafschuwde, zou de coronavirussprong van vee naar mensen dan een voorbode zijn van een dodelijk uitbraak in mensen?

Het kan al gebeurd zijn.

Zogenaamde moleculaire-klokanalyses, die de opkomst van het menselijke coronavirus-OC42 dateren, suggereren dat het rundercoronavirus dat nu zogenaamd "shipping fever" in rundvee veroorzaakt, naar mensen oversprong rond het jaar 1890.

Van koeien naar mensen in 1890...

Dat is een interessant tijdbestek.

Er was een pandemie in 1890.

Hoewel men veronderstelt dat de pandemie van 1890 influenza was, de timing van de opkomst van het menselijke coronavirus-OC43 heeft sommigen tot het vermoeden geleid dat het eigenlijk een SARS- of covid-19-achtige overdracht van coronavirus tussen diersoorten kan zijn geweest.

Maar kan het louter toeval zijn geweest?

Het is niet alleen het tijdbestek.

Het lijkt dat er een hoop neurologische symptomen waren tijdens die pandemie en dat is vrij ongebruikelijk voor influenza en meer aangevend voor een coronavirus.

Maar voor mij is het meest overtuigende dat er een heel besmettelijke respiratoire ziekte heerste in het vee, en in de jaren die aan de pandemie vooraf gingen, 1870 to 1890, werden er massale ruimingsacties uitgevoerd om de ziekte uit te woekeren en die veestapels over de hele wereld vernietigden – en ruim de kans boden voor, hoe noemen we dat, een grote blootstelling aan ademhalingssecreties.

Al komen we misschien nooit te weten wat de pandemie van 1890 heeft veroorzaakt, we kunnen wel stappen nemen om de volgende te voorkomen.

En dat is een onderwerp waarop ik diep in ga in mijn nieuwe book.

Jazeker, ik weet hoe je jezelf, je familie en je gemeenschap het beste tegen covid-19 kunt beschermen, maar ook hoe je een pandemie kan voorkomen.

De beste manier om een pandemie te overleven is om er nooit een te hebben.

Het immuunsysteem en covid-19 behandeling

Het immuunsysteem en covid-19 behandeling

Hoewel er meer dan 400 klinische behandelingstesten gaande zijn, is er op dit moment geen specifieke beproefde behandeling voor covid-19.

En we moeten niet verwachten dat een vaccin of effectief antiviraal medicijn binnenkort beschikbaar zal zijn.

We zijn wel met pandemische snelheid covid-19-vaccins aan het ontwikkelen.

Maar het duurt meer dan tien jaar om een gemiddeld vaccin te ontwikkelen met een gemiddelde faalpercentage van 94%.

Veel mensen hebben mij om advies gevraagd wat ze moeten eten om hun immuunsysteem te versterken.

"Hoe overleef je infecties?" heet namelijk het vijfde hoofdstuk van mijn boek "Hoe overleef je?"  en ik heb meer dan honderd gratis videos online op Nutritionfacts.org die over de immuunfunctie gaan.

En er is geweldig onderzoek, zoals de  gerandomiseerde dubbelblinde testen die, bijvoorbeeld, laten zien dat  het eten van broccolischeuten de virusbelasting voor influenza kan  verminderen, de inflammatie verlagen, en onze antivirale natuurlijke killer cellen kan stimuleren.

Louter door het eten van broccolischeuten!

Maar dit is niet influenza.

Ik voeg me zeker aan bij algemeen, nuchter advies om gezond te blijven tijdens de crisis, van  betrouwbare instanties zoals het Amerikaanse college voor levensstijl geneeskunde.

Dit omvat genoeg slapen – tussen zeven en negen uren, actief blijven, stress verminderen, contacten onderhouden—op afstand—met vrienden en familie, en gezond eten op basis van een dieet van plantaardig natuurvoedsel.

De Wereldgezondheidsorganisatie is het ermee eens: fruit, groenten, peulvruchten, zoals bonen, spliterwten, kikkererwten en linzen, noten, volkoren granen, en het verminderen van suiker, van vlees, zuivel en junk, en zout.

"Optimale voedingstatus voor een goed-functionerend immuunsysteem is een belangrijke factor om  tegen virusinfecties te beschermen."

Hoewel, je moet de neiging onderdrukken om de kwakzalverij te volgen, voedsel dat je immuunsysteem zou stimuleren, gezien we bijna niets weten over de immunologische aspecten van deze nieuwe ziekte, omdat bepaalde onderdelen van ons immuunstysteem versterken kan in theorie het probleem alleen maar erger maken.

Laat me dat even uitleggen.

Neem het voorbeeld van dit getrouwde stel, allebei dezelfde leeftijd, in het ziekenhuis opgenomen op dezelfde dag voor dezelfde covid-19-infectie, met koorts en ademnood.

Ongelukkigerwijs was de immuniteit van de vrouw gecompromiteerd omdat ze een chemokuur voor borstkanker aan het volgen was.

Yikes!

Terwijl het immuunsysteem van haar man intact was.

Met de vrouw ging het echter goed, en ze was binnen een week het ziekenhuis uit, terwijl haar man in de intensive care belandde.

Wacht eens even, deed de patient met een gecompromiteerd immuunsysteem het beter?

Hoe is dat mogelijk?

Omdat in tegenstelling tot andere gewone virussen, coronavirussen kennelijk geen ernstiger ziekte in immunodeficiënte patienten veroorzaken.

Waarom?

Omdat je eigen immuunreactie de belangrijkste veroorzaker van longweefselschade lijkt te zijn tijdens een infectie.

Beginnend rond de tweede week van symptomen, kan het virus een zogeheten cytokinestorm activeren.

Het is net als een auto-immuunreactie waarbij je lichaam te sterk reageert en in de aanval op het coronavirus komen je longen in het kruisvuur.

In de eerste week van de ziekte is het het virus zelf dat het merendeel van de symptomen activeert, maar daarna is het in ernstige gevallen je eigen inflammatoire reactie die de meeste schade gaat berokkenen.

Een groot deel van de aangeboren paden voor de immuunsignalering, de cytokine chemische berichtgevers die onze immuuncellen vrijgeven, is gericht op het vernietigen van onze eigen cellen.

Maar dat is heel logisch.

Het virus verandert onze eigen cellen in kleine virusfabrieken en dus vormt het een functie van onze antivirale verdediging om onze eigen cellen te vernietigen en zo het vermenigvuldigen van het virus te stoppen.

Virussen kunnen zich niet vermenigvuldigen in dode cellen en dus is celzelfmoord is een manier om brandgangen te creëren, maar door het dorp af te branden in een poging het te redden, zouden we zelf het proces misschen niet overleven.

Dit heeft ertoe geleid dat sommigen immuunonderdrukking als een behandeling van erstige covid-19 overwegen, maar immuunonderdrukking voor de ernstige inflammatie in covid-19 zou een tweesnijdend zwaard kunnen zijn.

Dus als zoiets als broccolischeuten binnen twee dagen de natuurlijke afweer kan verhogen, is dat goed of slecht voor een ziekte als covid-19?

Het is goed voor seizoensgriep, maar met dit nieuwe coronavirus?

Jonge kinderen hebben een vrij onontwikkeld immuunsysteem en lijden normaal gesproken buitengewoon bij virusinfecties zoals de griep, maar niet, kennelijk, aan covid-19, of SARS, or inderdaad MERS, de andere twee dodelijke coronavirussen.

Het is interessant dat één theorie waarom kinderen beschermd lijken suggereert dat een grotere blootstelling aan verkoudheidcoronavirussen kinderen enige bescherming tegen dit nieuwe virus biedt.

Maar gek genoeg suggereert een andere theorie dat hun gebrek aan blootstelling aan soortgelijke virussen hen beschermt.

Er is een fenomeen dat ADE heet, antilichaam-afhankelijke versterking, dat voor het eerst meer dan 50 jaar geleden beschreven werd.

In de meeste gevallen neutraliseren de antilichamen die je maakt de pathogenen, of, op zijn minst, markeren ze de indringers voor verwijdering.

Soms kunnen de antilichamen echter de virusinfectie vergemakkelijken en de ziekte erger maken.

Dit kan het geval zijn met SARS, waar men vond dat de antilichamen gemaakt tegen de piekeiwit van het virus soms de infectie bevorderen.

In apen resulteerde een experimenteel SARS-vaccin in verernstigde longschade.

Ontwikkelaars van vaccins zijn zich tegenwoordig van dit fenomeen bewust, en houden er rekening mee dat elk commercieel vaccin niet zou lijden aan dit euvel, maar het is gebruikt om te raden naar de oorzaak van de ongebruikelijke leeftijdsverdeling van ernstige covid-19-gevallen.

Misschien circuleerden coronavirussen tientallen jaren geleden geruisloos en dat die wie oud genoeg is om er aan te zijn blootgesteld nu een versterkte reactie op covid-19 vertonen.

Maar voor jongeren geldt dit niet, en dus ervaren zij zo'n reactie niet.

Ik zeg niet dat deze speculatie waar is.

Ik gebruik het om te laten zien hoe complex onze immuunreacties zijn.

Een virus valt aan, wij gaan in de tegenaanval, en het virus ontwikkelt zich soms om onze tegenaanval in zijn voordeel te gebruiken.

Een waarschuwing voordat we proberen om een specifiek deel van ons immuunsysteem te stimuleren voordat we de nieuwe dreiging volledig begrijpen.

Gezien de onzekerheid is de beste strategie... om überhaupt niet geïnfecteerd te raken, zeker niet voordat effectieve behandelingen en een werkende gezondheidszorg beschikbaar zijn.

De gezondste bronnen voor vitamine B12 in voeding

De gezondste bronnen voor vitamine B12 in voeding

Een regelmatige, betrouwbare bron van vitamine B12 is essentieel voor ieder die plantaardig eet, ofwel B12-supplementen ofwel voedingsmiddelen verrijkt met B12.

Ik heb het gehad over mijn aanbevelingen voor B12-supplementen, ofwel een dosis van 50 microgram per dag, ofwel 2000 microgram per week.

Ik vind dat de simpelste, goedkoopste manier: eenmaal per week innemen.

Zo doe ik dat. Maar wil je geen supplementen innemen, dan moet je vertrouwen op met B12 verrijkt voedsel: in dat geval moet je drie afzonderlijke porties eten van met B12 verrijkt voedsel, die elk idealiter ten minste 190% bevatten van de zogenoemde "dagelijkse waarde" volgens het voedingswaarde-etiket.

Wat is daar het nut van?

Wat betekent de term "dagelijkse waarde"?

De term dagelijkse waarde wordt gebruikt voor zowel de dagelijkse referentiewaarde als de dagelijkse referentie-inname, die zijn gebaseerd op de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid, alles om de consument niet in de war te brengen.

Zie je wel, snap je het nou niet beter?

Hoe dan ook, de dagelijkse waarde B12 was vastgelegd op 6, maar is onlangs veranderd naar 2,4 in 2020, wat nog meer verwarring oproept, en 190% van 2,4 is dus ongeveer 4,5.

Stop dat in de vergelijking uit de vorige video en je komt op een absorptie van  zo'n 1,16 per portie, keer driemaal daags, en poef: daar is je 3,5 per dag.

OK, dus hoeveel zou dat zijn aan voedingsgist, een vaak met B12 verrijkte voedingsbron?

Dat hangt van het merk af.

In alfabetische volgorde: Bob's Red Mill bevat 730% per kwart cup (60 ml), dus daar heb je vier keer minder van nodig om tot een portie te komen, ongeveer een eetlepel dus.

Eén eetlepel van dit merk over je eten gestrooid en  je zit goed met je B12.

Bragg's zegt dat het nog sterker is met 563% per eetlepel, dus een theelepel driemaal daags zou toereikend moeten zijn.

Het merk van dr. Fuhrman is bewust onverrijkt en bevat dus geen B12, dus dat is goed om te weten. Ga er niet vanuit dat voedingsgist B12 bevat.

Vind je het in de onverpakt-afdeling, dan kan je dus niet weten wat erin zit tenzij je daadwerkelijk de verpakking ziet.

Hetzelfde met het merk Frontier Co-op: nul vitamine B12.

Het merk KAL heeft 500% van de dagelijkse waarde B12 per drie volle eetlepels, dus 1 volle eetlepel zou voldoende moeten zijn als een van de porties.

Het merk NOW bevat meer, twee theelepels is toereikend.

Red Star heeft 333% per anderhalve eetlepel met een kop erop, een portie is dan zoiets als 1 eetlepel, maar let op: sommige soorten voedingsgist van Red Star bevatten helemaal geen B12.

Denk er dus aan op het etiket te kijken.

En tot slot, met Trader Joe's zou zo'n 1,5 eetlepel goed zijn voor 1 portie.

Het lijkt er dus op dat Bragg's momenteel de krachtigste is die er te krijgen is.

Er zijn allerlei andere met B12 verrijkte voedingsmiddelen, van plantaardig vlees en melk tot ontbijtgranen en energiedrankjes, maar krijgen ze ook groen licht, oftewel plantaardige voedingsmiddelen waar niets slechts aan is toegevoegd en niets goeds is uitgehaald?

Hoe zit het met de diverse algen-achtige producten zoals spirulina, waarmee wordt geadverteerd dat het natuurlijke bronnen van vitamine B12 zijn?

Niet alleen bevatten ze helemaal geen B12 die geschikt is voor mensen, het is nog erger:  ze kunnen B12-analogen bevatten, look-alike moleculen die je opname van echt B12 zelfs kunnen blokkeren.

Ik was verheugd toen ik een kruidenthee met B12 zag, maar met zo weinig dat je  vier zakjes zou moeten gebruiken.

Als je geen pil zou willen nemen, terwijl dat volgens mij echt de beste manier is, is LeafSide waarschijnlijk de makkelijkste optie.

Ik ben gek op ze omdat ze hun ingrediënten groeperen rond mijn Dagelijkse Dozijn. Helaas zien  mensen dat ze mijn onderzoek aanhalen en denken dat ik er financieel belang bij heb ofzo, maar uiteraard heb ik géén financiële banden met bedrijven in voeding, medicijnen, supplementen, keuken-gadgets – geen persoonlijke financiële banden met geen enkele commercie, ooit.

Toch prijs ik LeafSide graag vrijwillig aan, want hun eten heeft me gered van de honger als ik onderweg was, al vele keren. Het is gevriesdroogd, dus lichtgewicht en makkelijk op reis, ik gebruik in mijn hotelkamer het koffieapparaat voor warm water en poef.

Hoe dan ook, elke maaltijd bevat 75 mcgr B12.

Eén per dag dus en je hebt al je B12 binnen zonder dat je een supplement moet nemen, maar het is alleen 100% groen licht als je opgeeft dat je ze zoutvrij wilt.

Ze hebben al hun producten ook zonder toegevoegd zout/vet/suiker zonder meerprijs, maar dat moet je bij de bestelling aangeven.

Let op dat je al deze aanbevelingen overboord kunt kiepen voor iedereen boven de 65 en meteen  voor de hoge dagelijkse doses gaat, waarover meer in mijn volgende video, alsook mijn aanbevelingen bij zwangerschap, borstvoeding, babytijd en kindertijd.